Bezpośrednia komunikacja towarowa między stacjami kolei polskich i czeskosłowackich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.92.683

Akt utracił moc

Wersja od: 7 grudnia 1922 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA KOLEI ŻELAZNYCH

z dnia 31 października 1921 r.

w przedmiocie bezpośredniej komunikacji towarowej między stacjami kolei polskich i czeskosłowackich. ^*

Na mocy dekretu z dn. 7 lutego 1919 r. o tyrnczasowem przekazaniu Ministrowi Komunikacji prawa wydawania przepisów o przewozie osób, bagażu i towarów, oraz ustalania taryf przewozowych na kolejach polskich (Dz. Praw z 1919 r. № 14 poz. 152) i w porozumieniu z Ministrami Skarbu oraz Przemysłu i Handlu zarządza się co następuje:

§ 1. 1 Między stacjami kolei polskich (włączając stacje Polskiego Śląska Górnego) oraz stacjami kolei, położonych na obszarze Wolnego Miasta Gdańska z jednej strony, a stacjami kolei czeskosłowackich z drugiej strony, zaprowadza się bezpośrednią komunikację towarową na następujących warunkach:

I.

Przewóz przesyłek odbywa się na zasadzie postanowień Konwencji Międzynarodowej o przewozie towarów kolejami żelaznemi (Konwencja Berneńska) z dnia 14 października 1890 r. wraz z wszystkiemi dodatkami oraz wspólnemi postanowieniami dodatkowemi do tej Konwencji, jednak z następującemi wyjątkami (Konwencja Międzynarodowa wraz z ujednostajnione mi postanowieniami dodatkowemi-Dz. U. R. P. № 76 poz. 685 i poz. 686):

1) Do artykułu 3.

Oprócz przedmiotów wymienionych w § 1 ust. (1) przepisów wykonawczych do Konwencji Międzynarodowej kolej nie przyjmuje do przewozu na zasadzie bezpośrednich listów przewozowych następujących towarów:

a) złota, srebra i platyny w sztabach, proszku i wyrobach, pieniędzy i monet, papierów wartościowych, dokumentów, drogich kamieni, pereł, cennych koronek i haftów, oraz dzieł sztuki jako to: malowideł, obrazów, rzeźb, wyrobów bronzowych, antyków i innych przedmiotów uważanych za kosztowności w jednem z obu państw. Jako takie uważa się: w Czechosłowacji: korale, towary złote, srebrne i platynowe oraz nadzwyczaj kosztowne futra, filmy;

b) zwłok.

2) Do artykułu 6.

a) W komunikacji z Polski winny być listy przewozowe na przesyłki nadane na stacjach polskich (z wyjątkiem stacji górnośląskich i gdańskich) przez nadawcą wypełniane w jeżyku polskim, na stacjach zaś położonych na Polskim Śląsku Górnym i na obszarze Wolnego Miasta Gdańska w języku polskim albo niemieckim. W kierunku odwrotnym mają być listy przewozowe sporządzane w jeżyku czeskim albo słowackim. Dozwala się przekład na język francuski albo niemiecki.

b) Nadawca ma wskazać w liście przewozowym drogę przewozową, podając tą stacje graniczną polsko-czeskosłowacką, przez która przesyłka ma przejść. Listów przewozowych, na których droga przewozowa nie jest wskazana, nie przyjmuje się. Oprócz tego nadawca ma na liście przewozowym zamieścić:

1) w komunikacji bezpośredniej od i do stacji Polskich Kolei Górnośląskich jedną z następujących stacji przejściowych, mianowicie: Dziedzice, Oświęcim, Mysłowice, albo Herby,

2) w komunikacji bezpośredniej od i do stacji kolei Wolnego Miasta Gdańska stacją przejściową Tczew.

W razie braku tych wskazówek nadawca ponosi odpowiedzialność zgodnie z art. 7 (1) Konwencji Międzynarodowej z dn. 14 października 1890 r. (Dz. U. R. P. r. 1922, № 76, poz. 685).

Dla komunikacji bezpośredniej z Czechosłowacją otwarte są następujące pograniczne stacje przejściowe: Patrovice ve Slezsku, Tĕšin stát, nádrazi, Zwardoń, Sucha Hora, Orlov na Slovensku, Medzi Laborce, Ławoczne.

3) Do artykułu 7.

Kolej nie odpowiada za szkody, powstałe wskutek niewłaściwego oznaczenia na liście przewozowym nazwy stacji odbiorczej albo nieuwzględnienia zakresu jej uprawnień przewozowych.

4) Do artykułu 10.

Nadawca przesyłek, na których wywóz lub przywóz wymagane jest zezwolenie władz odnośnego państwa, obowiązany jest dołączyć takowe do listu przewozowego. Kolej nie jest jednak obowiązana badać właściwości tych dokumentów. W razie ich braku odmówi się przyjęcia przesyłki. Jeżeli brak takiego papieru, albo jego nieformalność zauważy się dopiero na stacji pośredniej lub- granicznej, wstrzyma się dalszy przewóz przesyłki i postawi się do dyspozycji nadawcy. Nadawca odpowiada wobec kolei za wszystkie skutki braku albo niewłaściwości zezwolenia na wywóz względnie przywóz, przeto ponosi także wszelkie koszty (np. składowe i postojowe) narosłe z powodu wspomnianego przetrzymania przesyłki.

5) Do artykułu 11, 12 i 18.

Opłaty przewozowe i inne należności za przewóz od stacji nadawczej do granicy państwa winien uiścić zgóry nadawca, od granicy zaś państwa do stacji przeznaczenia - odbiorca. Należności narosłe na stacjach pośrednich i granicznych przed przejściem przesyłki na koleje sąsiednie, zapłacić ma dodatkowo nadawca za odpowiedniem pokwitowaniem. Dla zabezpieczenia tych należności może stacja nadawcza pobrać od nadawcy odpowiednią kaucję.

Przewoźne i inne opłaty obliczają się od i do granicy państwa na zasadzie odnośnych taryf wewnętrznych lub związkowych.

Przy przejściu przesyłki z jednej kolei na drugą stosuje się taryfy, obowiązujące w dniu przejścia.

JSzlaki kolejowe, położone na Polskim Śląsku Górnym i na obszarze Wolnego Miasta Gdańska, uważa się za koleje oddzielne.

Jeżeli wskutek przerw w ruchu kolejowym lub nadzwyczajnych przeszkód komunikacyjnych kolej zmuszona jest skierować przesyłki na drogę okólną, to przewoźne i inne należności oblicza się za drogą istotnie przebytą.

6) Do artykułu 13.

Obciążanie przesyłek zaliczeniami i wydatkami w gotowiźnie jest nie dopuszczalne.

7) Do artykułu 14.

Termin dostawy ustalony w § 6 przepisów wykonawczych do Konwencji Międzynarodowej przedłuża się o terminy dodatkowe, obowiązujące na kolejach uczestniczących w przewozie.

8) Do artykułu 15.

Zlecenia dodatkowe nadawcy są dopuszczalne, dopóki przesyłka nie przekroczyła granicy państwa wysyłającego. Jeżeli przesyłka przeszła przez linję graniczną, zlecenia dodatkowe są niedopuszczalne z wyjątkiem zleceń, na podstawie których zmienia się osoba odbiorcy na tej samej stacji odbiorczej albo zleceń, zarządzanych przez kolej w mysi artykułu 18 i 24 Konwencji Międzynarodowej, o ile list przewozowy nie jest jeszcze przez odbiorcę wykupiony.

9) Do artykułów 12, 26 i 27.

Do sądowego lub pozasądowego zgłoszenia roszczeń do kolei z powodu zaginięcia przesyłki, braku wagi lub uszkodzenia uprawniony jest, dopóki listu przewozowego nie wykupiono, li tylko nadawca i to tylko do kolei nadawczej, po wykupieniu zaś listu przewozowego tylko odbiorca i to tylko do kolei odbiorczej. Reklamacje o zwrot nadpłat może wnosić tylko ten, kto nadwyżkę zapłacił i to tylko do kolei, która nadwyżkę pobrała.

Prawo roszczeń może być przekazane (cedowane) tylko przez odbiorcę nadawcy lub przez nadawcę odbiorcy. Innym osobom prawo to przekazane (cedowane) być nie może, co nie pozbawia osób trzecich prawa występowania w imieniu nadawcy lub odbiorcy z roszczeniem do kolei na podstawie pełnomocnictwa.

10) Do artykułów 30, 34 i 37.

Odpowiedzialność kolei ogranicza się co do przesyłek nadanych do końca grudnia 1921 r. w ten sposób, że przy zgłoszeniu roszczenia w Czechosłowacji odszkodowanie nie może przekraczać kwoty 1,50 kor. czesko-słowackich, przy zgłoszeniu zaś roszczenia w Polsce kwoty 50 marek polskich za jeden kilogram.

11) Do artykułu 38.

Ubezpieczenie dostawy jest niedopuszczalne.

II.

1. Wagony-kotły i inne wagony prywatne, próżne, oraz towary w nich załadowane przewozi się na zasadzie postanowień taryfowych, obowiązujących na kolejach biorących udział w przewozie, z zachowaniem przepisów niże] przytoczonych. Właściciel wagonu ma prawo dysponowania nim.

2. Wagony-kotły i inne wagony prywatne, wysyłane pod naładunek albo zwracane opróżnione, należy kierować zgodnie z dyspozycją właściciela albo dzierżawcy do tej granicznej stacji przejściowej, przez którą one mają wrócić albo już przeszły z ładunkiem. W tym celu powinien właściciel albo dzierżawca wagonu porozumieć się z nadawcą wagonu ładownego i ustalić z nim graniczną stacje; przejściową, którą należy wskazać w liście przewozowym.

3. Wagony-kotły i inne wagony prywatne, wysyłane pod naładunek albo zwracane opróżnione, przewozi się na szlakach kolei polskich (z wyjątkiem szlaków górnośląskich i gdańskich) oraz czeskosłowackich bez listu przewozowego bezpłatnie, o ile przewóz tych wagonów z ładunkiem na jednakowym szlaku tej samej kolei uskuteczniono w przeciągu 2 miesięcy przed rozpoczęciem przebiegu próżnego, albo dokonano go w takim samym terminie po ukończeniu przebiegu próżnego.

4. Przewoźne za przebiegi próżne od, albo do granicy państwa niepokryte całkowicie przebiegami ładownemi na szlakach kolei polskich (z wyjątkiem szlaków górnośląskich i gdańskich) w wymienionym terminie dwumiesięcznym oblicza się za nadwyżkę, kilometrów przebiegu próżnego - według obowiązującej taryfy wewnętrznej dla taboru kolejowego na własnych kołach. Przewoźne pobiera się. od odbiorcy względnie od nadawcy wagonu na stacji polskiej.

Za przewóz taki na linjach kolei czeskosłowackich pobiera się na stacji czeskosłowackiej opłatą po 3 koron czesk. za każdy km. i wagon, o ile przewoźne, obliczone według postanowień taryfowych dla taboru kolejowego na własnych kołach nie wyr padnie taniej.

5 . Próżne wagony prywatne przewozi się na szlakach Polskich Kolei Górnośląskich i Gdańskich za listami przewozowemi międzynarodowemi. Przewoźne za przebieg próżnych wagonów prywatnych na wspomnianych kolejach oblicza się, według obowiązującej taryfy wewnętrznej i pobiera się od odbiorcy albo nadawcy wagonu na stacji górnośląskiej albo gdańskiej.

III.

Dla spraw nieobjętych przepisami wymienionemi pod I i II są miarodajne przepisy przewozowe obowiązujące w komunikacji wewnętrznej kolei obu państw uczestniczących w przewozie.

§ 2. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą obowiązującą od dnia 1 listopada 1921 r.

Jednocześnie tracą moc obowiązującą: rozporządzenie Ministra Kolei Żelaznych z dnia 15 października 1919 r. (Dz. Ustaw № 83, poz. 455), oraz rozporządzenia z dnia 29 maja i 30 października 1920 r. (Dz. Ustaw № 45, poz. 283 i № 102, poz. 678 i 679) i z dnia 30 grudnia 1920 r. (Dz. Ustaw № 5, poz. 29 z 1921 r.).

^* Z dniem 1 stycznia 1922 r ograniczenie odpowiedzialności kolei w myśl § 1 ust. 1 pkt 10 niniejszego rozporządzenia, przedłuża się do 1 lutego 1922 roku., zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 24 stycznia 1922 r. w sprawie przedłużenia terminu ważności postanowienia o ograniczeniu odpowiedzialności kolei w bezpośredniej komunikacji towarowej między stacjami kolei polskich i czeskosłowackich. (Dz.U.22.8.56).

¹ § 1:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 20 marca 1922 r. (Dz.U.22.22.193) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 kwietnia 1922 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 30 listopada 1922 r. (Dz.U.22.106.995) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 grudnia 1922 r.