Zasady udzielania uczniom pomocy psychologicznej i pedagogicznej.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MEN.1993.6.19

Akt utracił moc
Wersja od: 10 czerwca 1993 r.

ZARZĄDZENIE Nr 15
MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 25 maja 1993 r.
w sprawie zasad udzielania uczniom pomocy psychologicznej i pedagogicznej

Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. nr 95, poz. 425 oraz z 1992 r. nr 26, poz. 113 i nr 54, poz. 254) zarządza się, co następuje:
§  1.
1.
Publiczne przedszkola i szkoły, w tym specjalne, oraz placówki opiekuńczo-wychowawcze i resocjalizacyjne, zwane dalej "placówkami", udzielają uczniom i wychowankom, zwanym dalej "uczniami", pomocy psychologicznej i pedagogicznej na zasadach określonych w zarządzeniu.
2.
Za prawidłową organizację i przebieg pomocy psychologicznej i pedagogicznej odpowiedzialny jest dyrektor przedszkola, szkoły lub placówki.
§  2.
Celem pomocy psychologicznej i pedagogicznej udzielanej uczniom jest wspomaganie rozwoju psychicznego i efektywności uczenia się, w szczególności przez korygowanie odchyleń od normy, wyrównywanie i korygowanie braków w opanowaniu programu nauczania oraz eliminowanie przyczyn i przejawów zaburzeń, w tym zaburzeń zachowania.
§  3.
1.
Pomoc psychologiczna i pedagogiczna jest udzielana na wniosek ucznia, nauczyciela, pedagoga, psychologa, rodziców (opiekunów prawnych) lub innych osób.
2.
Pomoc psychologiczną i pedagogiczną w przedszkolu organizuje się w formie specjalistycznych zajęć korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym.
3.
Pomoc psychologiczna i pedagogiczna w szkole oraz placówce może być organizowana w formie:
1)
zajęć dydaktyczno-wyrównawczych i zajęć specjalistycznych (korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych, socjoterapii oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym),
2)
klas wyrównawczych,
3)
klas terapeutycznych,
4)
świetlic terapeutycznych.
§  4.
1.
Zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze organizuje się dla uczniów, ze środowisk niewydolnych wychowawczo lub dla uczniów, którzy mają znaczne opóźnienia w opanowaniu programów obowiązkowych przedmiotów nauczania. Zajęcia te prowadzone są przez nauczyciela właściwego przedmiotu obowiązkowego. Liczba uczestników zajęć powinna wynosić od 4 do 8.
2.
Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne organizuje się dla uczniów, u których nieprawidłowości rozwojowe utrudniają opanowanie określonych umiejętności. Zajęcia prowadzą nauczyciele posiadający przygotowanie w zakresie terapii pedagogicznej. Liczba uczestników tych zajęć powinna wynosić od 2 do 5.
3.
Zajęcia logopedyczne organizuje się dla uczniów w przypadkach zaburzeń mowy, powodujących zakłócenia komunikacji językowej oraz utrudniających naukę szkolną. Zajęcia prowadzą nauczyciele z przygotowaniem w zakresie logopedii oraz logopedii szkolnej. Liczba uczestników tych zajęć powinna wynosić od 2 do 4.
4.
W szczególnych przypadkach liczba uczestników zajęć, o których mowa w ustępie 1-3, może być większa.
5.
Jeżeli zajdzie taka konieczność, prowadzący zajęcia określone w ust. 2 i 3, może zakwalifikować ucznia do zajęć indywidualnych.
6.
Zajęcia socjoterapii oraz inne zajęcia o charakterze terapeutycznym organizuje się dla uczniów, którym zaburzenia zachowania utrudniają kontakty społeczne i wiążą się z trudnościami szkolnymi. Zajęcia prowadzą nauczyciele psycholodzy lub pedagodzy posiadający przygotowanie w zakresie socjoterapii, terapii grupowej lub pracy o charakterze terapeutycznym. Liczba uczestników tych zajęć powinna wynosić 3 do 10.
7.
Minimalny tygodniowy wymiar godzin zajęć dydaktyczno-wyrównawczych i specjalistycznych regulują odrębne przepisy.
8.
Zasady organizowania świetlic terapeutycznych określają odrębne przepisy.
§  5.
1.
Klasy wyrównawcze organizuje się dla uczniów. u których występują rozległe braki w opanowaniu programów obowiązkowych przedmiotów nauczania.
2.
Klasy terapeutyczne organizuje się dla uczniów wykazujących jednorodne lub sprzężone zaburzenia, wymagających indywidualizacji nauczania oraz stałej i długotrwałej pomocy specjalistycznej.
3.
Liczba uczniów w klasach wyrównawczych i terapeutycznych wynosi od 10 do 15.
4.
Nauczanie w klasach wyrównawczych i terapeutycznych prowadzone jest według obowiązujących w danych szkołach planów i programów nauczania, z dostosowaniem metod i form ich realizacji do rozpoznanych potrzeb.
5.
Uczniowie klas wyrównawczych i terapeutycznych uczestniczą według potrzeb w zajęciach specjalistycznych, o których mówi w § 3 ust. 3 pkt 1, w wymiarze nie większym niż 3 godziny tygodniowo.
6.
Do klas wyrównawczych i terapeutycznych mogą być zakwalifikowani uczniowie z jednej lub kilku szkół z uwzględnieniem przepisów art. 17 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. nr 95 poz. 425 oraz z 1992 r. nr 26. poz. 113 i nr 54, poz. 254).
7.
W uzasadnionych przypadkach, za zgodą organu prowadzącego szkołę lub placówkę, liczba uczniów w klasie może być niższa od ustalonej w ust. 3.
§  6.
1.
Kwalifikacji uczniów na zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze dokonuje nauczyciel danego przedmiotu.
2.
Kwalifikacji uczniów na zajęcia specjalistyczne dokonuje specjalista prowadzący określone formy zajęć na terenie przedszkola, szkoły lub placówki.
3.
Kwalifikacji uczniów do klas wyrównawczych dokonuje wychowawca klasy po zasięgnięciu opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej, lub innej poradni specjalistycznej.
4.
Kwalifikacji uczniów do klas terapeutycznych dokonuje poradnia psychologiczno-pedagogiczna lub inna poradnia specjalistyczna na wniosek wychowawcy klasy.
§  7.
1.
Zajęcia specjalistyczne, o których mowa w § 3 ust. 3 pkt 1 oraz klasy wyrównawcze i terapeutyczne powinny być organizowane z początkiem roku szkolnego.
2.
Uczestnictwo w różnych formach zajęć wymienionych w § 3 ust. 3 pkt 1-3 trwa do czasu zlikwidowania opóźnień w opanowaniu materiału programowego lub złagodzenia bądź wyeliminowania zaburzeń stanowiących powód objęcia ucznia taką formą pomocy.
3.
O kontynuacji lub zakończeniu udzielania określonej w ust. 2 formie pomocy decyduje dyrektor przedszkola, szkoły lub placówki na wniosek osób dokonujących kwalifikacji.
§  8.
1.
Zasady wynagradzania nauczycieli prowadzących zajęcia i klasy wymienione w § 3 ust. 3 pkt 1-3 określają przepisy w sprawie wynagradzania nauczycieli.
2.
Do wynagradzania nauczycieli prowadzących zajęcia w świetlicach określonych w § 3 ust. 3 pkt 4 stosuje się zasady wynagradzania w szkołach specjalnych.
§  9.
1.
W szkołach i placówkach pomoc psychologiczną i pedagogiczną organizuje pedagog szkolny.
2.
Kwalifikacje do zajmowania stanowiska pedagoga szkolnego określają odrębne przepisy.
3.
Dyrektor szkoły, w której nie zatrudnia się pedagoga szkolnego, może powierzyć wybranym nauczycielom, wykonanie zadań, o których mowa w ustępie 4 i 5.
4.
Do zadań pedagoga szkolnego należy pomóc wychowawcom klas, w szczególności w zakresie:
1)
rozpoznawania indywidualnych potrzeb uczniów oraz analizowania przyczyn niepowodzeń szkolnych,
2)
określania form i sposobów udzielania pomocy uczniom, w tym uczniom wybitnie uzdolnionym, odpowiednio do rozpoznanych potrzeb,
3)
współorganizowania zajęć dydaktycznych prowadzonych przez nauczycieli nauczania specjalnego dla uczniów niepełnosprawnych w szkołach ogólnodostępnych,
4)
udzielania rożnych form pomocy psychologicznej pedagogicznej uczniom realizującym indywidualny program lub tok nauki,
5)
koordynacji prac z zakresu orientacji zawodowej,
6)
działania na rzecz zorganizowania opieki i pomocy materialnej uczniom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej.
5.
Pedagog szkolny powinien zwracać szczególną uwagę na przestrzeganie przez szkołę lub placówkę postanowień Konwencji o prawach dziecka.
§  10.
1.
W publicznych przedszkolach i szkołach można zatrudnić psychologa.
2.
Kwalifikacje do zajmowania stanowiska psychologa określają odrębne przepisy.
3.
Do zadań psychologa należy w szczególności:
1)
badanie diagnostyczne zgłaszanych dzieci,
2)
prowadzenie bądź organizowanie różnego rodzaju form terapii psychologicznej dla uczniów,
3)
prowadzenie doradztwa psychologicznego dla uczniów, nauczycieli i rodziców,
4)
współpraca z pedagogiem szkolnym, wychowawcami i rodzicami w minimalizowaniu skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganiu zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy wychowawczej w środowisku szkolnym i pozaszkolnym ucznia.
§  11.
1.
Zadania, o których mowa w § 9 i § 10, pedagog szkolny i psycholog szkolny realizują:
1)
we współdziałaniu z nauczycielami, rodzicami (opiekunami prawnymi), pielęgniarką (higienistką) szkolną, organami szkoły i instytucjami pozaszkolnymi,
2)
we współpracy z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi i innymi poradniami specjalistycznymi w zakresie konsultacji metod i form pomocy udzielanej uczniom oraz w zakresie specjalistycznej diagnozy w indywidualnych przypadkach.
2.
Pedagog szkolny lub psycholog posiadający przygotowanie specjalistyczne mogą prowadzić zajęcia specjalistyczne oraz inne zajęcia o charakterze terapeutycznym.
3.
Szczegółowy zakres obowiązków pedagoga szkolnego i psychologa określa dyrektor szkoły lub placówki.
§  12.
1.
Nauczyciel prowadzący zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze lub specjalista prowadzący zajęcia specjalistyczne oraz inne zajęcia o charakterze terapeutycznym prowadzi następującą dokumentację:
1)
dziennik zajęć dydaktyczno-wyrównawczych i specjalistycznych, według zasad i wzoru określonego odrębnymi przepisami,
2)
zeszyt lub teczki prac dzieci.
2.
Pedagog szkolny (psycholog) prowadzi następującą dokumentację:
1)
dziennik pedagoga (psychologa), według zasad i wzoru określonego odrębnymi przepisami,
2)
teczki indywidualne dzieci i młodzieży zawierające dokumentację prowadzonych badań i czynności uzupełniających.
§  13.
Doradztwo metodyczne i opiekę merytoryczną dla specjalistów udzielających pomocy psychologicznej i pedagogicznej zapewniają poradnie psychologiczno-pedagogiczne i specjalistyczne oraz Centrum Medyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej Ministerstwa Edukacji Narodowej.
§  14.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 10 czerwca 1993 r.