Art. 22. - Austria-Polska. Umowa o ekstradycji. Wiedeń.1978.02.27.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1980.14.46

Akt utracił moc

Wersja od: 1 maja 1980 r.

Artykuł  22

1. Jeżeli zostanie wyrażona zgoda na ekstradycję, bez oddzielnego wniosku wyraża się zgodę na wydanie przedmiotów:

1) które mogą służyć jako dowody;

2) które osoba podlegająca ekstradycji uzyskała w drodze przestępstwa lub jako wynagrodzenie za takie przedmioty.

2. Przedmioty wydaje się w miarę możliwości wraz z osobą podlegającą ekstradycji. Przedmioty te wydaje się również wtedy, gdy już przyznanej ekstradycji nie można dokonać ze względu na śmierć lub ucieczkę tej osoby.

3. Przedmioty podlegające zajęciu, przepadkowi lub konfiskacie albo konieczne dla celów postępowania karnego na terytorium Strony wezwanej można zatrzymać na czas trwania tego postępowania albo wydać pod warunkiem zwrotu.

4. W każdym przypadku prawa Strony wezwanej lub osób trzecich do tych przedmiotów pozostają nienaruszone. W związku z istnieniem tych praw należy przedmioty możliwie jak najszybciej i bez kosztów zwrócić Stronie wezwanej po zakończeniu postępowania na terytorium Strony wzywającej. Jeżeli wydanie może naruszyć takie prawa, nie wyraża się zgody na wydanie.

5. W przypadku przewidzianym w ustępie 1 Strona wezwana informuje wraz z powiadomieniem o zabezpieczeniu przedmiotów, czy osoba podlegająca ekstradycji wyraża zgodę na ich bezpośredni zwrot poszkodowanemu. Strona wzywająca powiadamia jak najszybciej Stronę wezwaną, czy rezygnuje z wydania przedmiotów, pod warunkiem, że zostanmą doręczone poszkodowanemu lub jego pełnomocnikowi za okazaniem zaświadczenia właściwego sądu lub prokuratora.

6. Przy wydawaniu przedmiotów stosownie do postanowień niniejszego artykułu nie mają zastosowania przepisy ograniczające wwóz i wywóz przedmiotów i wartości dewizowych.