Austria-Polska. Układ dotyczący uregulowania niektórych długów przedwojennych austrjacko-węgierskich. Haga.1930.01.20.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.84.730

Akt utracił moc

Wersja od: 17 maja 1930 r.

UKŁAD

polsko-austrjacki, dotyczący uregulowania niektórych długów przedwojennych austriacko-węgierskich, podpisany w Hadze dnia 20 stycznia 1930 r.

Ratyfikowany zgodnie z ustawą z dn. 17 marca 1931 r. - Dz. U. R. P. Nr. 32, poz. 229 punkt 14).

Przekład.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

W dniu dwudziestym stycznia tysiąc dziewięćset trzydziestego roku podpisany został w Hadze między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Związkowej Republiki Austrjackiej układ dotyczący uregulowania niektórych długów przedwojennych austrjacko - węgierskich, oraz w tymże dniu wymienione zostały między temiż Rządami cztery noty dotyczące powyższego układu. Układ i noty brzmią słowo w słowo jak następuje:

UKŁAD

polsko - austrjacki dotyczący uregulowania niektórych przedwojennych długów austrjacko-węgierskich.

Narady odbyte w Hadze pomiędzy należycie upełnomocnionymi delegatami Rządu Polskiego i Rządu federalnego Austrjackiego doprowadziły do następujących rezultatów:

Artykuł  I.

Dla pokrycia deficytu Polski w tytułach przedwojennych rent austrjackich i węgierskich, opiewających na korony papierowe lub floreny, Austrja przeniesie ze swego bloku do bloku polskiego tytuły nadwyżki austrjackiej w tychże rentach w sumie 67.734.148 koron nominalnych. Austrja nie jest zobowiązaną do dostarczenia tytułów w naturze. W razie, gdyby to przeniesienie nie mogło uzyskać koniecznego ewentualnie zatwierdzenia, Austrja sceduje na rzecz Polski odpowiednią część sumy, która będzie jej przyznana z tytułu jej nadwyżki. Suma w ten sposób scedowana winna odpowiadać spłatom odnoszącym się do nadwyżki austrjackiej w wysokości 67.734.148 koron nominalnych i to w ten sposobi że w każdym razie winna być równa sumom koniecznym dla obsługi rent w tej samej wysokości, będących w ręku zagranicznych posiadaczy (Auslandsblock).

Jako cenę wyżej wspomnianego przeniesienia, lub w razie jego braku, cesji sum wyżej wymienionych, Polska zapłaci Austrji sumę 335.000 szylingów austrjackich.

Artykuł  II.

a) Austrja uznaje, że zobowiązania Polski w stosunku do obywateli austrjackich z tytułu różnych emisyj obligacyj kolejowych: Karola Ludwika, Albrechta (z wyjątkiem emisji z r. 1877) podobnie jak różnych emisyj obligacyj kolei: Północnej, Wągiersko-Galicyjskiej i trzeciej emisji kolei Lwów-Cernauti-Jassi, które były w posiadaniu obywateli austrjackich w dniu 21 maja 1924 r., nie przekraczają stawki konwersyjnej jednego szylinga austrjackiego równego 10.000 koron, o ile przed końcem roku 1931 nie będzie zarządzoną w jakiejkolwiek bądź formie waloryzacja tytułów przedwojennego długu zabezpieczonego austrjackiego, opiewającego na floreny lub korony papierowe, a obciążającego Austrję.

Do końca roku 1931 Austrja wyda Polsce wymienione wyżej obligacje kolejowe względnie affidavity o których mowa w ustępie c), lub inne dowody dopuszczone przez ustawy polskie, będące w posiadaniu obywateli austriackich i przedstawione władzom austrjackim na skutek konwokacji. która będzie dokonana w wykonaniu niniejszego układu. Wydanie tych tytułów (affidavitów lub dowodów) będzie miało miejsce celem ich konwersji na tytuły polskiej pożyczki konwersyjnej kolejowej 5%-owej, bądź według stawki wyżej wymienionej, bądź w razie waloryzacji w Austrji, według stawki jakaby wynikała z waloryzacji tytułów długu zabezpieczonego obciążającego Austrję, i która będzie zastosowana przez Polskę na zasadzie wzajemności materjalnej, przewidzianej przez obowiązujące ustawy polskie, która jednakże w żadnym wypadku nie będzie mogła przewyższać stawki przewidzianej przez te ustawy dla tych samych tytułów, będących w posiadaniu obywateli polskich.

b) Tytuły określone w myśl niniejszego układu jako będące w posiadaniu obywateli austrjackich obejmują, jeśli chodzi o różne emisje obligacyj kolei Albrechta i Karola Ludwika tytuły, które były zarejestrowane i ostemplowane przez władze polskie na zasadzie ustaw obowiązujących jako własność obywateli austrjackich lub jako własność osób, których narodowość nie byłą ustalona i, które w konsekwencji są w myśl ustaw polskich postawione narówni z obywatelami austrjackimi. Według oświadczenia delegacji polskiej, ilość tych tytułów różnych emisyj obligacyj kolei Albrechta i Karola Ludwika przedstawia się następująco:

5% -owe obligacje kolei Albrechta 1872 - 363.600 koron;

4% - owe obligacje kolei Albrechta 1890 - 10.112.000 koron;

4% - owe obligacje kolei Albrechta 1893 - 1.858.600 koron;

4% - owe obligacje kolei Karola Ludwika 1890 - 33.843.600 koron;

4% - owe obligacje kolei Karola Ludwika 1902 - 32.118.800 koron.

Powyższe sumy tytułów, określonych jako będących w posiadaniu obywateli austrjackich, mogą być zmniejszone o tyle, o ile przedstawiane zostaną dowody dostateczne dla ustalenia, że tytuły objęte powyższemi cyframi należały w dniu 21 maja 1924 do osób narodowości innej niż narodowość austriacka. Podobnie sumy te będą mogły być powiększone o tyle, o ile przedstawione zostaną dowody dostateczne dla ustalenia, że poza sumami ustalonemi istnieją tytuły, które w dniu 21 maja 1924 należały do obywateli austrjackich i które nie zostały dotąd przedłożone do rejestracji. Dowody mające być przedstawione w obu wypadkach winny być przedłożone władzom polskim przed końcem roku 1931.

c) Co się tyczy obligacyj różnych emisyj obligacyj kolei Północnej i Węgiersko-Galicyjskiej, jak również trzecie] emisji obligacyj kolei Lwów-Cernauti-Jassi, suma tytułów określonych jako będących w posiadaniu obywateli austrjackich będzie ustalona według przeliczenia dokonanego za wspólnem porozumieniem Rządów Austrjackiego i Polskiego w terminie nieprzekraczającym 1 października 1931 r. uwzględnieniem między innemi affidavitów, wydanych przez Ceskoslovenisky Zuctovacy Ustaw za tę część tytułów, która obciąża Polskę.

d) Co się tyczy tytułów (affidavitów lub dowodów), których dotyczą postanowienia ustępów poprzednich i które nie będą wydane władzom bądź austrjackim, bądź polskim w terminach wyżej przewidzianych, Polska będzie zwolniona z wszelkich swych zobowiązań wobec obywateli austrjackich odnośnie tych tytułów.

e) Co się tyczy tytułów różnych emisyj wzmiankowanych w ustępie a) i będących w posiadaniu austrjackich towarzystw ubezpieczeniowych (bądź W ich centrali, bądź w ich filjach) postanowiono, że postanowienia niniejszego artykułu nie będą mogły przesądzać układów, jakieby mogły być później zawarte w sprawie tych tytułów o tyle, o ileby były one uznane jako pokrycie rezerw premji z umów ubezpieczeniowych pa życie, zawartych między rzeczonemi towarzystwami i obywatelami polskimi.

Artykuł  III.

Spory, które mogłyby powstać co do interpretacji lub stosowania niniejszego układu i które nie mogłyby być uregulowane w drodze dyplomatycznej, poddane będą na żądanie jednej z Wysokich Układających się Stron Trybunałowi Rozjemczemu.

W tym celu każda strona wyznaczy jednego arbitra. Obaj arbitrowie wybiorą neutralnego przewodniczącego. W razie braku zgody co do osoby tego przewodniczącego neutralnego, Prezydent Konfederacji Helweckiej będzie proszony o jego zamianowanie.

Artykuł  IV.

Układ niniejszy wejdzie w życie równocześnie z wprowadzeniem w życie układu ogólnego dotyczącego reparacyj austrjackich, podpisanego w Hadze 20 stycznia 1930.

Sporządzono w Hadze w dwóch egzemplarzach 20 stycznia 1930,

Haga, dnia 20 stycznia 1930 r.

Panie Kanclerzu,

Wobec podpisania w Hadze w dniu 20 stycznia 1930 układu w sprawie reparacyj austrjackich, mam zaszczyt prosić Jego Ekscelencję o łaskawe potwierdzenie mi tego, co następuje, jako rezultatu naszych narad:

1) Zawarte pomiędzy dwoma Rządami konwencje, których wymiana dokumentów ratyfikacyjnych dotąd nie nastąpiła, nie odnoszą się do artykułu III wspomnianego układu.

2) Rząd austrjacki dołoży starań do wykonania z całą troskliwością i w możliwie najkrótszym czasie konwencji podpisanej w Rzymie 6 kwietnia 1922 r., w sprawie archiwów. Z równą życzliwością traktować będzie żądania Rządu polskiego odnośnie do aktów, planów i dokumentów koniecznych dla administracji terytorjum odstąpionego.

3) Jest oczywistem, że układ niniejszy nie dotyczy rozrachunków pieniężnych, które winny być przeprowadzone w wykonaniu artykułu 215 traktatu w Saint Germain odnośnie do towarzystw ubezpieczeniowych i drobnych spółdzielni towarzystw opartych na wzajemności (instytucje emerytalne, Notarenverein i Kondukteurverein etc.).

4) Rząd polski przeniesie na Rząd Austrji prawa, które Rząd polski uzna za równowartość części wynikającej z likwidacji instytucyj dobroczynnych w Egipcie, będących własnością Società di benefizenza austro - ungarica w Aleksandrji. Rząd austrjacki natomiast wypłaci Rządowi polskiemu czternastą część wspomnianych rezultatów likwidacji, skoro tylko Rząd austrjacki wejdzie w posiadanie tych wyników likwidacji wspomnianych wyżej instytucyj.

Zechce Pan, Panie Kanclerzu, przyjąć zapewnienia mego najgłębszego szacunku.

J. Mrozowski

Do Jego Ekscelencji

Pana Jana Schobera

Kanclerza Związkowego Austrji w Hadze.

Haga, dnia 20 stycznia 1930 r.

Panie Prezesie,

Mam zaszczyt potwierdzić Jego Ekscelencji odbiór noty z tegoż dnia, w której Pan był łaskaw donieść mi co następuje:

"Wobec podpisania w Hadze w dniu 20 stycznia 1930 r. układu w sprawie reparacyj austrjackich, mam zaszczyt prosić Jego Ekscelencję o łaskawe potwierdzenie mi tego, co następuje, jako rezultatu naszych narad:

1) Zawarte pomiędzy dwoma Rządami konwencje, których wymiana dokumentów ratyfikacyjnych dotąd nie nastąpiła, nie odnoszą się do artykułu III wspomnianego układu.

2) Rząd austrjacki dołoży starań do wykonania z całą troskliwością i w możliwie najkrótszym czasie konwencji podpisanej w Rzymie 6 kwietnia 1922 r., w sprawie archiwów. Z równą życzliwością traktować będzie żądania Rządu polskiego odnośnie do aktów, planów i dokumentów koniecznych dla administracji terytorjum odstąpionego.

3) Jest oczywistem, że układ niniejszy nie dotyczy rozrachunków pieniężnych, które winny być przeprowadzone w wykonaniu artykułu 215 traktatu w Saint Germain odnośnie do towarzystw ubezpieczeniowych i drobnych spółdzielni towarzystw opartych na wzajemności (instytucje emerytalne, Notarenverein i Kondukteurverein etc.).

4) Rząd polski przeniesie na Rząd Austrji prawa, które Rząd polski uzna za równowartość części wynikającej z likwidacji instytucyj dobroczynnych w Egipcie, będących własnością Società di benefizenza austro - ungarica w Aleksandrji. Rząd austrjacki natomiast wypłaci Rządowi polskiemu czternastą część wspomnianych rezultatów likwidacji, skoro tylko Rząd austrjacki wejdzie w posiadanie tych wyników likwidacji wspomnianych wyżej instytucyj."

Mam zaszczyt potwierdzić treść noty wyżej Cytowanej i oświadczam, że w imieniu mego Rządu przyjmuję wysunięte w niej propozycje.

Zechce Pan przyjąć, Panie Prezesie, zapewnie nie mego najgłębszego szacunku.

J. Schober

Do Pana Jana Mrozowskiego

Prezesa Sądu Najwyższego

Przewodniczącego Delegacji Polskiej

Haga.

Haga, dnia 20 stycznia 1930 r.

Panie Kanclerzu,

Wobec podpisania w dniu dzisiejszym układu między Rządem Polskim i Rządem Federacyjnym Austrjackim, regulującego pewne przedwojenne długi austro-węgierskie, mam zaszczyt prosić Jego Ekscelencje, o łaskawe potwierdzenie tego, co następuje:

"Suma 335.000 szylingów austrjackich, wymieniona w artykule 1 wspomnianego wyżej układu, będzie zapłacona przez Polskę bez procentów, na podstawie naszego wspólnego układu w dniu 31 grudnia 1935 r. W każdym razie Polska ma prawo spłacić tę sumę w każdym innym terminie przy zastosowaniu 5%-owej stopy dyskontowej.

Jest oczywistem, że Polska będzie miała prawo potrącić od tej cyfry sumę odpowiadającą 1/14 części osiągniętej z likwidacji b, austrjacko - węgierskich instytucyj dobroczynnych w Egipcie należących do Società di benefizenza austro - ungarica w Aleksandrji, o ile ta suma nie zostania Polsce przednio zapłacona.

Naturalnie część odpowiadającą 42.776,35 koron w złocie z cytowanej wyżej sumy 335.000 szylingów nie będzie wymagalną, jeżeli Austrja nie zapłaci Polsce w wykonaniu uprzedniego układu, podpisanego w Wiedniu z dnia 25 sierpnia 1925 r. sumy 42.776,35 koron w złocie należnych Polsce. Zastrzega się obu Rządom możność uprzedniego porozumienia się co do wzajemnego wyrównania tych dwóch sum, wynoszących po 42.776,35 koron w złocie."

Mam zaszczyt potwierdzić treść noty wyżej cytowanej i oświadczam, że w imieniu mego Rządu przyjmuję wyrażone w niej propozycje.

Zechce Pan przyjąć, Panie Kanclerzu, zapewnienie mego najgłębszego szacunku.

J. Mrozowski

Do Jego Ekscelencji

Pana Jana Schobera

Kanclerza Związkowego Austrji w Hadze.

Haga, dnia 20 stycznia 1930 r.

Panie Prezesie,

Mam zaszczyt potwierdzić Jego Ekscelencji odbiór noty, datowanej jak powyżej, w której Pan zechciał donieść mi, co następuje:

"Wobec podpisania w dniu dzisiejszym układu między Rządem Polskim a Rządem Federacyjnym Austrjackim, regulującego pewne przedwojenne długi austro-węgierskie, mam zaszczyt prosić Jego Ekscelencję o łaskawe potwierdzenie tego, co następuje:

Suma 335.000 szylingów austrjackich, wymieniona w artykule I wspomnianego wyżej układu będzie zapłacona przez Polskę bez procentów, na podstawie naszego wspólnego układu w dniu 31 grudnia 1935 r. W każdym razie Polska ma prawo spłacić tę sumę w każdym innym terminie przy zastosowaniu 5%-owej stopy dyskontowej.

Jest oczywistem, że Polska będzie miała prawo potrącić od tej cyfry sumę odpowiadającą 1/14 części osiągniętej z likwidacji b. austrjacko - węgierskich instytucyj dobroczynnych w Egipcie należących do Società di benefizeraza austro - ungarica w Aleksandrji, o ile ta suma nie zostanie Polsce uprzednio zapłacona.

Naturalnie część odpowiadająca 42.776,35 koron w złocie z cytowanej wyżej sumy 335.000 szylingów nie będzie wymagalną, jeżeli Austrja nie zapłaci Polsce w wykonaniu uprzedniego układu, podpisanego w Wiedniu z dnia 25 sierpnia 1925 r., sumy 42.776,35 koron w złocie należnych Polsce. Zastrzega się obu Rządom możność uprzedniego porozumienia się co do wzajemnego wyrównania tych dwóch sum, wynoszących po 42.776,35 koron w złocie."

Mam zaszczyt potwierdzić treść noty wyżej cytowanej i oświadczam, że w imieniu Rządu przyjmuję wysunięte w niej propozycje.

Zechce Pan przyjąć, Panie Prezesie, zapewnienia mego najgłębszego szacunku.

J. Schober

Do Pana Jana Mrozowskiego

Prezesa Sądu Najwyższego

Przewodniczącego Delegacji Polskiej

na Konferencję Haską

w Hadze.

Zaznajomiwszy się z powyższemi układem i czterema notami do niego załączonemi, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

NA DOWÓD CZEGO wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 2 sierpnia 1931 r.