Każde z Umawiających się Państw ustali punkty, pomiędzy któremi granice jego obszaru można przelatywać.
2.
Podczas żeglugi powietrznej ponad obszarem drugiego Państwa statki powietrzne winny, o ile na to zezwala stan pogody, trzymać się szlaków powietrznych, wyznaczonych przez to drugie Państwo; o ile szlak powietrzny nie został wyznaczony, uważa się za wyznaczony szlak najkrótszą dozwoloną drogę.
3.
Odcinki graniczne, które jedno z Umawiających się Państw wyznaczyło swoim lub obcym statkom powietrznym do przelatywania swych granic, tudzież szlaki powietrzne, wyznaczone przez nie dla swoich lub obcych statków powietrznych, otwarte są również dla statków powietrznych drugiego Umawiającego się Państwa.
Nasza strona internetowa wykorzystuje pliki cookie. Jeśli zgadzasz się na używanie plików cookie kliknij "Zamknij" lub po prostu kontynuuj przeglądanie. Uzyskaj więcej informacji lub zmień ustawienia .