Art. 11. - Belgia-Polska. Umowa dotycząca pewnych kwestyj odnoszących się do majątków, praw i udziałów. Bruksela.1922.12.30.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.106.834

Akt utracił moc
Wersja od: 20 października 1923 r.
Artykuł  11.

a) Kontrakty zawarte pomiędzy osobami podlegającemi obecnie sądownictwu polskiemu i osobami podlegającemi sądownictwu belgijskiemu, które stały się stronami rozłączonemi w sensie par. 1 załączonego aneksu są uważane za unieważnione od chwili, gdy jakiekolwiek dwie ze stron stały się stronami rozłączonemi, z wyjątkiem długów i innych zobowiązań pieniężnych, wynikających z wykonania pewnego aktu lub zapłaty pieniędzy przewidzianej przez te kontrakty i z zastrzeżeniem wyjątków i przepisów specjalnych co do pewnych kontraktów przewidzianych poniżej lub w załączonym aneksie.

b) Wyjęte z pod unieważnienia według postanowień niniejszego artykułu są kontrakty, których wykonanie, w interesie publicznym na skutek porozumienia między Wysokiemi Układającemi się Stronami, byłoby zażądane w terminie 6-iu miesięcy od chwili wejścia w życie niniejszej Umowy.

O ile wykonanie kontraktów w ten sposób zachowujących moc obowiązującą pociąga dla jednej ze stron, na skutek zmiany handlowych warunków, znaczną szkodę, przyznane będzie Stronie poszkodowanej słuszne odszkodowanie, przez sędziego polubownego wybranego na skutek porozumienia się pomiędzy Wysokiemi Układającemi się Stronami.

c) Żadne postanowienie niniejszego artykułu lub załączonego aneksu nie może być uważane, jako unieważniające jakąkolwiek tranzakcję, która była prawnie wykonana, na mocy traktatu zawartego pomiędzy stronami rozłączonemi, za zezwoleniem jednego z Mocarstw wojujących.

d) W wypadku kontraktów dotyczących koncesji, korzystania z praw własności przemysłowej, literackiej lub artystycznej, zawartych pomiędzy osobami, które stały się stronami rozłączonemi, pierwotny nabywca tego rodzaju koncesji będzie miał prawo, w przeciągu 6 miesięcy po wejściu w życie niniejszej Umowy, żądać od właściciela tych praw przyznania mu koncesji, której warunki, w braku zgody, będą mogły być ustalone przez właściwy trybunał kraju, w którym prawa te istnieją.

Aneks do artykułu 11.