Argentyna-Polska. Konwencja o odszkodowaniu za wypadki przy pracy. Buenos Aires 1932.03.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1935.14.77

Akt obowiązujący

Wersja od: 28 lutego 1935 r.

KONWENCJA

między Polską a Argentyną dotycząca odszkodowań za wypadki przy pracy,

podpisana w Buenos-Aires, dnia 17 marca 1932 r.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

W dniu siedemnastym marca tysiąc dziewięćset trzydziestego drugiego roku podpisana została w Buenos Aires konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Argentyńskiej o odszkodowaniach za wypadki przy pracy, o następującem brzmieniu dosłownem:

KONWENCJA

JEGO EKSCELENCJA PAN PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

i

JEGO EKSCELENCJA PAN PREZYDENT NARODU ARGENTYŃSKIEGO,

ożywieni pragnieniem rozszerzenia zakresu stosowania ustawodawstwa ich odnośnych krajów w sprawie odszkodowania za wypadki przy pracy, postanowili zawrzeć w tym celu konwencję, i mianowali swych Pełnomocników, mianowicie: (pominięto),

Którzy po zakomunikowaniu sobie udzielonych im pełnomocnictw, uznanych za będące w dobrej i należytej formie, zgodzili się na to, co następuje:

Artykuł  I. 

Każda z Wysokich Stron Umawiających zgadza się zapewnić równość traktowania obywateli drugiej Strony i swych własnych obywateli w sprawie odszkodowania za wypadki przy pracy.

Artykuł  II. 

Wobec tego, spadkobiercy robotnika, obywatela jednej z Wysokich Stron Umawiających się, będącego ofiarą wypadku przy pracy na terytorjum drugiej Strony, będą mieli prawo do odszkodowania ustawowego, z tego tytułu wynikającego, nawet wówczas, gdy w chwili wypadku, nie posiadali miejsca zamieszkania na terytorjum kraju w którym wypadek ten zaszedł. To samo będzie miało miejsce, gdy ofiara lub jej spadkobiercy, już po wypadku, opuściliby terytorjum bądź Republiki Argentyńskiej, bądź Polski.

Artykuł  III. 

Niniejsza konwencja będzie miała zastosowanie w wypadkach odszkodowań znajdujących się w zawieszeniu, a których termin płatności na rzecz ofiar lub ich spadkobierców jeszcze nie wygasł zgodnie z przepisami ustaw i rozporządzeń kraju, w którym wydarzył się wypadek.

Artykuł  IV. 

Prawo do odszkodowania będzie określone zgodnie z ustawodawstwem kraju, na którego terytorjum zaszedł nieszczęśliwy wypadek.

Artykuł  V. 

Akta i dokumenty, w sprawach odszkodowaniowych z tytułu wypadków przy pracy wymagane przez władze krajowe obydwóch Stron Umawiających się będą wolne od opłat.

Artykuł  VI. 

Władze argentyńskie i polskie okazywać sobie będą wzajemne usługi w celu obustronnego ułatwienia wykonania ustaw dotyczących wypadków przy pracy, a w szczególności, o ile chodzi o powiadomienie spadkobierców.

Artykuł  VII. 

Niniejsza konwencja będzie ratyfikowana i dokumenty ratyfikacyjne będą wymienione w Buenos Aires w terminie możliwie najkrótszym. Wejdzie ona w życie dla obydwóch krajów w trzydzieści dni po wymianie ratyfikacji.

Będzie ona obowiązywała w ciągu pięciu lat, po upływie których będzie uważana, za przedłużaną z roku na rok, o ile nie zostanie wypowiedziana na rok zgóry.

Na dowód czego Pełnomocnicy, wyznaczeni w tym celu, podpisali i opatrzyli pieczęciami niniejszą konwencję, zredagowaną w językach polskim, hiszpańskim i francuskim, w dwóch egzemplarzach, w Buenos Aires, stolicy Republiki Argentyńskiej w 17-tym dniu miesiąca marca 1932 r.

Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 12 maja 1934 r.