Rozdział 2 - Wzrost produkcji i inwestycji. - 6-letni plan rozwoju gospodarczego i budowy podstaw socjalizmu na lata 1950-1955.
Dz.U.1950.37.344
Akt utracił mocRozdział 2.
Wzrost produkcji i inwestycji.
Wzrost produkcji i inwestycji.
Wartość produkcji przemysłu wielkiego i średniego wzrośnie do 36,5 mld. zł w cenach niezmiennych, tj. o 136%, a drobnego przemysłu socjalistycznego wzrośnie do 7,3 miliarda złotych tj. o 384%.
Paliwa i energetyka
Węgiel kamienny 100 mil. t.
Węgiel brunatny 8,4 mil. t.
Ropa naftowa 394 tys. t.
Gaz ziemny 480 mil. m3
Energia elektryczna 19,3 mld. kWh
Kopalnictwo rud
Rudy żelazne 3,0 mil. t.
Rudy cynkowo-ołowiane 2,2 mil. t
Rudy miedziane 3,2 mil. t.
Hutnictwo
Surówka 3,5 mil. t.
Stal surowa 4,6 mil. t.
Wyroby walcowane 3,2 mil. t
Cynk 197,6 tys. t.
Miedź elektrolityczna 25,0 tys. t.
Maszyny i urządzenia
Obrabiarki do metali i drzewa 12,2 tys. szt.
Turbiny parowe kondensacyjne 125 MW
Kotły wodnorurkowe stałe 3.000 t. pary/godz.
Maszyny i urządzenia dla hutnictwa 161 mil. zł wg cen niezm.
Maszyny i urządzenia dla górnictwa 290,5 mil. zł wg cen niezm.
Maszyny włókiennicze 80 mil. zł wg cen niezm.
Urządzenia dźwigowe 24,5 tys. t.
Sprężarki amoniakalne 600 t.
Maszyny rolnicze
Traktory 11 tys. szt.
Kombajny do zbóż 750 szt.
Pługi traktorowe 14,3 tys. szt.
Siewniki traktorowe do zbóż 5 tys. szt.
Snopowiązałki 5,6 tys. szt.
Młocarnie motorowe 6 tys. szt.
Maszyny budowlane
Betoniarki 1.150 szt.
Ciężkie żurawie 140 szt.
Wielkie koparki 75 szt.
Windy budowlane 2.500 szt.
Środki transportowe
Parowozy normalnotorowe 315 szt.
Wagony towarowe normalnotorowe w przeliczeniu na 2-osiowe 18,8 tys. szt.
Wagony osobowe 630 szt.
Samochody ciężarowe 25 tys. szt.
Samochody osobowe 12 tys. szt.
Artykuły elektrotechniczne
Silniki elektryczne do 50 KW 170 tys. szt.
Silniki elektryczne powyżej 50 KW 5 tys. szt.
Transformatory dla gospodarki energetycznej 2,4 tys. MVA
Aparatura rozdzielcza i zabezpieczeniowa
wysokiego i niskiego napięcia 181 mil. zł wg cen niezm.
Kable silnoprądowe ziemne 22 tys. ton
Żarówki oświetleniowe normalne 33 mil. szt.
Łącznice telefoniczne 85 tys. numerów
Odbiorniki radiowe 300 tys. szt.
Artykuły chemiczne
Kwas siarkowy w przeliczeniu na 100% 540 tys. ton
Soda kalcynowana 389 tys. ton
Soda kaustyczna 162 tys. ton
Nawozy azotowe w przeliczeniu na czysty składnik N 230,8 tys. ton
Nawozy fosforowe w przeliczeniu na czysty składnik P2 05 250 tys. ton
Sól potasowa w przeliczeniu na K2O 16 tys. ton
Środki owadobójcze 26,9 tys. ton
Barwniki 7,9 tys. ton
Elektrody węglowe 31 tys. ton
Kauczuk syntetyczny 13 tys. ton
Penicylina 800 mld. jedn.
Materiały budowlane
Cement 4.950 tys. t.
Cegła budowlana 3.756 mil. szt.
Wapno budowlane 1,6 mil. t.
Szkło i ceramika
Szkło okienne 15 mil. m2
Szkło do opakowań 147,1 tys. t.
Porcelana techniczna i elektrotechniczna 15,2 tys. t.
Porcelana stołowa 8,5 tys. t.
Fajans stołowy 6,6 tys. t.
Artykuły włókiennicze
Tkaniny bawełniane 607,7 mil. mb.
Tkaniny wełniane 74,9 mil. mb.
Tkaniny lniane i pakulane 74,7 mil. mb.
Tkaniny jedwabne 103,9 mil. mb
Wyroby dziane 14,5 tys. t.
Włókno cięte 56,8 tys. t.
Sztuczny jedwab 16,6 tys. t.
Obuwie
Obuwie skórzane 22,2 mil. par.
Obuwie gumowe 16,4 mil. par.
Papier i celuloza
Celuloza 414,0 tys. t.
Papier 530,0 tys. t.
Tektura 94,8 tys. t.
Artykuły drzewne
Tarcica 4 mil. m3
Sklejki i płyty stolarskie 106 tys. m3
Płyty spilśnione 80 tys. t.
Meble gięte 2,8 mil. szt.
Meble stolarskie i tapicerskie 3,1 tys. mil. szt.
Komplety mebli 137 tys. kompl.
Zapałki 320 tys. skrzyń
Artykuły przemysłu spożywczego
Cukier 1.100 tys. t.
Tłuszcze zwierzęce jadalne 116 tys. t.
Olej jadalny 25 tys. t.
Masło 116 tys. t.
Mięso 952 tys. t.
Spirytus surowy w przeliczeniu na 100% 214,6 mil. l.
Piwo 600 mil. l.
Wino 35,4 tys. l.
Sól kamienna i warzona 485 tys. t.
Mydło do prania 88,1 tys. t.
Papierosy 30 mld. szt.
Należy wydatnie rozszerzyć zakres badań i poszukiwań geologicznych, stosując nowoczesne metody. W szczególności należy przeprowadzić prace w zakresie poszukiwań węgla kamiennego koksującego oraz nowych złóż węgla kamiennego i brunatnego poza eksploatowanymi zagłębiami, ropy naftowej i gazu ziemnego, rud żelaza i metali nieżelaznych oraz surowców skalnych dla potrzeb przemysłu i budownictwa. W celu stworzenia racjonalnej podstawy do zaopatrzenia w wodę zakładów przemysłowych i osiedli należy rozszerzyć zakres badań i poszukiwań hydrogeologicznych.
Wzrost zainstalowanej mocy wyniesie 2.620 MW. Wybuduje się 14 zawodowych elektrowni parowych oraz szereg elektrowni cieplnych przemysłowych. Nowe elektrownie zawodowe wyposażone będą w nowoczesne kotły i turbogeneratory i dostosowane do spalania miału i odpadkowych gatunków węgla, nie nadających się do transportu.
Powstaną pierwsze w Polsce elektrociepłownie.
Uruchomiona będzie w Koninie wielka elektrownia, oparta na węglu brunatnym, która stanie się bazą energetyczną nowego ośrodka przemysłowego na Kujawach. Rozpoczęta będzie budowa pierwszej w Polsce elektrowni na bazie torfu w Wiźnie (woj. białostockie). Moc elektrowni wodnych wzrośnie o około 65%.
Należy rozbudować sieć przesyłowo-rozdzielczą, dostosowując ją do rozmieszczenia sił wytwórczych, w szczególności do lokalizacji nowych zakładów przemysłowych. Wzrost długości sieci wyniesie 76.000 km, z czego 5.000 km przypadnie na linie najwyższych napięć - 60.000 - 220.000 volt. Wzrost mocy stacji transformatorowych wyniesie 6.000 MVA.
Należy wydatnie poprawić współczynniki eksploatacyjne i zmniejszyć koszt własny energii elektrycznej. W szczególności należy wydatnie skrócić czas postoju urządzeń w remoncie, usprawnić organizację remontów i zmniejszyć zużycie węgla na kilowatogodzinę.
W celu szerokiego zastosowania podsadzki płynnej należy zakończyć budowę specjalnej linii kolejowej do przewozu piasku i osiągnąć produkcję piaskowni 28,5 mil. m3 piasku rocznie.
Należy przyśpieszyć tempo robót górniczych drogą mechanizacji najbardziej pracochłonnych robót ręcznych, zwiększyć wydobycie węgla ze ścian z 43% do 55% w roku 1955, wydobycie zabierek zmniejszyć z 37,7% do 30%. Szeroko zmechanizować roboty przygotowawcze i eksploatacyjne przez stosowanie wiertarek półautomatycznych, ładowarek, wrębówek, transporterów zgrzebłowych i innych mechanizmów, wprowadzić wydobycie węgla przy pomocy kombajnów węglowych, aby w roku 1955 na ogólną ilość 500 ścian kombajny pracowały co najmniej na 220 ścianach.
W dziedzinie transportu należy rozszerzyć konwejeryzację transportu dołowego, podnieść stopień elektryfikacji lokomotyw dołowych oraz ich moc, przeprowadzić dalszą elektryfikację i unowocześnienie wyciągów, zastąpić w dużej mierze dołowe napędy pneumatyczne przez elektryczne napędy gazoszczelne, z wyjątkiem kopalń silnie gazowych. W celu wydatnej poprawy jakości węgla przez sortowanie i płukanie należy wybudować nowe i rozbudować istniejące sortownie i płuczki w ten sposób, aby zdolność przerobowa sortowni wyniosła w roku 1955 - 12.500 ton na godzinę, a płuczek - 10.900 ton na godzinę.
Należy podnieść wydajność pracowników grupy przemysłowej z 1.232 kg na pracowniko-dniówkę węgla kamiennego w roku 1949 do 1.700 w roku 1955, tj. o 38%.
Wydobycie węgla brunatnego winno wzrosnąć do 8,4 mil. ton w r. 1955, tj. o 83%. Szczególny nacisk należy położyć na wzmożenie wydobycia w Zagłębiu Konińskim dla zapewnienia miejscowej bazy paliwowej nowemu ośrodkowi przemysłowemu na Kujawach.
Należy ukończyć pierwszy etap budowy nowej wielkiej huty żelaza pod Krakowem, rozpocząć w końcowym okresie planu budowę drugiej nowej huty i uruchomić zakłady hutnicze stali szlachetnych. Jednocześnie należy wydatnie rozbudować i unowocześnić stare zakłady hutnicze, w szczególności zrekonstruować Hutę im. Józefa Stalina w Łabędach i hutę w Częstochowie, osiągając zdolność produkcyjną ok. 3,8 mil. ton stali surowej rocznie, na starych zakładach.
W szczególności zostanie wybudowanych w starym hutnictwie: 6 nowych wielkich pieców na 600 ton każdy o całkowicie zmechanizowanej obsłudze, 20 pieców martenowskich o pojemności 70 ton i wyżej, 3 mieszalniki, 10 nowych pieców elektrycznych, 3 zgniatacze o łącznej przepustowości 2,5 mil. ton kęsów rocznie, nowa walcownia ciągła rygli i platyn, nowe walcownie wytworów gotowych o łącznej zdolności produkcyjnej ok. 1 miliona ton wyrobów walcowanych rocznie.
Rozbudowa hutnictwa winna zapewnić wydatną poprawę wskaźników ekonomiczno-technicznych. W szczególności wskaźnik objętościowy wielkich pieców polepszy się o 24% i wyniesie w roku 1955 - 1,2 m3/t. dobę, udział aglomeratów wzrośnie z 19,5% do 55% wsadu rudy, zużycie koksu suchego na tonę surówki spadnie co najmniej do 986 kg, ilość stali przypadająca na 1 m2 pieca martenowskiego i dobę wzrośnie co najmniej o 60% i wyniesie w roku 1955 - 5,0 ton/m2 dobę. Wzrośnie wydatnie udział surówki we wsadzie pieców martenowskich, co zmniejszy zapotrzebowanie na złom żelazny.
Główne napędy walcownicze zostaną zelektryfikowane w 91%.
Zostaną wprowadzone walcownie ciągłe i półciągłe. Udział materiału zgniatanego wzrośnie z 51% do 71,6%.
Ulegnie wydatnej poprawie układ asortymentowy wyrobów walcowanych, dzięki wzrostowi udziału drobnych profili w ogólnej produkcji wyrobów walcowanych, przede wszystkim profili budowlanych oraz blach. Jednocześnie nastąpi mechanizacja transportu przez zastosowanie wagonów samowyładowczych, zwiększenie ilości suwnic, dźwigów, żurawi ruchomych, czerpaków, magnesów, transporterów, skipów, wagonów-wag.
Należy osiągnąć produkcję miedzi elektrolitycznej w ilości 25 tys. t. Dzięki rozbudowie elektrolizy należy zwiększyć produkcję cynku elektrolitycznego do 54% całkowitej produkcji cynku wobec 17% w roku 1949.
Należy rozwinąć kopalnictwo i przetwórstwo rud miedzi do takiego stopnia, by własna miedź stanowiła poważną część zapotrzebowania krajowego. Należy w pełni uruchomić i rozbudować dolnośląskie kopalnie rud i miedzi i rozpocząć wydobycie miedzi w kopalni "Miedzianka" w Górach Świętokrzyskich. Należy rozbudować i częściowo zmodernizować walcownie i rafinerie metali nieżelaznych. Należy prowadzić intensywne badania i prace, zmierzające do zastosowania na szerszą skalę stopów oszczędnościowych i do zastąpienia najbardziej deficytowych metali.
Należy zwiększyć produkcję obrabiarek do metali i drzewa 3-krotnie pod względem ilości i 4-krotnie pod względem tonażu i wartości, co pozwoli w znacznej mierze wyposażyć nowobudujące się zakłady przemysłowe i stanowić będzie podstawę dla częściowej renowacji parku w zakładach istniejących. Szczególny nacisk położyć należy na rozwój produkcji obrabiarek ciężkich, które w r. 1955 stanowić będą około 25% ogólnej ilości wyprodukowanych obrabiarek. Uruchomiona będzie produkcja wysokosprawnych obrabiarek jak karuzelówek, wiertarek promieniowych, wielonożówek, automatów i półautomatów, obrabiarek agregatowych, przystosowanych do określonych operacji obróbczych. Zostaną rozbudowane istniejące fabryki obrabiarek i wybudowane 2 nowoczesne zakłady o taśmowym montażu w rejonie Warszawy.
Dla potrzeb energetyki i przemysłu należy uruchomić produkcję turbin parowych i wyprodukować w okresie 1950-1955 turbiny kondensacyjne o łącznej mocy 225 MW oraz znacznie rozszerzyć produkcję łopatek turbinowych.
W przemyśle kotlarskim należy osiągnąć produkcję kotłów wodnorurkowych stałych o łącznej mocy ponad 4 razy większej niż w r. 1949. Należy uruchomić produkcję kotłów wodnorurkowych wysokoprężnych o ciśnieniu roboczym 80 atm. i wydajności 100-120 ton pary na godzinę, dotąd w Polsce nieprodukowanych.
Dla realizacji planu mechanizacji kopalń należy silnie rozwinąć produkcję maszyn górniczych, osiągając w r. 1955 wartość produkcji 290,5 mil. zł wg cen niezmiennych i uruchomić produkcję nowych typów maszyn, a w szczególności wrębówek ścianowych i chodnikowych, ładowarek do kamienia i węgla, przenośników zgrzebłowych i kombajnów.
W związku z silnym rozwojem przemysłu chemicznego należy prawie 5-krotnie zwiększyć produkcję maszyn i aparatury chemicznej. Dla potrzeb przemysłu papierniczego należy rozbudować zakład budowy maszyn papierniczych w Cieplicach o produkcji 5 tys. ton w r. 1955.
W przemyśle maszyn włókienniczych należy zwiększyć blisko 6-krotnie wartość produkcji. Szczególny nacisk położony będzie na rozwój produkcji maszyn do włókien sztucznych. Uruchomiona będzie produkcja kompletnego wyposażenia przędzalń oraz nowoczesnych krosien automatycznych. Obok rozbudowy istniejących zakładów zostanie wybudowana nowa fabryka maszyn przędzalniczych w Łodzi, fabryka krosien w Zduńskiej Woli i fabryka maszyn wykończalniczych w Białymstoku.
W celu podniesienia technicznego uzbrojenia rolnictwa należy silnie rozwinąć przemysł maszyn i narzędzi rolniczych.
Podjęta zostanie produkcja nowych typów maszyn rolniczych jak kombajny, snopowiązałki, młocarnie czyszczące wielkiej mocy, pługi ciągnikowe wieloskibowe i kopaczki traktorowe.
W okresie planu powstaną 2 wielkie nowoczesne fabryki maszyn rolniczych w Płocku i Kutnie.
Należy zwiększyć produkcję traktorów prawie 4,5-krotnie i osiągnąć w r. 1955 11 tys. sztuk. Należy uruchomić produkcję traktorów gąsienicowych.
W celu zwiększenia mechanizacji budownictwa i robót drogowych należy wielokrotnie zwiększyć produkcję maszyn budowlanych i drogowych.
Obok wzmożenia produkcji betoniarek i walców drogowych zostanie podjęta produkcja kopaczek, maszyn do wyrównywania i zdzierania ziemi, kafarów i innych maszyn budowlanych. Dla mechanizacji transportu wewnętrznego w zakładach fabrycznych, a także w budownictwie zostanie wydatnie zwiększona produkcja suwnic, dźwigów i innych urządzeń transportowych.
Dla potrzeb żeglugi morskiej należy rozwinąć produkcję maszyn okrętowych jak: maszyny główne napędów, maszyny sterowe, windy kotwiczne, pompy okrętowe. Łącznie w latach planu wykonać 164 maszyny okrętowe główne.
W celu rozwoju chłodnictwa wzrośnie wielokrotnie produkcja sprężarek amoniakalnych. Podstawowe wyposażenie nowych chłodni składowych zostanie wykonane w kraju.
Zostanie na szeroką skalę rozbudowany przemysł samochodowy. Produkcja samochodów ciężarowych wyniesie w r. 1955 - 25 tys. samochodów, zaś osobowych - 12 tys. sztuk.
Ilość wyprodukowanych motocykli wzrośnie prawie 8-krotnie i wyniesie w r. 1955 - 32 tys. sztuk, a rowerów prawie 4-krotnie osiągając wysokość 340 tys. sztuk.
Produkcja przemysłu taboru kolejowego wyniesie w roku 1955 - 315 parowozów normalnotorowych, 250 parowozów wąskotorowych, 18.800 wagonów towarowych normalnotorowych w przeliczeniu na 2-osiowe, 630 wagonów osobowych. Należy rozwinąć produkcję lokomotyw elektrycznych, lokomotyw spalinowych przetokowych, wagonów elektrycznych, specjalnych lokomotyw dołowych dla kopalń oraz tramwajów.
W przemyśle stoczniowym produkcja statków morskich wyniesie w r. 1955 ok. 150 tys. TDW. Stocznie rzeczne winny zaopatrzyć żeglugę śródlądową w barki, holowniki i inne jednostki pływające. W tym celu należy rozbudować stocznie, szeroko zastosować nowoczesne metody budownictwa okrętowego, a przede wszystkim prefabrykację elementów i montaż sekcyjny kadłubów, oraz w większym stopniu stosować spawanie automatyczne i półautomatyczne.
W przemyśle narzędziowym należy osiągnąć przeszło 4-krotny wzrost produkcji narzędzi tnących do metali; produkcja narzędzi do obróbki drzewa winna wzrosnąć 1,7-krotnie; narzędzi ślusarskich i rzemieślniczych 2,3 razy, przyrządów i uchwytów przeszło 10 razy, sprawdzianów 12 razy. Należy rozbudować stare zakłady i wybudować 2 nowe fabryki narzędzi w Warszawie.
W przemyśle odlewniczym należy osiągnąć produkcję odlewów żeliwnych 724 tys. ton, odlewów staliwnych 149 tys. ton, odlewów z metali kolorowych 24,6 tys. ton. Szczególny nacisk należy położyć na produkcję odlewów maszynowych, odlewów dla potrzeb przemysłu motoryzacyjnego, a także dla budownictwa jak kotłów centralnego ogrzewania, grzejników i armatury.
W przemyśle precyzyjno-optycznym należy powiększyć blisko 6-krotnie wartość produkcji i uruchomić nowe działy wytwórczości. W szczególności należy rozwinąć produkcję łożysk kulkowych, silnie rozwinąć produkcję przyrządów optycznych, narzędzi chirurgicznych i dentystycznych, aparatów filmowych, wodomierzy i gazomierzy.
W przemyśle metalowych wyrobów masowych należy zwiększyć produkcję wyrobów śrubowych o 150%, okuć budowlanych o 279%, puszek konserwowych o 232%, wyrobów emaliowanych o 79%.
W przemyśle elektrotechnicznym należy zwiększyć wartość produkcji przeszło 3-krotnie. Szczególny nacisk należy położyć na rozwój przemysłu maszyn i aparatów elektrycznych.
Produkcja silników elektrycznych o mocy do 50 KW będzie blisko 4 razy większa niż w roku 1949, silników elektrycznych powyżej 50 KW 9 razy większa, transformatorów dla gospodarki energetycznej - 3 razy większa, aparatury rozdzielczej i zabezpieczeniowej wysokiego i niskiego napięcia przeszło 7 razy większa.
Uruchomiona będzie produkcja generatorów do turbin, wielkich silników napędowych dla hutnictwa i przemysłu węglowego, prostowników rtęciowych, wyłączników, odłączników i transformatorów mierniczych na napięcie 60.000-110.000 V, silników i aparatury dla trakcji elektrycznej.
Zostanie dokończona budowa fabryki wielkich maszyn elektrycznych we Wrocławiu. Wybudowana będzie nowoczesna fabryka małych silników elektrycznych o wielkoseryjnej produkcji w Tarnowie. Zostaną rozbudowane i zrekonstruowane istniejące zakłady maszyn elektrycznych. Dokończona będzie budowa fabryki aparatów niskiego napięcia w Toruniu, zostaną zagospodarowane i w pełni wykorzystane odbudowane zakłady aparatów i sprzętu elektrycznego, a także wybuduje się 3 nowe zakłady aparatowe.
W przemyśle kablowym nastąpi rozbudowa i pełne wykorzystanie zdolności produkcyjnej istniejących zakładów i rozpoczęta budowa nowej kablowni. W przemyśle akumulatorowym nastąpi modernizacja procesów produkcyjnych i uruchomienie nowej produkcji akumulatorów zasadowych. Produkcja żarówek normalnych wzrośnie więcej niż o połowę.
Zostanie silnie rozwinięta produkcja rur świetlnych oraz lamp radiowych. Wybudowana będzie nowa wielka fabryka lamp elektrycznych wraz z hutą baloników żarówkowych w Warszawie. W przemyśle teletechnicznym i radiotechnicznym zostaną rozbudowane istniejące zakłady i wybudowana fabryka central automatycznych oraz wielka nowoczesna fabryka urządzeń radiotechnicznych w Warszawie.
W całym przemyśle metalowym i elektrotechnicznym nastąpi znaczne usprawnienie i intensyfikacja procesów technologicznych, które wyrażą się przede wszystkim w zwiększeniu szybkości skrawania przy szerokim stosowaniu narzędzi z twardych stopów i narzędzi o ujemnym kącie natarcia, w stosowaniu wysokowydajnych obrabiarek i używaniu przy pracy na uniwersalnych obrabiarkach przyrządów i pneumatycznych uchwytów, w rozszerzeniu zakresu spawania i obróbki bezwiórowej, w rozpowszechnieniu montażu taśmowego i stosowaniu gniazd obróbczych, stosowaniu nowoczesnych metod obróbki termicznej, zwłaszcza zaś prądami wysokiej częstotliwości, przechodzeniu na nowe materiały i tworzywa, jak żeliwo ciągliwe oraz stopy cynkowo-aluminiowe. Zostanie przeprowadzona daleko idąca mechanizacja transportu wewnętrznego dla prac wymagających dużego wysiłku fizycznego w szczególności w odlewniach.
Należy zwiększyć produkcję koksu o 73% i osiągnąć w r. 1955 9,9 mil. ton. W celu pełnego zaspokojenia potrzeb rozwijającego się hutnictwa należy przeszło 2-krotnie zwiększyć produkcję koksu wielkopiecowego, polepszyć jego jakość i dostosować ją do wymagań nowych większych jednostek wielkopiecowych.
Wybudowanych zostanie łącznie w istniejących i nowych koksowniach 16 nowych baterii koksowniczych, szereg stacji mieszalno-mielniczych sortowni oraz fabryk węglopochodnych. Odbudowane zostaną zakłady półkoksowania węgla kamiennego w Blachowni. Uruchomiona zostanie wytlewnia węgla brunatnego w Koninie.
Zakończy się I-szy etap gazyfikacji kraju przez budowę 1.100 km nowych gazociągów dalekosiężnych. Gaz ziemny i koksowniczy doprowadzony będzie do centrum kraju. Ponad 40 miast i osiedli dotychczas niezgazyfikowanych otrzyma gaz dla gospodarstw domowych i przemysłu. Wybudowane będą 2 nowe gazownie miejskie w Białymstoku i Płocku. 25 gazowni nieczynnych zostanie odbudowanych i uruchomionych. Wybuduje się 36 nowych stacji sprężonego gazu do tankowania samochodów przy trasie gazociągów. Zdolność produkcyjna rafinerii osiągnie w r. 1955 - 530 tys. ton przerobu ropy. Uruchomiona zostanie produkcja nowych artykułów naftowych dotąd niewytwarzanych w kraju, a mianowicie olejów silnikowych, selektywnych olejów lotniczych i cerezyny. Zostaną zainstalowane urządzenia selektywnej rafinacji olejów smarowych, do odparafinowania olejów, do odasfaltowania pozostałości ropnych, a także dla zmniejszenia zawartości siarki w benzynie. Wybudowana zostanie 3-stopniowa destylarnia wieżowa.
Rozbudowany zostanie przemysł nawozów sztucznych, który w r. 1955 wyprodukuje 230,8 tys. ton nawozów azotowych i 250 tys. ton nawozów fosforowych (w przeliczeniu na czysty składnik), tj. przeszło 3 razy więcej aniżeli w r. 1949.
Należy rozbudować istniejące zakłady nawozów sztucznych i zbudować 2 nowe wielkie fabryki nawozów azotowych, jedną nową fabrykę supertomasyny w Nakle i uruchomić kopalnię i zakład przetwórczy soli potasowych w Kłodawie. Należy przeszło 8-krotnie zwiększyć produkcję środków owadobójczych.
Rozbudowane zostaną wydatnie główne działy przemysłu nieorganicznego. Produkcja sody kalcynowej wzrośnie do 389 tys. ton, zaś sody kaustycznej do 162 tys. ton w r. 1955.
Zostaną powiększone istniejące zakłady i wybudowana nowa duża fabryka sody w rejonie Pakości (woj. bydgoskie). Produkcja kwasu siarkowego wzrośnie do 540 tys. ton i osiągnie poziom ok. 2-krotnie wyższy niż w r. 1949. Nowa fabryka kwasu siarkowego w Wizowie na anhydrytach dolnośląskich osiągnie pełną zdolność produkcyjną. Wybuduje się wielką fabrykę kwasu siarkowego na gipsach kieleckich. Przeszło 1/3 całości kwasu siarkowego produkowana będzie w r. 1955 z surowca krajowego.
Zostaną stworzone podstawy wielkiego przemysłu syntezy organicznej i tworzyw sztucznych. W szczególności uruchomiona będzie produkcja syntetycznych paliw, kwasów tłuszczowych, kauczuku, fenolu, octanu celulozy i kaprolaktamu. Zostanie rozbudowany wielki kombinat syntezy chemicznej w Oświęcimiu oraz wytwórnia podstawowych półfabrykatów organicznych w Brzegu (woj. wrocławskie). Rozwinie się w znacznym stopniu przemysł kokso-chemiczny. Przeróbka smoły koksowniczej wzrośnie o 85%. Zapoczątkowane zostanie przetwarzanie smoły z węgla brunatnego. Produkcja sadzy, przede wszystkim dla przemysłu gumowego, zwiększona zostanie do 12 tys. ton w r. 1955.
Produkcja elektrod węglowych zwiększy się prawie 2,5-krotnie, a asortyment ich zostanie uzupełniony przez produkcję elektrod grafityzowanych. Istniejące zakłady przeróbki węglopochodnych będą rozbudowane i zmodernizowane przez ustawienie w nich nowoczesnych agregatów destylacji ciągłej. Odbudowana zostanie wielka wytwórnia węglopochodnych przy wytlewni węgla kamiennego w Blachowni i zbudowana nowa wytwórnia przy półkoksowni węgla brunatnego w Koninie.
Równolegle z rozwojem podstawowego przemysłu chemicznego należy silnie rozwinąć przemysł chemiczny przetwórczy.
Produkcja barwników zwiększy się przeszło 2-krotnie i osiągnie poziom 7,9 tys. ton, przy równoczesnym rozszerzeniu asortymentu i podjęciu produkcji wyższych gatunków. Uruchomiona zostanie nowa fabryka barwników w Sarzynie (woj. rzeszowskie). Produkcja farb i lakierów wzrośnie 4-krotnie, dzięki budowie nowoczesnego zakładu we Wrocławiu.
Produkcja środków leczniczych zwiększy się przeszło 7-krotnie, a jednocześnie poważnie rozszerzy się ich asortyment. Powstaną nowe działy wytwórczości jak syntezy hormonów, witamin i antybiotyków. Produkcja penicyliny wzrośnie do 800 mld. jednostek w r. 1955.
W przemyśle szklarskim należy zwiększyć produkcję szkła okiennego o 40%, szkła do opakowań 2-krotnie, szkła galanteryjnego 3,5-krotnie, szkła do celów naukowych 4-krotnie. Uruchomi się produkcję nie wytwarzanych dotąd artykułów, jak specjalne gatunki szkła budowlanego, włókna szklanego, szkła klejonego i specjalnych gatunków szkieł barwnych. Nastąpi automatyzacja produkcji szkła butelkowego i baloników do żarówek. Zostaną uruchomione 2 nowe huty szkła opakowaniowego w woj. lubelskim i białostockim, jedna huta szkła technicznego w Warszawie, jedna huta szkła galanteryjnego w rejonie Tomaszowa Maz. i jedna huta szkła klejonego w Kunicach (woj. wrocławskie) oraz fabryka włókna szklanego we Wrocławiu.
W przemyśle bawełnianym wzrośnie prawie 2-krotnie ilość uruchomionych wrzecion cienkoprzędnych i odpadkowych, a o ok. 25% ilość wrzecion średnioprzędnych. Zostanie uruchomionych ok. 5000 krosien bawełnianych. Moc produkcyjna wykończalni zostanie zwiększona. Dzięki wprowadzeniu apretury niezmywalnej i niemnącej, jak również dzięki udoskonaleniu procesów bielenia i farbowania, poprawi się wykończanie tkanin. Zostanie uruchomionych 8 przeważnie wielooddziałowych zakładów przemysłu bawełnianego w Zambrowie, Ostrowiu Maz., Andrychowie, Piotrkowie, Iłowej, Kościerzynie, Białymstoku i Łomży.
W przemyśle wełnianym wybudowane zostaną 2 nowe zakłady wielooddziałowe w rej. Łodzi i Bielsko-Białej. W produkcji nastąpi oszczędniejsze wykorzystanie surowca.
W przemyśle włókien łykowych nastąpi pełne uruchomienie parku maszynowego, nie wykorzystanego dotąd ze względu na ograniczone możliwości surowcowe. Zostanie wybudowana nowa przędzalnia i tkalnia w Szczytnie.
W przemyśle jedwabniczo-galanteryjnym wzrośnie ilość uruchomionych krosien na jedwab o ok. 40%, o prawie połowę zwiększy się uruchomienie maszyn w tkalniach pluszu i tkanin pokrewnych oraz przeszło 4-krotnie w dziale firanek i koronek. Uruchomione zostaną 4 zakłady jedwabniczo-galanteryjne.
W przemyśle dziewiarskim ilość podstawowych maszyn produkcyjnych wzrośnie o 30%.
W przemyśle artykułów i tkanin technicznych nastąpi 2-krotne zwiększenie ilości maszyn w dziale tkanin technicznych oraz 3-krotne w dziale sieci rybackich. Wybudowane zostaną 3 nowe fabryki.
W przemyśle roszarniczym zwiększy się przeszło 2-krotnie ilość podstawowych maszyn produkcyjnych. Wprowadzone zostaną do produkcji nowoczesne turbiny i pakularki. Zostanie wybudowanych 20 nowych roszarń w okręgach uprawy lnu i konopi. W całym przemyśle włókienniczym zostanie uruchomionych ok. 600 tys. nowych wrzecion i ok. 10 tys. nowych krosien. Usprawnienie procesów produkcyjnych nastąpi w szczególności przez automatyzację krosien, szersze zastosowanie obsługi wielowarsztatowej, zastąpienie napędu zbiorowego przez napęd indywidualny, dalszą mechanizację produkcji i transportu wewnętrznego. Stosowana będzie w szerszym zakresie klimatyzacja sal produkcyjnych i oświetlenie jarzeniowe.
Należy zwiększyć produkcję przemysłu odzieżowego przeszło 3,5-krotnie, poprawić jakość i urozmaicić asortyment wytwarzanej odzieży.
Udział tkanin przerobionych przez przemysł odzieżowy osiągnie w r. 1955 przeszło 50% ogółu tkanin używanych w kraju. Szczególny nacisk położony będzie na wzrost produkcji odzieży zawodowej i ochronnej oraz odzieży i bielizny dla dzieci i młodzieży.
Zbuduje się lub rozpocznie się budowę 8 zakładów konfekcyjnych w Olsztynie, Kartuzach, Rzeszowie, Zamościu, Lublinie, Tarnowie, Bydgoszczy i Kaliszu.
Należy uruchomić oddziały garbarskie budowanego w Nowym Targu kombinatu obuwniczo-garbarskiego, jedną nową garbarnię skór chromowych w woj. białostockim, jedną fabrykę futrzarską w Jordanowie oraz fabrykę ekstraktów garbarskich w Bydgoszczy.
W r. 1955 czynnych będzie 306 tartaków większych, posiadających właściwe zaplecze surowcowe i dogodne połączenia komunikacyjne. Wybuduje się 9 nowoczesnych tartaków o dużej zdolności przetarcia oraz nowoczesne suszarnie, co znacznie skróci okres składowania drewna. Ilość surowca przypadająca na 1 trak wzrośnie około 70%. Wydajność materiałowa tarcicy osiągnie 67%. Zostanie uruchomiona na szeroką skalę produkcja płyt spilśnionych. Wybudowane będą 3 nowe fabryki płyt spilśnionych w Czarnej Wodzie, Rucianach i Kniecpolu, z których każda składać się będzie z podwójnych zespołów.
W przemyśle drzewnym należy zwiększyć produkcję mebli przeszło 3-krotnie oraz produkcję otworów okiennych i drzwiowych przeszło 9-krotnie. Zostaną wybudowane 4 fabryki mebli stolarskich w Kalwarii Zebrzydowskiej, w Kolbuszowej, Końskim i Bielsku Podlaskim, fabryka mebli giętych i wytwórnia galanterii drzewnej w Radomsku oraz wytwórnia stolarki budowlanej w Ekiertowie (woj. olsztyńskie).
Produkcja zapałek wzrośnie o 28% i wyniesie w r. 1955 320 tys. skrzyń.
Zostaną rozbudowane i zmodernizowane istniejące fabryki zapałek i uruchomiony nowy zakład w Błoniu pod Warszawą.
Uruchomiona zostanie produkcja celulozy wiskozowej, wyjściowego surowca dla produkcji włókien sztucznych. Zwiększona zostanie wydatnie produkcja celulozy słomowej.
Należy ukończyć budowę fabryki celulozy siarczynowej w Niedomicach, uruchomić 2 kombinaty celulozowo-papiernicze w Ostrołęce i Drawskim Młynie, fabrykę celulozy wiskozowej w Jeleniej Górze, odbudować fabrykę celulozy bielonej i wiskozowej w Kostrzyniu, uruchomić w Skolwinie fabrykę celulozy słomowej i papieru gazetowego.
Nastąpi modernizacja procesów technologicznych i urządzeń wytwórczych. W szczególności znajdzie zastosowanie korowanie drewna metodą hydrauliczną względnie systemem łańcuchowym. Warzelnie celulozowe przystosowane będą do regeneracji ciepła i dwutlenku siarki. Nastąpi przejście od okresowego do ciągłego systemu bielenia celuloz i stosowanie wibracyjnych aparatów sortowniczych. Dla uzyskania jednostajnej gramatury papieru będą stosowane automatyczne regulatory konsystencji i temperatury ciśnienia. Będzie stosowane oczyszczanie masy papierniczej przez zastosowanie ssących wałów. W przemyśle papierniczym przetwórczym nastąpi stopniowa wymiana przestarzałego parku maszynowego na nowoczesne maszyny, przystosowane do pracy ciągłej.
Dzięki rozszerzeniu plantacji buraka cukrowego oraz wybudowaniu 2 nowych cukrowni w województwach wschodnich należy osiągnąć w r. 1955 produkcję 1,1 mil. ton cukru, tj. wzrost o 48%. Nastąpi częściowa modernizacja istniejących cukrowni, a w szczególności zmechanizowany zostanie szereg pracochłonnych robót.
W przemyśle przetwórczo-tłuszczowym należy zwiększyć produkcję oleju jadalnego do 25 tys. ton, tj. o 194%, mydła do prania do 88,1 tys. ton, tj. o 111%.
Nastąpi modernizacja zakładów, w szczególności w zakresie lepszego wykorzystania surowca, przez całkowite przejście z systemu tłoczniowego na system ekstracji ciągłej oraz przez rozbudowę działów rozszczepiania tłuszczów. Znaczny wzrost zaopatrzenia przemysłu tłuszczowego w surowce krajowe umożliwi zmniejszenie importu nasion oleistych i innych tłuszczów.
Rozbudowane zostaną istniejące zakłady oraz uruchomione 3 kombinaty olejarsko-mydlarskie w Klemensowie (woj. lubelskie), w rejonie Białegostoku i Mątwach, 1 nowy zakład olejarski w Brzegu oraz 1 fabryka mydła w rejonie Krakowa.
W przemyśle mięsnym należy zwiększyć ubój w rzeźniach do 952 tys. ton mięsa i produkcję wyrobów mięsnych do 375 tys. ton, tj. o 223%. Zostaną zbudowane 3 nowe zakłady mięsne w Warszawie, Łodzi i Krakowie oraz 8 nowych rzeźni i przetwórni mięsa w Białymstoku, Łomży, Zamościu, Ostrowcu, Ełku, Mławie, Kraśniku i Kaliszu.
Zwiększy się znacznie sieć zakładów utylizacyjnych.
W zakresie chłodnictwa należy uruchomić 21 nowych chłodni i rozbudować 3 chłodnie istniejące oraz rozpocząć budowę dalszych 4 chłodni. Powierzchnia składowa wszystkich chłodni powiększy się 5, 2-krotnie i wyniesie 195 tys. m2.
W przemyśle mleczarsko-jajczarskim należy zwiększyć produkcję mleka konsumpcyjnego do 982 mil. l, a masła do 116 tys. ton. Należy rozbudować sieć mleczarń na terenie całego kraju oraz wybudować zakłady wytwarzające mleko w proszku o produkcji 8.900 ton.
W przemyśle młynarskim nastąpi częściowa automatyzacja i mechanizacja procesów w zakresie przemiału oraz usprawnienia systemu czyszczenia zbóż. Wybuduje się nowe młyny i kaszarnie o charakterze przemysłowym w województwach centralnych i wschodnich.
W przemyśle ziemniaczanym zainstaluje się szereg nowoczesnych urządzeń celem podniesienia jakości produkcji i zmniejszenia odpadków. Uruchomi się 2 fabryki przerobu ziemniaków na ziemiach wschodnich.
W przemyśle spirytusowym i innych przemysłach produkujących spirytus należy zwiększyć produkcję spirytusu surowego (100% do 214,6 mil. l, a spirytusu odwodnionego do mieszanek motorowych 4-krotnie. W gorzelniach przemysłowych nastąpi zwiększenie wydajności spirytusu z melasy przez zainstalowanie krytych kadzi zamiast dotychczas stosowanych otwartych. Celem skrócenia czasu przebiegu procesu fermentacyjnego stosowana będzie fermentacja ciągła. Straty alkoholu zostaną obniżone o 20%. Zwiększone zostanie wykorzystanie produktów ubocznych i odpadkowych. 29 gorzelni rolniczych, znajdujących się obecnie w okręgach deficytowych w ziemniaki, zostanie przeniesionych do województw bogatych w surowiec ziemniaczany na ziemiach wschodnich.
W przemyśle fermentacyjnym należy zwiększyć produkcję piwa do 600 mil. l, tj. o 150% słodu do 105 tys. ton, tj. o 140%, a wina do 35,4 mil. l, tj. blisko 4-krotnie.
Wybudowane zostaną 2 nowe browary w tym jeden w Warszawie i jeden w Białymstoku oraz dwie nowe samoistne słodownie.
W przemyśle owocowo-warzywnym należy wybudować 15 nowych dużych przetwórni owocowo-warzywnych.
W przemyśle tytoniowym należy zwiększyć produkcję papierosów do 30 mld. sztuk, tj. o 41%. Nastąpi wzrost produkcji tytoniu wyfermentowanego. Powstanie 5 nowych zakładów uprawy tytoniu, a także wykończona zostanie nowa wytwórnia papierosów w Czyżynach pod Krakowem.
Należy zwiększyć produkcję zielarską, która obejmie między innymi dotychczas nie produkowane w Polsce lub produkowane w małym zakresie olejki i barwniki roślinne.
W przemyśle solnym należy zwiększyć udział soli białej w ogólnej produkcji soli kamiennej do 81%. Udział soli warzonej wzrośnie do 36% ogólnej produkcji soli.
Wybuduje się nowy szyb w Wapnie na Kujawach.
W przemyśle cukierniczym nastąpi znaczna mechanizacja procesów produkcyjnych oraz modernizacja przemysłu. Powstaną 4 nowe wytwórnie cukierków i pieczywa cukierniczego: w Lublinie, w Białymstoku, we Wrocławiu i woj. katowickim.
W przemyśle surogatów kawowych należy zwiększyć produkcję namiastek kawowych do 40 tys. ton, tj. o 39%. Wybuduje się nową fabrykę kawy w Lublinie.
W przemyśle kosmetycznym należy zwiększyć produkcję 6-krotnie przy położeniu szczególnego nacisku na poprawę jakości i zwiększenia asortymentu. Wybuduje się 5 wytwórni mydła toaletowego i artykułów kosmetycznych.
W zakresie uspołecznionego rybołówstwa morskiego nastąpi zwiększenie połowów ryb do 160 tys. ton, tj. o 542%. Połowy pozabałtyckie wzrosną do 89 tys. ton, tj. 6-krotnie. W celu wykonania tego zadania oraz rozszerzenia przetwórstwa rybnego odbuduje się zniszczone porty rybackie i zbuduje się nowy port rybacki w Świnoujściu, zwiększy się stan taboru rybołówstwa o statki o ogólnej zdolności połowowej 114 tys. ton. Rozbudowane będą hale rybne w dużych portach. Chłodnie rybne będą powiększone w ten sposób, aby ogólna powierzchnia wyniosła w 1955 r. ponad 17 tys. m2. Przy chłodniach urządzi się zamrażalnie i fabryki lodu.
W przemyśle przetwórczo-rybnym nastąpi unowocześnienie procesów produkcyjnych i uruchomienie produkcji szeregu nowych artykułów, jak kleju rybnego, organopreparatów i tłuszczów rybnych. Powstaną 4 nowe zakłady na wybrzeżu oraz 1 w rejonie Jezior Mazurskich.
Należy zwiększyć produkcję przemysłowych pasz o 75% i osiągnąć w r. 1955 w przeliczeniu na białko ok. 170 tys. ton. Ogólny wzrost produkcji pasz osiągnięty będzie w dużej mierze dzięki rozwinięciu produkcji pasz wysokobiałkowych, zwłaszcza drożdży pastewnych i mączek zwierzęcych.
Państwo okaże pomóc indywidualnemu rzemiosłu, przyczyniającemu się do zaspokajania potrzeb ludności pracującej, oraz będzie okazywać pomoc w zakresie przechodzenia indywidualnej wytwórczości rzemieślniczej w socjalistyczne formy spółdzielczości pracy.
Z ogólnej sumy nakładów inwestycyjnych ze środków limitowanych przeznacza się na:
przemysł i przedsiębiorstwa budowlane 45,4%
rolnictwo i leśnictwo 11,9%
komunikacja i łączność 14,9
obrót towarowy 4,2%
urządzenia kulturalne i socjalne 8,8%
gospodarka komunalna i budownictwo mieszkaniowe 11,5%
inne 3,3%
Wzrost mechanizacji zostanie zabezpieczony przez stworzenie i rozbudowę krajowej produkcji sprzętu i maszyn budowlanych oraz części zamiennych.
Należy rozszerzyć stosowanie montażu elementów prefabrykowanych i w tym celu przeprowadzić uprzemysłowienie procesów przygotowawczych budownictwa, w tej mierze także uprzemysłowienie produkcji półfabrykatów i elementów budowli, które w coraz większym stopniu należy wytwarzać w sposób ciągły produkcji fabrycznej opartej o zasady specjalizacji.
Należy powszechnie stosować metodę potokową w budownictwie osiedlowym, rozwinąć technikę i organizację robót budowlanych w zimie, eliminując martwy sezon.
Wartość produkcji rolniczej winna osiągnąć 14,4 mld. zł w cenach niezmiennych i wzrosnąć o 50% w porównaniu z r. 1949, który był rokiem wysokiego urodzaju.
Wzrost produkcji roślinnej winien wynieść 39%, a produkcji zwierzęcej 68%.
Zbiory 4-ch zbóż winny w roku 1955 wzrosnąć o 22%, osiągając następujący poziom:
| tys. ton | w porównaniu z r. 1949 w. %% | |
| pszenica | 2.800 | 158 |
| żyto | 6.900 | 102 |
| jęczmień | 1.960 | 190 |
| owies | 2.800 | 121 |
Średnie plony winny wynieść w zakresie pszenicy 17 q z ha, tj. o 38% więcej niż w roku 1949, żyta 15,5 q z ha, tj. o 18% więcej, jęczmienia 17 q z ha, tj. o 39% więcej i owsa 16 q z ha, tj. o 22% więcej.
W uprawie ziemniaków oraz w uprawie roślin technicznych należy zapewnić następujący wzrost produkcji:
| tys. ton | w porównaniu z r. 1949 w %% | |
| ziemniaki | 39.750 | 129 |
| buraki cukrowe | 7.800 | 163 |
| rośliny włókniste: | ||
| nasienie | 105 | 172 |
| słoma | 670 | 211 |
| rośliny oleiste | 250 | 234 |
Przeciętne plony ziemniaków winny wynieść 150 q z ha, tj. o 23% więcej niż w roku 1949, buraków cukrowych 240 q z ha, tj. o 30% więcej, roślin oleistych 11,5 q z ha, tj. o 40% więcej.
Pogłowie inwentarza żywego winno w roku 1955 osiągnąć następujący poziom:
| tys. sztuk | w porównaniu z r. 1949 w %% | |
| konie | 3.000 | 118 |
| bydło | 9.500 | 149 |
| trzoda chlewna | 10.500 | 172 |
| owce | 3.800 | 234 |
| drób | 105.700 | 136 |
Produkcja wytworów zwierzęcych winna osiągnąć w r. 1955 w zakresie: żywca wołowego 426 tys. ton, tj. wzrost o 83%, żywca cielęcego 96 tys. ton, tj. wzrost o 65%, żywca wieprzowego 1.166 tys. ton, tj. wzrost o 63%, mleka 12.274 mil. l, tj. wzrost o 102%, jaj 4.416 mil. szt., tj. wzrost o 38%, wełny 5.700 ton, tj. wzrost o 169%.
Winien nastąpić wzrost wydajności jednostkowej zwierząt. W szczególności mleczność krów winna wzrosnąć o 27%, a przeciętna waga bydła co najmniej o 4%.
W okresie planu należy dążyć do rejonizacji produkcji roślinnej i zwierzęcej, uwzględniając w szczególności celowe wykorzystanie warunków przyrodniczych oraz rozmieszczenie ośrodków spożycia i przetwórstwa.
Należy zapewnić możliwie najbardziej szeroki rozwój gospodarki inspektowej i cieplarnianej w celu zaopatrywania ludności miast w okresie wiosennym i zimowym we wczesne warzywa.
Należy popierać rozwój ogródków działkowych dla użytku szerokich rzesz pracowników miast.
Należy zwrócić szczególną uwagę na wzmocnienie organizacyjne i gospodarcze rolniczych spółdzielni produkcyjnych, a w szczególności na należyte stosowanie dniówki obrachunkowej, jako podstawy rozdziału przychodów spółdzielni.
Należy zwiększyć liczbę Państwowych Ośrodków Maszynowych do 850 wobec 30 w r. 1949, a liczbę posiadanych przez nie traktorów do 35.890 wobec 200 w r. 1949.
Rozwój gospodarstw państwowych winien zaspokoić poważną część zapotrzebowania miast na wytwory rolne i zapewnić zaopatrzenie spółdzielni produkcyjnych oraz mało- i średniorolnych gospodarstw chłopskich w nasiona selekcyjne i zwierzęta zarodowe.
Wartość produkcji rolniczej gospodarstw państwowych winna przekroczyć o 168% poziom r. 1949. Wzrost produkcji roślinnej winien wynieść 123%, a produkcji zwierzęcej 353%.
Należy w dalszym ciągu rozwijać tucz przemysłowy trzody chlewnej. Ogólna powierzchnia zbiorów gospodarstw państwowych winna osiągnąć 1935 tys. ha, tj. wzrosnąć o 61%. W szczególności powierzchnia zbiorów wzrośnie: pszenicy o 69%, jęczmienia o 83%, buraków cukrowych o 68%, roślin oleistych o 93%, roślin włóknistych o 160% i roślin pastewnych o 99%.
Zbiory 4-ch zbóż winny w r. 1955 wzrosnąć o 87%, a w szczególności: w pszenicy o 117%, w życie o 62%, w jęczmieniu o 145%, w owsie o 77%.
Ogólny zbiór 4 zbóż winien wynieść 1.776 tys. ton, przy średnich plonach pszenicy o 30% większych niż w roku 1949, żyta o 28%, jęczmienia o 35% i owsa o 32%.
W zakresie uprawy ziemniaków oraz upraw technicznych należy zapewnić następujący wzrost zbiorów: ziemniaków o 219%, buraków cukrowych o 175%, roślin oleistych o 165%.
Zbiory chmielu wzrosną 11 razy w porównaniu z rokiem 1949.
Przeciętne plony ziemniaków winny być o 67% większe niż w roku 1949, buraków cukrowych o 66%, a roślin oleistych o 38%.
Należy osiągnąć w gospodarstwach państwowych w roku 1955 następujący wzrost pogłowia inwentarza żywego: koni o 59%, bydła o 215%, trzody chlewnej o 320%, owiec o 358%.
Pogłowie drobiu wzrośnie około 40-krotnie w porównaniu z rokiem 1949.
Produkcja wytworów zwierzęcych w gospodarstwach państwowych w roku 1955 winna wynieść w zakresie żywca wołowego i cielęcego 24,3 tys. ton, tj. o 274% więcej, żywca wieprzowego 90,5 tys. ton, tj. o 319% więcej, mleka 1012 mil. l, tj. o 433% więcej, wełny 1.176 ton, tj. o 400% więcej.
W zakresie rybołówstwa śródlądowego gospodarstw państwowych należy odbudować i urządzić 16,2 tys. ha stawów rybnych.
Należy osiągnąć wzrost powierzchni zagospodarowanej w gospodarstwie jeziorowym o 130 tys. ha. Należy rozbudować i odbudować wylęgarnie, ośrodki zarybieniowe oraz dokonać zakupu odpowiedniej ilości sprzętu pływającego i połowowego.
Produkcja towarowa gospodarstw państwowych winna w roku 1955 dostarczyć powyżej 800 tys. ton zbóż, około 1.800 tys. ton buraków cukrowych, 87 tys. ton oleistych, powyżej 90 tys. ton żywca wieprzowego, 820 mil. l mleka, około 1.200 ton wełny i około 20 tys. ton ryb słodkowodnych.
Wydajność pracy na jednego pracownika w Państwowych Gospodarstwach Rolnych mierzona wartością produkcji rolnej w cenach niezmiennych wzrośnie około 90%.
Należy osiągnąć obniżenie kosztów własnych produkcji w gospodarstwach państwowych przynajmniej o 30%. W tym celu należy w szczególności usprawnić organizację pracy w powiązaniu z ruchem współzawodnictwa i racjonalizatorstwa, upowszechnić stosowanie rozrachunku gospodarczego, prowadzić oszczędną gospodarkę materiałową.
Należy zaopatrzyć rolnictwo w okresie planu w maszyny rolnicze ogólnej wartości około 650 mil. zł w cenach niezmiennych, a jednocześnie polepszyć ich jakość i znacznie rozszerzyć asortyment pod kątem potrzeb gospodarki uspołecznionej.
W szczególności należy zapewnić wprowadzenie do użytku nowych maszyn nie stosowanych dotąd lub stosowanych w małym zakresie.
W okresie planu należy dostarczyć Państwowym Gospodarstwom Rolnym i Państwowym Ośrodkom Maszynowym siewników traktorowych do zbóż 12.000 szt., snopowiązałek traktorowych 10.050 szt., kombajnów do zbóż 1.800 szt., kosiarek traktorowych 5.350 szt., traktorowych sadzarek do ziemniaków 5.330 szt., młocarni motorowych á 15 q/godz. 2.575 szt., kopaczek traktorowych do ziemniaków 5.700 szt.
Należy zapewnić łączne zaopatrzenie rolnictwa w traktory (w przeliczeniu na traktory o mocy 15 KM) w ilości 80,7 tys. szt. i zwiększyć prace wykonane traktorami w przeliczeniu na orkę średnią przeszło 5-krotnie w całym rolnictwie i o 140% w gospodarstwach państwowych.
Należy zelektryfikować 8.900 gromad zaopatrując je równocześnie w silniki i urządzenia elektryczne, zwłaszcza użytkowania zespołowego.
Liczba elektryfikowanych gospodarstw w roku 1955 winna wzrosnąć 5-krotnie w porównaniu z rokiem 1949.
Wysokość nakładów w zakresie elektryfikacji rolnictwa winna wynieść około 75,0 mld. zł w cenach z roku 1950, w tym 4,2 mld. zł na silniki elektryczne.
Należy zwiększyć ilość nawozów sztucznych dostarczonych rolnictwu w roku 1955 do przeszło 600 tys. ton (w przeliczeniu na czysty składnik), tj. o 144% więcej w porównaniu z rokiem 1949.
Należy zapewnić następujący wzrost ilości nawozów sztucznych użytych w rolnictwie pod zbiory roku 1955 w porównaniu z rokiem 1949: nawozy azotowe o 184%, nawozy fosforowe o 177%, nawozy potasowe o 93%, nawozy wapniowe o 622%.
Należy upowszechnić racjonalne sposoby nawożenia oraz rozszerzyć stosowanie wapna nawozowego, zapewnić jak najdalej idące wykorzystanie wszelkich źródeł nawozowych w gospodarstwie, zmniejszyć straty przy przechowywaniu obornika i szeroko stosować nawozy zielone.
Należy zwiększyć produkcję kwalifikowanych materiałów siewnych, a w szczególności: pszenicy o 66%, żyta o 97%, jęczmienia o 233%, ziemniaków o 426%.
W dalszym ciągu należy wydatnie ulepszać uprawę roli oraz podnosić jej kulturę i zlikwidować zachwaszczenie. W zakresie hodowli należy zapewnić, w oparciu o naukowe podstawy, ulepszenie ras zwierząt, zracjonalizowanie żywienia, przyśpieszenie tuczenia. Należy zapewnić właściwą organizację użytkowania pastwisk, polepszenie stanu i podniesienie wydajności łąk i pastwisk w drodze melioracji, nawożenia oraz uprawy i podsiewów traw szlachetnych. Upowszechnić stosowanie poplonów, międzyplonów.
Należy znacznie rozszerzyć meliorację gruntów ornych oraz łąk i pastwisk. W szczególności przeprowadzić renowację drenowań gruntów ornych na obszarze ok. 190 tys. ha i dokonać nowych drenowań na obszarze 77 tys. ha.
Celem zwalczania chorób zwierząt i roślin należy rozszerzyć wydatnie działalność służby weterynaryjnej i służby ochrony roślin.
Należy zapewnić dalszy rozwój nauk w dziedzinie agrotechniki oraz rozszerzyć prace naukowo-badawcze w zakresie mechanizacji, elektryfikacji, ekonomiki i organizacji gospodarki rolnej, opierając się w tej dziedzinie na doświadczeniach Związku Radzieckiego.
Należy powiększyć pozyskanie najbardziej potrzebnych asortymentów drewna użytkowego, zmniejszając pozyskanie drewna opałowego i lepiej wykorzystać produkcję odpadową.
Należy zwiększyć produkcję drzewną w zakresie papierówki o 114%, dłużyc i kłód łuszczarskich o 78% i kłód zapałczanych o 58%.
Nakłady inwestycyjne na rozwój leśnictwa wyniosą w okresie planu ponad 32.6 mld. zł w cenach 1950 r.
Należy przekształcić produkcję drewna, w której przeważała dotychczas praca ręczna w produkcję w znacznym stopniu zmechanizowaną.
W ogólnej ilości wyrębu masy grubizny należy zwiększyć udział zmechanizowanego wyrębu do 62%, a udział środków mechanicznych przy wywozie drewna z 12% do 61%. W tym celu należy zwiększyć ilość ciągników i samochodów ciężarowych do wywozu drewna o 229% i zapewnić szerokie stosowanie pił mechanicznych.
Wydajność pracy mierzona wartością globalnej produkcji drzewnej w cenach niezmiennych na jednego robotnika w lasach państwowych wzrośnie w porównaniu do roku 1949 o około 80%.
Zagospodarowanie lasów oprzeć należy na stosowaniu zdobyczy nauki, dążąc do kierowania i ulepszania naturalnego rozwoju drzewostanu. W tym celu należy w zależności od miejscowych warunków siedliskowych zastąpić w zasadzie stosowanie zrębów zupełnych cięciami bezrębowymi, gniazdowymi i innymi pokrewnymi.
Na słabych siedliskach sosnowych należy w dalszym ciągu stosować rębnię zupełną.
Należy wykonać zalesienie wszystkich pozostałych zrębów wojennych w ilości około 245 tys. ha, dolesienia nadmiernie przerzedzonych powierzchni leśnych na przestrzeni około 90 tys. ha oraz zalesienia luk i przerzedzeń w drzewostanach.
Należy zwiększyć powierzchnię lasów państwowych przez zalesienie 90 tys. ha lichych gruntów rolnych oraz 215 tys. ha nieużytków.
Ogółem należy powiększyć zalesieniowe prace inwestycyjne o 220%.
Należy opracować zasady i rozpocząć prace wstępne w zakresie zakładania pasów wiatrochronnych na terenach na których zachodzi konieczność polepszenia stosunków hydrologicznych i klimatycznych.
Należy wybudować nowe linie kolejowe o łącznej długości 704 km w tym: linie Pyskowice-Lubliniec, Oleśnica-Brochów, Kielce-Żabno, Warszawa-Zawiercie-Janów Śląski, Czarna Wieś-Kamienna, Dęba-Rzeszów, Hrebenne-Werchrata i rozpocząć budowę linii Łomża-Dłutowo, Wieruszów-Sieradz, Sędziszów-Szczebrzeszyn o łącznej długości 295 km, przeprowadzić pełną elektryfikację linii Katowice-Częstochowa-Warszawa z odgałęzieniem Koluszki-Łódź i linii Wejherowo-Pruszcz.
Należy zelektryfikować ruch osobowy w obrębie węzła warszawskiego oraz rozbudować węzły i stacje w rejonie Nowej Huty, przebudować i zmodernizować węzły kolejowe: warszawski, górnośląski, gdańsko-gdyński oraz odbudować 1.037 km torów kolejowych, a w szczególności odcinki: Tłuszcz-Małkinia, Ulkowo-Chojnice i Chojnice-Tczew.
Należy zbudować i odbudować ponad 39 tys. m b. mostów kolejowych a w szczególności na Odrze Zachodniej, na Bugu, na Wiśle oraz na Warcie.
Należy wybudować i odbudować 5 mil. m3 budynków kolejowych, jak parowozownie, warsztaty główne mechaniczne, warsztaty drogowe, warsztaty elektrotrakcyjne; powiększyć ilość blokad stacyjnych o 31%, zwiększyć długość blokad liniowych o 68%.
Należy zwiększyć tabor kolei normalnotorowych w zakresie parowozów o 9%, wagonów towarowych o 21%, wagonów osobowych o 5%.
Należy zwiększyć średnią nośność wagonu towarowego o 19%, a udział wagonów towarowych zaopatrzonych w hamulce zespolone zwiększyć do 72% ogólnej ilości wagonów towarowych.
Droga usprawnienia pracy stacji rozrządowych, skrócenia czasu postoju wagonów pod załadunkiem i wyładunkiem, wprowadzenia lepszych powiązań tras pociągów towarowych oraz zmniejszenia do minimum postojów na stacjach i bocznicach - należy zmniejszyć współczynnik obrotu wagonu towarowego do 4,8 dni, tj. o 19%, należy zwiększyć średni przebieg wagonu towarowego na dobę o 8%, parowozów w pociągach osobowych o 23%, a w pociągach towarowych o 31%.
Drogą powiększenia szybkości handlowej i mechanizacji załadunku węgla, ujednolicenia typu parowozu, rozbudowy stacji kolejowych oraz lepszej organizacji pracy ruchowej, należy zwiększyć szybkość handlową w ruchu towarowym o 12%, a w ruchu osobowym trakcji parowej o 20%.
Należy podnieść stopień mechanizacji wyładunku węgla do 40% oraz stopień mechanizacji naładunku węgla na parowozy do 75%.
Należy polepszyć stan nawierzchni kolejowych przez wymianę szyn na odcinku około 1000 km rocznie oraz wymianę podkładów w ilości ponad 3 mil. sztuk rocznie.
Należy zwiększyć tabor autobusowy do liczby około 2.400 autobusów, a samochodów ciężarowych do 11.200, wybudować 6 stacji obsługi I klasy i 60 stacji obsługi II klasy, zbudować 4 nowe warsztaty samochodowe i rozbudować 6 istniejących, zwiększyć współczynnik wykorzystania przebiegu w ruchu towarowym do 0,6, a wykorzystania taboru do 0,7. Należy zwiększyć wydajność pracy mierzoną ilością tono-km przypadających na jednego pracownika służby ruchu o 67% i uzyskać obniżkę kosztów własnych o 32% w r. 1955 w porównaniu z r. 1949.
W zakresie paliwa zostaną zastosowane w szerszym zakresie gazogeneratory, gaz wysokosprężony i gaz płynny. Planowanie publicznych przewozów samochodowych i przewozów taborem własnym będzie skoordynowane z planami przewozów kolejowych.
Należy podnieść wydajność pracy, mierzoną ilością tono-mil. na jednego pracownika grupy eksploatacyjnej w żegludze morskiej, o 62%.
Należy rozszerzyć sieć linii lotniczych, przystosować dworce lotnicze do warunków odpowiadających potrzebom odpraw pasażerów, poczty i bagażu w ruchu krajowym i zagranicznym, powiększyć powierzchnię hangarów oraz pojemność magazynów i innych zabudowań portowych rozszerzyć wyposażenie portów lotniczych w obiekty warsztatowe, urządzenia radio-łączności i oświetleniowe; podwyższyć regularność lotów i powiększyć przeciętną szybkość lotu na liniach krajowych o 18%.
Należy powiększyć sieć placówek pocztowo-telekomunikacyjnych do 6.200, usprawnić obsługę pocztową wsi przez powiększenie liczby listonoszy wiejskich o 27% i powiększenie liczby gromad wiejskich posiadających telefony o 10.900, tj. o 134%, oraz zwiększyć ilość stanowisk roboczych w centralach międzymiastowych o 80% i ilość numerów w centralach miejscowych o 78%.