Część 4 - FUNKCJE KONSULARNE. - Afganistan-Polska. Konwencja konsularna. Kabul.1984.06.11.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1985.41.198

Akt obowiązujący
Wersja od: 6 maja 1985 r.

CZĘŚĆ  IV

FUNKCJE KONSULARNE.

Urzędnik konsularny jest powołany do popierania we wszelkich formach rozwoju stosunków ekonomicznych, handlowych, kulturalnych i naukowych oraz turystyki między Państwem wysyłającym a Państwem przyjmującym, przyczyniania się w każdy inny sposób do rozwoju przyjaznych stosunków między Państwem wysyłającym a Państwem przyjmującym oraz ochrony praw i interesów Państwa wysyłającego i jego obywateli.

1.
Urzędnik konsularny wykonuje funkcje konsularne w swym okręgu konsularnym. Jednakże za zgodą Państwa przyjmującego może wykonywać je również poza tym okręgiem.
2.
Przy wykonywaniu funkcji urzędnik konsularny może zwracać się do:
a)
właściwych miejscowych organów okręgu konsularnego;
b)
właściwych naczelnych organów Państwa przyjmującego, jeżeli zezwalają na to ustawy i inne przepisy lub zwyczaje tego Państwa albo umowy międzynarodowe.
1.
Urzędnik konsularny ma prawo zastępować przed sądami i innymi organami Państwa przyjmującego obywateli Państwa wysyłającego, gdy obywatele ci z powodu nieobecności lub jakiejkolwiek innej przyczyny nie są w stanie podjąć w odpowiednim czasie ochrony swych praw i interesów.
2.
Zastępstwo, o którym mowa w ustępie 1, ustaje z chwilą, gdy osoba zastępowana ustanowi swego pełnomocnika lub sama zapewni ochronę swych praw i interesów.

Urzędnik konsularny ma prawo:

a)
prowadzić rejestr obywateli Państwa wysyłającego;
b)
wydawać obywatelom Państwa wysyłającego paszporty lub inne dokumenty podróży, przedłużać ich ważność, dokonywać w nich zmian, a także je unieważniać;
c)
udzielać wiz.
1.
Kierownik urzędu konsularnego ma prawo przyjmować oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński, pod warunkiem że osoby zawierające małżeństwo są obywatelami Państwa wysyłającego. Urząd konsularny zawiadamia właściwe organy Państwa przyjmującego o zawartych związkach małżeńskich, jeżeli ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego tego wymagają.
2.
Właściwe organy Państwa przyjmującego informują niezwłocznie urzędnika konsularnego Państwa wysyłającego o zawarciu małżeństwa przez obywatela Państwa wysyłającego, przekazując z urzędu i bezpłatnie urzędnikowi konsularnemu odpis aktu zawarcia małżeństwa.
3.
Urzędnik konsularny ma prawo prowadzić rejestrację urodzeń, małżeństw i zgonów obywateli Państwa wysyłającego oraz wydawać odpowiednie dokumenty. Nie zwalnia to jednak obywateli Państwa wysyłającego od obowiązku przestrzegania ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego w sprawie rejestracji urodzeń, małżeństw i zgonów.
4.
Właściwe organy Państwa przyjmującego, na żądanie, będą bezzwłocznie i nieodpłatnie przesyłać urzędowi konsularnemu do celów urzędowych odpisy i wyciągi dokumentów stanu cywilnego, dotyczące obywateli Państwa wysyłającego.
1.
Urzędnik konsularny ma prawo:
a)
przyjmować, sporządzać i uwierzytelniać oświadczenia obywateli Państwa wysyłającego;
b)
przyjmować, sporządzać i uwierzytelniać rozporządzenia ostatniej woli i inne dokumenty, stwierdzające jednostronne czynności prawne obywateli Państwa wysyłającego, dokonane zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa;
c)
uwierzytelniać dokumenty, podpisy oraz pieczęcie na dokumentach obywateli Państwa wysyłającego;
d)
legalizować wszelkie dokumenty wydane przez organy Państwa wysyłającego lub Państwa przyjmującego oraz poświadczać odpisy i wyciągi z tych dokumentów;
e)
tłumaczyć dokumenty i poświadczać zgodność tłumaczeń;
f)
sporządzać i uwierzytelniać umowy, które zawierają między sobą obywatele Państwa wysyłającego, jeżeli nie dotyczą one ustanowienia, przeniesienia lub wygaśnięcia praw do nieruchomości;
g)
sporządzać i uwierzytelniać umowy, bez względu na obywatelstwo osób będących stronami, jeżeli te umowy odnoszą się do mienia ruchomego lub praw istniejących w Państwie wysyłającym i wywołują skutki prawne wyłącznie w tym Państwie;
h)
wydawać dokumenty pochodzenia towarów;
i)
ogłaszać w pomieszczeniach konsularnych zawiadomienia dotyczące wszelkich spraw z zakresu praw, obowiązków lub interesów obywateli państwa wysyłającego.
2.
Dokumenty wymienione w ustępie 1, sporządzone, zalegalizowane, uwierzytelnione lub poświadczone przez urzędnika konsularnego Państwa wysyłającego, uważane są za dokumenty urzędowe lub urzędowo uwierzytelnione albo poświadczone oraz mają taką samą moc dowodową i wywołują takie same skutki jak dokumenty zalegalizowane, uwierzytelnione lub poświadczone przez właściwe organy Państwa przyjmującego, jeżeli ich treść nie jest sprzeczna z ustawami i innymi przepisami tego Państwa.
1.
Urzędnik konsularny ma prawo przyjmować do depozytu dokumenty, pieniądze i przedmioty wartościowe od obywateli Państwa wysyłającego, jeżeli nie jest to sprzeczne z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego.
2.
Urzędnik konsularny ma również prawo przyjmować, w celu przekazania osobom uprawnionym, przedmioty zagubione przez obywateli Państwa wysyłającego podczas ich pobytu w Państwie przyjmującym.

Urzędnik konsularny ma prawo, na wniosek właściwych organów Państwa wysyłającego, przyjmować od obywateli Państwa wysyłającego dobrowolne zeznania w charakterze stron, świadków lub biegłych oraz doręczać im pisma sądowe i pozasądowe. Przy wykonywaniu tych czynności nie wolno stosować ani grozić stosowaniem środków przymusu.

1.
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadamiają urzędnika konsularnego o potrzebie ustanowienia opieki lub kurateli nad obywatelem Państwa wysyłającego mającym miejsce stałego pobytu na terytorium Państwa przyjmującego.
2.
Urzędnik konsularny może współdziałać w sprawach, o których mowa w ustępie 1, z właściwymi organami Państwa przyjmującego, w szczególności proponować odpowiednią osobę na opiekuna lub kuratora.

Urzędnik konsularny ma prawo porozumiewać się z każdym obywatelem Państwa wysyłającego, udzielać mu pomocy lub rady i w razie konieczności zapewnić mu opiekę prawną. Państwo przyjmujące nie będzie w żaden sposób ograniczać możliwości porozumiewania się obywateli Państwa wysyłającego z urzędem konsularnym ani dostępu do tego urzędu.

1.
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urząd konsularny Państwa wysyłającego o każdym wypadku zatrzymania, aresztowania lub pozbawienia wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie obywatela Państwa wysyłającego. Powiadomienie to będzie dokonane najpóźniej czwartego dnia po dniu, w którym zastosowano te środki. Właściwe organy Państwa przyjmującego są obowiązane przekazywać niezwłocznie wiadomości skierowane przez taką osobę do urzędu konsularnego.
2.
Urzędnik konsularny ma prawo odwiedzać obywatela Państwa wysyłającego - zatrzymanego, aresztowanego lub pozbawionego wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie, a także rozmawiać lub korespondować z nim oraz udzielać mu pomocy w zorganizowaniu obrony. Ma on również prawo odwiedzać obywatela Państwa wysyłającego, odbywającego karę pozbawienia wolności. Właściwe organy Państwa przyjmującego udzielą urzędnikowi konsularnemu prawa widzenia się z takim obywatelem najpóźniej siódmego dnia po dniu, w którym miało miejsce zatrzymanie, aresztowanie lub pozbawienie wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie, a następnie w rozsądnych okresach.
3.
Właściwe organy Państwa przyjmującego będą informować osoby, których dotyczą postanowienia niniejszego artykułu, o wszystkich uprawnieniach, które im przysługują zgodnie z tymi postanowieniami.
4.
Uprawnienia określone w niniejszym artykule będą wykonywane zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego, pod warunkiem że nie uchylają one tych uprawnień.

Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika konsularnego o wypadkach, w których wyniku obywatele Państwa wysyłającego ponieśli śmierć lub doznali ciężkich uszkodzeń ciała.

Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika konsularnego o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i przekażą mu bezpłatnie odpis aktu zgonu.

1.
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika konsularnego o otwarciu w tym Państwie spadku po obywatelu Państwa wysyłającego, jak również o otwarciu spadku, niezależnie od obywatelstwa osoby zmarłej, jeżeli obywatel Państwa wysyłającego powołany jest do spadku jako spadkobierca, uprawniony lub zapisobierca.
2.
Właściwe organy Państwa przyjmującego podejmą odpowiednie środki przewidziane w ustawach i innych przepisach tego Państwa dla zabezpieczenia spadku oraz przekazania urzędnikowi konsularnemu odpisu testamentu, jeżeli został on sporządzony, oraz wszelkich posiadanych informacji dotyczących spadku, miejsca pobytu osób uprawnionych do spadku, wartości i składu masy spadkowej, włącznie z kwotami pochodzącymi z tytułu ubezpieczeń społecznych, zarobków i polis ubezpieczeniowych. Powiadomią także o terminie rozpoczęcia postępowania spadkowego lub stadium, w jakim ono się znajduje.
3.
Urzędnik konsularny jest upoważniony, bez potrzeby przedstawiania pełnomocnictwa, do reprezentowania, bezpośrednio lub za pośrednictwem swego przedstawiciela - przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa przyjmującego - obywatela Państwa wysyłającego, uprawnionego do spadku lub mającego roszczenia do spadku w Państwie przyjmującym, jeżeli jest on nieobecny lub nie ustanowił swojego pełnomocnika.
4.
Urzędnik konsularny ma prawo domagać się:
a)
zabezpieczenia spadku, nałożenia i zdjęcia pieczęci, podjęcia środków zabezpieczenia spadku, w tym wyznaczenia kuratora spadku, jak również uczestniczyć w tych czynnościach;
b)
sprzedaży mienia wchodzącego w skład spadku, jak również powiadomienia o dacie ustalonej dla tej sprzedaży, aby mógł być obecny.
5.
Z chwilą zakończenia postępowania spadkowego lub innych czynności urzędowych właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią o tym niezwłocznie urzędnika konsularnego i po uregulowaniu długów, opłat i podatków w ciągu trzech miesięcy przekażą mu spadek lub udziały spadkowe osób, które reprezentuje.
6.
W razie gdy wartość spadku jest niewielka, urzędnik konsularny będzie mógł zwrócić się, aby mienie spadkowe zostało mu przekazane. Będzie on miał wówczas prawo przekazania go osobom uprawnionym.
7.
Urzędnik konsularny ma prawo otrzymania, w celu przekazania osobom uprawnionym, udziałów spadkowych i zapisów przypadających obywatelom Państwa wysyłającego nie mającym miejsca stałego pobytu w Państwie przyjmującym oraz otrzymania sum, które przypadają uprawnionym z tytułu odszkodowań, rent, zaległych zarobków i polis ubezpieczeniowych.
8.
Przekazanie mienia i należności do Państwa wysyłającego stosownie do postanowień ustępów 5-7 może być dokonane jedynie zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego.
1.
W razie gdy obywatel Państwa wysyłającego nie mający miejsca stałego pobytu w Państwie przyjmującym zmarł w czasie podróży w tym Państwie, przedmioty pozostałe po nim zostaną zabezpieczone przez właściwe organy Państwa przyjmującego, a następnie przekazane, bez specjalnego postępowania, urzędnikowi konsularnemu Państwa wysyłającego. Urzędnik konsularny spłaci długi zaciągnięte przez osobę zmarłą w czasie jej przebywania w Państwie przyjmującym - do wysokości wartości przekazanych przedmiotów.
2.
Do mienia określonego w ustępie 1 stosuje się odpowiednio postanowienie artykułu 44 ustęp 8.
1.
Urzędnik konsularny ma prawo udzielania wszelkiej pomocy statkowi powietrznemu Państwa wysyłającego i jego załodze oraz pasażerom w Państwie przyjmującym.
2.
Urzędnik konsularny, pełniąc swoje funkcje, może zwracać się z prośbą o pomoc do właściwych organów Państwa przyjmującego we wszystkich sprawach dotyczących statku powietrznego Państwa wysyłającego, członków załogi i pasażerów z tego statku powietrznego.
3.
Urzędnik konsularny może się udać służbowo na pokład statku powietrznego.
4.
Urzędnik konsularny ma prawo:
a)
nie naruszając uprawnień organów Państwa przyjmującego, sprawdzić wszystkie wydarzenia mające miejsce na pokładzie statku powietrznego Państwa wysyłającego oraz przesłuchać członków załogi;
b)
podejmować środki w celu leczenia członka załogi lub pasażera statku powietrznego oraz spowodować ich powrót do kraju;
c)
przyjmować, sporządzać lub uwierzytelniać każde oświadczenie lub każdy inny dokument, które zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa wysyłającego dotyczą statków powietrznych.
1.
Jeżeli właściwe organy Państwa przyjmującego zamierzają zastosować środki przymusu lub przeprowadzić śledztwo na pokładzie statku powietrznego, to właściwe organy Państwa przyjmującego informują o tym urzędnika konsularnego w celu umożliwienia jego obecności. Jeżeli nagła potrzeba uniemożliwia uprzednie powiadomienie, to właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią szczegółowo urzędnika konsularnego o zdarzeniu.
2.
Postanowienia ustępu 1 stosowane są również wtedy, gdy właściwe organy zamierzają przesłuchać członków załogi.
3.
Postanowień niniejszego artykułu nie stosuje się do przeprowadzanych zazwyczaj kontroli celnych, paszportowych i sanitarnych.
1.
Jeżeli statek powietrzny Państwa wysyłającego ulegnie rozbiciu lub awarii w Państwie przyjmującym, to właściwe organy Państwa przyjmującego niezwłocznie powiadomią o tym urzędnika konsularnego. Powiadomią one również urzędnika konsularnego o przedsięwziętych już środkach w celu uratowania znajdujących się na pokładzie statku powietrznego ludzi, statku powietrznego, jego wyposażenia i innych znajdujących się na pokładzie przedmiotów, które należą do statku powietrznego lub stanowią część statku lub jego ładunku i które znalazły się poza statkiem.
2.
Jeżeli na terytorium Państwa przyjmującego znaleziony zostanie statek powietrzny lub należący do niego przedmiot i jeżeli ani właściciel, ani jego pełnomocnik, ani przedstawiciele instytucji ubezpieczeniowej nie są w stanie przedsięwziąć odpowiednich środków mających na celu zabezpieczenie statku powietrznego lub przedmiotu, to urzędnik konsularny jest uważany za osobę upoważnioną, która w imieniu właściciela statku powietrznego ma prawo podjąć takie środki, jakie mógłby podjąć w tym celu właściciel, gdyby był obecny.
3.
Jeżeli na terytorium Państwa przyjmującego znaleziony zostanie przedmiot stanowiący własność obywatela Państwa wysyłającego i pochodzący ze statku lub z ładunku statku powietrznego państwa trzeciego i jeżeli ani właściciel przedmiotu, ani jego pełnomocnik, ani przedstawiciele instytucji ubezpieczeniowej nie są w stanie przedsięwziąć odpowiednich środków, mających na celu zabezpieczenie tego przedmiotu, to urzędnik konsularny uważany jest za osobę upoważnioną, która w imieniu właściciela statku ma prawo podjąć takie środki, jakie mógłby podjąć w tym celu właściciel, gdyby był obecny.

Postanowienia artykułów 46-48 stosuje się, jeżeli nie naruszają postanowień międzynarodowych umów lotniczych, których stronami są Polska Rzeczpospolita Ludowa i Demokratyczna Republika Afganistanu.

1.
Urząd konsularny może pobierać na terytorium Państwa przyjmującego za dokonane czynności konsularne opłaty oraz inne należności zgodnie z ustawami i innymi przepisami Państwa wysyłającego.
2.
Kwoty pobierane z tytułu czynności konsularnych, wymienione w ustępie 1, są wolne od wszelkich podatków i opłat Państwa przyjmującego.