§ 5. - Amortyzacja majątku trwałego jednostek gospodarki uspołecznionej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1983.72.320

Akt utracił moc

Wersja od: 28 grudnia 1983 r.

§  5.

1. Jednostki gospodarcze są obowiązane dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki trwałe zostały przejęte do użytkowania i objęte ewidencją księgową majątku trwałego. Jeżeli użytkowanie środków trwałych rozpoczęto przed ich formalnym przejęciem do użytkowania i objęciem ewidencją księgową, odpisy amortyzacyjne są dokonywane począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto rzeczywiste ich użytkowanie.

2. Jednostki gospodarcze dokonują odpisów amortyzacyjnych przez cały okres posiadania środków trwałych, w tym także w czasie ich utrzymywania w zapasie, rezerwie lub przerw w użytkowaniu (np. na skutek remontów, przestojów wywołanych urlopami całej załogi lub brakiem zaopatrzenia bądź zatrudnienia) do końca tego miesiąca lub roku, w którym następuje zrównanie wysokości umorzenia z ich wartością początkową lub w którym środki trwałe postawiono w stan likwidacji, sprzedano lub uznano za niedobory.

3. Stawki amortyzacyjne dla podgrup, rodzajów lub dalszych szczebli podziału środków trwałych, na których podstawie są dokonywane odpisy amortyzacyjne, określa wykaz stanowiący załącznik do rozporządzenia, zwany dalej "wykazem". Roczne stawki amortyzacyjne pojedynczych środków trwałych ustalone w wykazie mogą być podwyższane lub obniżane w indywidualnych wypadkach, gdy zachodzą okoliczności określone w wykazie.

4. Jednostki gospodarcze:

1) podwyższają stawki amortyzacyjne przy zastosowaniu współczynników nie wyższych:

a) dla odwiertów ropy naftowej i gazu ziemnego - niż 5,0,

b) dla budynków i innych niż odwierty budowli użytkowanych w warunkach pogorszonych - niż 1,2,

c) dla budynków i innych niż odwierty budowli użytkowanych w złych warunkach - niż 1,4,

d) dla maszyn, urządzeń, pojazdów mechanicznych, taboru transportu śródlądowego, narzędzi, przyrządów, ruchomości i wyposażenia - niż 1,5,

2) obniżają stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wymienionych w pkt 1 lit. d) przy zastosowaniu współczynników, nie niższych niż 0,66.

5. Stosowanie do środków trwałych wymienionych w ust. 4 pkt 1 lit. d) oraz pkt 2 współczynników wyższych niż 1,5 lub niższych niż 0,66 może nastąpić za zgodą właściwego ministra.

6. Stawki amortyzacyjne dla używanych środków trwałych zakupionych lub przejętych nieodpłatnie oraz środków trwałych zmodernizowanych w drodze inwestycji ustalają jednostki gospodarcze w sposób określony w wykazie, biorąc pod uwagę dotychczasowe umorzenie oraz przewidywany dalszy okres użytkowania tych środków, nie dłuższy jednak od okresu użytkowania przyjętego za podstawę ustalenia właściwej stawki amortyzacyjnej określonej w wykazie. Jednostki gospodarcze ustalają również stawki amortyzacyjne dla środków trwałych o przewidywanym okresie użytkowania krótszym od okresu przyjętego za podstawę stawki amortyzacyjnej ustalonej w wykazie w wypadkach i w sposób określony w tym wykazie.

7. Odpisy amortyzacyjne od środków trwałych wywierających istotny wpływ na zdolność produkcyjną i poziom kosztów działalności jednostki gospodarczej mogą być różnicowane w poszczególnych latach użytkowania tych środków według zasad ustalonych przez właściwego ministra w porozumieniu z Ministrem Finansów. Zasady różnicowania odpisów za kolejne lata powinny zapewnić całkowite zamortyzowanie wartości początkowej tych środków w ciągu okresu stanowiącego podstawę do ustalania stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie, z tym że suma odpisów za pierwszą połowę okresu użytkowania środków trwałych nie może być niższa od sumy odpisów za ten okres, ustalonych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie.