Rozdział 2 - Ograniczenia ścigania po ekstradycji. - Austria-Polska. Umowa o ekstradycji. Wiedeń.1978.02.27.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1980.14.46
Akt utracił moc Wersja od: 1 maja 1980 r.
Rozdział drugi
Ograniczenia ścigania po ekstradycji.
Ograniczenia ścigania po ekstradycji.
Jeżeli czyn zagrożony jest karą śmierci przez prawo Strony wzywającej, lecz nie jest tą karą zagrożony przez prawo Strony wezwanej, na terytorium Strony wzywającej w miejsce kary śmierci można orzec lub wykonać tylko karę pozbawienia wolności.
1.
Osoby wydanej nie można za czyn popełniony przed przekazaniem, na który nie rozciąga się zgoda na ekstradycję, lub z innej przyczyny powstałej przed wydaniem ścigać ani poddać jakiemukolwiek ograniczeniu jej wolności, w szczególności przez zastosowanie aresztu lub środka zabezpieczającego.2.
Ograniczenie wymienione w ustępie 1 nie obowiązuje, jeżeli:1)
Strona wezwana wyrazi zgodę na postępowanie karne lub na wykonanie kary orzeczonej przez sąd lub środka zabezpieczającego. Do wniosku o zgodę załącza się dokumenty przewidziane w artykule 14 oraz protokół, z którego wynika stanowisko osoby wydanej w sprawie zamierzonego rozszerzenia ścigania karnego lub wykonania kary. Przesłuchania musi dokonać sąd lub prokurator z zachowaniem przepisów ustawy. Osobę wydaną należy pouczyć o znaczeniu i celu przesłuchania. Zgody udziela się, jeżeli czyn będący podstawą wniosku powoduje według niniejszej umowy obowiązek dokonania ekstradycji;2)
albo wydana osoba po ostatecznym zwolnieniu pozostanie dłużej niż 30 dni na terytorium Strony wzywającej, chociaż mogła je opuścić, lub jeżeli po jego opuszczeniu na terytorium to powróciła; zwolnienie warunkowe bez zarządzenia ograniczającego swobodę poruszania się osoby wydanej jest równoznaczne ze zwolnieniem ostatecznym.3.
Strona wzywająca może zastosować środki konieczne zgodnie ze swoim prawem w celu usunięcia wydanej osoby ze swego terytorium, przerwania lub zatrzymania biegu przedawnienia.4.
W terminie przewidzianym w ustępie 2 punkt 2 należy zezwolić na wyjazd osobie wydanej, bez względu na stojące temu na przeszkodzie przepisy prawa wewnętrznego Strony wzywającej, chyba że osoba ta już po ekstradycji popełniła nowe przestępstwo. W taki przypadku termin podany w ustępie 2 punkt 2 zaczyna biec dopiero wówczas, gdy osoba wydana została ostatecznie zwolniona również w wyniku wszczętego o ten czyn postępowania karnego.Jeżeli w postępowaniu na terytorium Strony wzywającej czyn uzyska inną kwalifikację prawną niż w postępowaniu ekstradycyjnym, wydaną osobę można ścigać bez uszczerbku dla artykułu 11 w takim tylko zakresie, w jakim ustalony stan faktyczny uzasadniałby ekstradycję również według nowej kwalifikacji prawnej. W przypadkach wątpliwych Strona wzywająca zasięgnie opinii Strony wezwanej.
1.
Osobę wydaną można wydać państwu trzeciemu w związku z czynem popełnionym przed wydaniem tylko za zgodą Strony wezwanej. Do wniosku o zgodę na dalszą ekstradycję dołącza się egzemplarze dokumentów ekstradycyjnych trzeciego państwa lub ich uwierzytelnione odpisy (kopie) oraz protokół, z którego wynika stanowisko osoby wydanej wobec zamierzonej dalszej ekstradycji. Przesłuchanie powinno być dokonane przez sąd lub prokuratora z zachowaniem przepisów ustawy. Osobę wydaną należy pouczyć o znaczeniu i celu przesłuchania.2.
Zgoda na dalszą ekstradycję nie jest potrzebna, jeżeli zachodzi jedna z przesłanek wymienionych w artykule 11 ustęp 2 punkt 2.