Zezwolenie dla podmiotów gospodarczych prowadzących działalność w zakresie transportu morskiego oraz rybołówstwa morskiego i śródlądowego na niektóre czynności obrotu dewizowego.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MF.1990.15.40

Akt utracił moc
Wersja od: 6 czerwca 1992 r.

ZARZĄDZENIE Nr 41
MINISTRA FINANSÓW
z dnia 11 lipca 1990 r.
w sprawie zezwolenia dla podmiotów gospodarczych prowadzących działalność w zakresie transportu morskiego i śródlądowego oraz rybołówstwa morskiego na niektóre czynności obrotu dewizowego. 1

Na podstawie art. 5 ust. 5, art. 8 ust. 2, art. 9, art. 12, ust. 2 i art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1989 r. Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 6, poz. 33 i Nr 74, poz. 441) zarządza się, co następuje:
§  1.
2  Użyte w zarządzeniu określenie "Armator" oznacza:
1) 3
podmiot gospodarczy prowadzące działalność w zakresie transportu morskiego, tj. armatorów żeglugi liniowej, armatorów żeglugi trampowej, armatorów żeglugi promowej, armatorów żeglugi pasażerskiej, armatorów ratownictwa morskiego, armatorów żeglugi śródlądowej, szkolnictwo morskie, zaplecze naukowo-badawcze transportu morskiego.
2)
podmiot gospodarczy prowadzące działalność w zakresie rybołówstwa morskiego, tj.: armatorów rybołówstwa bałtyckiego, armatorów rybołówstwa dalekomorskiego, armatorów pomocniczej floty rybołówstwa, zaplecze naukowo-badawcze rybołówstwa morskiego.
§  2.
Zezwala się armatorom na zakup w bankach dewizowych oraz na przekaz za granicę walut obcych w celu wykonania wymagalnych zobowiązań wobec osób zagranicznych z tytułu:
a)
zakupu usług przeładunkowych, składowych, remontowych, telekomunikacyjnych, kontrolnych oraz nadzoru klasyfikacyjnego, związanych z obsługą statków i ładunków;
b)
zakupu usług związanych z obsługą pasażerów, marynarzy i rybaków łącznie z kosztami ich leczenia, a także dotyczących działalności kulturalno-oświatowej;
c)
kar i kaucji nakładanych na statek za naruszenie przepisów w tym także porządkowych, obowiązujących na terenie danego kraju;
d)
kosztów zmiany bandery.
§  3.
4  Zezwala się armatorom na dokonywanie na rachunek agenta przekazów w walutach wymienialnych zakupionych w bankach dewizowych w formie zaliczek na poczet zakupu rzeczy ruchomych i praw majątkowych, usług transportowych i spedycyjnych oraz z tytułów wymienionych w paragrafie 2, do rozliczenia przez agenta zgodnie z warunkami umów agencyjnych.
§  4.
1.
Zezwala się armatorom na pobieranie za granicą ich należności pieniężnych i przeznaczania ich za granicę na cele:
a)
wykonania wymagalnych zobowiązań wobec osób zagranicznych, zaciągniętych z tytułu prowadzonej działalności;
b)
finansowania kosztów utrzymania przedstawicielstw za granicą,
c)
zaliczek kapitańskich.
2. 5
Zezwala się armatorom na otwarcie i posiadanie rachunku bankowego w banku za granicą, w celu prowadzenia rozliczeń, o których mowa w ust. 1, przepis § 23 ust. 2 zarządzenia wymienionego w § 8 ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio.
§  5.
Zezwala się armatorom na dokonywanie rozliczeń z ich agentami za granicą w formie wzajemnych potrąceń wymagalnych wierzytelności.
§  6.
Zezwala się armatorom na zakup w banku dewizowym walut obcych przeznaczonych na wypłatę części wynagrodzenia w walutach obcych (dodatku dewizowego) należnego marynarzom i rybakom w celu:
a)
przekazania ich za granicę stosownie do zapotrzebowania,
b)
przekazania na rachunki walutowe "A" w bankach krajowych całości lub części dodatku dewizowego nie wykorzystanego za granicą.
§  7.
Zezwala się armatorom na zakup w banku dewizowym walut obcych przeznaczonych na wypłatę wynagrodzeń dla osób zagranicznych zatrudnionych na statkach i na wywóz tych kwot przez te osoby za granicę.
§  8.
1.
Zezwala się na wywóz za granicę następujących wartości dewizowych znajdujących się w kasie polskiego statku:
1)
walut obcych należących do armatora statku, w kwocie przez niego ustalonej, na koszty związane z rejsem statku,
2)
walut obcych i innych wartości dewizowych emitowanych lub wystawionych w walutach obcych oraz złota w postaci stanowiącej wartość dewizową, należącą do członków załogi statku, jeżeli zostały złożone na przechowanie w kasie statku przed wejściem statku do polskiego obszaru celnego i zgłoszone pisemnie przez kapitana statku urzędowi celnemu przy odprawie wejściowej ze wskazaniem wartości należących do poszczególnych osób; podejmowanie przez deponenta walut i innych wartości dewizowych nie podlega ograniczeniom dewizowym,
3) 6
waluty polskiej należącej do członków załogi statku, zdeponowanej w kasie statku ponad kwoty dozwolone do wywozu zgodnie z przepisami paragrafu 2 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 1989 r. w sprawie ogólnego zezwolenia dewizowego (Monitor Polski Nr 1, poz. 3 i z 1991 r. nr 5, poz. 30), z zastrzeżeniem powrotnego przywozu wywiezionej kwoty.
2.
Waluta polska zdeponowana w kasie statku (ust. 1 pkt 3) nie może być w czasie od zakończenia odprawy celnej wyjściowej statku do zakończenia odprawy celnej wejściowej w porcie polskim wydawana jej deponentom, chyba że nastąpiło zwolnienie (wymustrowanie) członka załogi statku za granicą. W tym ostatnim wypadku podjęcie kwoty z kasy statku potwierdza kapitan statku w zaświadczeniu uprawniającym do powrotnego przywozu.
3.
Przeniesienie depozytu wartości dewizowych członka załogi z kasy polskiego statku do kasy innego polskiego statku nie wymaga zezwolenia dewizowego.
§  9.
7  Zezwala się armatorom na kupno w bankach dewizowych i na przekaz za granice walut wymienialnych stanowiących gwarancję pokrycia szkód awaryjnych oraz wynagrodzeń za ratownictwo statków.
§  10.
8  
1.
Zezwala się armatorom na zaciąganie w bankach zagranicznych kredytów w walutach wymienialnych pod zastaw hipoteczny na cele inwestycyjne oraz na zakup w banku dewizowym walut wymienialnych i na przekazywanie za granicę tych walut na spłatę zaciągniętych kredytów.
2.
Zezwala się armatorom na zaciąganie w bankach zagranicznych kredytów w walutach wymienialnych do kwoty 25 milionów USD lub ich równowartości w stosunku rocznym przez poszczególnego armatora na sfinansowanie działalności eksploatacyjnej prowadzonej za granicą oraz na zakup w banku dewizowym walut wymienialnych i na przekazywanie za granicę tych walut na spłatę zaciągniętych kredytów.
3.
Do ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przepis § 26 ust. 2 zarządzenia wymienionego w § 8 ust. 1 pkt 3.
4.
Przepisy ust. 1-3 nie dotyczą armatorów żeglugi śródlądowej.
§  11.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem podpisania i stosuje się poczynając od 1 lipca 1990 r.
1 Tytuł:

- zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia nr 25 z dnia 13 maja 1991 r. (Dz.Urz.MF.91.8.35) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 3 czerwca 1991 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia nr 20 z dnia 14 maja 1992 r. (Dz.Urz.MF.92.8.33) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 6 czerwca 1992 r.

2 § 1 zmieniony przez § 1 pkt 2 zarządzenia nr 20 z dnia 14 maja 1992 r. (Dz.Urz.MF.92.8.33) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 6 czerwca 1992 r.
3 § 1 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 2 zarządzenia nr 25 z dnia 13 maja 1991 r. (Dz.Urz.MF.91.8.35) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 3 czerwca 1991 r.
4 § 3 zmieniony przez § 1 pkt 3 zarządzenia nr 25 z dnia 13 maja 1991 r. (Dz.Urz.MF.91.8.35) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 3 czerwca 1991 r.
5 § 4 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 4 zarządzenia nr 25 z dnia 13 maja 1991 r. (Dz.Urz.MF.91.8.35) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 3 czerwca 1991 r.
6 § 8 ust. 1 pkt 3 zmieniony przez § 1 pkt 5 zarządzenia nr 25 z dnia 13 maja 1991 r. (Dz.Urz.MF.91.8.35) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 3 czerwca 1991 r.
7 § 9 zmieniony przez § 1 pkt 6 zarządzenia nr 25 z dnia 13 maja 1991 r. (Dz.Urz.MF.91.8.35) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 3 czerwca 1991 r.
8 § 10 zmieniony przez § 1 pkt 7 zarządzenia nr 25 z dnia 13 maja 1991 r. (Dz.Urz.MF.91.8.35) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 3 czerwca 1991 r.