Art. 6. - Belgia-Polska. Konwencja konsularna. Bruksela.1928.06.12.
Dz.U.1931.81.637
Akt utracił mocKierownicy etatowych placówek konsularnych (Konsulaty Generalne, Konsulaty, Wicekonsulaty i Agencje Konsularne) oraz zawodowi urzędnicy służby konsularnej (Konsulowie zastępcy i przydzieleni, Wicekonsulowie, Attachés i Sekretarze konsularni, Szefowie kancelarji) obywatele Państwa, które ich mianowało, korzystać będą w drugiem Państwie ze zwolnienia od wszelkich rekwizycyj, świadczeń oraz kwaterunków wojskowych, jak również od podatków bezpośrednich, pobieranych na rzecz Państwa, prowincyj i gmin, a których pobranie ma miejsce na zasadzie list imiennych, chyba że podatki te były wymierzone z tytułu posiadania nieruchomości lub procentów od kapitałów umieszczonych w Państwie, w którem dani urzędnicy pełnią swe obowiązki.
Zwolnienie to, jednakowoż nie będzie mogło być stosowane do wyżej wymienionych urzędników, którzy wykonywaliby pewien zawód, przemysł lub jakikolwiek handel; w tym wypadku winni ci urzędnicy podlegać podatkom, obowiązującym wszystkich cudzoziemców w tych samych warunkach.
Przywileje i zwolnienia wyżej przewidziane stosują się również względem zawodowych funkcjonarjuszy kancelaryjnych i urzędników konsularnych, obywateli kraju, który ich zatrudnia, i którzy nie wykonywują żadnego handlu ani przemysłu.
Honorowi Konsulowie i Agenci Konsularni zwolnieni będą od kwaterunku wojskowego co do lokali przeznaczonych na ich kancelarje i na ich archiwa.
W przeciągu sześciu miesięcy, licząc od dnia objęcia przez nich urzędowania, kierownicy placówki i zawodowi urzędnicy służby konsularnej, wymienieni w ustępach 1-ym i 3-im niniejszego artykułu, będą upoważnieni, przybywając do swej placówki na terytorjum drugiej Strony, wwieźć bez obowiązku uiszczenia cła, lub jakichkolwiek innych opłat wwozowych, swoje umeblowanie i przedmioty gospodarstwa domowego, które były i pozostaną w ich użytku. Rozumie się, że niniejsze postanowienie nie stosuje się do artykułów spożywczych.
Kierownicy placówki i urzędnicy służby konsularnej, wymienieni w ustępie 1-ym niniejszego artykułu, nie będą mogli być aresztowani lub uwięzieni w drodze prewencyjnej, z wyjątkiem tych naruszeń, za które, według ustawodawstwa miejscowego jakiejkolwiek części kraju przyjmującego, przewidziana jest kara pozbawienia wolności ponad jeden rok lub kara cięższa.
W razie ścigania sądowego, aresztowania lub postawienia w stan oskarżenia kierownika placówki lub urzędnika służby konsularnej, wymienionych w ustępie 1-ym niniejszego artykułu, Rząd Państwa, na którego terytorjum miało miejsce aresztowanie lub postawienie w stan oskarżenia, zawiadomi o tem niezwłocznie przedstawiciela dyplomatycznego Państwa, któremu podlega wymieniony urzędnik konsularny.
Kierownicy placówki i urzędnicy służby konsularnej wymienieni w ustępie 1-ym niniejszego artykułu, nie podlegają jurysdykcji sądów Państwa ich siedziby z tytułu czynności urzędowych, dokonanych przez nich w granicach uprawnień, przyznanych im przez niniejszą konwencje.