Zezwolenie dewizowe dla podmiotów gospodarczych prowadzących działalność w zakresie transportu morskiego i śródlądowego, rybołówstwa morskiego oraz poszukiwawczo-wydobywczą na morzu na niektóre czynności obrotu dewizowego.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MF.1993.16.72

Akt utracił moc
Wersja od: 6 września 1993 r.

ZARZĄDZENIE NR 69
MINISTRA FINANSÓW
z dnia 26 sierpnia 1993 r.
w sprawie zezwolenia dewizowego dla podmiotów gospodarczych prowadzących działalność w zakresie transportu morskiego i śródlądowego, rybołówstwa morskiego oraz poszukiwawczo-wydobywczą na morzu na niektóre czynności obrotu dewizowego.

Na podstawie art. 5 ust. 5, art. 8 ust. 2, art. 9, art. 12 ust. 2 i art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1989 r. Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 6, poz. 33, Nr 74, poz. 441 oraz z 1991 r. Nr 35, poz. 155, Nr 60 poz. 253 i Nr 100, poz. 442) zarządza się, co następuje:
§  1.
Użyte w zarządzeniu określenie "armator" oznacza:
1)
podmioty gospodarcze prowadzące działalność w zakresie transportu morskiego, tj.: armatorów żeglugi liniowej, armatorów żeglugi trampowej, armatorów żeglugi promowej, armatorów żeglugi pasażerskiej, armatorów ratownictwa morskiego, armatorów żeglugi śródlądowej, szkolnictwo morskie, zaplecze naukowo-badawcze transportu morskiego, zaopatrzenia i obsługi platform poszukiwawczo-wydobywczych.
2)
podmioty gospodarcze prowadzące działalność w zakresie rybołówstwa morskiego, tj.: armatorów rybołówstwa bałtyckiego, armatorów rybołówstwa dalekomorskiego, armatorów pomocniczej floty rybołówstwa, zaplecze naukowo-badawcze rybołówstwa morskiego,
3)
podmioty gospodarcze prowadzące działalność poszukiwawczo-wydobywczą na morzu.
§  2.
Zezwala się armatorom na kupno w bankach dewizowych walut wymienialnych oraz na wywóz ich za granicę w celu wykonania wymagalnych zobowiązań wobec osób zagranicznych zaciągniętych z tytułu prowadzonej działalności, w tym w szczególności:
a)
zakupu usług przeładunkowych, składowych, remontowych, związanych z obsługą statków i ładunków;
b)
zakupu usług związanych z obsługą pasażerów i członków załóg statków łącznie z kosztami ich leczenia, a także dotyczących działalności kulturalno-oświatowej;
c)
kar i kaucji nakładanych na statek za naruszenie przepisów w tym także porządkowych, obowiązujących na terenie danego kraju;
d)
kosztów zmiany bandery;
e)
kosztów związanych z rejsem statku.
§  3.
1.
Zezwala się armatorom na pozostawienie za granicą ich należności pieniężnych i przeznaczanie ich za granicą na cele:
a)
wykonywania wymagalnych zobowiązań wobec osób zagranicznych, zaciągniętych z tytułu prowadzonej działalności;
b)
finansowania kosztów utrzymania przedstawicielstw za granicą,
c)
zaliczek kapitańskich.
2.
Zezwala się armatorom na otwarcie i posiadanie rachunku bankowego w banku za granicą, w celu prowadzenia rozliczeń, o których mowa w ust. 1; przepis § 19 ust. 2 zarządzenia wymienionego w § 7 w ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio.
§  4.
Zezwala się armatorom na dokonywanie rozliczeń z osobami zagranicznymi w formie wzajemnych potrąceń wymagalnych wierzytelności.
§  5.
1.
Zezwala się armatorom na kupno w bankach dewizowych walut wymienialnych przeznaczonych na wypłatę części wynagrodzenia w walutach wymienialnych (dodatku dewizowego) należnego członkom załogi statku w celu:
a)
przekazania ich za granicę stosowanie do zapotrzebowania,
b)
przekazania na rachunki walutowe "A" w bankach krajowych całości lub części dodatku dewizowego nie wykorzystanego za granicą.
2.
Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 nie dotyczy podmiotów gospodarczych wymienionych z § 1 pkt 3, z wyjątkiem załóg statków i platform poszukiwawczo-wydobywczych będących w posiadaniu tych podmiotów.
§  6.
Zezwala się armatorom na kupno w bankach dewizowych walut wymienialnych przeznaczonych na wypłatę wynagrodzeń dla osób zagranicznych zatrudnionych na statkach i na wywóz tych kwot przez te osoby za granicę.
§  7.
1.
Zezwala się na wywóz za granicę następujących wartości dewizowych znajdujących się w kasie polskiego statku:
1)
walut obcych i innych wartości dewizowych emitowanych lub wystawionych w walutach obcych oraz złota w postaci stanowiącej wartość dewizową, należących do członków załogi statku, jeżeli zostały złożone na przechowanie w kasie statku przed wejściem statku do polskiego obszaru celnego i zgłoszone pisemnie przez kapitana statku urzędowi celnemu przy odprawie wejściowej ze wskazaniem wartości należących do poszczególnych osób; podejmowanie przez deponenta walut i innych wartości dewizowych nie podlega ograniczeniom dewizowym,
2)
waluty polskiej należącej do członków załogi statku, zdeponowanej w kasie statku ponad kwoty dozwolone do wywozu zgodnie z przepisami § 2 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 19 czerwca 1993 r. w sprawie ogólnego zezwolenia dewizowego (Monitor Polski Nr 32, poz. 331).
2.
Waluta polska zdeponowana w kasie statku (ust. 1 pkt 2) nie może być w czasie od zakończenia odprawy celnej wyjściowej statku do zakończenia odprawy celnej wejściowej w porcie polskim wydawana jej deponentom, chyba że nastąpiło zwolnienie (wymustrowanie) członka załogi statku za granicą. W tym ostatnim wypadku podjęcie kwoty z kasy statku potwierdza kapitan statku w zaświadczeniu uprawniającym do powrotnego przywozu.
3.
Przeniesienie depozytu wartości dewizowych członka załogi z kasy polskiego statku do kasy innego polskiego statku nie wymaga zezwolenia dewizowego.
§  8.
Zezwala się armatorom na kupno w bankach dewizowych walut wymienialnych i przekazanie ich za granicę z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń na pokrycie szkód awaryjnych oraz wynagrodzeń za ratownictwo statków.
§  9.
1.
Zezwala się armatorom na zaciąganie w bankach zagranicznych kredytów w walutach wymienialnych pod zastaw hipoteczny na cele inwestycyjne oraz na zakup w banku dewizowym walut wymienialnych i na przekazanie za granicę tych walut na spłatę zaciągniętych kredytów.
2.
Zezwala się armatorom na zaciąganie w bankach zagranicznych kredytów w walutach wymienialnych do kwoty 25.000.000 dolarów USA lub ich równowartości w stosunku rocznym przez poszczególnego armatora na sfinansowanie działalności eksploatacyjnej prowadzonej za granicą oraz na zakup w banku dewizowym walut wymienialnych i na przekazywanie za granicę tych walut na spłatę zaciągniętych kredytów.
3.
Zezwala się armatorom na kupno w bankach dewizowych walut wymienialnych i przekazanie ich za granicę na pokrycie wymagalnych zobowiązań z tytułu gwarancji i poręczeń udzielonych innym osobom krajowym i zagranicznym w związku z zaciągnięciem przez nie kredytów, o których mowa w ust. 1 i 2, pod warunkiem, że suma udzielonych poręczeń nie może przekroczyć w stosunku rocznym kwoty określonej w ust. 2.
4.
Do ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przepis § 23 ust. 4 zarządzenia wymienionego w § 7 ust. 1 pkt 2.
5.
Przepisy ust. 1 - 4 nie dotyczą armatorów żeglugi śródlądowej.
§  10.
Traci moc zarządzenie Ministra Finansów z dnia 11 lipca 1990 r. w sprawie zezwolenia dla podmiotów gospodarczych prowadzących działalność w zakresie transportu morskiego i śródlądowego oraz rybołówstwa morskiego na niektóre czynności obrotu dewizowego (Dz. Urz. Min. Fin. Nr 15, poz. 40, z 1991 r. Nr 8, poz. 35 i z 1992 r. Nr 8, poz. 33).
§  11.
Zarządzenie wchodzi w życie 14 dni po dniu ogłoszenia.