Afganistan-Polska. Konwencja konsularna. Kabul.1984.06.11.
Dz.U.1985.41.198
Akt obowiązującyKONWENCJA KONSULARNA
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Demokratyczną Republiką Afganistanu,
podpisana w Kabulu dnia 11 czerwca 1984 r.
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 11 czerwca 1984 r. została podpisana w Kabulu Konwencja konsularna między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Demokratyczną Republiką Afganistanu w następującym brzmieniu:
KONWENCJA KONSULARNA
między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Demokratyczną Republiką Afganistanu
Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
i Rada Rewolucyjna Demokratycznej Republiki Afganistanu,
kierując się pragnieniem uregulowania i rozwijania stosunków konsularnych między obydwoma Państwami w duchu przyjaźni i współpracy,
postanowiły zawrzeć Konwencję konsularną i w tym celu wyznaczyły pełnomocników: (pominięto),
którzy po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:
DEFINICJE.
DEFINICJE.
USTANAWIANIE URZĘDÓW KONSULARNYCH ORAZ MIANOWANIE URZĘDNIKÓW KONSULARNYCH.
USTANAWIANIE URZĘDÓW KONSULARNYCH ORAZ MIANOWANIE URZĘDNIKÓW KONSULARNYCH.
Państwo przyjmujące może w każdej chwili, bez obowiązku uzasadniania swojej decyzji, powiadomić w drodze dyplomatycznej Państwo wysyłające o tym, że exequatur lub inne upoważnienie udzielone kierownikowi urzędu konsularnego zostało cofnięte albo że urzędnik konsularny został uznany za persona non grata lub że jakikolwiek inny członek urzędu konsularnego jest osobą niepożądaną. W tym wypadku Państwo wysyłające powinno odwołać taką osobę, jeżeli przystąpiła już do wykonywania funkcji. Jeżeli Państwo wysyłające nie wypełni w rozsądnym terminie tego obowiązku, Państwo przyjmujące może przestać uznawać taką osobę za członka urzędu konsularnego.
Z chwilą gdy kierownik urzędu konsularnego zostanie dopuszczony, choćby tymczasowo, do wykonywania swych funkcji, Państwo przyjmujące niezwłocznie zawiadomi o tym właściwe organy okręgu konsularnego i zapewni zastosowanie odpowiednich środków, aby umożliwić mu wykonywanie funkcji urzędowych oraz korzystanie z postanowień niniejszej konwencji.
Urzędnikami konsularnymi mogą być jedynie obywatele Państwa wysyłającego nie mający w Państwie przyjmującym miejsca stałego pobytu i nie wykonujący w tym Państwie, poza swoimi funkcjami urzędowymi żadnej innej działalności o charakterze zarobkowym.
Państwo wysyłające będzie notyfikowało Ministerstwu Spraw Zagranicznych Państwa przyjmującego:
UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY.
UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY.
Państwo przyjmujące ułatwi Państwu wysyłającemu, zgodnie ze swoimi ustawami i innymi przepisami, uzyskanie pomieszczeń niezbędnych dla urzędu konsularnego, a w razie potrzeby - również odpowiednich mieszkań dla członków urzędu konsularnego.
Pomieszczenia konsularne, ich urządzenia, mienie urzędu konsularnego i jego środki transportu nie podlegają żadnej formie rekwizycji w celach obrony narodowej lub użyteczności publicznej.
Archiwa konsularne są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od tego, gdzie się znajdują.
Członkowie urzędu konsularnego, jak również członkowie rodzin sa zwolnieni w Państwie przyjmującym od wszelkich świadczeń osobistych i od wszelkiej służby publicznej jakiegokolwiek charakteru oraz od obowiązków wojskowych, takich jak rekwizycje, kontrybucje i zakwaterowanie.
Członkowie urzędu konsularnego zwolnieni są od wszelkich obowiązków przewidzianych w ustawach i innych przepisach Państwa przyjmującego w sprawie rejestracji cudzoziemców, zezwoleń na pobyt i zezwoleń na zatrudnienie oraz innych tego rodzaju formalności dotyczących cudzoziemców.
a) podatków pośrednich, które normalnie wliczane są w cenę towarów lub usług;
b) podatków i opłat od nieruchomości stanowiących własność prywatną, położonych na terytorium Państwa przyjmującego;
c) podatków spadkowych i podatków od przeniesienia prawa własności, pobieranych przez Państwo przyjmujące, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 26;
d) podatków i opłat od wszelkiego rodzaju prywatnych dochodów, mających swe źródło w Państwie przyjmującym;
e) opłat pobieranych za świadczenie usług;
f) opłat rejestracyjnych, sądowych, hipotecznych i skarbowych, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 16.
W razie śmierci członka urzędu konsularnego lub członka jego rodziny, Państwo przyjmujące:
Z zastrzeżeniem swych ustaw i innych przepisów dotyczących stref, do których wstęp ze względu na bezpieczeństwo państwa jest zabroniony lub ograniczony, Państwo przyjmujące zapewni wszystkim członkom urzędu konsularnego swobodę poruszania się i podróżowania na swym terytorium.
Środki transportu będące własnością Państwa wysyłającego i przeznaczone do celów urzędu konsularnego lub będące własnością członków urzędu konsularnego podlegają w Państwie przyjmującym obowiązkowemu ubezpieczeniu.
Członkowie rodzin członka urzędu konsularnego korzystają odpowiednio z przywilejów i immunitetów przyznanych w niniejszej konwencji członkom urzędu konsularnego, pod warunkiem że nie są obywatelami Państwa przyjmującego, nie mają miejsca stałego pobytu w tym Państwie ani nie wykonują w nim działalności zarobkowej.
Pracownicy konsularni, którzy są obywatelami Państwa przyjmującego lub mają miejsce stałego pobytu w tym Państwie, nie korzystają z przywilejów i immunitetów określonych w niniejszej konwencji, z wyjątkiem wynikających z artykułu 20 ustęp 3.
FUNKCJE KONSULARNE.
FUNKCJE KONSULARNE.
Urzędnik konsularny jest powołany do popierania we wszelkich formach rozwoju stosunków ekonomicznych, handlowych, kulturalnych i naukowych oraz turystyki między Państwem wysyłającym a Państwem przyjmującym, przyczyniania się w każdy inny sposób do rozwoju przyjaznych stosunków między Państwem wysyłającym a Państwem przyjmującym oraz ochrony praw i interesów Państwa wysyłającego i jego obywateli.
Urzędnik konsularny ma prawo:
Urzędnik konsularny ma prawo, na wniosek właściwych organów Państwa wysyłającego, przyjmować od obywateli Państwa wysyłającego dobrowolne zeznania w charakterze stron, świadków lub biegłych oraz doręczać im pisma sądowe i pozasądowe. Przy wykonywaniu tych czynności nie wolno stosować ani grozić stosowaniem środków przymusu.
Urzędnik konsularny ma prawo porozumiewać się z każdym obywatelem Państwa wysyłającego, udzielać mu pomocy lub rady i w razie konieczności zapewnić mu opiekę prawną. Państwo przyjmujące nie będzie w żaden sposób ograniczać możliwości porozumiewania się obywateli Państwa wysyłającego z urzędem konsularnym ani dostępu do tego urzędu.
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika konsularnego o wypadkach, w których wyniku obywatele Państwa wysyłającego ponieśli śmierć lub doznali ciężkich uszkodzeń ciała.
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika konsularnego o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i przekażą mu bezpłatnie odpis aktu zgonu.
Postanowienia artykułów 46-48 stosuje się, jeżeli nie naruszają postanowień międzynarodowych umów lotniczych, których stronami są Polska Rzeczpospolita Ludowa i Demokratyczna Republika Afganistanu.
POSTANOWIENIA OGÓLNE I KOŃCOWE.
POSTANOWIENIA OGÓLNE I KOŃCOWE.
Urzędnik konsularny może wykonywać wszelkie inne funkcje powierzone mu przez Państwo wysyłające, których nie zakazują ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego lub którym Państwo to nie sprzeciwia się albo które są przewidziane w umowach międzynarodowych obowiązujących między obydwoma Państwami.
Konwencję niniejszą sporządzono w Kabulu dnia 11 czerwca 1984 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, dari i angielskim, przy czym wszystkie teksty sa jednakowo autentyczne; w razie rozbieżności przy ich interpretacji, tekst angielski uważany będzie za rozstrzygający.
Na dowód czego Pełnomocnicy Umawiających się Stron podpisali niniejszą konwencję i opatrzyli ją pieczęciami.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie dnia 13 grudnia 1984 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »