Rozdział 1 - Pomoc prawna. - Austria-Polska. Umowa o pomocy prawnej w sprawach karnych. Wiedeń.1978.02.27.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1980.14.44

Akt obowiązujący
Wersja od: 17 czerwca 1996 r.

Rozdział pierwszy

Pomoc prawna.

Umawiające się Strony zobowiązują się do udzielania sobie wzajemnie na wniosek sądu lub prokuratury stosownie do postanowień niniejszej umowy pomocy prawnej w sprawach o przestępstwa podlegające karze sądowej.

1.
Pomoc prawna obejmuje w szczególności przesłuchiwanie podejrzanych, oskarżonych, świadków i biegłych, dokonywanie oględzin, przeszukiwanie, zajmowanie przedmiotów, przekazywanie akt, pism lub innych przedmiotów mających związek z postępowaniem karnym, jak również doręczanie pism.
2.
Pomocy prawnej udziela się również w sprawach o ułaskawienie oraz o odszkodowanie za niesłuszne aresztowanie lub skazanie.
3.
Nie udziela się pomocy prawnej polegającej na wykonywaniu wyroków lub innych orzeczeń.
1.
Nie udziela się pomocy prawnej:
1)
jeżeli czyn będący podstawą wniosku nie jest przestępstwem podlegającym karze sądowej według prawa Strony wezwanej;
2)
jeżeli załatwienie wniosku mogłoby naruszyć suwerenność wezwanej Umawiającej się Strony, stanowić groźbę dla jej bezpieczeństwa lub pozostawać w sprzeczności z zasadami jej porządku prawnego;
3)
jeżeli według stanowiska Strony wezwanej czyn będący podstawą wniosku jest przestępstwem o charakterze politycznym lub przestępstwem wojskowym.
2.
Nie udziela się pomocy prawnej w związku z czynami, które według stanowiska Strony wezwanej stanowią wyłącznie naruszenie przepisów o daninach publicznych, monopolach, przepisów dewizowych, przepisów o reglamentacji towarów albo przepisów o handlu zagranicznym (skarbowe czyny karalne). Pomocy prawnej udziela się jednak stosownie do artykułu 4 i pozostałych postanowień niniejszej umowy w zakresie tych skarbowych czynów karalnych, które według stanowiska Strony wezwanej polegają wyłącznie na naruszeniu przepisów celnych.
1.
Przepisami celnymi w rozumieniu artykułu 3 ustęp 2 są przepisy dotyczące wwozu, wywozu, przewozu i składowania towarów, odnoszące się do ceł lub innych opłat wwozowych lub wywozowych.
2.
Pomocy prawnej udziela się niezależnie od tego, czy istnieje tego samego rodzaju przepis celny wezwanej Umawiającej się Strony.
3.
Materiały i informacje otrzymane przez sądy i prokuratury Strony wzywającej w związku z wnioskiem o udzielenie pomocy prawnej w karnej sprawie celnej mogą być wykorzystane nie tylko w tej sprawie, w której zwrócono się o pomoc prawną, lecz również w sprawach ceł i innych danin publicznych pozostających w bezpośrednim związku z tą sprawą.
1.
Wniosek o udzielenie pomocy prawnej powinien być sporządzony na piśmie i zawierać oznaczenie organu wzywającego i organu wezwanego, oznaczenie sprawy karnej, zwięzły opis czynu przestępnego z podaniem miejsca i czasu jego popełnienia, kwalifikację prawną czynu, możliwie dokładne dane o podejrzanym lub oskarżonym, jego obywatelstwie oraz jego miejscu zamieszkania lub pobytu, imię, nazwisko i adres obrońcy, jeżeli został ustanowiony, przedmiot wniosku oraz ewentualne inne dane niezbędne do wykonania wniosku. Wnioski o przesłuchanie powinny zawierać pytania, jakie należy zadać osobie przesłuchiwanej.
2.
Wnioski o udzielenie pomocy prawnej powinny być podpisane przez właściwego sędziego lub prokuratora oraz opatrzone urzędową pieczęcią organu wzywającego. Uwierzytelnienie ich nie jest konieczne.
3.
Do wniosku o przeszukanie osób lub pomieszczeń albo o zajęcie przedmiotów dołącza się postanowienie organu wzywającego albo uwierzytelniony odpis (kopię) tego postanowienia.

Przy wykonywaniu wniosku o udzielenie pomocy prawnej stosuje się prawo Strony wezwanej. Odbiegające od tego prawa przepisy procesowe Strony wzywającej stosuje się jednak na żądanie tej Strony, o ile da się to pogodzić z zasadami prawa procesowego Strony wezwanej.

1.
Na żądanie organu wzywającego organ wezwany zawiadamia go w odpowiednim czasie o miejscu i terminie wykonania wniosku o udzielenie pomocy prawnej. Zawiadomienia dokonuje się bezpośrednio między organem wzywającym i wezwanym.
2.
Uczestnicy postępowania karnego oraz ich przedstawiciele prawni, jak również przedstawiciele oragnów uczestniczących w postępowaniu karnym, mogą być obecni przy podejmowaniu czynności z zakresu pomocy prawnej na terytorium Strony wezwanej. Mogą oni zwracać się o zadanie uzupełniających pytań. Artykuł 11 ustępy 3 i 4 stosuje się do tych osób odpowiednio.
3.
Obecność wymienionych w ustępie 2 przedstawicieli organów Strony wzywającej przy czynnościach z zakresu pomocy prawnej na terytorium Strony wezwanej wymaga w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zgody Ministra Sprawiedliwości lub Prokuratury Generalnej, a w Republice Austrii zgody Związkowego Ministra Sprawiedliwości.
1.
Jeżeli adres osoby, której ma dotyczyć czynność z zakresu pomocy prawnej, podany został niedokładnie albo okaże się niewłaściwy, organ wezwany powinien w miarę możliwości ustalić prawidłowy adres.
2.
Jeżeli organ wezwany nie jest właściwy do wykonania wniosku, powinien przekazać go organowi właściwemu i powiadomić o tym organ wzywający.
1.
Jedna z Umawiających się Stron przekaże na wniosek drugiej Umawiającej się Strony akta, pisma i inne przedmioty, mogące stanowić dowody w sprawie prowadzonej na terytorium Strony wzywającej. Pisma i przedmioty będą przekazane również wówczas, gdy podlegają one zajęciu lub przepadkowi.
2.
Przekazania akt lub pism w oryginale żąda się tylko wtedy, gdy przekazanie odpisów (kopii) nie jest wystarczające.
3.
Strona wezwana może zatrzymać akta, pisma lub inne przedmioty, potrzebne dla celów postępowania karnego na jej terytorium, na czas trwania tego postępowania.
4.
Prawa Strony wezwanej lub osób trzecich do przekazanych przedmiotów pozostają nienaruszone. Przekazane akta lub przedmioty zwraca się możliwie jak najszybciej Stronie wezwanej, chyba że rezygnuje ona z ich zwrotu.
5.
Przy przekazywaniu akt, pism i innych przedmiotów, stosownie do postanowień niniejszego artykułu, nie mają zastosowania przepisy ograniczające wwóz i wywóz przedmiotów i wartości dewizowych.

Dokonanie doręczenia potwierdza się bądź dowodem doręczenia, który musi być opatrzony datą oraz podpisem organu doręczającego i osoby przyjmującej, bądź przez poświadczenie organu wezwanego, z którego wynika fakt, forma i data doręczenia.

1.
Jeżeli zajdzie potrzeba, by osoba przebywająca na terytorium jednej z Umawiających się Stron stawiła się osobiście przed sądem lub prokuratorem drugiej Umawiającej się Strony w celu przesłuchania jej w charakterze świadka lub biegłego, wezwanie doręcza tej osobie właściwy organ Strony wezwanej.
2.
Wezwanie nie może zawierać zagrożenia zastosowania środków przymusu na wypadek niestawiennictwa. Jeżeli świadek lub biegły nie stawi się na wezwanie, nie można stosować przewidzianych w ustawie konsekwencji za niestawiennictwo.
3.
Świadek lub biegły, bez względu na posiadane obywatelstwo, który otrzyma na terytorium jednej z Umawiających się Stron wezwanie do stawienia się przed sądem lub prokuratorem drugiej Umawiającej się Strony i do wezwania tego się zastosuje, nie może być na terytorium tej Strony ścigany, pozbawiony wolności ani poddany innym ograniczeniom wolności osobistej z powodu czynu dokonanego przed przybyciem na to terytorium lub z innej powstałej do tego czasu przyczyny.
4.
Świadek lub biegły traci jednak ochronę, jeżeli po oznajmieniu przez sąd lub prokuratora, że jego obecność nie jest już potrzebna, pozostanie na terytorium Umawiającej się Strony, przed której sąd lub prokuratora był wezwany, chociaż przez okres piętnastu dni miał możność opuszczenia tego terytorium, albo jeżeli po jego opuszczeniu tam powróci.
5.
W wezwaniu należy w szczególności podać, w jakim zakresie świadkowi lub biegłemu przysługuje roszczenie o zwrot kosztów podróży i pobytu, odszkodowanie za stratę czasu, a w odniesieniu do biegłego ponadto wynagrodzenie za czynności. Wezwanemu świadkowi lub biegłemu Strona wzywająca wypłaca na jego wniosek zaliczkę na pokrycie kosztów podróży i pobytu.
1.
Jeżeli wezwany świadek jest na podstawie decyzji sądu lub prokuratora pozbawiony wolności na terytorium Strony wezwanej, zostanie za swą zgodą na żądanie Strony wzywającej przekazany tej Stronie w celu przesłuchania, chyba że sprzeciwiają się temu ważne względy.
2.
Na terytorium Strony wzywającej świadek pozostaje nadal pozbawiony wolności, a po przesłuchaniu niezwłocznie z powrotem przekazany Stronie wezwanej.
1.
Oskarżony, bez względu na posiadane obywatelstwo, który otrzyma na terytorium jednej z Umawiających się Stron wezwanie do stawienia się przed sądem lub prokuratorem drugiej Umawiającej się Strony i do wezwania tego się zastosuje, nie może być na terytorium tej Strony ścigany, pozbawiony wolności ani poddany innym ograniczeniom wolności osobistej z powodu czynu, którego wezwanie nie dotyczy, dokonanego przed przybyciem na to terytorium lub z innej powstałej do tego czyny przyczyny.
2.
Wezwanie nie może zawierać zagrożenia środkami przymusu na wypadek niestawiennictwa. Stosowanie środków przymusu zmierzających do spowodowania osobistego stawiennictwa oskarżonego na terytorium Strony wzywającej jest niedopuszczalne.
3.
Do wezwania oskarżonych stosuje się ponadto odpowiednio artykuł 11 ustępy 1 i 4.

Przy wykonywaniu wniosków o udzielenie pomocy prawnej właściwe organy Strony wezwanej powinny w razie potrzeby stosować te same środki przymusu, co przy wykonywaniu wniosków o udzielenie pomocy prawnej organów własnego państwa.

Jeżeli pomoc prawna nie zostanie udzielona w całości lub w części albo jeżeli wykonanie wniosku napotyka przeszkody, powiadamia się o tym organ wzywający ze wskazaniem przyczyny.