Austria-Polska. Układ protokólarny o żegludze powietrznej. 1925.05.25.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.16.89

Akt utracił moc

Wersja od: 16 lipca 1925 r.

UKŁAD PROTOKÓLARNY

pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federacyjną Austrjacką o żegludze powietrznej, podpisany dnia 5 maja 1925 roku.

Przekład.

UKŁAD PROTOKÓLARNY.

Z zastrzeżeniem przystąpienia Rządu austrjackiego, względnie Rządu polskiego, niżej podpisani powzięli następujące postanowienia:

1. Rząd austrjacki pozwala, naprzeciąg ważności niniejszego układu, statkom powietrznym, używanym przez jedyne przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej, upoważnione przez Rząd polski, na przelatywanie ponad jego terytorjum, jako też na przewożenie pasażerów, towarów lub wiadomości, o ile chodzi o komunikację między Wiedniem i Krakowem, zgodnie z postanowieniami załączonego Aneksu.

2. Rząd polski pozwala, naprzeciąg ważności niniejszego układu, statkom powietrznym, używanym przez jedyne przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej, upoważnione przez Rząd austrjacki, na przelatywanie ponad jego terytorjum, jako też na przewożenie pasażerów, towarów lub wiadomości, o ile chodzi o komunikację między Krakowem i Wiedniem, zgodnie z postanowieniami tegoż załącznika.

Postanowienia powyższe, zawarte w par. 1 i 2, nie będą stanowiły przeszkody do zawarcia pomiędzy dwoma przedsiębiorstwami, upoważnionemi do żeglugi powietrznej między Wiedniem i Krakowem, układów zmierzających do wzajemnego zapewnienia obsługi na linjach innych niż pomiędzy Krakowem i Wiedniem. Rządy polski i austrjacki zgadzają się jednak, że oświadczenie to nie pociąga za sobą jakiegokolwiek obowiązku ani zobowiązania dla żadnego z dwu Rządów.

3. Rząd polski mieć będzie wolny wybór przedsiębiorstwa, wskazanego w par. 1, bez potrzeby porozumienia się w tym względzie z Rządem austrjackim. Rząd austrjacki będzie miał wolny wybór przedsiębiorstwa wskazanego w par. 2 bez potrzeby porozumienia uprzedniego z Rządem polskim.

4. W razie, gdyby pewne zarządzenie Rządu polskiego przeszkodziło austrjackiemu przedsiębiorstwu żeglugi powietrznej, bez żadnego uchybienia z jego strony, korzystać z praw, jakie są mu przyznane na terytorjum Polski, na mocy upoważnienia przez Rząd polski, Rząd austrjacki zastrzega sobie prawo cofnięcia upoważnienia przedsiębiorstwu żeglugi powietrznej polskiej na terytorjum austrjackiem. W wypadku odwrotnym Rząd polski zastrzega sobie to samo prawo w stosunku do austrjackiego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej.

5. Świadectwa, wydane lub przyznane statkowi powietrznemu i członkom jego załogi przez Rząd Państwa pochodzenia, na wykonywanie żeglugi powietrznej na terytorjum tegoż Państwa, będą prawomocne w drugiem Układającem się Państwie, narówni z takiemiż świadectwami wydanemi lub zatwierdzonemi przez drugie Układające się Państwo. Jednak, każda z Wysokich Układających się Stron zastrzega sobie prawo odmowy uznania, na swojem terytorjum, świadectw wydanych przez drugą Układającą się Stronę swym obywatelom.

6. Władze, wyznaczone do nadzoru nad żeglugą powietrzną w obu Układających się Państwach, zakomunikują sobie wzajemnie, w terminie możliwie najkrótszym po wejściu w życie niniejszego Układu, odcinki graniczne, wymienione w par. 7 załącznika; zastrzegają sobie jednak wzajemnie, każda dla siebie, wyznaczenie w każdej chwili, zapomocą jednostronnego oświadczenia, za ośmiodniowem uprzedzeniem, odcinków granicznych w sposób różny od sposobu oznaczonego poprzednio.

7. Układające się Strony postanawiają, że władze kompetentne każdego z obydwóch Państw będą się porozumiewały i komunikowały drogą bezpośrednią w sprawie postanowień, przewidzianych przez niniejszy Układ, nie uciekając się do zwykłej drogi dyplomatycznej, w celu zastosowania w krótkim czasie wyżej wymienionych postanowień.

8. Układ niniejszy, który wejdzie w życie zaraz po zatwierdzeniu go tak przez Rząd austrjacki, jak przez Rząd polski, pozostanie w mocy do końca roku 1926, chyba że przestanie być prawomocnym w terminie wcześniejszym na skutek zawarcia nowego Układu.

9. Każda z dwóch Układających się Stron będzie mogła wymówić niniejszy Układ Protokólarny w każdej chwili, za zastrzeżeniem trzymiesięcznego uprzedzenia. Jednak, każda ze Stron Układających się zastrzega sobie możność, w razie okoliczności wyjątkowych, ograniczenia lub zabronienia żeglugi powietrznej nad swojem terytorjum, bądź w całości, bądź częściowo, ze skutkiem natychmiastowym.

Sporządzono w Warszawie, w 2 egzemplarzach, dn. 5 maja 1925 r.

Aneks do Układu protokólarnego.

1. Rząd austrjacki (polski) udziela przedsiębiorstwu żeglugi powietrznej, wspomnianemu w punkcie 1-ym Układu protokólarnego (wspomnianemu w punkcie 2 Układu protokólarnego) oznaczone następnie pod mianem przedsiębiorstwa polskiego (austrjackiego) prawo przelotu nad terytorjum austrjackiem (polskiem) jak również prawo przewozu podróżnych, towarów i wiadomości zapomocą statków powietrznych, o ile dotyczy komunikacji między Wiedniem i Krakowem.

2. Przedsiębiorstwo polskie (austrjackie) jest uprawnione do dokonywania raz na dzień, w każdym kierunku lotu, przewidzianego w rozkładzie.

Do odbycia takiego lotu może być użytych kilka aerostatków odlatujących równocześnie.

Przedsiębiorstwo polskie (austrjackie) jest uprawnione do odbycia na linji Kraków-Wiedeń oprócz lotów przewidzianych w rozkładzie na rok 1925 i 1926, jeszcze najwyżej 400 lotów dowolnych w obu kierunkach. Jednakże loty dowolne bez podróżnych i towarów nie są włączone do liczby powyższej.

Wskazana liczba lotów regularnych i dowolnych może być zmieniona przez porozumienie pomiędzy władzami lotniczemi austrjackiemi i polskiemi.

3. Transport będzie dokonywany zapomocą aparatów należących do przedsiębiorstwa polskiego (austrjackiego) poza wyjątkami dopuszczonemi przez właściwe władze austrjackie (polskie).

4. Poczta, jak również przedmioty, podlegające monopolowi poczty, mogą być przewożone drogą powietrzną o tyle, o ile odpowiednie regulaminy pocztowe na to pozwalają.

5. Na żądanie administracji pocztowej austrjackiej (polskiej) przedsiębiorstwo polskie (austrjackie) podejmie się transportu przesyłek pocztowych. Specjalny układ w tym względzie będzie zawarty między Administracją Poczt Austrjackich (Polskich) i przedsiębiorstwem polskiem (austrjackiem).

6. Przedsiębiorstwo polskie (austrjackie) zobowiązane jest przewozić i traktować obywateli austrjackich (polskich) lub rzeczy stanowiące ich własność na warunkach nie mniej dogodnych aniżeli te, które dotyczą obywateli polskich (austrjackich) i ich własności.

7. Granica austriacka (polska) może być przekraczana jedynie na ustalonych odcinkach granicznych.

8. Kierunek drogi, którego należy się trzymać w Austrji (w Polsce) dla przedsiębiorstwa polskiego (austrjackiego) będzie podany do wiadomości tego ostatniego przez władze kompetentne.

9. Statki powietrzne przybywające do Austrji lub opuszczające ten kraj mogą lądować lub odlatywać tylko z lotniska, wskazanego oficjalnie do tego celu, bez lądowania pomiędzy granicą i lotniskiem lądowania.

W wypadku lądowania przymusowego w kraju odlotu, po odprawie celnej lub w kraju przybycia przed powyższą odprawą, władze celne, policyjne lub najbliższa władza miejscowa winny być o tem natychmiast powiadomione.

Aż do czasu dalszych zarządzeń tych władz, załoga i podróżni nie powinni się oddalać od aparatu i żaden z przedmiotów stanowiących część składową statku powietrznego lub jego akcesoryj nie może być zabrany ani też ładunek wyładowany.

Pilot i przedsiębiorstwo odpowiadają solidarnie za wykonanie uwag i zleceń wyżej wymienionych władz.

10. Statki powietrzne powinny nosić odznaki przynależności państwowej i inne znaki przepisane w ich Państwie pochodzenia. Odznaki te winny być wyraźnie widoczne dla umożliwienia stwierdzenia tożsamości w czasie lotu.

Statki powietrzne muszą być zaopatrzone w dokumenty przepisane dla żeglugi powietrznej w ich Państwie pochodzenia. Członkowie załogi, t. j. wszystkie osoby znajdujące się na statku, z wyjątkiem podróżnych, o ile wykonywują funkcje, do których potrzebne jest specjalne pozwolenie, powinny być zaopatrzone w papiery przepisane w ich Państwie pochodzenia.

Inni członkowie załogi powinni posiadać dokumenty stwierdzające ich tożsamość, jak również i ich przynależność państwową.

11. Nie naruszając postanowień punktu 10, członkowie załogi i podróżni powinni być zaopatrzeni w paszporty należycie wystawione i zawizowane, jak również we wszystkie dokumenty przepisane przez rozporządzenia regulujące komunikacje międzynarodowe.

12. Statki powietrzne mogą używać aparaty telegrafu bez drutu o ile jest to zezwolone przez obydwa Państwa.

13. Statki powietrzne, ich załoga i podróżni nie mogą przewozić broni, amunicji, gazów duszących lub materjałów wybuchowych; gołębie pocztowe i aparaty fotograficzne mogą być przewożone tylko za pozwoleniem władzy kompetentnej Państwa przelatywanego.

14. Statki powietrzne, używane do przewożenia podróżnych i towarów, muszą być zaopatrzone w listę imienną podróżnych, specyfikacją rodzaju i ilości towarów, jak również w przepisane deklaracje celne.

15. Wyrzucanie jakichkolwiek przedmiotów ze statku powietrznego dozwolone jest tylko wówczas, o ile Państwo nad którem statek przelatuje udzieliło na to specjalnego pozwolenia.

16. Przedsiębiorstwo polskie (austrjackie) jest obowiązane stosować się do wszystkich ustaw, rozporządzeń i przepisów obowiązujących lub mających się ukazać w przyszłości w Polsce (Austrji), i w szczególności przestrzegać najściślej wszystkie zarządzenia dotyczące żeglugi powietrznej i kwestyj z nią związanych.

17. Przedsiębiorstwo polskie (austrjackie) obowiązane jest z tytułu swych dochodów z eksploatacji w Polsce (Austrji) wpłacać podatek dochodowy (Erwerbssteuer) przepisany w Polsce (Austrji). Przedsiębiorstwo polskie obowiązane jest ustanowić na czas swej eksploatacji w Austrji, przedstawicielstwo w Wiedniu, zgodnie z Dekretem Cesarskim z dn. 29 listopada 1865 (Dziennik Praw № 127).

18. Przedsiębiorstwo polskie (austrjackie) nie może odstępować, bez wyraźnego upoważnienia, udzielonego przez kompetentną władzę austrjacką (polską) praw swych, nadanych przez powyższą władzę i zobowiązań z nich wynikających, ani też wykonywania tych praw i zobowiązań.

19. Upoważnienie udzielone przedsiębiorstwu polskiemu (austrjackiemu) do przelotu przez terytorjum austrjackie (polskie) będzie wydane pod warunkiem wzajemności ze strony Polski (Austrji) względem przedsiębiorstwa austrjackiego (polskiego) o ile chodzi o linję wymienioną w punkcie 2.

Upoważnienie powyższe wygasa z końcem roku 1926.

Rząd polski (austrjacki) w każdym razie zastrzega sobie prawo odwołania upoważnienia udzielonego przedsiębiorstwu austrjackiemu (polskiemu) bez jakiegokolwiek odszkodowania, przed końcem r. 1926, bądź też na podstawie ewentualnego porozumienia z Rządem austrjackim (polskim), bądź to na wypadek gdy przedsiębiorstwo austrjackie (polskie) nie wykona jednego z zobowiązań przyjętych z racji upoważnienia udzielonego przez Rząd polski (austrjacki) będąc do tego wezwane przez właściwą władzę lotniczą.

Umowę niniejszą zatwierdzam i ratyfikuję.

W Warszawie, dnia 28 czerwca 1925 r.