Bezpieczeństwo i higiena pracy przy produkcji masy celulozowej, papieru i wyrobów z papieru.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2001.64.651

Akt obowiązujący
Wersja od: 23 czerwca 2001 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 29 maja 2001 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji masy celulozowej, papieru i wyrobów z papieru.

Na podstawie art. 23715 § 2 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
Rozporządzenie określa wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji mas włóknistych, papieru i tektury oraz wyrobów z papieru, zwanej dalej "produkcją".
Instrukcje bezpieczeństwa i higieny pracy wydawane przez pracodawcę powinny zawierać, oprócz uregulowań zawartych w odrębnych przepisach, informacje i wymagania dotyczące postępowania, wynikające ze specyfiki zagrożeń występujących podczas produkcji.
Powierzchnie maszyn i urządzeń, z którymi mogą mieć kontakt pracownicy, a ich temperatury w czasie pracy przekraczają 320 K (47°C), powinny być osłonięte w sposób uniemożliwiający poparzenie.
1.
Sposób układania surowców drzewnych do produkcji oraz materiałów, półfabrykatów i wyrobów gotowych powinien uniemożliwiać ich przemieszczanie się w czasie składowania.
2.
Wysokość stosów surowców drzewnych formowanych przy użyciu urządzeń powinna być dostosowana do metod i warunków składowania oraz możliwości technicznych tych urządzeń. Wysokość składowania określi pracodawca w stanowiskowej instrukcji bezpieczeństwa i higieny pracy.
3.
Ręczne ładowanie surowców drzewnych na środki transportu dopuszczalne jest do wysokości 1,5 m od poziomu terenu (podłogi).
1.
Ściany i podłogi pomieszczeń produkcyjnych, w których wykonywana jest produkcja z wykorzystaniem wody oraz odbywają się procesy chemiczne, powinny być przystosowane do ich zmywania.
2.
Pomieszczenia produkcyjne, w których może wystąpić rozlanie w szczególności masy włóknistej lub papierniczej, cieczy warzelnych i innych, powinny być wyposażone w punkty czerpalne wody i oznakowane informacją o mokrej nawierzchni. Podłogi w tych pomieszczeniach powinny być wykonane ze spadkiem w kierunku kanałów ściekowych oraz z materiału zabezpieczającego przed poślizgiem.
3.
Otwory i zagłębienia w podłogach powinny być zakryte lub zabezpieczone oznakowanymi barierkami.
Miejsca, w których znajdują się wyłączniki urządzeń elektrycznych i sprzęt przeciwpożarowy, powinny być łatwo dostępne i oznakowane.
Pomieszczenia produkcyjne, w szczególności te, w których usytuowane są warzelnie, bielarnie i kotłownie sodowe, powinny posiadać co najmniej dwa dodatkowe wyjścia ewakuacyjne.
1.
Pyły gromadzące się w pomieszczeniach produkcyjnych powinny być systematycznie usuwane w sposób wykluczający zagrożenia wybuchowe i pożarowe.
2.
Niedopuszczalne jest używanie sprężonego powietrza do usuwania pyłów z pomieszczeń, o których mowa w ust. 1.
1.
Pomieszczenia produkcyjne, w których podczas procesu technologicznego wydzielają się szkodliwe pary, dymy, cuchnące i drażniące wyziewy, powinny być wyposażone w urządzenia wentylacyjne, zgodnie z odrębnymi przepisami.
2.
W pomieszczeniach, o których mowa w ust. 1, powinny być zainstalowane urządzenia kontrolno-pomiarowe do monitorowania i sygnalizowania przekroczeń stężeń substancji szkodliwych w powietrzu.
3.
W toku przeprowadzania procesów technologicznych, w szczególności w warzelniach, bielarniach i rębalniach, w których może wystąpić przekroczenie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, kierowanie tymi procesami powinno odbywać się z kabin lub pomieszczeń klimatyzowanych i wyciszanych.
Połączenia rurociągów nie powinny znajdować się nad trasami komunikacyjnymi i stanowiskami pracy, a jeżeli nie jest to możliwe ze względów technicznych, należy zastosować urządzenia chroniące przed wyciekami z tych rurociągów.
Przelewy zbiorników powinny być wyposażone w zabezpieczenia chroniące pracowników przed oblaniem płynami znajdującymi się w tych zbiornikach.
Górne krawędzie otwartych zbiorników, kadzi i mieszalników powinny być zabezpieczone barierką, zgodnie z odrębnymi przepisami.
1.
Urządzenia stosowane do korowania surowców drzewnych powinny być wyposażone w osłony chroniące pracowników przed odpryskami kory i kawałkami drewna.
2.
Odbiór i transport kory z urządzeń, o których mowa w ust. 1, powinien być zmechanizowany.
3.
Linie mechanicznej obróbki surowców włóknistych powinny być wyposażone w urządzenia do wykrywania metali.
Maszyny i urządzenia, w szczególności: krajarki, kalandry, bobiniarki, przekrawacze, maszyny drukujące, formujące, nagniatające, wycinające i odcinające, zszywarki, tygle dociskowe, powlekarki, ścieraki brzegów, wielooperacyjne agregaty liniujące, powinny odpowiadać wymaganiom odrębnych przepisów.
Górna krawędź rynny zsuwowej rębaka powinna znajdować się na wysokości co najmniej 1,25 m od poziomu podłogi lub podestu.
Transport surowców drzewnych z zasobnika rębaka powinien odbywać się w sposób płynny niepowodujący zatorów.
Wykonywanie w pomieszczeniach i przestrzeniach zamkniętych prac uznanych za szczególnie niebezpieczne, w rozumieniu ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, wymaga pisemnego pozwolenia pracodawcy.
Pomosty i zabezpieczenia przy odwadniarkach mas włóknistych, maszynach papierniczych i maszynach do produkcji tektury powinny być wykonane zgodnie z Polskimi Normami. Przy pomostach poprzecznych dopuszczalne jest jednostronne zabezpieczenie poręczami.
Walce odwadniarek mas włóknistych, maszyn papierniczych, tekturniczych i przetwórczych powinny być wyposażone w osłony.
Niedopuszczalne jest ręczne zaprowadzanie wstęgi papieru w maszynie papierniczej, jeżeli prędkość maszyny przekracza 90 m/min, a odległość wałków prowadzących suszniki od cylindrów suszących w miejscach wejścia wynosi mniej niż 0,12 m.
1.
Stan techniczny kotła sodowego powinien być na bieżąco kontrolowany przez osoby sprawujące kierownictwo i dozór nad eksploatacją kotła, niezależnie od badań wynikających z przepisów o dozorze technicznym.
2.
Wyniki kontroli, o której mowa w ust. 1, powinny być ewidencjonowane w książce eksploatacji kotła sodowego.
3.
Urządzenie odprowadzające stop sodowy powinno być wyposażone w zabezpieczenie chroniące pracowników przed poparzeniem odpryskami tego stopu.
1.
W zakładach wykorzystujących do produkcji chlor i jego związki oraz dwutlenek siarki i substancje chemiczne w postaci gazowej, uznane za niebezpieczne, powinno być zorganizowane pogotowie ratownictwa chemicznego.
2.
W zakładach, o których mowa w ust. 1, powinny być opracowane instrukcje dotyczące zasad postępowania podczas pożaru lub innego zagrożenia chemicznego, ze szczególnym uwzględnieniem wymagań w zakresie akcji ratowniczej przy usuwaniu skutków awarii z chloranem sodu.
3.
W zakładach, w których znajdują się instalacje technologiczne zawierające chlor, dwutlenek chloru i dwutlenek siarki, powinny znajdować się w oznaczonym i łatwo dostępnym miejscu sprzęt, narzędzia i materiały niezbędne do usuwania i unieszkodliwiania skutków awarii tych instalacji, a środki ochrony indywidualnej przeznaczone dla ratowników należy umieścić poza strefą możliwego zagrożenia.
1.
Zbiorniki z ługami i kwasami powinny być przykryte pokrywami.
2.
Kondensaty z wyparek powinny być odprowadzane w sposób uniemożliwiający przedostawanie się zawartych w nich substancji szkodliwych do pomieszczeń produkcyjnych.
1.
Transport, dozowanie i inne czynności z użyciem wapna powinny odbywać się w sposób zapobiegający skutkom pylenia.
2.
Odprowadzanie z gaśników niegaszących się części wapna powinno być zmechanizowane.
Traci moc rozporządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 22 marca 1983 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy w przemyśle papierniczym (Dz. U. Nr 20, poz. 91).
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.