Austria-Polska. Konwencja handlowa. Warszawa.1922.09.25.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.4.19

Akt utracił moc

Wersja od: 29 sierpnia 1927 r.

KONWENCJA HANDLOWA

między Polską a Austrją podpisana w Warszawie dnia 25 września 1922 r.

zatwierdzona ustawą z dnia 26 września 1922 r. - Dz. G. R. P. № 86, poz. 774.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

JÓZEF PIŁSUDSKI,

NACZELNIK PAŃSTWA POLSKIEGO

Wszem wobec i każdemu z osobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwudziestego piątego września tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku w Warszawie podpisana została miedzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Związkowym Republiki Austrjackiej Konwencja handlowa, która słowo w słowo brzmi |a następuje:

UMOWA HANDLOWA

między Polską a Republiką Austrjacką.

NACZELNIK PAŃSTWA POLSKIEGO

z jednej strony

PREZYDENT ZWIĄZKOWY REPUBLIKI AUSTRJACKIEJ

i drugiej strony,

ożywieni tem samem pragnieniem rozwinięcia wzajemnych stosunków handlowych, jak również współdziałania gospodarczego pomiędzy obu krajami, postanowili zawrzeć umowę handlową przystosowaną do systemu przejściowego, będącego obecnie jeszcze w mocy w obydwu państwach i mianowali W tym celu na swych pełnomocników:

Naczelnik Państwa Polskiego:

Pana Henryka Strasburgera, Kierownika Ministerstwa Przemysłu i Handlu.

Prezydent Związkowy Republiki Austrjackiej:

Pana Mikołaja Pasta. Posła Nadzwyczajnego Ministra Pełnomocnego Republiki Austrjackiej w Warszawie,

którzy po zakomunikowaniu sobie wzajemnie pełnomocnictw, uznanych za znajdujące się w dobrej i należytej formie, zgodzili się na następujące artykuły:

Artykuł  1.

Obywatele każdej z Układających się Stron będą korzystali pod wzglądem zakradania oraz trudnienia się handlem i przemysłem na terytorjum drugiej Układającej się Strony ze wszystkich przywilejów, immunitetów i korzyści, przyznanych narodowi najbardziej uprzywilejowanemu.

Rozumie się wszelako, iż postanowienie wymienione powyżej nie narusza w niczem ustaw, przepisów i rozporządzeń specjalnych w dziedzinie handlu, przemysłu, policji, bezpieczeństwa publicznego i wykonywania pewnych rzemiosł i zawodów, które obowiązują lub będą obowiązywały na terytorjum Stron Układających się i które będą stosowane do wszystkich cudzoziemców wogóle.

Artykuł  2.

Obywatele jednej z Układających się Stron, udający się na jarmarki i targi na terytorjum drugiej, celem wykonywania tam handlu, będą traktowani wzajemnie narówni z krajowcami, o ile będą mogli przedstawić kartę tożsamości zgodną z załączonym aneksem (Aneks A), wydaną przez władze Państwa, którego są obywatelami.

Artykuł  3.

Obywatele jednej z Okładających się Stron na terytorjum drugiej będą mieli prawo osiedlania się, nabywania i posiadania wszelkiego rodzaju własności ruchomej i nieruchomej, jakie ustawy krajowe pozwalają lub pozwolą nabywać i posiadać obywatelom jakiegokolwiek obcego Państwa. Będą oni mogli rozporządzać nią w drodze sprzedaży, zamiany, darowizny, małżeństwa, rozporządzenia ostatniej woli, lub w jakikolwiek inny sposób, zarówno jak nabywać ją w drodze spadku na tych samych warunkach, które są lub będą ustalone wzglądem obywateli każdego obcego narodu, nie podlegając w żadnym ze wspomnianych wypadków opłatom, podatkom i ciężarom wszelkiej nazwy, innym lub wyższym od tych, które są lub będą ustanowione wzglądem własnych obywateli.

Będą oni mieli prawo, dostosowując się do ustaw krajowych, występować w sądach, bądź jako powód, bądź jako pozwany i pod tym względem będą oni korzystać ze wszystkich praw i immunitetów krajowców i jak ci będą oni mieli prawo posługiwania się w każdej sprawie adwokatami i pełnomocnikami.

Artykuł  4.

Obywatele każdej z Układających się Stron, jak również spółki handlowe i przemysłowe nie będą uiszczały z racji wykonywania handlu i przemysłu na terytorjum drugiej układającej się Strony, żadnych podatków, opłat i poborów innych lub wyższych od tych, które pobierane są od krajowców.

Artykuł  5.

Obywatele każdej z Układających się Stron będą wolni na terytorjum drugiej od wszelkiej służby wojskowej w armjach lądowych lub morskich lub w straży milicji obywatelskiej.

W czasie wojny i w czasie pokoju będą oni podlegali tylko świadczeniom i rekwizycjom wojskowym, jakie nałożone są na krajowców w tej samej mierze i według tych samych zasad, co ci ostatni.

Będą oni również zwolnieni od wszelkiej obowiązkowej funkcji urzędowej: sądowej, administracyjnej lub municypalnej, z wyjątkiem opieki i kurateli nad swemi rodakami.

Artykuł  6.

Spółki akcyjne, jak również inne spółki handlowe, przemysłowe (z wyjątkiem spółek finansowych i towarzystw ubezpieczeń) założone na mocy odnośnych ustaw na terytorjum jednej z Układających się Stron i które mają tam swa. siedzibą, będą mogły, stosując się do ustaw drugiego kraju, osiedlać się na terytorjum tego ostatniego, i wykonywać tam swój handel lub przemysł, z wyjątkiem wszelako tych gałęzi handlu i przemysłu, które z uwagi na ich charakter użyteczności publicznej podlegałyby specjalnym ograniczeniom. Powyżej wymienione spółki będą mogły, stosując się do ustaw krajowych, korzystać w pełni ze swych praw, a mianowicie będą mogły występować w sądach obydwu krajów.

Dopuszczenie rzeczonych spółek do wykonywania handlu i przemysłu na terytorjum drugiej Układającej się Strony regulowane będzie ustawami i przepisami, które obowiązują lub będą obowiązywały na tem terytorjum.

Artykuł  7.

Opłaty wewnętrzne pobierane na rzecz Państwa, gmin lub korporacji, które obciążają lub będą obciążały produkcję, wyrób towarów lub spożycie pewnego artykułu na terytorjum jednej z Układających się Stron, nie będą mogły pod żadnym pozorem obciążać produktów drugiej Strony silniej lub uciążliwiej niż produkty krajowe tego samego rodzaju lub produkty narodu najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  8.

Wszystkie produkty gleby lub przemysłu jednej z Układających się Stron, które przywożone będą na terytorjum drugiej, przeznaczone bądź do spożycia, bądź do złożenia na skład, bądź do powrotnego wywozu, bądź do tranzyta, będą podlegały traktowaniu. przyznanemu narodowi najbardziej uprzywilejowanemu, a mianowicie nie będą podlegały opłatom lub cłom wyższym ani innym od tych, które obciążają produkty lub towary narodu najbardziej uprzywilejowanego.

Przy wywozie do terytorjum drugiej Układającej się Strony nie będą pobierane cła wywozowe lub jakiekolwiek opłaty inne lub wyższe niż przy wywozie tych samych produktów i towarów do krajów najbardziej uprzywilejowanych pod tym względem.

Układające się Strony zapewniają sobie pod względem stosowania przepisów celnych procedury celnej, sprawdzania i badania towarów wwożonych, zarówno jak i pod względem uiszczenia opłat i ciężarów, klasyfikacji i interpretacji taryf celnych i wykonywania monopolów, traktowania na stopie narodu najbardziej uprzywilejowanego.

Produkty przychodzące z kraju trzeciego, które poddane zostały przeróbce przemysłowej na terytorjum jednej z Układających się Stron, będą uważane przy przywozie na terytorjum drugiej Układającej się Strony za wytwory tego kraju, w którym nastąpiła przeróbka.

Postanowienia niniejszego artykułu nie będą się stosowały:

1) do ulg przyznanych lub które będą przyznane Państwom sąsiednim dla ułatwienia obrotu pogranicznego i mieszkańcom pewnych okręgów pogranicznych.

2) do ulg wynikających z unji celnej.

3) do przejściowego systemu cłowego pomiędzy częściami: polską i niemiecką Górnego Śląska.

Towary jakiegokolwiek pochodzenia, które przewiezione zostały przez terytorjum jednej z Układających się Stron lub które zostały złożone na składzie w portach wolnych lub w strefach wolnych, nie będą podlegały przy przywozie na terytorjum drugiej Strony cłom i opłatom wyższym ani innym, niż gdyby były przywiezione bezpośrednio z kraju pochodzenia. Postanowienie to stosuje się zarówno do towarów, które były przeładowywane, przepakowywane lub złożone na skład, jak i do towarów przewożonych bezpośrednio.

Artykuł  9.

1. Obydwie Układające się Strony zgadzają się, iż ograniczenia we wzajemnym handlu miedzy terytorjum obydwu Układających się Stron przez zakazy przywozu lub wywozu będą mogły mieć miejsce jedynie w następujących wypadkach:

a) w wypadkach, gdy zakaz tranzyta zgodnie z art. 10 niniejszej Konwencji jest dozwolony.

b) dla towarów będących przedmiotem monopolu państwowego,

c) w celu stosowania do towarów obcych ograniczeń i zakazów ustalonych lub które będą ustalone dla produkcji, sprzedaży, przewozu lub spożycia wewnętrznego analogicznych towarów krajowych,

d) we wszystkich innych wypadkach, gdy ze względu na trudności ekonomiczne wyjątkowe jeszcze istniejące jedna z Okładających się Stron uważałaby za konieczne utrzymać lub wprowadzić ograniczenia lub zakazy.

2. Układające się Strony nie wprowadzą ani nie będą utrzymywać zakazów lub ograniczeń dotyczących wzajemnego przywozu lub wywozu, które nie będą się stosowały w taki sam sposób do przywozu lub wywozu tych samych towarów w handlu z każdem innem Państwem.

Artykuł  10.

Obydwie Układające się Strony przyznają sobie wzajemnie wolny tranzyt dla osób, bagażów, towarów, okrętów, statków, wagonów osobowych i towarowych lub innych środków przewozowych przychodzących lub przeznaczonych dla odnośnych Państw, drogami żelaznemi i drogami wodnemi na drogach zdatnych do użytku, przystosowanych do tranzyta międzynarodowego, nie robiąc żadnej różnicy ani ze względu na narodowość osób, flagę okrętów lub statków, ani miejsce pochodzenia, przywożenia, wejścia, wyjścia lub przeznaczenia, ani z uwagi na własność towarów, okrętów, statków, wagonów osobowych i towarowych lub innych środków przewozowych.

Przesyłki, będące w tranzycie, nie będą poddane żadnym cłom lub opłatom specjalnym z racji ich tranzyta (włączając w to wejście i wyjście):

Wszelako od tych transportów tranzytowych będą mogły być pobierane opłaty lub taksy wyłącznie przeznaczone na pokrycie wydatków nadzoru i administracji, które powodowały ten tranzyt. Stopa wszystkich opłat lub taks tego rodzaju winna odpowiadać, o ile to możliwe, wydatkom, które mają być pokryte i rzeczone opłaty i taksy stosowane będą w warunkach równości określonych w ustępie pierwszym niniejszego-artykułu, wyjąwszy, że na pewnych drogach te opłaty i taksy będą mogły być zmniejszone lub nawet zniesione z powodu różnicy w kosztach nadzoru.

Postanowienia niniejszego artykułu będą mogły wyjątkowo i na czas tak ograniczony jak to tylko możliwe, być uchylone, przez zarządzenia specjalne lub ogólne, które każda z Układających się Stron zmuszona byłaby przedsięwziąć w wypadkach następujących:

a) ze względów bezpieczeństwa Państwa,

b) ze względów policyjno-sanitarnych i weterynaryjnych, a mianowicie dla zapobiegania bądź szerzeniu się chorób zwierząt, bądź niszczenia roślin przez owady i pasożyty szkodliwe. Rozumie się, iż stosowane będą pod tym względem ogólnie uznane zasady międzynarodowe, jak również umowy obowiązujące między Układającemi się Stronami.

Układające się Strony będą miały prawo przedsięwziąć ostrożności konieczne dla zapewnienia się, że osoby, bagaże, towary a w szczególności towary monopolowe, okręty, statki, wagony osobowe i towarowe lub inne środki przewozowe są istotnie w tranzycie, zarówno jak dla upewnienia się, że podróżni będący w tranzycie są w możności ukończenia ich podróży i dla uniknięcia naruszenia bezpieczeństwa dróg i środków komunikacji.

Zakazy lub ograniczenia dotyczące tranzyta nie powinny tamować obrotu więcej niż to jest niezbędnie konieczne dla osiągnięcia celu zamierzonego przez wprowadzenie tego zakazu lub ograniczenia.

W wypadku gdyby na drogach żeglownych używanych do tranzyta, ustanowione były zmonopolizowane połączenia organizacje tych połączeń winny być tego rodzaju, by nie tamować tranzytu okrętów i statków.

Powyższa postanowienia stosują się również do tranzyta z przeładowaniem.

Rozumie się iż tranzyt nie może w żadnym wypadku podlegać zakazom lub ograniczeniom, które nie są jednocześnie i w takiej samej mierze stosowana do tranzyta towarów wszystkich innych państw, które znajdują się w tych samych warunkach.

Austrja przyjmuje do wiadomości § 4 art. XXII Traktatu Ryskiego i zobowiązuje się do niego stosować.

Artykuł  11.

Kupcy, fabrykanci i inni przemysłowcy jednego Z dwóch krajów, którzy dowiodą przez przedstawienie karty legitymacyjnej przemysłowej, wydanej przez Właściwe władze ich kraju, iż są oni uprawnieni do wykonywania tam handlu lub przemysłu i że uiszczają tam opłaty i podatki ustawowo przewidziane, będą mieli prawo bądź osobiście bądź przez komiwojażerów w ich służbie, czynić zakupy na terytorjum drugiej Układającej sit? Strony u kupców lub producentów, w publicznych lokalach sprzedaży. Będą oni również mogli przyjmować zamówienia także na podstawie próbek u kupców lub innych osób, które w swoim handlu lub przemyśle używają towarów odpowiadających tym próbkom. Ani w jednym, ani w drugim kraju nie będą oni zmuszeni do uiszczania z tego tytułu opłaty specjalnej.

Komiwojażerowie obu Okładających się Stron zaopatrzeni w kartę legitymacyjną, wydaną przez władze ich krajów, będą mieli nawzajem prawo mieć ze sobą próbki lub wzory, lecz nie towary.

Karta tą winna być ustalona zgodnie z wzorem aneksu B.

Układające się Strony będą sobie wzajemnie podawały do wiadomości, które władze powołane są do wydawania kart legitymacyjnych, jak również rozporządzenia, do których komiwojażerowie winni się stosować przy wykonywaniu swego handlu.

Rozumie się wszelako, że powyżej wymienieni komiwojażerowie nie będą mieli prawa zawierać tranzakcji dla innych kupców lub przemysłowców niż dla tych, którzy wskazani są w ich kartach.

Przedmioty, podlegające cłu, lub wszelkiej innej podobnej opłacie, z wyjątkiem towarów zabronionych do przywozu, które przywożone będą jako próbki lub wzory przez komiwojażerów, będą zwolnione przez jedną i drugą Stronę od cła przywozowego i wywozowego z warunkiem, aby przedmioty te były wywiezione z powrotem w terminie stałym i by tożsamość przedmiotów przywożonych i wywożonych z powrotem nie była wątpliwa - bez względu zresztą na komorę, przez którą przechodzić będą przy wywozie.

Wywóz powrotny próbek winien być zagwarantowany na komorze celnej wejściowej bądź przez depozyt w gotówce bądź też przez stosowną kaucję.

Co dotyczy jakichkolwiek formalności, którym podlegają przemysłowcy (komiwojażerowie) na terytorjum Układających się Stron obydwa kraje zapewniają sobie nawzajem traktowanie na stopie narodu najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  12.

Obydwie Układające-się Strony zapewniają sobie wzajemnie zwolnienie czasowe od cła przywozowego i wywozowego dla towarów (z wyjątkiem towarów podlegających monopolom lub akcyzie) przeznaczonych do doświadczeń, do prób na wystawy lub konkursy lub posłanym na terytorium drugiej Układającej się Strony na targi i jarmarki lub na niepewną sprzedaż - pod warunkiem, iż będą one przewiezione z powrotem w terminie z góry oznaczonym i że ten powrotny przywóz zabezpieczony będzie przez zdeponowanie kwoty cła na komorze celnej, bądź też przez stosowną kaucję.

Rozumie się, iż Okładające się Strony zapewniają sobie nawzajem traktowanie na stopie narodu najbardziej uprzywilejowanego pod tym wzglądem.

Artykuł  13.

Obydwie Układające się Strony zapewniają sobie we wzajemnych stosunkach w dziedzinie taryf kolejowych traktowanie na stopie narodu najbardziej uprzywilejowanego.

Artykuł  14.

Obydwie Układające się Strony oświadczają zgodą, by nie robić żadnej różnicy pod względem odprawy, cen przewozu i podatków publicznych, dotyczących przewozu kolejami żelaznemi w ruchu podróżnych i ich bagażów dokonywanego w tych samych warunkach.

Artykuł  15.

Towary nadane do przesyłki na terytorjum jednej z Układających się Stron i które mają być wywiezione do terytorjum drugiej Układającej się Strony lub przez to terytorjum do Państwa trzeciego nie będą traktowane mniej korzystnie ani pod względem odprawy ani pod względem cen przewozu i podatków publicznych obciążających przesyłki niż podobne towary nadane do przesyłki na terytorjum jednej z Układających się Stron lub w Państwie trzeciem, w jednakowych warunkach na tym samym przebiegu.

Podobnie traktowane będą towary nadane do przesyłki w Państwie trzeciem i mające być wywiezione przez terytorjum jednej z Układających się Stron z przeznaczeniem do terytorjum drugiej Układającej się Strony.

Artykuł  16.

Postanowienia artykułu 14 i 15 nie dotyczną zniżek taryfowych przyznanych dla celów miłosiernych lub oświaty publicznej, zniżek udzielonych w wypadku klęski ogólnej dla przewozu podróżnych i towarów, ani zniżek- stosowanych do transportów wojskowych, osobom będącym w służbie publicznej, w służbie kolejowej lub w służbach temu podobnych zarówno jak i członkom ich rodzin, ani też stosowanych do przesyłek służbowych krajowych przedsiębiorstw komunikacji.

Rozumie się również, iż na kolejach o mniejszem znaczeniu (kolejki wąskotorowe, kolejki podjazdowe, tramwaje) głównie dla ruchu turystów, będą mogły być zastrzeżone zniżki w cenie podróży dla krajowców zamieszkałych w gminach pogranicznych.

Artykuł  17.

Układające się Strony zgadzają się, iż ustalone zostaną taryfy bezpośrednie dla ruchu podróżnych i obrotu towarów pomiędzy terytorjami Układających się Stron, zarówno jak dla obrotu pomiędzy terytorjami jednej z Układających się Stron i państwa trzeciego, w tranzycie przez terytorjum drugiej Układającej się Strony o ile okaże się tego istotna potrzeba, z chwilą gdy na to pozwolą okoliczności.

Do czasu ustalenia tych taryf bezpośrednich kalkulacja cen^ przywozu ułatwiona będzie za pomocą tablic w tym celu opracowanych.

Artykuł  18.

Obydwie Układające się, Strony zobowiązują się przedsięwziąć kroki konieczne dla zwalczania wszelkiej przeszkody, jakaby mogła pojawić się w pewnych wypadkach w stosunku do ruchu podróżnych i towarów pomiędzy ich terytorjami i pomiędzy terytorjami jednej z Układających się Stron i Państwa trzeciego przez terytorjum drugiej Układającej się Strony.

W zasadzie, towary krajowe nie będą traktowane pod względem odprawy korzystniej, niż towary drugiej Układającej się Strony.

Układające się Strony będą usiłowały uwzględniać potrzeby obrotu bezpośredniego pomiędzy ich terytorjami zarówno jak i obrotu pomiędzy terytorjum jednej Układającej się Strony i terytorjum Państwa trzeciego, w tranzycie przez terytorjum drugiej Strony, zapomocą zaprowadzenia dogodnych połączeń pociągów pasażerskich i towarowych i postępować w duchu wzajemnego pomagania pod względem zarządu ruchu i transportów.

Przy dostawie wagonów potrzeby handlu wewnętrznego i wywozowego na terytorjum drugiej Układającej się Strony będą w zasadzie traktowane jednakowo.

W szczególności pod względem dostawy wagonów dla obrotu wywozowego z przeznaczeniem do terytorjum drugiej Układającej się Strony nie będzie się traktować mniej korzystnie niż przy dostawie wagonów dla handlu wywozowego z przeznaczeniem do Państwa trzeciego.

Artykuł  19.

Obydwie Układające się Strony dołożą starań, by we wzajemnym obrocie towarowym na kolejach Stosowane były postanowienia Konwencji Międzynarodowej z 14 października 1890 r., o transportach kolejowych ze zmianami i dodatkami przewidzianemi przez układ dodatkowy w dniu 16 lipca 1895 r., i przez Konwencje dodatkowe z dnia 18 lipca 1898 r., i ż dnia 19 września 1906 r., zarówno jak ogólne postanowienia uzupełniające i postanowienia Konwencji opracowanych przez międzynarodowy Komitet transportowy.

Na czas trwania obecnych trudności przewozu, administracje kolejowe będą mogły czynić pewne odchylenia od postanowień tej Konwencji międzynarodowej.

Omowy, które poddane będą aprobacie najwyższych władz kontroli będą musiały stosować się, w tern co dotyczy ich znaczenia i rozciągłości do granic ściśle koniecznych i w żadnym wypadku nie będą się stosowały do rozmiaru odpowiedzialności kolei za stratą (całkowitą lub częściową) lub uszkodzenia towaru lub za niedotrzymanie terminu dostawy.

Obydwie Okładające się Strony będą czuwały by postanowienia Konwencji Międzynarodowej o transportach kolejowych były stosowane o ile to możliwe bez zmian, jednakowo w obrocie z Państwem trzeciem w którem uczestniczy jedna z Okładających się Stron.

Artykuł  20.

1. Układające się Strony zobowiązują się rozpatrzeć wspólnie i w duchu przyjaznym sprawę traktowania robotników i pracowników obywateli jednej ze Stron na terytorjum drugiej, pod względem pomocy nad robotnikami i pracownikami oraz ubezpieczeń społecznych w celu wzajemnego zapewnienia tym robotnikom i pracownikom zapomocą stosownych układów, traktowania zapewniającego im jednakowe korzyści. Odnośne układy ustalone będą w specjalnej Konwencji.

2. Okładające się Strony zapewniają sobie wzajemnie jaknajwiększe udogodnienie w ruchu sezonowym pracowników rolnych, specjalnie będą one uwzględniać, by wzajemne zapotrzebowanie na pracowników tego rodzaju mogło być zaspokojone. Dla praktycznego wykonania lego obrotu Państwo Polskie i Republika Austrjacka posługiwać się będą odpowiedniemi biurami, bądź rządowemi, bądź związkowemi.

3. Okładające się Strony zapewniają sobie nawzajem, iż wydadzą rozporządzenia konieczne dla ułatwienia, o ile to możliwe, a co najmniej w mierze praktykowanej dotychczas, przechodzenie' robotników takich przez granicę i to zarówno przy wejściu jak i przy powrocie.

Odnośnie do warunków pracy i mianowicie pod wszystkiemi względami polityki społecznej, robotnicy sezonowi korzystać będą z traktowania jednakowego, co robotnicy rolni miejscowi tego samego rodzaju.

4. Szczegółowe postanowienia regulujące najem i odprawę robotników rolnych, jak również ustalanie warunków pracy w taryfie konwencyjnej stanowią przedmiot układów, które zawarte zostaną przez odpowiednie władze polskie i austrjackie.

5. Odnośnie do robotników wędrownych, którzy w podróży z jednego terytorjum na drugie muszą przebywać terytorium Państwa trzeciego, Okładające się Strony zobowiązują się postępować wspólnie, aby otrzymać od rządu tego Państwa wszystkie możliwe ułatwienia, dotyczące tranzytu i przechodzenia granity.

Artykuł  21.

Obydwie Układające się Strony zobowiązują się zawrzeć umowę w celu unikania podwójnego opodatkowania w dziedzinie państwowych podatków bezpośrednich oraz w przedmiocie wzajemnej pomocy prawnej w kwestjach podatkowych.

Artykuł  22.

W najbliższym czasie zawarte będą układy Specjalne dotyczące następujących przedmiotów:

a) układ dotyczący wzajemnego uznawania świadectw dla broni palnej,

b) układ dotyczący wzajemnego uznawania świadectw towarowych,

c) układ dotyczący przepisów weterynaryjnych w obrocie zwierząt i surowych produktów zwierzęcych.

Artykuł  23.

Rozumie się, iż umowa w sprawie przedsiębiorstw wytwórczych i przewozowych (aneks C) stanowi integralną część niniejszej umowy.

Artykuł  24.

Omowa niniejsza będzie ratyfikowana i ratyfikacje będą wymienione w Warszawie możliwie jaknajprędzej.

Wejdzie ona w życie w 10 dni po wymianie ratyfikacji. Umowa niniejsza wykonywana będzie przez rok, licząc od dnia jej wejścia w życie.

Po upływie tego czasokresu będzie ona przedłużona w drodze milczącej zgody i, począwszy od dnia wypowiedzenia jej przez jedną z Układających się Stron pozostawać będzie w mocy jeszcze przez trzy miesiące.

Na dowód czego pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w dwuch egzemplarzach w Warszawie, dwudziestego piątego września, tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku.

Aneks A.

Zaświadcza się, że Pan ....................................

okaziciel niniejszej karty, chcący udać się ze swemi towarami

na jarmarki i targi w ........................................

(dla obywateli polskich) w Austrji

(dla obywateli austrjackich) w Polsce zamieszkały jest w

..............................................................

i że obowiązany jest do opłacenia ustawowych opłat i podatków

za wykonywanie swego handlu lub przemysłu.

Zaświadczenie niniejsze ważne jest na przeciąg ............

.................................................... miesięcy.

(Miejsce, data, podpis, pieczęć władzy, która wydała

zaświadczenie).

Opis okaziciela

Aneks B.

Karta Legitymacyjna dla Komiwojażerów

na rok .........

Ważne w Polsce i w Austrji

Okaziciel (imię i nazwisko) ..................................

wystawiono w .................................................

(dzień, miesiąc, rok) ........................................

(pieczęć) (władza kompetentna)

Podpis:

Zaświadcza się, iż okaziciel niniejszej karty posiada

(oznaczenie fabryki lub handlu) w ............................

pod firmą ....................................................

zatrudniony jest jako komiwojażer w firmie ...................

................................ w ...........................

która posiada tam (oznaczenie fabryki lub handlu)

..............................................................

Okaziciel niniejszej karty chcący poszukiwać zamówień, lub

czynić zakupy na rachunek swej firmy,

jako też firmy następującej/firm następujących (oznaczenie

fabryki lub handlu) w ........................................

zaświadcza się pozatem iż rzeczona firma zobowiązana jest/

rzeczone firmy zobowiązane są do uiszczenia w tym kraju

podatków prawnych za trudnienie się swym/ich handlem

(przemysłem).

Opis Okaziciela.

Znaki szczególne ............... Wiek ......... Wzrost .......

Włosy .................

Podpis:

UWAGA: Okaziciel niniejszej karty nie będzie mógł poszukiwać zamówień i czynić zakupów, jak podróżując dla firmy wymienionej/firm wymienionych i na jej/ich rachunek.

Będzie on mógł mieć ze sobą próbki, lecz nie towary. Pozatem będzie się on stosował do rozporządzeń obowiązujących w każdym kraju.

UWAGA. W razach gdy wzór powyższy zawiera tekst podwójny, w formularzu przeznaczonym dla wystawiania kart (legitymacyjnych) pozostawiane będzie miejsce potrzebne dla zamieszczenia tego lub innego z tekstów zależnie od okoliczności poszczególnego wypadku.

Aneks C.

Umowa zawarta między Republiką Austrjacką i Polską w sprawie przedsiębiorstw wytwórczych i przewozowych.

Artykuł  1.

1. Austrjacki Rząd Związkowy przyznaje tym spółkom, które wykonywują czynności wytwórcze lub przewozowe na obszarze niegdyś austrjackim a należącym obecnie do Rzeczypospolitej Polskiej, jednakowoż mają swą siedzibę na obszarze Republiki Austriackiej, prawo do przeniesienia swej siedziby na obszar Rzpltej Polskiej.

2. Prawo to przysługuje wyżej wymienionym spółkom tylko wtenczas, jeżeli czynność wytwórcza lub przewozowa odnośnych spółek odbywa się wyłącznie na obszarze polskim, a na obszarze Republiki Austrjackiej tego rodzaju czynności nie są wykonywane, natomiast istnienie zakładów handlowych i tym podobnych zakładów ubocznych w Austrji, należących do przedsiębiorstw wytwórczych lub przewozowych, które wedle zakładu głównego przynależą do Rzplitej Polskiej nie stanowi przeszkody przeniesienia siedziby do obszaru Rzplitej Polskiej.

3. Prawo przeniesienia siedziby przysługuje tylko tym spółkom, których przedsiębiorstwa wytwórcze lub przewozowe istniały na obszarze Rzplitej Polskiej przed dniem 1 listopada 1918 r., i które mają swoją siedzibę na obszarze Republiki Austrjackiej. Uchwała przeniesienia siedziby winna być powzięta najpóźniej do dnia 31 marca 1924 r.

Artykuł  2.

Narówni z przeniesieniem siedziby będzie uważane, jeżeli spółka wymienionego w art. 1 rodzaju przeniesie cały swój majątek na już istniejącą, albo nowo utworzoną spółkę polską.

Artykuł  3. ¹

1. Spółki wytwórcze, które według swej siedziby przynależą do Republiki Austrjackiej, a część swych zakładów wytwórczych mają na obszarze Rzplitej Polskiej mogą przeprowadzić podział spółki. Istnienie na obszarze Rzplitej Polskiej zakładów handlowych i tym podobnych zakładów ubocznych przedsiębiorstwa wytwórczego lub przedsiębiorstwa wytwórczego lub przewozowego, przynależnego wedle swego głównego zakładu do Austrji, nie uzasadnia prawa takiego podziału. Artykuł 1, ustęp 3 ma analogiczne zastosowanie.

2. Przy podziale spółek dokona się rozdziału majątku spółki i funduszów zapasowych (rezerw). Do podziału stosuje się następujące reguły:

a) majątek nieruchomy łącznie z majątkiem ruchomym, przeznaczonym do odnośnych operacji, dzieli się wedle zasady terytorjalności;

b) inny ruchomy majątek dzieli się nie uwłaczając postanowieniom punktu c.), wedle stosunku wynikającego i punktu a);

c) przy podziale względnie przy przydzielaniu specjalnych funduszów zapasowych kierować się, należy zasadniczo przeznaczeniem gospodarczem;

d) jeżeli podziału nie można dokonać bez oszacowania, to należy dla celów podziału przyjąć wewnętrzną wartość, ustaloną na obszarach obu Państw według jednakowych zasad;

e) fundusze pensyjne dzieli się w stosunku płac i wynagrodzeń, które należało wypłacić w obydwu Państwach w okresie 3-ch art. poprzedzających podział;

f) o ileby w poszczególnym przypadku było wskazanem odstąpienie od powyższych zasad (a-e), a nie można osiągnąć porozumienia, to oba rządy porozumieją się co do sposobu załatwienia.

3. Podział może nastąpić bądź przez utworzenie samoistnych spółek polskich, bądź przez przeniesienie wydzielonej części majątku na inną już istniejącą spółką Polską.

Artykuł  4.

1. Z powodu przeniesienia siedziby lub podziału nie odbywa się likwidacja.

2. Również nie będzie się w tym przypadku wymagało zmiany w stosunkach własności udziałów.

3. We wszystkich przypadkach, przewidzianych w artykułach 1-3 spółka ma prawo żądać aby na jej prośbą zatwierdzono jej statuty w tem Państwie, w którem znajduje się nowa jej siedziba, i aby jej zezwolono na wpisanie do rejestru handlowego sądu, właściwego wedle nowej siedziby; spółka w nowej siedzibie może kontynuować swoje czynności w tym samym rozmiarze, co poprzednio, i nie można z tego powodu żądać od niej wypełnienia innych warunków, jak tylko tych, jakie przewiduje niniejsza umowa.

Artykuł  5.

1. O uchwale przeniesienia siedziby lub podziału w myśl artykułów 1-3 ma spółka bezzwłocznie zawiadomić właściwy wedle dotychczasowej siedziby sąd austriacki, powołany do prowadzenia rejestru handlowego, oraz właściwą austrjacką władzę podatkową. Zamierzone przeniesienie siedziby należy odnotować - w rejestrze handlowym. O tem '"otrzyma interesant urzędowe poświadczenie, na podstawie którego wdroży dalsze postępowanie przed władzami właściwemi wedle miejsca nowej siedziby. Przed wykreśleniem z austrjackiego rejestru handlowego należy przeprowadzić postępowanie wywoławcze wierzycieli. Dzieje się to przez ogłoszenie o zamierzonem przeniesieniu siedziby w publicznych dziennikach, przeznaczonych do ogłoszeń spółki. Zarazem należy ogłosić, że spółka jest gotową wszystkich wierzycieli, którzy w dniu ogłoszenia mają wierzytelności do niej na ich żądanie albo w zupełności zaspokoić albo dać im zabezpieczenie i że wierzycielem wyznacza do takiego zgłoszenia termin jednego miesiąca, z tem, że wierzycieli, którzy w terminie jednego miesiąca nie zgłosili się do spółki, uważać się będzie jako zgadzających się z zamierzonem przeniesieniem siedziby. Spółka ma sądowi, prowadzącemu rejestr wykazać, że przepisane ogłoszenie uskuteczniono i że wierzyciele, którzy się zgłosili, otrzymali zaspokojenie lub zabezpieczenie, zarazem spółka ma oświadczyć, że oprócz wierzycieli, których pretensje zaspokojono lub zabezpieczono, żaden inny w terminie się nie zgłosił.

Za oznajmienia nieprawdziwe osoby powołane do zastępowania spółki odpowiadają osobiście wobec poszkodowanych wierzycieli.

2. Postępowanie wywoławcze może odpaść, jeżeli albo Związkowe Ministerstwo do Spraw Wewnętrznych i Oświaty uzna, że wykreślenie może nastąpić bez takiego postępowania, albo jeżeli spółka w miejsce dotychczasowego-austrjackiego głównego zakładu utworzy zakład filjalny dla niego uzyska w miarę potrzeby zapewnienie dopuszczenia do działalności i oświadczy, że majątek włożony dotąd w austrjackiem przedsiębiorstwie przeznacza dla zakładu filjalnego. W takim przypadku spółka ma prawo, aby była dopuszczona do działalności, o ile Wedle ogólnych przepisów takie dopuszczenie jest wymagane.

3. Pod temi warunkami nastąpi na wniosek interesanta na podstawie wykazania prawnego istnienia spółki zagranicą wykreślenie w austrjackim rejestrze handlowym. Jeżeli w ciągu 6-ciu miesięcy po powzięciu uchwały przeniesienia siedziby nie zażąda się wykreślenia, to uchwała ta i odnotowanie przeniesienia siedziby w rejestrze handlowym tracą swoją moc. Termin ten w przypadkach na uwzględnienie zasługujących może być przedłużony przez Związkowe Ministerstwo do Spraw Wewnętrznych i Oświaty. W poszczególnych przypadkach porozumieją się obydwa rządy na żądanie polskiego rządu co do udzielić się mającego przedłużenia terminu.

Artykuł  6.

Jeżeli spółki oprócz czynności wytwórczych lub przewozowych wykonywują jeszcze inną działalność pozostającą w bezpośrednim związku z temi czynnościami, to ta okoliczność nie przeszkadza w zastosowaniu poprzedzających przepisów. Postanowienia poprzedzających artykułów nie mogą mieć zastosowania do takich przedsiębiorstw spółek wytwórczych lub-przewozowych, które nie służąc do wytwórczości lub przewozu nie pozostają w bezpośrednim związku z temi gałęziami przedsiębiorstwa.

Artykuł  7.

Podczas biegu postępowania w myśl artykułów 1-5 spółka nie doznaje żadnej przeszkody w prowadzeniu przedsiębiorstwa.

Artykuł  8.

1. Rząd Rzplitej Polskiej przyjmuje do wiadomości,, że Rząd austrjacki pożyczki wojenne zgłoszone do spisu majątku Republiki Austrjackiej przez spółki, które w myśl tej umowy swoją siedzibę przenoszą do Rzplitej Polskiej, oznaczy jako będące w posiadaniu osób przynależnych do Rzplitej Polskiej. Jeżeli część posiadanej pożyczki wojennej otrzymała w Republice Austrjackiej znaki kontroli, to przewidziane niniejszą Konwencją traktowanie tych przedsiębiorstw będzie miało miejsce tylko wówczas, gdy te przedsiębiorstwa dostarczą austrjackiemu zarządowi długów państwowych odcinków, równych co do rodzaju i wartości nominalnej pożyczkom opatrzonym znakami kontroli a to celem unieważnienia znaków kontroli i oznaczenia jako mienie osób, przynależnych do Rzplitej Polskiej.

2. Pożyczki wojenne, będące w posiadaniu spółek dzielących się w mysi art. 3 podzieli się w tym samym stosunku, w jakim w mysi art. 3 mają być podzielone majątek i fundusze zapasowe spółki.

Artykuł  9

1. Ma przedsiębiorstwa, które w myśl taj umowy przenoszą siedzibą, nie nałoży się z tego tytułu podatków, opłat ani danin jakiegokolwiek rodzaju w szczególności też podatku dodatkowego w myśl § 96 austr. ustawy o podatkach osobistych. Uwolnienie to rozciąga się w szczególności także na opłatę od umów, emisji akcji i wpisów do ksiąg publicznych, które są potrzebne do przeprowadzenia przeniesienia siedziby.

2. Postanowienia ustępu 1 stosują się analogicznie w razie podziału spółek.

3. To nie uwłacza stosowaniu w przyszłości obowiązujących przepisów w zakresie prawa podatkowego do operacji funduszami zapasowemi zarówno w Państwie. w którem znajduje się zakład główny odnośnego przedsiębiorstwa, jako też w tem Państwie, w którem znajduje się zakład filjalny.

4. Zyski wynikające z tranzakcji, związanych z przeniesieniem siedziby lub podziałem, nie będą podlegały opodatkowaniu, o ile zostaną złożone do nadzwyczajnej rezerwy wykazanej w bilansie jako odrębna pozycja bierna, a spółka zrzeknie się robienia użytku z przedawnienia prawa dodatkowego opodatkowania na wypadek zużytkowania tych rezerw do celów, uzasadniających obowiązek podatkowy.

5. Spółki wytwórcze I przewozowe, które już przed 1 listopada 1918 r. na obszarze jednego Państwa zawierającego umowę miały swoją siedzibę, na obszarze drugiego Państwa zakład filjalny lub przedsiębiorstwo nie będą podległy opłacie admisyjnej z tytułu dalszego prowadzenia wspomnianych zakładów od tej części kapitału akcyjnego (wkładowego) lub-obligacyjnego, która już przed dniem 1 listopada 1918 r. przeznaczoną była do prowadzenia tych zakładów. Powyższa zasada ma analogiczne zastosowanie, gdy spółka przenosząca swą siedzibę w miejsce dotychczasowego głównego zakładu pozostawia zakład filjalny.

6. Do spółek, które przenoszą swoją siedzibę lub się dzielą, stosują się nadto następujące postanowienia:

a) przy wymiarze podatku zarobkowego w Austrji za lata 1919 i następne pomija się przychody zakładów, położonych w Rzeczypospolitej Polskie);

b) przy wymiarze daniny majątkowej w Austrji wyłącza się położone w Polsce grunty, budynki i przedsiębiorstwa zarobkowe; o ile daninę przypadającą na taki majątek już wpłacono, zostanie ona na prośbę interesanta zwróconą;

c) Majątek przynależny do zakładów położonych w Rzpltej Polskiej nie będzie w Austrji podstawą poboru przymusowej pożyczki. Przy rozpatrywaniu przynależności majątku uwzględni się odpowiednio także majątek ruchomy. Spółki, które do dnia 1 grudnia 1922 r. zgłoszą zamierzone przeniesienie swej siedziby do Polski u właściwej władzy podatkowej austrjackiej, będą odnośnie do przymusowej pożyczki traktowane jak spółki zagraniczne o ile do dnia 31 marca 1923 roku uchwałę przeniesienia siedziby przedłożą dodatkowo.

Artykuł  10.

Rządy umowę zawierające, zobowiązują się wszelkie jakiekolwiek bądź tranzakcje, które w celu dokonania przeniesienia siedziby lub podziału są potrzebne, lub które w tym celu uznano za celowe pod każdym względem, pobierać i nie utrudniać ich żadnemi zarządzeniami, zwłaszcza w dziedzinie prawa skarbowego.

Artykuł  11.

Ewentualne zarzuty przeciw postępowaniu jednego z obu rządów, według mniemania drugiego rządu niezgodne z zasadami niniejszej Konwencji, będą wzajemnie zakomunikowane z możliwym pośpiechem celem zgodnego załatwienia. Zarzuty tego rodzaju nie wstrzymuje; dokonania przeniesienia siedziby, lub podziału (art. 1 - 3).

Artykuł  12.

Austriacki Rząd Związkowy zgadza się zatem, że Rząd Polski zastrzega sobie prawo wezwania spółek określonych w artykule 1 do przeniesienia siedziby lub podziału. Jeżeli spółka temu wezwaniu na czas nie uczyni zadość, może Rząd Polski wstrzymać działalność tej spółki na obszarze polskim.

Artykuł  13

Postanowienia tej Konwencji stosują się naodwrót do spółek, które w Republice Austrjackiej wykonywują czynności wytwórcze lub przewozowe, a siedzibę mają w Rzpltej Polskiej.

Artykuł  14.

We wszystkich przypadkach, w których zgoda co do stosowania niniejszych przepisów nie doszłaby do skutku, rozstrzygnie spór sąd rozjemczy. Sąd rozjemczy składa się z jednego delegowanego każdej strony, zawierającej umową i przewodniczącego, mianowanego we wzajemnym porozumieniu, albo gdyby takie porozumienie nie przyszło do skutku, mianowanego przez Prezydenta Szwajcarskiego Związku Federalnego.

Protokuł końcowy do aneksu C.

1. Rządy zawierające umowę, zgadzają się, że zakłady magazynowania ropy, zakłady rurociągowe (pipe - linea) i inne tego rodzaju zakłady będą uważane za równe przedsiębiorstwom wytwórczym i przewozowym.

2. Rządy Państw zawierających umowę zapewniają sobie wzajemnie wydanie z możliwym pośpiechem poleceń do odnośnych władz i urzędów o ile polecenia takie 'będą potrzebne celem wykonania niniejszej Konwencji.

3. Rządy Państw zawierających umowę, przewidują, że wyłaniające się różnice w poglądach będą wyrównywane drogą ustnych pertraktacji przez delegowanych obu stron, zwłaszcza w przypadkach, w których koszty poniosą zainteresowane spółki.

Protokuł końcowy.

W chwili przystąpienia do podpisania niniejszej Konwencji obydwie delegacje złożyły następujące oświadczenia:

do art. 1.

W celu ułatwienia wykonania postanowień art. 1, Okładające się Strony stwierdzają, że obywatele polscy w Austrji i obywatele austrjaccy w Polsce będą dopuszczeni do zakładania i wykonywania handlu lub przemysłu w tych samych warunkach, co krajowcy.

Przy stosowaniu praw przewidzianych w art. 1 nie będzie robiona żadna różnica pomiędzy obywatelami Układających się Krajów, którzy osiedli na terytorjum drugiego Układającego się Państwa przed, podczas, lub po wojnie.

do art. 2.

Układające się Strony będą sobie nawzajem komunikować jakie władze poruczone mają wydawanie kart tożsamości przewidzianych w art. 2.

do art. 3.

Rozumie się, iż warunki nabywania i posiadania dóbr nieruchomych uregulowane będą według ustawodawstwa obowiązującego na terytorjum każdej z Układających się Stron.

do art. 8.

Obydwie Układające się Strony będą sobie nawzajem komunikować umowy na mocy których przyznają ulgi mieszkańcom okręgów pogranicznych.

Austrja zobowiązuje się nie domagać się zniżek celnych przyznanych»przez Polskę Francji w umowie handlowej pomiędzy Polską a Francją z dnia 6 lutego 1922 r., co do następujących artykułów.

№ taryfy		Oznaczenie produktów |
polskiej
Ex	13	Pasztety i przyprawy wszelkiego rodzaju.
Ex	14	Trufle.
Ex	15	Korzenie: wanilja, pieprz.
Ex	21	Tytuń w liściach i w pudełkach.
Ex	27	Arak, rum, koniak, wódki i likiery.
Ex	35	Sery: 1) wykwintne, 2) inne niż w par. 1.
Ex	37	Ryby w oliwie.
Ex	33	Kraby i raki, homary w puszkach.
Ex	43	Kle] i żelatyna.
Ex	46	Wyroby szczotkarskie.
Ex	58	Drzewo korkowe zmielone na trociny i proszek.
Ex	60	Wyroby z drzewa korkowego: 1) płyty i kostki, 2) korki, 3) wyroby z odpadków korkowych.
Ex	62	Kwiaty cięte.
Ex	95	Winny kamień, winian wapnia, cytrynian wapnia nawpół oczyszczone z właściwem zabarwieniem.
Ex	117	Oliwa.
Ex	162	Przybory zecerskie i drukarskie.
Ex	169	Wstęgi kinematograficzne niewyświetlone.
Ex	185	Przędza jedwabna: 1) nitkowana, 2) z odpadków jedwabiu.

do art. 9.

1. Okładające się Strony, ożywione wspólnem pragnieniem przywrócenia możliwie jaknajszybciej zupełnej swobody we wzajemnych stosunkach handlowych, łagodzenia o ile to tylko możliwe i usuwania stopniowo ograniczeń, które narazie muszą być utrzymywane ze -względu na okoliczności wyjątkowe zgadzają się naogół, że będą przy stosowaniu obowiązujących zakazów przywozowych i wywozowych, jak również w tem co dotyczy systemu pozwoleń przywozowych i wywozowych dla towarów podlegających zakazowi w miarę możności uwzględniały potrzeby handlu i że będą ułatwiać o ile to da się zrobić, za pomocą liberalnego postępowania przywrócenie normalnych stosunków handlowych i ożywioną wymianę towarów pomiędzy obydwoma Krajami.

2. Mowę zakazy przywozu i wywozu nie będą się stosowały do towarów, które w dniu ogłoszenia zakazu nadane były do odprawy.

3. Rozumie się, że pozwolenie na przywóz lub wywóz już udzielone może być następnie wycofane - w wypadku niebezpieczeństwa dla interesów żywotnych kraju.

do art. 10.

1. Rozumie się, iż postanowienia umowy niniejszej dotyczące wolności tranzytu nie sprzeciwiają się temu, by transporty stanowiące interes żywotny dla jednego kraju zarówno transporty wewnętrzne jak i przywozów lub wywozowe, miały czasowo pierwszeństwo przed tranzytem o mniejszem znaczeniu gospodarczym.

2. Rozumie się, iż postanowienia niniejszej Konwencji nie naruszają w niczem przepisów i rozporządzeń autonomicznych obydwu Okładających się Stron, dotyczących tranzytu towarów podlegających zepsuciu.

3) Rozumie się, że przesyłki będące w tranzycie, które w chwili wejścia w życie zakazu zgodnie Z art. 10 niniejszej umowy, weszły już na terytoriom Państwa, które wydało zakaz, me będą zatrzymane, lecz odesłane zostaną na miejsce przeznaczenia. W wypadku, gdyby urnowa niniejsza wygasła, towary oddane poprzednio ekspedytorowi winny być wysłane na miejsce przeznaczenia, nawet o ile istotny tranzyt miałby miejsce wtedy, gdy Konwencja przestała już obowiązywać.

do art. 11.

Postanowienia art. 11 nie stosują się do domokrążców ani do kolportarzu, ani również do poszukiwania zamówień u osób nietrudniących się handlem lub przemysłem, przyczem każda z układających się Stron zastrzega sobie w tym względzie zupełną swobodą swego ustawodawstwa.

do art. 15.

Obydwie Układające się Strony zgadzają się, że na razie zasada równego traktowania z transportami krajowemi w dziedzinie taryf towarowych będzie stosowana tylko do opłat obowiązujących dla przesyłek zarejestrowanych wprost ze stacji granicznej wejściowej do stacji przeznaczenia, lub do stacji granicznej wyjściowej.

do art. 17.

Rozumie się, że do czasu zawarcia innych układów pomiędzy administracjami kolejowemi kwestja czy istnieje istotna potrzeba ustalenia taryf bezpośrednich zawartych w taryfach obowiązujących dla ruchu podróżnych i towarów w zasadzie zdecydowana będzie za zgodą administracji, która wniosła odnośną propozycję, z zastrzeżeniem należytego umotywowania propozycji.

Obydwa Rządy wpłyną na to, by zawarte zostały układy w celu ułatwienia i uregulowania obrotu międzynarodowego w jednej lub dwuch walutach i rozrachunku wzajemnego długów i wierzytelności wynikających z tego obrotu.

Poczynione będą również kroki w celu stworzenia ogólnej podstawy taryfowej i przyjęcia jednej waluty dla taryf międzynarodowych.

do art. 15 - 19.

Rozumie Się, iż postanowienia artykułów 15-19 stosowane będą do obrotu z Państwem trzeciem, tylko w wypadku o ile z Państwem tem będzie zawarty układ dotyczący podjęcia nanowo bezpośredniej komunikacji kolejowej.

Rozumie się. również, iż na czas trwania ograniczenia postanowionego w art. 15 Polska nie będzie, mogła w dziedzinie taryf domagać się stosowania, które Austrja przyznała lub przyzna Państwom sąsiednim na mocy w St. Germain.

Henryk Strasburger

Mikołaj Post

Zaznajomiwszy się z powyższą Konwencją, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień, oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i zatwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dnia 21 listopada 1922 roku.

¹ Art. 3 zmieniony przez obwieszczenie z dnia 5 sierpnia 1927 r. o sprostowaniu błędu w tekscie Aneksu C do Konwencji Handlowej między Polską a Austrją, podpisanej w Warszawie dnia 25 września 1922 r. (Dz.U.27.75.665) z dniem 29 sierpnia 1927 r.