Zasady tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.NBP.1999.26.43

Akt utracił moc

Wersja od: 24 lutego 2000 r.

UCHWAŁA NR 8/1999

Komisji Nadzoru Bankowego

z dnia 22 grudnia 1999 r.

w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków

Na podstawie art. 81 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591, z 1997 r. Nr 32, poz. 183, Nr 43, poz. 272, Nr 88, poz. 554, Nr 118, poz. 754, Nr 139, poz. 933 i 934, Nr 140, poz. 939 i Nr 141, poz. 945, z 1998 r. Nr 60, poz. 382, Nr 106, poz. 668, Nr 107, poz. 669 i Nr 155, poz. 1014 oraz z 1999 r. Nr 9, poz. 75 i Nr 83, poz. 931 ) uchwala się, co następuje:

§ 1. Banki są obowiązane równoważyć skutki ryzyka wynikającego z ich działalności w drodze tworzenia i utrzymywania rezerw celowych dla zapewnienia bezpieczeństwa środków pieniężnych zgromadzonych przez klientów.

§  2.

1. Banki są obowiązane tworzyć rezerwy celowe na:

1) należności, z wyłączeniem odsetek (także skapitalizowanych),

2) udzielone zobowiązania pozabilansowe o charakterze finansowym i gwarancyjnym, przy czym w przypadku nie wykorzystanych kwot kredytów rezerwy celowe tworzy się, jeśli zobowiązanie banku do postawienia do dyspozycji środków ma charakter bezwarunkowy.

2. Obowiązek tworzenia rezerw, o którym mowa w ust. 1, dotyczy należności i zobowiązań pozabilansowych zaklasyfikowanych do:

1) kategorii normalnych - w zakresie należności z tytułu udzielonych osobom prywatnym pożyczek i kredytów (w tym również z tytułu operacji z użyciem kart kredytowych a z wyłączeniem kredytów mieszkaniowych) na cele nie związane z działalnością gospodarczą,

2) kategorii pod obserwacją,

3) grupy zagrożonych - w tym do kategorii poniżej standardu, wątpliwych, straconych.

3. Banki obowiązane są tworzyć rezerwy celowe również na inne, niż wymienione w ust. 1 aktywa i zobowiązania pozabilansowe, jeżeli mogą one stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa środków pieniężnych zgromadzonych przez klientów w bankach lub istotnie zniekształcić sytuację finansową banku.

§  3.

1. Banki, w odniesieniu do należności i udzielonych zobowiązań pozabilansowych, o których mowa w § 2 ust. 1:

1) przeprowadzają ich przeglądy i dokonują klasyfikacji do kategorii normalnych, pod obserwacją, poniżej standardu, wątpliwych lub straconych, co najmniej raz na koniec kwartału oraz

2) prowadzą ich ewidencję, zgodnie z kryteriami określonymi w załączniku nr 1 do uchwały.

2. Banki ustalają wartość aktywów i zobowiązań pozabilansowych, o których mowa w § 2 ust. 3, na podstawie odrębnych przepisów, co najmniej raz na koniec kwartału.

§  4.

1. Rezerwy celowe na należności zaklasyfikowane do kategorii, o której mowa w § 2 ust. 2 pkt 1, banki tworzą w wysokości odpowiadającej co najmniej wymaganemu poziomowi rezerw, określonemu jako:

a) 1% ich kwoty - od 31 marca 2000 r. do 31 grudnia 2000 r.,

b) 1,5% ich kwoty - od 1 stycznia 2001 r.

2. Rezerwy celowe na należności oraz na udzielone zobowiązania pozabilansowe zaklasyfikowane do kategorii, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 2 i 3, banki tworzą na podstawie indywidualnej oceny ryzyka obciążającego należność lub udzielone zobowiązanie pozabilansowe, jednak w wysokości odpowiadającej co najmniej wymaganemu poziomowi rezerw, określonemu jako:

1) w zakresie kategorii pod obserwacją:

a) 1% ich kwoty - od 31 marca 2000 r. do 31 grudnia 2000 r.,

b) 1,5% ich kwoty - od 1 stycznia 2001 r.

2) w zakresie grupy zagrożonych:

a) 20% ich kwoty zaklasyfikowanej do kategorii poniżej standardu,

b) 50% ich kwoty zaklasyfikowanej do kategorii wątpliwych,

100% ich kwoty zaklasyfikowanej do kategorii straconych.

3. Rezerwy celowe na aktywa oraz na zobowiązania pozabilansowe, o których mowa w § 2 ust. 3, banki tworzą, w wysokości równoważącej ryzyko wynikające ze specyfiki aktywów lub zobowiązań pozabilansowych, zgodnie z odrębnymi przepisami.

4. Z zastrzeżeniem § 9, rezerwy celowe są tworzone, aktualizowane co do wysokości oraz rozwiązywane najpóźniej w ostatnim dniu miesiąca kończącego kwartał, w którym dokonano przeglądu i klasyfikacji lub wyceny, o których mowa w § 3, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej.

§ 5. Komisja Nadzoru Bankowego, na uzasadniony i odpowiednio udokumentowany wniosek zainteresowanego banku, może ustalić rezerwy celowe na należności i zobowiązania pozabilansowe w wysokościach niższych od określonych w § 4 ust. 1 i 2 lub inną metodę klasyfikacji należności od określonej w załączniku nr 1 do uchwały.

§  6.

1. Podstawę tworzenia rezerwy celowej stanowi kwota należności lub udzielonego zobowiązania pozabilansowego, o których mowa w § 2 ust. 1.

2. Banki mogą pomniejszać podstawę tworzenia rezerw celowych na należności zaklasyfikowane do kategorii, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 2 i 3, o wartość zabezpieczeń wymienionych w załączniku nr 2 do uchwały.

3. Wymagany poziom rezerw celowych na należności, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 1, pomniejsza się o kwotę równą 25% rezerwy na ryzyko ogólne, utworzonej zgodnie z art. 130 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 i Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 40, poz. 399 ).

4. Wymagany poziom rezerw celowych na należności, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 2, pomniejsza się o kwotę równą 25% rezerwy na ryzyko ogólne, o której mowa w ust. 3.

§  7.

1. Banki realizujące programy naprawcze lub przejmujące inne banki będące w trudnej sytuacji ekonomiczno-finansowej mogą wystąpić do Komisji Nadzoru Bankowego z wnioskiem o okresowe obniżenie ustalonego w § 4 ust. 1 i 2 poziomu rezerw celowych.

2. Banki spółdzielcze zrzeszone występują z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, po uzyskaniu pozytywnej opinii banku regionalnego lub banku zrzeszającego i za jego pośrednictwem.

§ 8. Rezerwy celowe tworzy się w ciężar kosztów.

§  9.

1. Rozwiązanie rezerw celowych następuje po wygaśnięciu przyczyn ich utworzenia.

2. Rezerwa celowa jest zmniejszana odpowiednio do:

1) spłaty należności banku,

2) zmiany klasyfikacji należności do kategorii o niższym stopniu ryzyka,

3) wzrostu wartości zabezpieczenia pomniejszającego podstawę tworzenia rezerw celowych, zgodnie z załącznikiem nr 2 do uchwały,

4) wzrostu rynkowej wartości aktywów, o których mowa w § 2 ust. 3, na które została utworzona,

5) wzrostu wartości rezerwy na ryzyko ogólne, o której mowa w § 6 ust. 3 i 4.

3. Należności lub inne aktywa umorzone, przedawnione lub nieściągalne odpisuje się w ciężar utworzonych na nie rezerw celowych.

§ 10. Z zastrzeżeniem § 5 i § 7, w razie utworzenia rezerw celowych w wysokości niższej niż określona w § 4, zarząd banku niezwłocznie zawiadamia Komisję Nadzoru Bankowego o przyczynach takiego stanu i uzupełnia brakujące rezerwy celowe w terminie nie późniejszym, niż przeprowadzenie kolejnego przeglądu, przy czym termin ten nie może przekroczyć danego roku obrotowego.

§ 11. Traci moc uchwała nr 13/98 Komisji Nadzoru Bankowego z dnia 22 grudnia 1998 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz. Urz. NBP Nr 29, poz. 65 i z 1999 r. Nr 7, poz. 11 i Nr 23, poz. 39).

§ 12. Uchwała wchodzi w życie z dniem 30 marca 2000r.

ZAŁĄCZNIK Nr 1 ¹

Klasyfikacja należności i zobowiązań pozabilansowych

1. Przy ustaleniu ryzyka bankowego bank wykorzystuje:

1) w odniesieniu do wszystkich należności, z wyłączeniem tych, o których mowa w pkt 2, dwa niezależne od siebie kryteria:

a) terminowość spłaty kapitału lub odsetek,

b) sytuację ekonomiczno-finansową dłużnika,

2) w odniesieniu do należności:

a) od Skarbu Państwa,

b) z tytułu udzielonych osobom prywatnym pożyczek i kredytów (w tym z tytułu operacji z użyciem kart kredytowych a z wyłączeniem kredytów mieszkaniowych) na cele nie związane z działalnością gospodarczą,

kryterium terminowości spłaty kapitału lub odsetek.

2. Ocena sytuacji ekonomiczno-finansowej dłużnika odpowiednio do jego statusu powinna w szczególności uwzględniać:

1) mierniki ilościowe, do których można zaliczyć:

a) rentowność,

b) zyskowność kapitału,

c) współczynnik wypłacalności (w przypadku banków),

d) wskaźniki płynności,

e) rotację należności,

f) rotację zapasów,

2) mierniki jakościowe, do których można zaliczyć:

a) jakość zarządzania (ocena kadry kierowniczej),

b) stopień zależności od rynku,

c) stopień zależności od dotacji rządowych, zamówień rządowych, kilku dużych dostawców lub odbiorców.

3. Bank dokonuje klasyfikacji należności pozostającej do spłacenia (z wyłączeniem odsetek, w tym skapitalizowanych) do następujących kategorii:

1) w zakresie wszystkich należności, z wyłączeniem określonych w pkt 2 i 3:

a) należności normalne, obejmujące należności, w przypadku których opóźnienie w spłatach kapitału lub odsetek nie przekracza 1 miesiąca oraz sytuacja ekonomiczno-finansowa dłużników nie budzi obaw,

b) należności pod obserwacją, obejmujące należności, w przypadku których opóźnienie w spłatach kapitału lub odsetek nie przekracza 1 miesiąca, oraz sytuacja ekonomiczno-finansowa dłużników nie budzi obaw, które jednak budzą wątpliwości, według kryteriów ustalonych przez bank (np. ze względu na ryzyko regionu, kraju, branży, grupy klientów, grupy produktów),

c) należności poniżej standardu, obejmujące:

– należności, w przypadku których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek wynosi powyżej 1 miesiąca i nie dłużej niż 3 miesiące,

– należności od dłużników, których sytuacja ekonomiczno-finansowa może stanowić zagrożenie terminowej spłaty należności,

d) należności wątpliwe, obejmujące:

– należności, w przypadku których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek wynosi powyżej 3 miesięcy i nie dłużej niż 6 miesięcy,

– należności od dłużników, których sytuacja ekonomiczno-finansowa ulega znacznemu pogorszeniu, a zwłaszcza gdy ponoszone straty naruszają fundusz założycielski, kapitał akcyjny, kapitał zakładowy lub fundusz udziałowy, z zastrzeżeniem przypadku, gdy należność wynika z finansowania przedsięwzięcia inwestycyjnego mającego stanowić po jego zrealizowaniu podstawową i zasadniczą bazę działalności, zaś ponoszone straty nie przekraczają poziomu założonego w planie, na podstawie którego oceniana była zdolność kredytowa dłużnika, ani też 25% kwoty funduszu założycielskiego, kapitału akcyjnego, kapitału zakładowego lub funduszu udziałowego,

e) należności stracone, obejmujące:

– należności, w przypadku których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek wynosi powyżej 6 miesięcy,

– należności od dłużników postawionych w stan upadłości lub postawionych w stan likwidacji, z wyjątkiem gdy następuje ona na podstawie przepisów o prywatyzacji i komercjalizacji przedsiębiorstw państwowych,

– należności od dłużników, przeciwko którym bank złożył wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego lub rozpoczął zaspokajanie się z przedmiotów zabezpieczeń w innym trybie,

– należności kwestionowane przez dłużników na drodze postępowania sądowego,

– należności od dłużników, których miejsce pobytu jest nieznane i których majątek nie został ujawniony,

– należności od dłużników, których sytuacja ekonomiczno-finansowa pogorszyła się w sposób nieodwracalnie uniemożliwiający spłacenie długu.

2) w zakresie należności od Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem ust. 4:

a) należności normalne, obejmujące należności, w przypadku których opóźnienie w spłatach kapitału lub odsetek w stosunku do terminu (harmonogramu) spłat określonego w momencie powstania zobowiązania Skarbu Państwa nie przekracza 1 roku,

b) należności wątpliwe, obejmujące:

– należności, w przypadku których opóźnienie w spłatach kapitału lub odsetek w stosunku do terminu (harmonogramu) spłat określonego w momencie powstania zobowiązania Skarbu Państwa wynosi powyżej 1 roku i nie dłużej niż 2 lata,

– należności o nieokreślonym terminie (harmonogramie) płatności, dla których okres od momentu powstania zobowiązania Skarbu Państwa do momentu klasyfikacji nie przekracza 1 roku,

c) należności stracone, obejmujące:

– należności, w przypadku których opóźnienie w spłatach kapitału lub odsetek w stosunku do terminu (harmonogramu) spłat określonego w momencie powstania zobowiązania Skarbu Państwa wynosi powyżej 2 lat,

– należności o nieokreślonym terminie (harmonogramie) płatności, dla których okres od momentu powstania zobowiązania Skarbu Państwa do momentu klasyfikacji wynosi powyżej 1 roku,

– wszelkie należności sporne.

3) w zakresie należności z tytułu udzielonych osobom prywatnym pożyczek i kredytów (w tym z tytułu operacji z użyciem kart kredytowych a z wyłączeniem kredytów mieszkaniowych) na cele nie związane z działalnością gospodarczą:

a) należności normalne, obejmujące należności, w przypadku których opóźnienie w spłatach kapitału lub odsetek nie przekracza 1 miesiąca,

b) należności poniżej standardu, obejmujące należności, w przypadku których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek wynosi powyżej 1 miesiąca i nie dłużej niż 3 miesiące,

c) należności wątpliwe, obejmujące należności, w przypadku których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek wynosi powyżej 3 miesięcy i nie dłużej niż 6 miesięcy,

d) należności stracone, obejmujące:

– należności, w przypadku których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek wynosi powyżej 6 miesięcy,

– należności od dłużników, przeciwko którym bank złożył wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego lub rozpoczął zaspokajanie się z przedmiotów zabezpieczeń w innym trybie,

– należności kwestionowane przez dłużników na drodze postępowania sądowego,

– należności od dłużników, których miejsce pobytu jest nieznane i których majątek nie został ujawniony.

4.1. Jeżeli bank zawarł z reprezentantem Skarbu Państwa, w myśl dotychczasowych przepisów, umowę lub umowy:

a) potwierdzające bezsporność i wymagalność należności oraz

b) określające terminy (harmonogramy) spłat, wówczas należności te są klasyfikowane zgodnie z zasadami określonymi w ust. 3 pkt 2, przy czym okres opóźnienia w spłacie kapitału lub odsetek liczy się od terminów (harmonogramu) spłat określonych w tej umowie lub umowach.

2. Jeżeli bank nie zawarł umowy lub umów, o których mowa w pkt. 1:

1) lit. a kwalifikuje wówczas należności jako stracone,

2) lit. b kwalifikuje wówczas należności zgodnie z ust. 3 pkt. 2.

5. Należności, w tym także należności, których warunki spłaty zostały zmienione w wyniku podpisania nowych umów, mogą być przeniesione do kolejnej kategorii o niższym stopniu ryzyka:

1) po spełnieniu kryteriów ustalonych przez bank, o których mowa w ust. 3 pkt 1 lit. b - w przypadku należności pod obserwacją lub należności zaklasyfikowanych do tej kategorii przed podpisaniem nowej umowy,

2) po odzyskaniu przez dłużnika pełnej zdolności kredytowej mierzonej kryteriami stosowanymi przez bank i wskazanymi w ust. 2, jednak nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy terminowej obsługi zadłużenia (spłat rat kapitałowych i odsetek) - w przypadku należności poniżej standardu, wątpliwych i straconych lub zaklasyfikowanych do tych kategorii przed podpisaniem nowej umowy,

przy czym w odniesieniu do tych należności nie mają zastosowania zasady klasyfikacji wskazane w ust. 3.

6. W przypadku należności, których spłata jest uzależniona od podmiotów innych niż dłużnik, należy dokonać jej klasyfikacji w odniesieniu zarówno do dłużnika jak i tych podmiotów. Dla celów tworzenia rezerw danej należności przypisuje się najwyższą z tak wyznaczonych kategorii ryzyka.

7. Zasady określone w ust. 1-6 stosuje się odpowiednio przy klasyfikacji udzielonych zobowiązań pozabilansowych o charakterze finansowym i gwarancyjnym.

ZAŁĄCZNIK Nr 2

Zabezpieczenia pomniejszające podstawę tworzenia rezerw celowych

1. Gwarancja lub poręczenie Skarbu Państwa, Narodowego Banku Polskiego lub Bankowego Funduszu Gwarancyjnego.

2. Gwarancja lub poręczenie banku centralnego lub rządu kraju będącego członkiem Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).

3. Gwarancja lub poręczenie banku mającego siedzibę w kraju będącym członkiem Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), w przypadku gdy sytuacja ekonomiczno-finansowa tego banku nie budzi obaw.

4. Gwarancja lub poręczenie państwowej osoby prawnej, z wyłączeniem banków i zakładów ubezpieczeń, uprawnionej na podstawie odrębnych przepisów do ich udzielania w ramach realizacji powierzonych jej zadań państwowych, w przypadku gdy w budżecie państwa określono źródła sfinansowania ewentualnych zobowiązań.

5. Przelew wierzytelności z akredytywy zabezpieczającej (akredytywa typu stand-by) otwartej lub potwierdzonej przez bank kraju będącego członkiem Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), w przypadku gdy sytuacja ekonomiczno-finansowa tego banku nie budzi obaw.

6. Polisa ubezpieczeniowa Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A. wydana na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz. U. Nr 86, poz. 398, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 i z 1997 r. Nr 28, poz. 154, Nr 79, poz. 484 i Nr 121, poz. 770) dla określonej umowy kredytowej do 100% wartości ubezpieczenia, jeżeli konieczność tworzenia rezerwy celowej jest następstwem zdarzeń objętych ubezpieczeniem.

7. Poręczenie jednostek samorządu terytorialnego Rzeczypospolitej Polskiej (gmin, powiatów i województw), przy czym uwzględniana kwota zabezpieczenia musi wynikać z uchwały właściwego organu jednostki samorządu terytorialnego w sprawie ustalania maksymalnej wysokości pożyczek i poręczeń udzielanych przez zarząd w roku budżetowym i do wysokości nie przekraczającej 80% pierwotnie zabezpieczanej kwoty.

8. Poręczenie podmiotu o dobrej sytuacji ekonomiczno-finansowej, przy czym uwzględniona w pomniejszeniach łączna kwota poręczeń udzielonych przez poręczyciela jednemu kredytobiorcy nie może przekroczyć 15% kapitałów (funduszy) własnych tego poręczyciela, pomniejszonych o niepokryte straty bilansowe z lat poprzednich oraz należne lecz nie wniesione wkłady na poczet kapitałów (funduszy) podstawowych (w odniesieniu do spółek akcyjnych i spółdzielni).

9. Wpłata określonej kwoty w złotych lub w innej walucie wymienialnej na rachunek banku, który zobowiąże się, że zwróci tę kwotę po uzyskaniu spłaty zadłużenia wraz z należnymi odsetkami i prowizją, do wysokości tej kwoty, przy czym przeliczenia na złote należy dokonać według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego na dzień dokonywania klasyfikacji.

10. Przeniesienie na bank przez dłużnika, do czasu spłaty zadłużenia wraz z należnymi odsetkami i prowizją, prawa własności rzeczy ruchomej, na warunkach określonych przez strony w umowie, przyjmując nie więcej niż:

- do dnia 31 grudnia 2000 r. - 75%,

- od dnia 1 stycznia 2001 r. - 50%,

kwoty możliwej do uzyskania w przypadku konieczności zaspokojenia się z przedmiotu przewłaszczenia lub jego wartości bilansowej i do wysokości nie przekraczającej 50% pierwotnie zabezpieczanej kwoty.

11. Przeniesienie na bank przez dłużnika, do czasu spłaty zadłużenia wraz z należnymi odsetkami i prowizją, prawa własności papierów wartościowych, przy czym:

a) w odniesieniu do papierów wartościowych Skarbu Państwa lub Narodowego Banku Polskiego, według ich wartości bilansowej,

b) w odniesieniu do papierów wartościowych banków centralnych lub rządów krajów będących członkiem Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), według ich wartości bilansowej,

c) w odniesieniu do bankowych papierów wartościowych, według ich wartości bilansowej,

d) w odniesieniu do nie wymienionych w lit. a-c papierów wartościowych będących w obrocie giełdowym, przyjmując nie więcej niż 50% ich wartości bilansowej.

12. Zastaw na statkach morskich wpisanych do rejestru okrętowego (hipoteki morskiej), przyjmując nie więcej niż 50% wyceny rzeczoznawcy i do wysokości nie przekraczającej 50% pierwotnie zabezpieczanej kwoty.

13. Zastaw na statkach powietrznych wpisanych do rejestru państwowego statków powietrznych z odpowiednim zastosowaniem art. 10 ustawy z dnia 31 maja 1962 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 32, poz. 153, z 1984 r. Nr 53, poz. 272, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1988 r. Nr 41, poz. 324, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1996 r. Nr 45, poz. 199, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i z 1998 r. Nr 106, poz. 668) przyjmując nie więcej niż 50% wyceny rzeczoznawcy i do wysokości nie wyższej niż 50% pierwotnej wysokości zabezpieczanej kwoty.

14. Hipoteka ustanowiona na nieruchomości, przyjmując nie więcej niż 50% wartości ustalonej na podstawie wyceny rzeczoznawcy pomniejszonej o powstałe wcześniej obciążenia (jeżeli nie uwzględnia tego wycena rzeczoznawcy), lub 80% wartości bankowo-hipotecznej, ustalonej przy odpowiednim zastosowaniu art. 22 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (Dz. U. Nr 140, poz. 940 i z 1998 r. Nr 107, poz. 669), jednak w wysokości nie przekraczającej 50% pierwotnie zabezpieczanej kwoty.

15. Zastaw rejestrowy na prawach z papierów wartościowych, przy odpowiednim zastosowaniu pkt 11.

16. Zastaw rejestrowy na rzeczach ruchomych, przyjmując nie więcej niż:

- do dnia 31 grudnia 2000 r. - 75%,

- od dnia 1 stycznia 2001 r. - 50%,

kwoty możliwej do uzyskania w przypadku konieczności zaspokajania się z przedmiotu zastawu lub jego wartości bilansowej i do wysokości nie przekraczającej 50% pierwotnie zabezpieczanej kwoty.

17. Zastaw rejestrowy na prawach do wierzytelności z rachunku lokaty złożonej w banku posiadającym należność lub udzielone zobowiązania pozabilansowe wraz z oświadczeniem o blokadzie lokaty oraz pełnomocnictwem do pobrania środków z rachunku lokaty.

18. Przelew wierzytelności z rachunku lokaty złożonej w banku innym niż bank posiadający należność lub udzielone zobowiązanie pozabilansowe wraz z oświadczeniem o blokadzie lokaty oraz pełnomocnictwem do pobrania środków z rachunku lokaty.

¹ Załącznik nr 1 zmieniony przez komunikat z dnia 24 lutego 2000 r.o sprostowaniu błędu (Dz.Urz.NBP.00.1.4).