Rozdział 3 - Warunki, jakim powinny odpowiadać pojazdy samochodowe użyte do przewozu materiałów wybuchowych. - Bezpieczeństwo ruchu przy przewozie materiałów wybuchowych na drogach publicznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1965.22.139

Akt utracił moc

Wersja od: 8 czerwca 1973 r.

Rozdział  3.

Warunki, jakim powinny odpowiadać pojazdy samochodowe użyte do przewozu materiałów wybuchowych.

§  12.

1. Pojazdy samochodowe, użyte do przewozu materiałów wybuchowych, powinny być utrzymane w pełnej sprawności technicznej zgodnie z obowiązującymi przepisami i posiadać w szczególności:

1) silnik z zapłonem samoczynnym (wtryskowym),

2) szczelne przewody wydechowe silnika, zaopatrzone w izolację cieplną od podłogi skrzyni ładunkowej; wylot rury wydechowej poziomy i skierowany w lewą stronę, tłumik i przewody wydechowe nie zanieczyszczone osadem węglowym umożliwiającym powstawanie iskier,

3) zbiornik paliwa umieszczony z dala od silnika, akumulatora i przewodów elektrycznych i wbudowany wraz z przewodami paliwa w taki sposób, by w razie nieszczelności paliwo wylewało się bezpośrednio na ziemię i nie miało możności zetknięcia z rurą wydechową; paliwo nie może być doprowadzone do silnika systemem opadowym,

4) instalację elektryczną sprawdzaną przez specjalistę elektryka co najmniej raz na pół roku, posiadającą:

a) układ przewodów wyposażony w wyłącznik akumulatora umieszczony jak najbliżej zacisku akumulatora nie połączonego z masą; dostęp do wyłącznika możliwie z kabiny kierowcy,

b) akumulator oddzielony (izolowany elektrycznie) mocną ścianką od sąsiednich części metalowych pojazdu mogących spowodować zwarcie w razie ich odkształcenia lub wstrząsów,

c) przewody elektryczne zewnątrz skrzyni ładunkowej,

d) przewody umieszczone poza tylną ścianą kabiny w rurkach metalowych lub z innego tworzywa, zabezpieczających przed uszkodzeniami mechanicznymi, i zabezpieczone przed wilgocią,

e) osprzęt elektryczny (prądnice, rozrusznik, akumulatory, regulatory, wyłączniki, urządzenia zabezpieczające i oświetlające) wykonany w taki sposób, aby w razie długotrwałych wstrząsów lub odkształcenia nie powodował zwarcia,

5) kabinę kierowcy (szkielet i poszycie) zbudowaną z tworzywa ognioodpornego, mieszczącą przynajmniej dwie osoby łącznie z kierowcą i zapewniającą kierowcy całkowitą swobodę ruchów,

6) szczelnie zamkniętą skrzynię ładunkową, której ściany, podłoga i dach powinny być pokryte od zewnątrz na całej powierzchni blachą stalową grubości 0,7-1,0 mm, a wyłożone od wewnątrz drewnem (deskami sosnowymi lub innym miękkim drewnem o grubości około 25 mm), przy czym odległość między przednią ścianą skrzyni a kabiną nie powinna być mniejsza niż 150 mm,

7) drzwi umieszczone w tylnej ścianie skrzyni ładunkowej, zamykane na klucz i tak zbudowane, aby nie osłabiały wytrzymałości ścian,

8) ogumienie (opony i dętki) nie wulkanizowane i nie bieżnikowane, rodzaju i wymiaru właściwego dla danego pojazdu; nie wolno używać opon, które przekroczyły 60% obowiązującej normy przebiegu,

9) urządzenia uziemiające do stosowania w czasie postoju.

2. Przepisy ust. 1 pkt 4 i pkt 6-9 mają odpowiednie zastosowanie do przyczep (naczep) użytych do przewozu materiałów wybuchowych.

3. 3 Pojazdy samochodowe i przyczepy użyte do przewozu materiałów wybuchowych powinny być zaopatrzone w świadectwo dopuszczenia do przewozu materiałów niebezpiecznych.

§  13.

1. Pojazdy samochodowe, użyte do przewozu materiałów wybuchowych, powinny być wyposażone w następujący sprzęt:

1) komplet narzędzi do doraźnych napraw pojazdu,

2) dwie gaśnice, jedną tetrową o pojemności dwóch litrów umieszczoną możliwie najbliżej silnika, drugą proszkową sześciokilogramową umieszczoną w kabinie kierowcy w miejscu łatwo dostępnym,

3) koc przeciwpożarowy,

4) opończe z trudnopalnego impregnowanego brezentu o łącznej powierzchni wystarczającej do całkowitego przykrycia ładunku pojazdu w razie konieczności jego wyładowania, umieszczone w specjalnym schowku zabezpieczającym przed wilgocią,

5) dwa kliny o kształcie i wymiarach dostosowanych do wymiarów kół pojazdu,

6) dwie elektryczne latarnie przenośne o światłach koloru żółtego samochodowego, widocznych z odległości co najmniej 150 m w warunkach zapewniających przejrzystość powietrza,

7) 4 trójkąt do ustawiania na drodze przewidziany w § 172 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia w sprawie ruchu na drogach publicznych,

8) samochodową lampę przenośną, zabezpieczoną przed uszkodzeniem na skutek uderzenia lub wstrząsu,

9) apteczkę ze środkami opatrunkowymi ustalonego typu,

10) łańcuchy przeciwślizgowe w okresie zimowym,

11) jedną łopatę.

2. Koc przeciwpożarowy, lampy i apteczka powinny być umieszczone w kabinie kierowcy w miejscu łatwo dostępnym.

§ 14. Użycie do przewozu materiałów wybuchowych pojazdów samochodowych z przyczepą (naczepą) jest dopuszczalne przy zachowaniu następujących warunków:

1) urządzenia sprzęgające przyczepę (naczepę) z pojazdem ciągnącym powinny być pewne i umożliwiać szybkie rozłączenie sprzęgu,

2) przyczepa (naczepa) powinna być wyposażona w skutecznie działające hamulce, stosownie do przepisów § 181 ust. 1, 3 i 6 rozporządzenia w sprawie ruchu na drogach publicznych,

3) dla przyczepy powinien być dodany osobny koc przeciwpożarowy.

§ 15. W czasie przewozu materiałów wybuchowych pojazdy samochodowe powinny być oznakowane dwiema tablicami, stosownie do przepisu § 48 ust. 2 i 3 rozporządzenia w sprawie ruchu na drogach publicznych.

§ 16. Dobry stan techniczny i przydatność wyposażenia pojazdu samochodowego powinny być przed każdym wyjazdem zbadane i potwierdzone przez kierowcę w karcie drogowej uwagą: "pojazd zdatny do przewozu materiałów wybuchowych" oraz przez kierownika jednostki transportowej lub osobę przez niego upoważnioną.

³ § 12 ust. 3:

- dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1969 r. (Dz.U.69.5.36) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 lutego 1969 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 23 maja 1973 r. (Dz.U.73.22.130) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 czerwca 1973 r.

⁴ § 13 ust. 1 pkt 7 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1969 r. (Dz.U.69.5.36) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 lutego 1969 r.