Rozdział 3 - Świadczenia na starość i świadczenia na wypadek śmierci (pensje) inne niż udzielane z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej. - Belgia-Polska. Konwencja generalna o zabezpieczeniu społecznym. Bruksela.1965.11.26.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1967.40.201

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 maja 2004 r.

Rozdział  III.

Świadczenia na starość i świadczenia na wypadek śmierci (pensje) inne niż udzielane z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

Artykuł  16.

§ 1. Pracownikom najemnym lub z nimi zrównanym, obywatelom polskim lub belgijskim, którzy w obu krajach byli objęci kolejno lub na przemian jednym lub kilku systemami ubezpieczenia na starość i na wypadek śmierci (pensje), okresy ubezpieczenia przebyte w tych systemach lub okresy ubezpieczenia na podstawie tych systemów zlicza się, pod warunkiem że się nie pokrywają, zarówno dla ustalenia prawa do świadczeń, jak też dla utrzymania lub uzyskania tego prawa.

Okresami równoznacznymi z okresami ubezpieczenia są w każdym kraju te okresy, które uważane są za takie przez ustawodawstwo tego kraju.

Każdy okres, uznany za równoznaczny z okresem ubezpieczenia na podstawie tak ustawodawstwa polskiego, jak i ustawodawstwa belgijskiego, będzie uwzględniony przy przyznawaniu świadczeń przez instytucje tego kraju, w którym zainteresowany był zatrudniony ostatnio przed tym okresem.

§ 2. Przy stosowaniu ustawodawstw specjalnych, dotyczących górników i z nimi zrównanych, zlicza się tylko okresy przebyte na podstawie tych ustawodawstw.

§ 3. Jeżeli okresy, o których mowa w § 2, nie dają prawa do świadczeń przewidzianych w ustawodawstwie specjalnym, uważa się je za ważne dla przyznania świadczeń przewidzianych w ustawodawstwie ogólnym.

§ 4. Świadczenia, do których ubezpieczony ma prawo ze strony każdej zainteresowanej instytucji, ustala się w zasadzie przez zmniejszenie wysokości świadczeń, do których miałby prawo, gdyby całość okresów, o których mowa w §§ 1 i 2 niniejszego artykułu, została przebyta w odpowiednim systemie, proporcjonalnie do długości okresów przebytych w tym systemie.

Każda instytucja ustala według obowiązującego ją ustawodawstwa i biorąc pod uwagę całość okresów ubezpieczenia, bez względu na to, w którym kraju okresy te zostały przebyte, czy zainteresowany spełnia warunki wymagane do nabycia prawa do świadczeń, przewidzianych przez to ustawodawstwo.

Instytucja ta ustala dla porządku wysokość świadczeń, do których zainteresowany miałby prawo, gdyby wszystkie zliczone okresy ubezpieczenia zostały przebyte wyłącznie na podstawie obowiązującego ją ustawodawstwa, i zmniejsza tę wysokość proporcjonalnie do długości okresów przebytych na podstawie tego ustawodawstwa.

Jednakże żadne świadczenie nie obciąża danej instytucji, jeżeli okresy przebyte na podstawie ustawodawstwa obowiązującego tę instytucję nie wynoszą w całości jednego roku, zawierającego przewidziane przez to ustawodawstwo roczne minimum dni efektywnej pracy lub dni zrównanych z efektywną pracą; w tym przypadku instytucja drugiego kraju ponosi w całości ciężar świadczeń, do których ubezpieczony ma prawo według ustawodawstwa obowiązującego tę instytucję, z uwzględnieniem całości okresów ubezpieczenia.

§ 5. Jeżeli według ustawodawstwa jednego kraju prawo do pensji nie jest uzależnione od stażu, lecz powstaje z roku na rok, właściwa instytucja tego kraju ustala prawo do pensji bezpośrednio i wyłącznie w zależności od okresów ubezpieczenia przebytych w tym kraju i okresów uznanych za równoznaczne z okresami ubezpieczenia na podstawie ustawodawstwa tego kraju; w tym przypadku właściwa instytucja stosuje postanowienia ustawodawstwa tego kraju, które odnoszą się do ubezpieczonych osiągających wiek uprawniający do pensji w dniu, w którym decyzja wywołuje skutki.

Artykuł  17.

Jeżeli przy uwzględnieniu całości okresów, o których mowa w artykule 16 §§ 1 i 2, ubezpieczony nie spełnia jednocześnie warunków wymaganych przez ustawodawstwa obu krajów, jego prawo do pensji ustala się według każdego usawodawstwa w miarę spełniania przez ubezpieczonego tych warunków.

Artykuł 18.

§ 1. Przewidziane przez specjalne ustawodawstwo polskie lub belgijskie prawo kumulowania pensji starczej z zarobkiem górniczym przysługuje zainteresowanym, którzy kontynuują pracę w kopalniach drugiego kraju, jeżeli spełniają warunki przewidziane dla korzystania z takiego kumulowania przez ustawodawstwo specjalne tego kraju.

§ 2. Przewidziane przez specjalne ustawodawstwo belgijskie prawo kumulowania pensji wcześniejszej z zarobkiem górniczym przysługuje na warunkach i w granicach ustalonych przez to ustawodawstwo tylko zainteresowanym, którzy kontynuują pracę w belgijskich kopalniach węgla.

§ 3. Odmiennie od postanowień artykułu 16 przyznanie górnikom przewidzianej przez belgijskie ustawodawstwo specjalne wcześniejszej pensji zastrzeżone jest dla zainteresowanych, którzy spełniają warunki wymagane przez to ustawodawstwo z uwzględnieniem ich pracy wyłącznie w belgijskich kopalniach węgla.

Artykuł  19.

Każdy ubezpieczony może w chwili powstania prawa do pensji zrezygnować z korzyści wynikających z postanowień artykułu 16 niniejszej Konwencji. Wówczas świadczenia, do których miałby on prawo na podstawie każdego z ustawodawstw krajowych, są przyznawane oddzielnie przez zainteresowane instytucje, niezależnie od okresów ubezpieczenia lub uznanych za równoznaczne, przebytych w drugim kraju.