Brazylia-Polska. Traktat koncyljacyjny. Rio de Janeiro.1933.01.27.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.89.688

Akt obowiązujący

Wersja od: 10 listopada 1933 r.

TRAKTAT

koncyljacyjny między Polską a Brazylją,

podpisany w Rio de Janeiro dnia 27 stycznia 1933 r.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

W dniu dwudziestym siódmym stycznia tysiąc dziewięćset trzydziestego trzeciego roku podpisany został w Rio de Janeiro między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych Brazylji traktat koncyljacyjny o następującem brzmieniu dosłownem:

TRAKTAT KONCYLJACYJNY

między Polską a Brazylją.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Zwierzchnik Rządu Tymczasowego Republiki Stanów Zjednoczonych Brazylji, ożywieni pragnieniem rozwoju przyjaznych stosunków łączących obydwa kraje i sprzyjania sprawie pokoju powszechnego, postanowili zawrzeć traktat koncyljacyjny i mianowali w tym celu swymi Pełnomocnikami, a mianowicie: (pominięto),

KTÓRZY, po zakomunikowaniu sobie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  Pierwszy. 

Wysokie Strony Umawiające się zobowiązują się poddawać postępowaniu koncyljacyjnemu wszystkie spory, które powstałyby między Niemi i które nie mogłyby być rozstrzygnięte we właściwym terminie w drodze dyplomatycznej.

Każdej z Umawiających się Stron przysługuje prawo decydowania co do momentu w którym rokowania dyplomatyczne będą mogły być zastąpione przez postępowanie koncyljacyjne.

Spory, dla których rozstrzygnięcia jest lub będzie przepisane specjalne postępowanie przez inne konwencje między Umawiającemi się Stronami będą załatwione zgodnie z postanowieniami tychże konwencyj.

Artykuł II.

Z wyjątkiem wypadku oczywistej odmowy wymiaru sprawiedliwości, postępowanie ustalone w niniejszym traktacie nie będzie miało zastosowania do sporów pomiędzy przynależnym jednej ze Stron Umawiających się a Państwem drugiem wówczas, gdy sędziowie i sądy tego ostatniego są kompetentni, według ustawodawstwa tegoż Państwa, do rozpatrywania powyższych sporów.

Artykuł  III. 

W ciągu sześciu miesięcy, które nastąpią po wymianie ratyfikacyj niniejszego traktatu, Umawiające się Strony ustanowią Stałą Komisję Koncyljacylną, złożoną z pięciu członków.

Każda Strona wyznaczy po dwóch członków: jednego z pośród swych własnych obywateli, drugiego z pośród przynależnych Państwa trzeciego. Obydwie Strony wyznaczą za wspólną zgodą Przewodniczącego Komisji z pośród przynależnych Państwa trzeciego. W braku porozumienia między Stronami będzie on wyznaczony na żądanie Stron, przez Prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki, o ile on się na to zgodzi.

Członkowie Komisji, łącznie z jej Przewodniczącym będą mianowani na trzy lata; będą oni mogli być obierani ponownie. Odnowienie ich mandatów winno być dokonane wyraźnie przez Stronę, która ich mianowała.

Artykuł  IV. 

W razie śmierci lub dymisji jednego z członków Komisji Koncyljacyjnej, należy postarać się o jego następcę na resztę czasu trwania jego mandatu, o ile można w ciągu 3-ch następnych miesięcy, a w każdym razie natychmiast gdy jaki spór zostanie przedłożony Komisji.

W razie, gdyby choroba lub jakakolwiek inna okoliczność przeszkodziła chwilowo jednemu z członków Komisji Koncyljacyjnej wziąć udział w pracach Komisji, Strona, która go mianowała , wyznaczy zastępcę, który czasowo będzie zasiadał zamiast niego.

Funkcje Przewodniczącego ustają z końcem jego mandatu, obie jednak Strony, mogą, za wspólną zgodą, odnowić jego mandat na nowy okres trzyletni.

Członek, którego mandat wygasa podczas toczącego się postępowania, bierze w dalszym ciągu udział w badaniu sporu aż do ukończenia postępowania bez względu na fakt, że jego następca byłby już wyznaczony.

Artykuł  V. 

W ciągu piętnastu dni począwszy od daty, w której jedna z Umawiających się Stron wniosła spór do Komisji Koncyljacyjnej, każda ze Stron będzie mogła, w celu zbadania tego sporu zastąpić swego członka, wyznaczonego przez nią, przez osobę posiadającą specjalną kompetencję w danej sprawie.

Strona, która zechciałaby skorzystać z tego prawa, niezwłocznie powiadomi drugą Stronę; ta ostatnia będzie miała możność w tym wypadku skorzystać z takiego samego prawa w ciągu piętnastu dni licząc od daty, w której otrzymała zawiadomienie.

Artykuł  VI. 

Stała Komisja Koncyljacyjna będzie miała za zadanie ułatwiać rozstrzygnięcie sporu, wyjaśniając w drodze bezstronnego i sumiennego badania stan faktyczny i podając propozycje mające na celu załatwienie sporu zgodnie z postanowieniami niniejszego traktatu.

Sprawa będzie wniesiona do Komisji w drodze podania, skierowanego do jej Przewodniczącego przez jedną ze Stron Umawiających się.

Strona, która zażąda podjęcia postępowania koncyljacyjnego, zawiadomi o tem podaniu jednocześnie Stronę przeciwną.

Artykuł  VII. 

O ile Strony nie umówią się inaczej, Komisja Koncyljacyjna zbierać się będzie w Waszyngtonie.

Artykuł  VIII. 

Postępowanie przed Komisją Koncyljacyjną będzie kontradyktoryjne.

Komisja ustali sama swą procedurę biorąc za podstawę, o ile nie zdecyduje jednogłośnie inaczej, postanowienia zawarte w tytule III Konwencji Haskiej z dnia 18 października 1907 r. o pokojowem załatwianiu sporów międzynarodowych.

Obrady komisji odbywać się będą przy drzwiach zamkniętych, o ile Komisja, w porozumieniu ze Stronami, nie zdecyduje inaczej.

Strony mają prawo mianować specjalnych agentów przy Komisji, którzy będą jednocześnie pośredniczyć między Niemi a Komisją.

Artykuł  IX. 

O ile postanowienia niniejszego traktatu nie stanowią inaczej, decyzje Komisji Koncyljacyjnej zapadają większością głosów. Każdy członek Komisji rozporządza jednym głosem. O ile nie wszyscy członkowie są obecni, głos Przewodniczącego jest decydujący w razie równości głosów. Komisja będzie mogła wypowiedzieć się co do istoty sporu tylko w obecności wszystkich jej członków.

Artykuł  X. 

Umawiające się Strony dostarczą Komisji Koncyljacyjnej wszelkich użytecznych informacyj i ułatwią jej, pod każdym względem, wypełnienie jej zadania.

Artykuł  XI. 

Komisja Koncyljacyjna przedstawi swoje sprawozdanie w cięgu sześciu miesięcy począwszy od daty jej pierwszego zebrania, o ile Umawiające się Strony nie zdecydują, za wspólną zgodą, skrócić lub przedłużyć ten termin.

Sprawozdanie będzie zawierało, jeśli zajdzie potrzeba, projekt załatwienia sporu, o ile na taki projekt zgodzą się przynajmniej trzej członkowie Komisji, przyczem Przewodniczący jest tu uważany za członka.

Umotywowana opinja mniejszości członków będzie podana w sprawozdaniu.

Egzemplarz sprawozdania, podpisany przez Przewodniczącego, będzie doręczony każdej ze Stron.

Sprawozdanie Komisji nie będzie posiadało charakteru orzeczenia arbitrażowego lub sądowego ani w tem co dotyczy przedstawienia strony faktycznej, ani w tem co dotyczy rozważań prawnych.

Artykuł  XII. 

Strony podają sobie wzajemnie do wiadomości oraz do wiadomości Przewodniczącego Komisji Koncyljacyjnej we właściwym terminie, nie przekraczającym wszakże okresu trzech miesięcy czy przyjmują wnioski i propozycje, zawarte w sprawozdaniu.

Rzeczą Stron jest zdecydować, za wspólną zgodą czy sprawozdanie Komisji ma być opublikowane.

Artykuł  XIII. 

W czasie faktycznego trwania postępowania koncyljacyjnego członkowie Stałej Komisji Koncyljacyjnej łącznie z Przewodniczącym otrzymywać będą wynagrodzenie, którego wysokość będzie ustalona przez Umawiające się Strony.

Każda Strona poniesie swe własne koszty oraz równą część kosztów działalności Komisji, włączając w to wynagrodzenie, przewidziane w pierwszym ustępie.

Artykuł  XIV. 

Traktat niniejszy będzie możliwie najprędzej ratyfikowany, i dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Warszawie.

Traktat wejdzie w życie w trzydziestym dniu po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych i trwać będzie trzy lata.

O ile nie będzie on wypowiedziany na sześć miesięcy przed upływem okresu jego trwania, będzie on uważany za odnowiony na nowy okres lat trzech i tak dalej.

NA DOWÓD CZEGO, Pełnomocnicy podpisali niniejszy traktat i wycisnęli na nim swe pieczęcie.

Sporządzono w Rio de Janeiro w dwóch egzemplarzach, dnia dwudziestego siódmego stycznia 1933 r.

Zaznajomiwszy się z powyższym traktatem, uznaliśmy go za słuszny zarówno w całości jak i każde z zawartych w nim postanowień; oświadczamy, że jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywany.

NA DOWÓD CZEGO wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 30 maja 1933 r.