Rozdział 7 - Prace przygotowawcze na statku (barce). - Bezpieczeństwo i higiena pracy w portach morskich i śródlądowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1967.39.200

Akt utracił moc

Wersja od: 29 lutego 1972 r.

VII.

Prace przygotowawcze na statku (barce).

§ 141. Kapitan statku lub wyznaczony przez niego oficer powinien przekazać przedstawicielowi przedsiębiorstwa przeładunkowego lub brygady przeładunkowej urządzenia i sprzęt przeładunkowy statku oraz stanowiska pracy w stanie przygotowanym do przeładunku, zgodnie z wymaganiami przepisów niniejszego rozporządzenia oraz innych obowiązujących przepisów, dotyczących w szczególności przeładunku.

§  142.

1. Odkrywanie i zakrywanie ładowni powinna wykonywać załoga statku lub wyznaczeni przez brygadzistę doświadczeni robotnicy portowi pod nadzorem oficera statku.

2. Odkrywanie lub zakrywanie ładowni statków (barek) żeglugi śródlądowej powinny wykonywać tylko załogi tych statków.

3. Nie zatrudnieni chwilowo robotnicy powinni znajdować się poza zasięgiem czynności związanych z tymi pracami.

§  143.

1. Wyjmowanie i zakładanie rozpornic powinno być wykonywane przy użyciu urządzeń statkowych.

2. W wypadkach koniecznych i uzasadnionych wyjmowanie i zakładanie rozpornic może być dokonane przy użyciu żurawia portowego za zgodą, w obecności i pod nadzorem osoby wyznaczonej przez przedsiębiorstwo.

§  144.

1. Wyjmowanie i zakładanie rozpornic powinno być wykonane przy zastosowaniu właściwego zawiesia, skonstruowanego w taki sposób, aby nie zachodziła konieczność wchodzenia na rozpornice w czasie jego zakładania.

2. Wyjmowanie rozpornic powinno odbywać się po uprzednim sprawdzeniu, czy usunięto sworznie lub odbezpieczono urządzenia zabezpieczające.

3. Przy kierowaniu rozpornicami robotnicy powinni posługiwać się linkami pomocniczymi.

§  145.

1. Przed rozpoczęciem prac przeładunkowych w ładowniach statków wszystkie rozpornice powinny być usunięte, z wyjątkiem wypadków, gdy rozmiar luku pozwala na prowadzenie prac w sposób nie stwarzający zagrożenia uderzenia ładunkiem o rozpornice pozostałe w luku.

2. Jeżeli ładunek jest ładowany lub wyładowywany przez więcej niż jeden luk i zachodzi konieczność usuwania rozpornic, rozpornice należy usuwać najpierw z najwyżej położonego luku, a następnie rozpornice z luków niżej położonych (międzypokładowe).

3. Tam gdzie rozpornice pozostają na miejscu (na luku), powinny być one przed rozpoczęciem prac przeładunkowych pewnie zamocowane na obu swoich końcach przy pomocy odpowiednich sworzni, zaopatrzonych w nakrętki lub też zamocowanych w inny odpowiedni sposób, zapobiegający przypadkowej zmianie ich położenia.

4. Rozpornice, których ze względów technicznych lub konstrukcyjnych nie można zabezpieczyć, powinny być przed rozpoczęciem prac przeładunkowych bezwzględnie usunięte. O uszkodzonych rozpornicach i pokrywach lukowych brygadzista powinien zawiadomić oficera statku.

§ 146. Zsuwanie rozpornic przesuwanych powinno być wykonane za pomocą specjalnych urządzeń, a nie bezpośrednio rękami.

§  147.

1. Pokrywy lukowe, które ze względu na konstrukcję są wyjmowane ręcznie, powinny być zaopatrzone w bezpieczne, mocne uchwyty dla rąk.

2. Pokrywy i rozpornice oraz gniazda rozpornic powinny być kolejno oznaczone w sposób wyraźny i trwały.

3. Jeżeli ze względu na konstrukcję pokryw uchwyty są tak umieszczone, że pracownicy wyjmujący pokrywy muszą przenosić je pochylając się w stronę otworu luku, wyjmowanie pokryw powinno się odbywać przy pomocy specjalnie dostosowanych do tego celu haków. Długość haków powinna być taka, aby pracownicy mogli przenosić pokrywy bez konieczności pochylania się nad lukiem.

4. Przepisy ust. 1, 2 i 3 mają zastosowanie tylko wtedy, gdy odkrywanie lub zakrywanie luków ładowni ma być dokonywane przez pracowników przeładunkowych.

§  148.

1. Wyjmowanie pokryw lukowych należy rozpoczynać od środka luku, a zakładanie - do środka luku.

2. Zakładanie rozpornic i pokryw lukowych powinno się odbywać według ich oznakowania.

3. Jeżeli rozpornice i pokrywy lukowe są uszkodzone lub nie mogą być dobrze założone, brygadzista obowiązany jest natychmiast powiadomić o tym oficera statku.

§  149.

1. Wyjęte pokrywy lukowe, rozpornice i brezenty powinny być ułożone w takich miejscach, aby nie utrudniały dostępu do drabin prowadzących do ładowni statku, a przy przenoszeniu ładunków nie mogły się obsunąć, albo być zrzucone za burtę lub do ładowni statku.

2. Zabrania się układania pokryw lukowych i rozpornic obok zrębnic.

3. Pomiędzy zrębnicą a miejscem układania pokryw lukowych i rozpornic powinno pozostać wolne przejście, przy czym przejście to na statkach powinno wynosić co najmniej 1 m szerokości.

4. Jeżeli konstrukcja statku uniemożliwia wykonanie przepisu ust. 3, pokrywy lukowe i rozpornice należy układać w innym miejscu - nawet poza statkiem - pozostawiając między zrębnicą a burtą statku wolne przejście w celu bezpiecznego dokonania przeładunku.

§ 150. Pokrywy lukowe nie mogą być używane do budowy pomostów ładunkowych ani też do żadnych innych celów.

§  151.

1. Przed rozpoczęciem zsuwania pokryw lukowych składanych oraz przed podnoszeniem pokryw lukowych podnoszonych powinny być usunięte z pokryw wszelkie przedmioty.

2. W czasie zsuwania lub rozsuwania pokryw lukowych składanych zabrania się dokonywania jakichkolwiek czynności na powierzchni pokrywy oraz przebywania w bezpośredniej bliskości zrębnic luku.

3. W czasie podnoszenia lub opuszczania pokryw lukowych podnoszonych zabrania się przebywania na pokładzie wzdłuż całej długości luku oraz pomiędzy poprzeczną zrębnicą luku a urządzeniem podnoszącym pokrywę.

4. Pokrywy lukowe składane oraz pokrywy lukowe podnoszone powinny być po zsunięciu lub podniesieniu zamocowane w sposób uniemożliwiający samoczynną zmianę położenia.

5. Zabrania się rozpoczęcia jakichkolwiek prac przeładunkowych przed zamocowaniem pokryw.

§  152.

1. Przygotowanie bomu do przeładunku może się odbywać tylko w obecności oficera statkowego.

2. Bomy powinny być przygotowane w taki sposób, aby osprzęt jednego bomu nie mógł się ocierać o osprzęt drugiego bomu.

3. Przy braku oznakowania udźwigu bomu lub - jeżeli jego oznakowanie wzbudza wątpliwości - na żądanie brygadzisty dopuszczalny udźwig bomu powinien podać oficer statku na podstawie aktualnych dokumentów statku.

§  153.

1. Przy jednoczesnym użyciu do przeładunku dwóch bomów (bomy sprzężone), kiedy renery obu bomów są przyłączone do jednego haka i tworzą jeden zespół podnoszący, należy założyć odpowiednio wytrzymałe liny unieruchamiające bom (prefendry).

2. Dopuszczalne obciążenie bomów sprzężonych oraz prefendrów powinno być ustalone na podstawie dokumentów statku, określających warunki pracy bomami sprzężonymi. W razie braku takich dokumentów ciężar przenoszonego ładunku nie powinien przekraczać 40% dopuszczalnego obciążenia roboczego jednego bomu, a wytrzymałość prefendrów powinna być przewidziana dla maksymalnego dopuszczalnego roboczego obciążenia bomu.

3. Kąt rozwarcia renerów przy pracy nie powinien przekraczać 120°.

4. Renery powinny być połączone za pomocą osobnego pierścienia lub łącznika trójkątnego.

§  154.

1. Zabrania się ustawiania barek między dwoma statkami.

2. Bez porozumienia z kierownictwem statku nie wolno ustawiać barki pod kluzą kotwiczną statku lub przy rufie w pobliżu śruby okrętowej.

§ 155. Zabrania się chodzenia po pokrywach lukowych barek, z wyjątkiem wypadków koniecznych, jak czyszczenie pokryw, dokonywanie czynności konserwacyjnych itp.

Zabezpieczenie luku.

§ 156. Luki ładowni statku (barki), których zrębnice są niższe od 0,75 m, a wysokość między pokładem i podłogą ładowni lub ładunkiem przekracza 1,5 m, powinny być podczas przerw w pracy i w czasie, kiedy nie odbywa się przez nie przeładunek, zabezpieczone przez nałożenie pokryw lukowych lub przez ustawienie wokół luku dobrze przymocowanych poręczy do wysokości co najmniej 0,9 m lub powinny być zabezpieczone w inny sposób uniemożliwiający wpadnięcie człowieka do ładowni.

§ 157. Każdy luk statków o zrębnicach niższych niż 0,75 m, gdy jest używany do przeładunku, powinien być dodatkowo zabezpieczony przez załogę statku dobrze przymocowaną poręczą o wysokości co najmniej 0,75 m od pokładu lub w inny bezpieczny sposób.

§ 158. Otwory na pokładzie, które mogą stanowić niebezpieczeństwo dla pracowników, powinny być przez załogę statku zabezpieczone poręczą o wysokości co najmniej 0,9 m lub w inny sposób.

§  159.

1. Prace na międzypokładach powinny się odbywać przy zamkniętym luku międzypokładu.

2. Przy równoczesnej pracy na dwu międzypokładach lub na międzypokładzie i w ładowni luk międzypokładu położonego wyżej powinien być zabezpieczony przez załogę statku w sposób uniemożliwiający wpadnięcie osób lub ładunku na międzypokład położony niżej lub też do ładowni statku.

§ 160. Jeżeli przy przeładunku zachodzi konieczność zdjęcia poręczy nadburcia na okres przerw w pracy, należy ogrodzić burtę do wysokości nadburcia liną, łańcuchem lub w inny sposób.

§ 161. W sprawach nie uregulowanych niniejszym rozporządzeniem dla statków żeglugi śródlądowej mają zastosowanie przepisy §§ 18 i 19 rozporządzenia Ministra Żeglugi i Gospodarki Wodnej z dnia 15 sierpnia 1959 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na statkach w żegludze śródlądowej (Dz. U. Nr 61, poz. 366).

Zejście do ładowni statku.

§  162.

1. Zejście do ładowni statku powinno odbywać się przy pomocy stałych wbudowanych drabin zejściowych lub innych środków dojścia uznanych przez służbę bezpieczeństwa i higieny pracy portu.

2. Stosowanie drabin przenośnych dozwolone jest, jeżeli warunki spowodowane sposobem załadowania statku nie zezwalają na użycie drabin stałych lub jeżeli ze względów konstrukcyjnych ładownia nie jest wyposażona w drabiny stałe.

3. Pracownikom przeładunkowym zabrania się wchodzenia na nie oświetlone pokłady, do nie oświetlonych ładowni lub innych pomieszczeń pracy na statku; do oświetlenia tych pomieszczeń używanie światła płomieniowego jest zabronione.

§ 163. Jeżeli stałe drabiny zejściowe do ładowni statku mają przerwy na międzypokładach lub odchylenia od stałego ciągu pionowego na zrębnicy luku pokładu głównego oraz na obrzeżu luku każdego międzypokładu, załoga statku powinna umieścić widoczne napisy ostrzegawcze w języku polskim.

§  164.

1. Drabiny przenośne powinny mieć bezpieczną konstrukcję, odpowiadać wymaganiom wytrzymałościowym oraz powinny być wykonane z materiałów lekkich, zabezpieczonych przed korozją lub też z drewna pierwszej jakości.

2. Drabiny drewniane powinny być malowane tylko lakierem bezbarwnym.

3. Drabiny powinny być wyposażone w urządzenia zabezpieczające przed ich pośliźnięciem i obsunięciem.

§ 165. Dojście do drabin zejściowych ładowni powinno być podczas pracy stale dostępne, a szerokość dojścia nie powinna być mniejsza niż 0,4 m.

§  166.

1. Drabiny zejściowe do ładowni statku powinny być przed użyciem sprawdzone przez brygadzistę pod względem ich przydatności.

2. Jeżeli brygadzista stwierdzi zniekształcenie lub uszkodzenie drabin, powinien o tym natychmiast zawiadomić oficera statku i żądać ich naprawy.

3. Na drabinach zejściowych do ładowni nie może znajdować się jednocześnie więcej niż jedna osoba.

§  167.

1. W razie gdy na skutek właściwości chemicznych i fizycznych ładunku mogły w ładowni powstać niebezpieczne gazy lub zmniejszenie zawartości tlenu w powietrzu, wejście pracowników do ładowni może nastąpić nie wcześniej niż po dokładnym przewietrzeniu ładowni i stwierdzeniu przez osobę kompetentną, że w ładowni nie ma gazów o stężeniu szkodliwym dla zdrowia ludzi, a w powietrzu jest dostateczna ilość tlenu.

2. Wejście pracowników na statek, w którym była przeprowadzona fumigacja, może nastąpić dopiero po otrzymaniu zezwolenia od lekarza portowego lub osoby przez niego upoważnionej.