Rozdział 3 - Kontyngent i zakaz - Administrowanie obrotem towarami z zagranicą, zmiana ustawy - Kodeks celny oraz zmiana innych ustaw.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2002.188.1572

Akt utracił moc

Wersja od: 14 listopada 2002 r.

Rozdział  3

Kontyngent i zakaz

Art.  10.

1. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, z uwzględnieniem ust. 3, w przypadkach, o których mowa w ust. 2, albo w innych szczególnie uzasadnionych przypadkach może, w drodze rozporządzenia, ustanowić kontyngent, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Wobec państw będących stronami Porozumienia WTO, kontyngent jest ustanawiany wyłącznie zgodnie z zasadami jego stosowania określonymi w Porozumieniu WTO i, odpowiednio, w przypadkach gdy:

1) jest to niezbędne do zapobieżenia lub złagodzenia zasadniczego niedoboru środków żywności lub innych produktów o podstawowym znaczeniu dla kraju;

2) jest to niezbędne do stosowania norm lub przepisów dotyczących klasyfikacji, kwalifikowania lub marketingu produktów stanowiących przedmiot handlu międzynarodowego;

3) dotyczy to obrotu wszelkimi produktami rolnymi lub produktami rybołówstwa i jest to niezbędne do funkcjonowania programów rządowych służących:

a) ograniczeniu ilości podobnego produktu produkcji krajowej, którego znacząca sprzedaż lub produkcja została dozwolona lub jeżeli nie istnieje znacząca produkcja krajowa tego towaru, a towar importowany jest jego bezpośrednim substytutem, bądź

b) likwidacji czasowej nadwyżki podobnego produktu produkcji krajowej niezależnie od wielkości produkcji krajowej tego produktu, gdy towar importowany jest jego bezpośrednim substytutem, poprzez udostępnienie tej nadwyżki pewnym grupom konsumentów krajowych nieodpłatnie lub po cenach niższych od aktualnych cen rynkowych, bądź

c) ograniczeniu ilości dozwolonej produkcji każdego produktu pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, którego produkcja jest bezpośrednio zależna, całkowicie lub głównie, od surowca importowanego z powodu nieznacznej krajowej produkcji takiego surowca;

4) jest to konieczne do zapewnienia równowagi bilansu płatniczego w rozumieniu Porozumienia WTO;

5) jest to konieczne do ochrony zasad współżycia społecznego;

6) jest to konieczne do ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt, ochrony roślin lub środowiska;

7) dotyczy to obrotu z zagranicą złotem, srebrem lub platyną;

8) jest to konieczne do zapewnienia przestrzegania ustaw i przepisów wykonawczych niepozostających w sprzeczności z postanowieniami Porozumienia WTO, łącznie z ustawami i przepisami dotyczącymi regulacji obrotu z zagranicą, utrzymania monopolu, ochrony własności intelektualnej;

9) dotyczy to produktów pracy więźniów;

10) jest to konieczne do ochrony dóbr kultury mających wartość artystyczną, historyczną lub archeologiczną;

11) dotyczy to zachowania wyczerpywalnych zasobów naturalnych;

12) jest to konieczne do wykonania zobowiązań wynikających z międzynarodowych porozumień towarowych;

13) jest to konieczne w celu ograniczenia wywozu surowców pochodzenia krajowego, niezbędnych do zapewnienia podstawowej ilości tego surowca krajowemu przemysłowi przetwórczemu;

14) jest to istotne przy nabywaniu lub dystrybucji produktów, których odczuwa się powszechny lub lokalny niedobór, pod warunkiem że zostanie zachowana zasada, że wszystkie strony Porozumienia WTO mają prawo do udziału w międzynarodowych dostawach takich produktów, zaś kontyngent niezgodny z innymi postanowieniami Porozumienia WTO zostanie zniesiony, gdy tylko okoliczności, które spowodowały wprowadzenie kontyngentu, przestaną istnieć;

15) jest to uzasadnione względami porządku społecznego lub bezpieczeństwa publicznego;

16) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa;

17) wystąpiła klęska żywiołowa;

18) służy to wypełnieniu zobowiązań wynikających z Karty Narodów Zjednoczonych do utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa.

3. W zakresie towarów rolno-spożywczych rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki wydaje w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rynków rolnych.

4. Minister właściwy do spraw gospodarki w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, może równocześnie określić dodatkowe warunki udzielenia i wykorzystania pozwolenia, a także dodatkowe dokumenty i informacje, które powinny być dołączone do wniosku.

5. Określając dodatkowe warunki, dokumenty i informacje, o których mowa w ust. 4, minister właściwy do spraw gospodarki uwzględnia potrzebę zapewnienia szczególnej kontroli, uzasadnionej specyfiką obrotu towarami z zagranicą, koniecznością zabezpieczenia interesów państwa lub bezpieczeństwa obrotu gospodarczego.

6. Minister właściwy do spraw gospodarki, w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, może określić przypadki, zgodnie z ust. 7, w których obrót towarami z zagranicą nie wymaga uzyskania pozwolenia.

7. Określając przypadki, w których obrót towarami z zagranicą nie wymaga uzyskania pozwolenia, minister właściwy do spraw gospodarki uwzględnia właściwości towarów, ich przeznaczenie, specyfikę obrotu tymi towarami z zagranicą lub potrzebę uproszczenia procedury.

Art.  11.

1. Minister właściwy do spraw gospodarki, ustanawiając kontyngent, określi sposób jego rozdysponowania zgodnie z art. 12.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób rozdysponowania kontyngentu stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1, może określić wielkość transzy.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób rozdysponowania kontyngentu stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 i 3, określi terminy składania i rozpatrywania wniosków o udzielenie pozwolenia.

4. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób rozdysponowania kontyngentu stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 3, określi okres odniesienia, kwotę gwarantowaną oraz minimalną ilość lub wartość towarów, którymi obrót z zagranicą w okresie odniesienia jest warunkiem uznania za importera lub eksportera tradycyjnego.

5. Minister właściwy do spraw gospodarki, określając sposób rozdysponowania kontyngentu stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 3, może określić wielkość transzy dla importerów nietradycyjnych.

Art.  12.

1. Rozdysponowania kontyngentu dokonuje się w jeden z następujących sposobów:

1) według kolejności otrzymania wniosków;

2) proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych;

3) proporcjonalnie do wartości obrotów zrealizowanych przez osobę wnioskującą.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki w rozporządzeniu o ustanowieniu kontyngentu może określić inny niż określony w ust. 1 sposób rozdysponowania kontyngentu, polegający na łączeniu sposobów, o których mowa w ust. 1, lub wybranych spośród nich elementów.

Art.  13.

1. Rozdysponowanie kontyngentu według sposobu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, polega na udzieleniu pozwolenia przy zachowaniu następujących zasad:

1) rozpatruje się kompletne wnioski zgodnie z kolejnością ich otrzymania przez organ udzielający pozwoleń;

2) wielkości określone we wniosku nie mogą przekraczać kontyngentu;

3) wielkości określone w pozwoleniu nie mogą przekraczać wielkości wnioskowanych;

4) okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że w rozporządzeniu o ustanowieniu kontyngentu określono inny termin, a wnioskodawca nie wystąpił o udzielenie pozwolenia na krótszy okres, z zastrzeżeniem art. 39 ust. 3.

2. Rozdysponowanie kontyngentu według sposobu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2, polega na udzieleniu pozwolenia przy zachowaniu następujących zasad:

1) rozpatruje się kompletne wnioski, otrzymane przez organ udzielający pozwoleń, w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 3;

2) wielkości określone we wniosku nie mogą przekraczać kontyngentu;

3) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach nie przekracza kontyngentu, wnioski te są uwzględniane;

4) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach przekracza kontyngent, kontyngent ten jest rozdysponowywany proporcjonalnie do wielkości wnioskowanych, a wynik zaokrągla się do drugiej cyfry po przecinku;

5) jeżeli pozwolenie ma być udzielone na przywóz lub wywóz określonej liczby sztuk danego towaru, wynik obliczenia, o którym mowa w pkt 4, zaokrągla się w dół do najbliższej liczby całkowitej;

6) wielkości określone w pozwoleniu nie mogą przekraczać wielkości wnioskowanych;

7) okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że w rozporządzeniu o ustanowieniu kontyngentu określono inny termin, a wnioskodawca nie wystąpił o udzielenie pozwolenia na krótszy okres, z zastrzeżeniem art. 39 ust. 3.

3. Rozdysponowanie kontyngentu według sposobu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3, polega na udzieleniu pozwolenia przy zachowaniu następujących zasad:

1) rozpatruje się kompletne wnioski, otrzymane przez organ udzielający pozwoleń, w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 3;

2) wielkości określone we wniosku złożonym przez importera lub eksportera tradycyjnego nie mogą przekraczać kontyngentu pomniejszonego o kwotę gwarantowaną określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 4;

3) wielkości określone we wniosku złożonym przez importera lub eksportera nietradycyjnego nie mogą przekraczać kwoty gwarantowanej;

4) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach złożonych przez importerów lub eksporterów tradycyjnych nie przekracza kontyngentu pomniejszonego o kwotę gwarantowaną, wnioski te są uwzględniane;

5) jeżeli suma wielkości określonych we wszystkich rozpatrywanych wnioskach złożonych przez importerów lub eksporterów tradycyjnych przekracza kontyngent pomniejszony o kwotę gwarantowaną, kontyngent ten jest rozdysponowywany na rzecz importerów lub eksporterów tradycyjnych proporcjonalnie do ich udziału w sumie wielkości obrotów zrealizowanych w okresie odniesienia, a wynik zaokrągla się do drugiej cyfry po przecinku;

6) jeżeli pozwolenie ma być udzielone na przywóz lub wywóz określonej liczby sztuk danego towaru, wynik obliczenia, o którym mowa w pkt 5, zaokrągla się w dół do najbliższej liczby całkowitej;

7) kontyngent jest rozdysponowywany na rzecz importerów lub eksporterów nietradycyjnych do wysokości kwoty gwarantowanej, według kolejności złożenia kompletnych wniosków;

8) wielkości kontyngentu nierozdysponowane na rzecz importerów lub eksporterów tradycyjnych powiększają kwotę gwarantowaną i są rozdysponowywane na rzecz importerów lub eksporterów nietradycyjnych, według kolejności złożenia kompletnych wniosków;

9) w przypadku niezłożenia wniosków przez importerów lub eksporterów tradycyjnych kontyngent jest rozdysponowywany w całości na rzecz importerów lub eksporterów nietradycyjnych, według kolejności złożenia kompletnych wniosków;

10) wielkości określone w pozwoleniu nie mogą przekraczać wielkości wnioskowanych;

11) okres ważności pozwolenia wynosi 120 dni, chyba że w rozporządzeniu o ustanowieniu kontyngentu określono inny termin, a wnioskodawca nie wystąpił o udzielenie pozwolenia na krótszy okres, z zastrzeżeniem art. 39 ust. 3.

Art.  14.

1. Minister właściwy do spraw gospodarki w przypadkach, o których mowa w art. 10 ust. 2, albo w innych szczególnie uzasadnionych przypadkach, może, w drodze rozporządzenia, ustanowić zakaz obrotu towarami z zagranicą, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Wobec państw będących stronami Porozumienia WTO zakaz jest ustanawiany wyłącznie zgodnie z zasadami jego stosowania, określonymi w Porozumieniu WTO i, odpowiednio, w przypadkach, o których mowa w art. 10 ust. 2.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki, ustanawiając zakaz, może określić procedury celne oraz normy ilościowe lub wartościowe, których zakaz nie dotyczy.