Bezpieczeństwo pożarowe stacji paliw płynnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1962.40.174

Akt utracił moc

Wersja od: 21 listopada 1963 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH ORAZ PRZEWODNICZĄCEGO KOMITETU BUDOWNICTWA, URBANISTYKI I ARCHITEKTURY

z dnia 11 czerwca 1962 r.

w sprawie bezpieczeństwa pożarowego stacji paliw płynnych.

Na podstawie art. 7 ustawy z dnia 13 kwietnia 1960 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 20, poz. 120) oraz na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 7, poz. 46) zarządza się, co następuje:

§ 1. Stacjami paliw płynnych w rozumieniu niniejszego rozporządzenia są budowle i urządzenia, w których magazynuje się i wydaje paliwa płynne, z wyjątkiem stacji magazynujących i wydających gazy skroplone.

§  2.

1. Stacje paliw płynnych należy lokalizować w odległości co najmniej:

- 20 m od budynków o konstrukcji palnej,

- 10 m od budynków o konstrukcji niepalnej,

- 50 m od budynków użyteczności publicznej,

- 30 m od naziemnych elementów budowli ochronnych TOPL,

- 15 m od wjazdów i wyjazdów do garaży podziemnych,

- 15 m od sieci trakcji tramwajowej lub trolejbusowej,

- 40 m od osi toru kolejowego ogólnego użytku bez względu na rodzaj trakcji,

- 30 m od granicy obszaru kolejowego,

- 1,5 wysokości słupa od sieci napowietrznej wysokiego napięcia.

2. Odległości podane w ust. 1 należy liczyć od dystrybutora, studzienki nalewowej i przewodu odpowietrzającego. W odniesieniu do sieci napowietrznych i trakcyjnych wymienione odległości należy mierzyć od pionowego rzutu przewodu na powierzchnię ziemi.

3. Przepisy ust. 1 nie dotyczą dystrybutorów służących do zaopatrywania spalinowych pojazdów trakcyjnych na kolejach użytku publicznego.

4. Stacje paliw płynnych powinny być oddzielone od drogi wysepką wzniesioną ponad poziom drogi, o szerokości co najmniej 3 m i długości umożliwiającej postój co najmniej 4 samochodów.

5. Stacji paliw płynnych nie wolno lokalizować na podwórzach otoczonych ze wszystkich stron budynkami, z wyjątkiem obiektów garażowych, o ile zachowane zostaną odległości określone w ust. 1.

6. Stacje paliw płynnych mogą być lokalizowane bezpośrednio przy motelach i stacjach obsługi, z wyjątkiem stacji obsługi, w których stosuje się otwarty ogień, pod warunkiem, że ściana od strony dystrybutora posiadać będzie co najmniej 2-godzinną odporność ogniową i w odległości 5 m od dystrybutora nie będzie w niej żadnych otworów. Przy lokalizowaniu stacji paliw płynnych obok moteli lub stacji obsługi należy zachować odległości określone w ust. 1.

7. Obok stacji paliw płynnych zlokalizowanych na placach publicznych oraz w innych miejscach zgromadzeń ludności lub postoju pojazdów należy wprowadzić zakaz zajmowania pasa o szerokości 10 m od dystrybutora.

8. Ruchome stacje paliw płynnych (na samochodach) należy ustawiać co najmniej 15 m od budynków, w miejscach o małym nasileniu ruchu. W stosunku do lokalizacji stacji paliw płynnych o charakterze niestałym (sezonowym) mają zastosowanie przepisy ust. 1.

§  3.

1. Kioski stacji paliw płynnych, jeżeli będą w nich rozlewane oleje, powinny być wykonane z materiałów niepalnych. Oleje przeznaczone do rozlewania przechowywać należy w wydzielonym pomieszczeniu.

2. W pomieszczeniach kiosku zabrania się przechowywania i nalewania paliw płynnych o temperaturze zapłonu poniżej 100°C. Pomieszczenia kiosku powinny posiadać wentylację.

3. Dopuszcza się ogrzewanie kiosków stacji paliw płynnych piecami pod warunkiem umieszczenia paleniska w pomieszczeniu biurowym i zabezpieczenia wylotu przewodu kominowego przed wydostawaniem się iskier. W tych przypadkach drzwi wejściowe do kiosku nie mogą znajdować się od strony dystrybutora i studzienki nalewowej.

4. Energia elektryczna do kiosków stacji paliw płynnych powinna być doprowadzona przewodami podziemnymi lub przewodami linii napowietrznej. Linia napowietrzna nie może być przeprowadzona ponad dystrybutorami i rurami odpowietrzającymi; powinna ona być doprowadzona do kiosku od strony przeciwległej w stosunku do miejsca ustawienia tych urządzeń. Instalacja elektryczna w pomieszczeniach, w których przechowywane i rozlewane będą produkty naftowe 3 klasy niebezpieczeństwa pożarowego, powinna być wykonana jak dla pomieszczeń niebezpiecznych pod względem pożarowym, zgodnie z przepisami dotyczącymi budowy urządzeń elektrycznych.

5. Ogrodzenie stacji paliw płynnych, w razie jego zastosowania, powinno być przewiewne i wykonane z materiałów niepalnych.

§  4.

1. Dystrybutory powinny być ustawione na podwyższeniu (fundamencie) o wysokości nie mniejszej niż 15 cm. Odległość dystrybutora od krawężnika podwyższenia nie może wynosić mniej niż 50 cm z każdej strony. Dystrybutorów nie wolno umieszczać na chodniku i w pasie przeznaczonym dla ruchu pieszego.

2. Nawierzchnia podwyższenia i podjazdu do stacji paliw płynnych powinna być twarda i zmywalna. W razie umieszczenia na terenie stacji lub w jej bezpośrednim sąsiedztwie wpustów kanalizacyjnych, na odpływach tych wpustów należy zakładać urządzenia zabezpieczające przed przenikaniem paliw do kanalizacji.

3. Urządzenia i instalacje elektryczne w dystrybutorach powinny być przeciwwybuchowe, a silniki - przeciwwybuchowe i o budowie ognioszczelnej. Urządzenia te sprawdzać należy okresowo pod względem ich stanu technicznego.

§  5.

1. Zbiorniki na stacji paliw płynnych mogą być wyłącznie podziemne, a ich łączna pojemność nie może przekraczać 100.000 l. Lokalizacja stacji paliw płynnych o łącznej pojemności zbiorników powyżej 100.000 l wymaga zgody właściwego organu państwowego nadzoru budowlanego po zasięgnięciu opinii wojewódzkiej (miasta wyłączonego z województwa) komendy straży pożarnych.

2. Zbiorniki i rurociągi paliw płynnych powinny być oddalone co najmniej 10 m od budynków i podziemnych elementów budowli ochronnych TOPL, z wyjątkiem kiosków, które mogą być zlokalizowane bliżej, oraz 2 m od rurociągów gazowych, wodnych, kanalizacyjnych i innych, jak również od kabli podziemnych. Odległość pomiędzy zbiornikami nie może wynosić mniej niż 1 m. Zbiorniki zadołowane pod jezdnią powinny posiadać odpowiednią wytrzymałość. Zbiorniki i rurociągi powinny być uziemione, a zbiorniki - ponadto przykryte warstwą ziemi grubości co najmniej 1 m.

3. Przewód wlewowy do zbiornika powinien być zaopatrzony w hydrauliczne zamknięcie syfonowe. Przewód odpowietrzający powinien być umieszczony na najwyższej części zbiornika i nie może sięgać poniżej wewnętrznej ściany zbiornika. Wylot tego przewodu powinien być wyprowadzony co najmniej 2 m nad powierzchnię ziemi i zaopatrzony w urządzenie zabezpieczające przed przedostaniem się ognia do zbiornika.

4. Studzienka nalewowa nie może znajdować się na jezdni. Zakończenie przewodów znajdujących się w studzience powinno być zabezpieczone przed dostępem osób niepowołanych. Urządzenia do dokonywania pomiarów paliwa w zbiorniku oraz nakrętki rury wlewowej i pomiarowej powinny być wykonane z materiałów nie powodujących iskrzenia.

§ 6. 1

1. Stacje paliw płynnych mogą być zaopatrywane:

1) cysternami o pojemności do 3.500 l,

2) cysternami o pojemności od 3.500 l do 7.000 l, jeżeli są one podzielone co najmniej na dwie komory, zaopatrzone w oddzielne zamknięcia,

3) cysternami o pojemności większej niż 7.000 l pod warunkiem, że cysterny te będą podzielone na dwie lub więcej komór o pojemności nie większej niż 5.000 l każda i zaopatrzone w oddzielne zamknięcia, a dojazd tych cystern załadowanych benzyną do stacji paliwowych będzie się odbywał na terenie miast w czasie i po trasach wyznaczonych przez właściwe do spraw komunikacji organy prezydiów rad narodowych w porozumieniu z właściwymi terenowo komendami straży pożarnych oraz z użytkownikami cystern.

2. Cysterny, o których mowa w ust. 1, powinny być oznaczone zgodnie z przepisem § 48 ust. 2 rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Spraw Wewnętrznych z dnia 1 października 1962 r. w sprawie ruchu na drogach publicznych (Dz. U. Nr 61, poz. 295).

3. W czasie napełniania zbiorników stacji wydawanie paliwa powinno być wstrzymane. W tym czasie pojazdy czekające na pobranie paliwa powinny znajdować się w odległości nie mniejszej niż 10 m od cysterny. Zakaz ten nie obowiązuje na stacjach, w których rozmieszczenie dystrybutorów pozwala na zachowanie odległości 10 m między pojazdem pobierającym paliwo a opróżnianą cysterną.

4. Podczas napełniania i opróżniania cysterna powinna być uziemiona.

5. W czasie pobierania paliwa silnik pojazdu powinien być unieruchomiony, a osoby znajdujące się w pojeździe zobowiązane są do jego opuszczenia. Postanowienie to nie dotyczy osób znajdujących się w samochodach osobowych. Odległość pomiędzy pojazdami pobierającymi paliwo a najbliższym pojazdem oczekującym na pobieranie paliwa powinna być taka, aby istniała możliwość łatwego manewrowania pojazdami.

6. Na terenie stacji paliw płynnych, poza pomieszczeniem biurowym, obowiązuje zakaz palenia tytoniu i używania otwartego ognia, o czym powinny informować odpowiednie napisy.

7. Zbiorniki nieczynnych stacji paliw płynnych powinny być napełnione wodą i zabezpieczone przed dostępem osób niepowołanych.

8. Personel obsługujący stacje paliw płynnych powinien być przeszkolony w zakresie bezpieczeństwa pożarowego i praktycznego użycia podręcznego sprzętu gaśniczego.

9. Stacje paliw płynnych wyposażyć należy w następujące ilości podręcznego sprzętu gaśniczego:

1 koc gaśniczy na każdy dystrybutor,

1 gaśnicę śniegową 6 kg na 1 dystrybutor,

2 gaśnice śniegowe 6 kg na 2 i więcej dystrybutorów.

§ 7. Istniejące stacje paliw płynnych, nie odpowiadające wymaganiom niniejszego rozporządzenia, mogą być eksploatowane za zgodą właściwego organu państwowego nadzoru budowlanego i wojewódzkiej komendy straży pożarnych (komendy straży pożarnych miasta wyłączonego z województwa).

§ 8. Traci moc rozporządzenie Ministrów Przemysłu i Handlu, Pracy i Opieki Społecznej oraz Spraw Wewnętrznych z dnia 13 kwietnia 1928 r. wydane w porozumieniu z Ministrem Robót Publicznych o przechowywaniu i magazynowaniu olejów mineralnych przez zakłady przemysłowe (Dz. U. Nr 53, poz. 508) w sprawach dotyczących stacji paliw płynnych.

§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 6 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 listopada 1963 r. (Dz.U.63.51.285) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 listopada 1963 r.