Rozdział 6 - Dojście i dowóz pracowników do statku. Dojście pracowników do statku (barki). - Bezpieczeństwo i higiena pracy w portach morskich i śródlądowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1967.39.200

Akt utracił moc

Wersja od: 29 lutego 1972 r.

VI.

Dojście i dowóz pracowników do statku.

Dojście pracowników do statku (barki).

§  130.

1. Dojścia na statek (barkę) powinny odbywać się przy pomocy trapów, odpowiednich schodni lub kładek, a wyjątkowo przy pomocy drabiny.

2. Jeżeli środki dojścia na statek nie odpowiadają obowiązującym przepisom, brygadzista obowiązany jest żądać przez bosmana nabrzeża ich wymiany.

3. Do czasu ustawienia urządzeń bezpiecznego dojścia na statek ruch między lądem a statkiem jest zabroniony.

4. W razie ustawienia statku, na którym ma się odbywać przeładunek, wzdłuż burty drugiego statku przycumowanego do nabrzeża, kapitan tego ostatniego jest obowiązany umożliwić wolne i bezpieczne dojście do statku, a jeżeli zajdzie potrzeba - okazać pomoc przy urządzeniu bezpiecznego dojścia.

§  131.

1. Trapy, schodnie, kładki i drabiny powinny mieć szerokość użytkową co najmniej 0,55 m. Trapy, schodnie i kładki powinny być zabezpieczone na całej długości dwustronnymi poręczami o wysokości nie mniejszej niż 0,9 m.

2. W żegludze śródlądowej dla trapów i drabin obowiązują wymagania ustalone przepisami Polskiego Rejestru Statków.

3. Jeżeli do zamocowania poręczy przy trapie zastosowano wsporniki, powinny być one zabezpieczone w taki sposób, aby nie mogły się wysuwać z gniazd, w których zostały osadzone.

4. Jeżeli trap oparty jest o nadburcie, przy nadburciu od strony pokładu powinny być ustawione schodki, zapewniające wygodne zejście na pokład.

§  132.

1. Trapy, schodnie, kładki i drabiny powinny być ustawione lub zawieszone w taki sposób, aby nie mogły spaść, obsunąć się lub zmienić swego położenia pod działaniem obciążenia.

2. Środki dojścia wymienione w ust. 1 powinny być bezzwłocznie dostosowane do zmiany zanurzenia statku (barki) oraz do stanu wody w basenie, a pierwszy stopień lub szczebel od poziomu nabrzeża nie powinien być wyżej niż 0,4 m.

3. Środki dojścia, wymienione w ust. 1, powinny być w ciemnej porze doby dobrze oświetlone, przy czym oświetlenie to nie powinno utrudniać nawigacji innym statkom.

4. Środki dojścia, wymienione w ust. 1, w okresie zimowym powinny być oczyszczane ze śniegu i lodu i utrzymane w sposób zabezpieczający przed pośliźnięciem.

5. Środki dojścia, wymienione w ust. 1, powinny pozostawać przy statku lub barce do czasu całkowitego zakończenia przeładunku i związanych z nim czynności formalnych.

6. Przy trapie powinno być umieszczone koło ratunkowe z rzutką.

§  133.

1. Przy wejściu na statek i zejściu ze statku mogą znajdować się na trapie najwyżej 3 osoby równocześnie, na drabinie - jedna osoba.

2. Wszelki sprzęt przeładunkowy powinien być dostarczany na statek żurawiem, windą pokładową lub ręcznie przy pomocy liny. Przenoszenie sprzętu przeładunkowego przez robotników po środkach dojścia na statek - z wyjątkiem ręcznych narzędzi trymerskich lub sztauerskich - jest zabronione.

§  134.

1. W razie konieczności dokonania przeładunku na statkach nie przycumowanych do nabrzeża, a zakotwiczonych na redzie lub przycumowanych do dalb, nie mających pomostu łączącego z nabrzeżem, oraz wszędzie tam, gdzie dojście robotników na statki może nastąpić tylko z jednostki pływającej, a warunki meteorologiczne uniemożliwiają korzystanie z trapów zaburtowych, mogą być stosowane sztormtrapy, pod warunkiem że pod sztormtrapem zostanie rozciągnięta przez załogę statku siatka, dobrze przymocowana do burty statku i pokładu jednostki dowożącej robotników.

2. Siatka, o której mowa w ust. 1, powinna być rozciągnięta pośrodku sztormtrapu i mieć szerokość nie mniejszą niż 2,5 m. Długość siatki powinna mieć odpowiedni zapas uwzględniający różnice poziomu powstałe na skutek przechyłów jednostek na fali.

3. Dojście pracowników na statek przy pomocy sztormtrapu powinno odbywać się pod nadzorem doświadczonego pracownika wyznaczonego przez brygadzistę, który ubezpiecza wchodzących pracowników przy pomocy liny.

4. Na sztormtrapie może znajdować się tylko jedna osoba, która nie powinna przenosić w ręku jakichkolwiek przedmiotów.

§ 135. Wszystkie otwory rur w nadwodnej części burty statku przycumowanego do nabrzeża, jak rury pary odlotowej, rury wylotowe pomp oraz ścieków, powinny być przysłonięte w taki sposób, aby nie zagrażały poparzeniem, zamoczeniem lub zabrudzeniem pracowników w czasie dojścia na statek oraz podczas wykonywania przez nich przeładunku.

§ 136. Zabrania się przechodzenia i przebywania osobom postronnym na nabrzeżu w promieniu 30 m od punktów cumowania podczas dobijania statku do brzegu i odbijania od brzegu w portach morskich, a w portach rzecznych - w promieniu 15 m.

§ 137. W sprawach nie uregulowanych przepisami niniejszego rozporządzenia do trapów, schodni i drabin mają zastosowanie dla:

1) statków żeglugi morskiej - przepisy §§ 32-43 rozporządzenia Ministra Żeglugi z dnia 18 grudnia 1956 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na polskich morskich statkach handlowych w żegludze międzynarodowej (Dz. U. z 1957 r. Nr 14, poz. 75);

2) statków żeglugi śródlądowej - przepisy § 17 rozporządzenia Ministra Żeglugi i Gospodarki Wodnej z dnia 15 sierpnia 1959 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na statkach w żegludze śródlądowej (Dz. U. Nr 61, poz. 366).

Przewóz pracowników drogą wodną.

§  138.

1. Pracownicy skierowani do prac przeładunkowych drogą wodną na statek albo ze statku do innego miejsca pracy powinni być dowiezieni do miejsca pracy jednostką pływającą, przystosowaną do przewozu ludzi i posiadającą zezwolenie kapitanatu portu.

2. Załogi jednostek pływających powinny mieć uprawnienia wydane przez właściwe organy.

§  139.

1. Na miejscu widocznym na pokładzie powinny być umieszczone tablice z podaniem największej liczby osób, jaka może być przewożona na jednostce pływającej przy zachowaniu warunków bezpieczeństwa.

2. Jeżeli statki lub łodzie używane do transportu pracowników są używane również do przewozu ładunków (np. rowerów), w razie przewożenia ładunku należy zmniejszyć liczbę osób, przyjmując każde 75 kg ładunku jako równoważnik jednej osoby.

§  140.

1. Jeżeli nadburcie jednostki pływającej wynosi mniej niż 0,6 m w miejscach przeznaczonych do przewozu pracowników, to nadburcie to powinno być zaopatrzone w bezpieczne poręcze do wysokości 0,9 m od powierzchni pokładu.

2. Poręcz powinna być wykonana w taki sposób, aby można było bezpiecznie się o nią opierać.