Aplikacja sądowa.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.18.225

Akt utracił moc

Wersja od: 24 stycznia 1928 r.

DEKRET

o aplikacji sądowej.

Na wniosek Rady Ministrów stanowię, co następuje:

Art.  1.

Aplikantem sądowym może zostać obywatel Państwa Polskiego płci męskiej, który ukończył wydział prawny uniwersytetu krajowego. Kobiety mogą odbywać aplikację sądową jako przygotowanie do zawodu adwokackiego w myśl art. 14 tymczasowego statutu palestry Państwa Polskiego.

Minister Sprawiedliwości może wyjątkowo mianować aplikantami kandydatów, którzy ukończyli wydział prawny uniwersytetu zagranicznego.

Art.  2. ¹

Aplikacja sądowa trwa lat trzy.

Aplikantów sądowych mianuje prezes sądu apelacyjnego.

Art.  3.

Aplikanci sądowi są urzędnikami państwowymi, składają przysięgę urzędniczą i mogą pobierać wynagrodzenie ze skarbu państwa według osobnych przepisów.

Art.  4.

W czasie aplikacji sądowej aplikant winien obznajomić się praktycznie z działalnością sądową i kancelaryjną.

Art.  5.

Aplikant może po upływie pierwszego roku praktyki na podstawie zarządzenia prezesa sądu apelacyjnego wykonywać poszczególne czynności sędziego śledczego lub podprokuratora sądu okręgowego pod ich kierownictwem.

Art.  6. ²

W ciągu trzech miesięcy po upływie lat dwu aplikacji aplikant obowiązany jest przystąpić do egzaminu sądowego przed komisją egzaminacyjną przy sądzie apelacyjnym.

Prezes sądu apelacyjnego może aplikantowi na jego prośbę przedłużyć termin powyżej określony, jednakże ha czas nie dłuższy, niż sześć miesięcy.

Aplikant, który w ciągu terminu, powyżej określonego, nie przystąpi do egzaminu, zostaje zwolniony z urzędu przez prezesa sądu apelacyjnego.

Art.  7. ³

Aplikant, który egzaminu nie zda, winien ponownie przystąpić do niego po upływie czasu, jaki mu komisja egzaminacyjna wyznaczy.

W razie ponownego niezdatna egzaminu aplikant zostaje zwolniony z urzędu przez prezesa sądu apelacyjnego.

Art.  8.

Od chwili zdania egzaminu aplikant sądowy, gdy nie przejdzie na aplikanta adwokackiego, rozpoczyna trzeci rok aplikacji sądowej. W tym okresie może Minister Sprawiedliwości delegować aplikanta, jako zastępcą na urzędy wymiaru sprawiedliwości w myśl art. 22 przepisów tymczasowych o urządzeniu sądownictwa.

Na życzenie aplikanta może prezes sądu apelacyjnego zezwolić mu na odbycie w tym okresie praktyki przez czas nie dłuższy, jak sześć miesięcy w kancelarji adwokackiej, notarjalnej lub we wskazanej przez Ministra Sprawiedliwości instytucji państwowej albo komunalnej.

Art.  9. ⁴

Po upływie trzeciego roku aplikacji sądowej może być aplikant mianowany na urzędy sądowe według przepisów ustawy o urządzeniu sądownictwa.

Aplikant, który po upływie trzeciego roku aplikacji sądowej nie będzie zamianowany na urząd sądowy, może być zwolniony przez prezesa sądu apelacyjnego, aplikant zaś, który po zamianowaniu go na urząd sądowy nie obejmie z własnej winy stanowiska tego w ciągu okresu czasu, wyznaczonego mu. przez prezesa sądu apelacyjnego, zostaje na wniosek prezesa sądu apelacyjnego zwolniony z urzędu przez Ministra Sprawiedliwości z równoczesnem unieważnieniem nominacji.

Art.  9a. ⁵

Zwolnienie aplikanta sądowego powoduje rozwiązanie stosunku służbowego bez jakiegokolwiek wynagrodzenia.

Art.  10.

Art. 19 tymczasowych przepisów o urządzeniu sądownictwa, jak również art. 21 i 22 tychże przepisów, o ile dotyczą aplikantów, oraz wszelkie przepisy dotychczasowe, stojące w sprzeczności z niniejszą ustawą, tracą moc obowiązującą z chwilą wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art.  11. ⁶

Aplikacja, odbyta przed wejściem w życie niniejszej ustawy, lub urzędowanie w sądownictwie w innym charakterze, jako też praktyka pomocnika adwokata przysięgłego może być przez Ministra Sprawiedliwości wliczona całkowicie lub częściowo do aplikacji.

Aplikacja w sądownictwie wojskowem w charakterze oficera korpusu sądowego przez jeden rok, lub ponad jeden rok, zastępuje jeden rok aplikacji sądowej.

Art.  12.

Minister Sprawiedliwości wyda rozporządzenie, dotyczące przyjmowania, przygotowania i egzaminu aplikantów.

Art.  13. ⁷

W ciągu lat trzech od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy władny jest Minister Sprawiedliwości w wypadkach koniecznej potrzeby skracać aplikantom termin aplikacji do jednego roku i nawet zwalniać ich od egzaminu sądowego.

Art.  14.

Statut niniejszy obowiązuje aż do ustawodawczego uregulowania organizacji aplikacji sądowej na całym obszarze Państwa Polskiego tylko na ziemiach polskich dawnego zaboru rosyjskiego.

Dan w Warszawie, dnia 8 lutego 1919 r.

¹ Art. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozp. z mocą ustawy z dnia 16 stycznia 1928 r. (Dz.U.28.7.39) zmieniającej nin. dekret z dniem 24 stycznia 1928 r.

² Art. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozp. z mocą ustawy z dnia 16 stycznia 1928 r. (Dz.U.28.7.39) zmieniającej nin. dekret z dniem 24 stycznia 1928 r.

³ Art. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozp. z mocą ustawy z dnia 16 stycznia 1928 r. (Dz.U.28.7.39) zmieniającej nin. dekret z dniem 24 stycznia 1928 r.

⁴ Art. 9 zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozp. z mocą ustawy z dnia 16 stycznia 1928 r. (Dz.U.28.7.39) zmieniającej nin. dekret z dniem 24 stycznia 1928 r.

⁵ Art. 9a dodany przez art. 1 pkt 5 rozp. z mocą ustawy z dnia 16 stycznia 1928 r. (Dz.U.28.7.39) zmieniającej nin. dekret z dniem 24 stycznia 1928 r.

⁶ Art. 11 zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozp. z mocą ustawy z dnia 16 stycznia 1928 r. (Dz.U.28.7.39) zmieniającej nin. dekret z dniem 24 stycznia 1928 r.

⁷ Z dniem 8 lutego 1922 r. czas trwania upoważnień, udzielonych Ministrowi Sprawiedliwości przedłuża się do końca roku 1924, zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 31 maja 1922 r. o ulgach w aplikacji sądowej w b. zaborze rosyjskim (Dz.U.22.46.387).

Z dniem 24 kwietnia 1925 r. czas trwania upoważnień, udzielonych Ministrowi Sprawiedliwości przedłuża się do końca roku 1926, zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 31 marca 1925 r. Ulgi w aplikacji sądów apelacyjnych w Warszawie, Lublinie i Wilnie. (Dz.U.25.41.279).