Rozdział 6 - Rewizja i próby wodne kotłów. - Budowa i ustawianie kotłów parowozowych i kotłów parowych ustawianych w wagonach kolejowych, jakoteż nadzór nad niemi.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.41.354

Akt utracił moc

Wersja od: 8 czerwca 1922 r.

VI.

Rewizja i próby wodne kotłów.

§ 18. Kocioł nie może być użytym bez uprzedniej rewizji i wypróbowania ciśnieniem wodnem przez organ dozoru nad kotłami-

§  19.

1. Kotły, znajdujące się w użyciu, podlegają w określonych terminach sprawdzaniu co do zdatności do dalszej pracy. Sprawdzanie bywa dwojakie: rewizja zewnętrzna i rewizja wewnętrzna, połączona połączoną z prośbą wodną.

2. Rewizja zewnętrzna polega na zbadaniu kotła w stanie zimnym. Przed rewizją należy opróżnić kocioł z wody, otworzy wyczystki, usunąć sklepienie w palenisku i ruszty, zdjąć otulinę ze zbiorników pary dla przepustnicy i zaworów bezpieczeństwa, odchylić otulinę w tylnej części, paleniska i oczyścić kocioł z kamienia, sadzy i popiołu.

O ile zachodzi podejrzenie nieszczelności lub usterek pod otuliną na innej części kotła, lub pod częściami popielnika, to i tam należy otulinę zdjąć lub odchylić, lub zdjąć popielnik, celem umożliwienia należnego badania.

Przy rewizji należy: obejrzeć dokładnie osprzęt kotła i wszystkie dostępne i widoczne wewnątrz i zewnątrz części kotła, w celu ujawnienia pęknięć, wyżarć, przerdzawień, zerwań zespórek i wiązań, wzdęć ścian i podniebienia paleniska, zużycia płomieniówek, oraz określenia niezbędnych napraw. Po dokonaniu napraw należy je sprawdzić.

Gdyby rewizja powyższa wykazała, że stan kotła wymaga bardziej szczegółowego zbadania jego, to wówczas należy dokonać rewizji wewnętrznej.

3. Rewizja wewnętrzna ma na celu dokładne zbadanie stanu blach kotła, ich połączeń, wzmocnień, wiązań, rur wodnych przewodów zasilających, zaworów bezpieczeństwa, wodoskazów i wogóle wszystkich części kotła i urządzeń związanych z kotłem, wszelkich uszkodzeń blach, szwów i t. p. oraz wszystkich wad ukrytych, niewidocznych podczas pracy kotła i przy rewizji zewnętrznej.

Przed wewnętrzną rewizją kotłów należy: wyjąć płomieniówki, zdjąć otulinę kotła, ściany kotła starannie oczyścić wewnątrz z kamienia i zewnątrz z sadzy, kanały zaś z sadzy i popiołu.

Jeżeli stan kotła po dokonanych naprawach nie zapewnia bezpiecznej jego pracy do czasu normalnego terminu następnej rewizji wewnętrznej, rewidujący może wyznaczyć termin następnej rewizji kotła odpowiednio krótszy.

4. Próba wodna polega na poddaniu kotła ciśnieniu wodnemu większemu od dozwolonej nad-prężności pary, mianowicie: a) kotły używane przy nadprężności pary do 10 atm. - ciśnieniu wodnemu 1¹/₂ razy większemu od niej, przewyżka ta winna wynosić najmniej 1 atm. i b) kotły używane przy nadprężności pary wyższej - ciśnieniu wodnemu o 5 atm. od niej wyższemu.

W ciągu całego czasu trwania próby ścianki kotła powinny ją wytrzymać bez wykazania nieszczelności; należy Je uważać za nieszczelne, jeżeli woda przenika w postaci innej, niż drobne krople rosy. Kocioł przy próbie wodnej nie powinien uledz odkształceniom stałym.

Przy próbie wodnej należy sprawdzić za pomocą manometru kontrolującego: manometr kotła i prawidłowość nadążenia zaworów bezpieczeństwa.

§  20.

1. Kotły parowozowe podlegają rewizji zewnętrznej przynajmniej co 2 lata, kotły ustawiane w wagonach kolejowych - przynajmniej co rok.

2. Kocioł podlega rewizji wewnętrznej połączonej z próbą wodną:

a) pierwszy raz bezpośrednio po zbudowaniu kotła, przed uruchomieniem,

b) po upływie najwyżej 6-ciu lat od daty próby wodnej wykonanej przy ostatniej rewizji wewnętrznej i

c) po każdej większej naprawie, mianowicie: jeśli kocioł w celu naprawy został zdjęty z miejsca, lub jeśli wymieniono albo zdjęto więcej niż ¹/₂₀ część ścian kotła. Do ścian tych nie zaliczają się płomieniówki i płomienice o średnicy zewnętrznej mniejszej niż 150 mm.