Zasady postępowania w przypadku konieczności nagłego opuszczenia przez członka służby zagranicznej terytorium państwa przyjmującego oraz wybrane środki, które należy podjąć przed delegowaniem członka służby zagranicznej do państwa przyjmującego.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MSZ.2006.2.59

Akt obowiązujący

Wersja od: 25 kwietnia 2006 r.

INSTRUKCJA Nr 5

DYREKTORA GENERALNEGO SŁUŻBY ZAGRANICZNEJ

z dnia 25 kwietnia 2006 r.

w sprawie zasad postępowania w przypadku konieczności nagłego opuszczenia przez członka służby zagranicznej terytorium państwa przyjmującego oraz w sprawie wybranych środków, które należy podjąć przed delegowaniem członka służby zagranicznej do państwa przyjmującego.

Postanowienia ogólne

§  1.

1. Instrukcja określa zasady postępowania w przypadku konieczności opuszczenia przez członka służby zagranicznej terytorium państwa przyjmującego, którego przyczyną jest:

a) uznanie członka służby zagranicznej przez władze państwa przyjmującego za persona non grata lub osobę niepożądaną;

b) klęska żywiołowa, konflikt zbrojny lub inne okoliczności, zaistniałe na terytorium państwa przyjmującego, które stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa osobistego, w szczególności dla życia lub zdrowia członka służby zagranicznej, oraz uniemożliwiają mu wykonywanie obowiązków służbowych.

2. Instrukcja określa również zasady dotyczące wykupu dodatkowego ubezpieczenia dla członka służby zagranicznej przed jego delegowaniem do wykonywania obowiązków w państwie przyjmującym, w którym ryzyko wystąpienia okoliczności wymienionych w ust. 1 pkt 2 jest szczególnie wysokie.

3. Instrukcję stosuje się odpowiednio do członków rodziny członka służby zagranicznej, przebywających z nim w państwie przyjmującym.

4. Instrukcji nie stosuje się, jeśli przyczyną opuszczenia przez członka służby zagranicznej stanowiska w placówce zagranicznej jest naruszenie przez niego obowiązków służbowych, prawa państwa przyjmującego lub wynika to ze szczególnych potrzeb służby zagranicznej.

Zasady postępowania w przypadku konieczności opuszczenia przez członka służby zagranicznej terytorium państwa przyjmującego w wyniku uznania go przez władze tego państwa za persona non grata lub osobę niepożądaną

§  2.

1. W przypadku uznania członka służby zagranicznej za persona non grata lub osobę niepożądaną, dyrektor Biura Kadr i Szkolenia - po uprzednim porozumieniu się z kierującym właściwą placówką zagraniczną - niezwłocznie przedstawia do akceptacji dyrektorowi generalnemu służby zagranicznej, spośród pracowników placówki, kandydatury osób, które:

1) udzielą wszelkiej niezbędnej pomocy członkowi służby zagranicznej oraz członkom jego rodziny, w szczególności podejmą działania w celu zapewnienia im bezpiecznego przejazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2) zabezpieczą mienie członka służby zagranicznej i jego rodziny oraz przygotują je do transportu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

§  3.

1. Po przyjeździe członka służby zagranicznej lub członków jego rodziny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dyrektor Biura Kadr i Szkolenia - w uzgodnieniu z dyrektorem Zarządu Obsługi - wyznacza pracownika, który udzieli im, w miarę możliwości, pomocy logistycznej przy uzyskaniu zakwaterowania na terenie miasta Warszawy, jeśli zachodzi taka konieczność.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach i zgodnie z odrębnymi przepisami dyrektor generalny służby zagranicznej może, na wniosek dyrektora Biura Kadr i Szkolenia, zapewnić nieodpłatnie, na okres do 3 miesięcy, członkowi służby zagranicznej lub członkom jego rodziny zakwaterowanie na terenie miasta Warszawy.

§  4.

1. Jeśli członek służby zagranicznej opuścił stanowisko w placówce zagranicznej w wyniku zaistnienia okoliczności, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1 i 2, dyrektor generalny służby zagranicznej może wyrazić zgodę na ubieganie się przez niego o kolejne stanowisko w placówce zagranicznej w terminie wcześniejszym, niż wynika to z zasad rotacji na stanowiskach za granicą przyjętych w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.

2. Wynagrodzenie członka służby zagranicznej, odwołanego ze stanowiska w placówce zagranicznej, ustala się zgodnie z odrębnymi przepisami.

§  5.

1. W przypadku wysokiego prawdopodobieństwa wystąpienia okoliczności, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 1, członek służby zagranicznej może wystąpić z wnioskiem do dyrektora generalnego służby zagranicznej o zgodę na udanie się dzieci członka służby zagranicznej, na czas określony, na terytorium państwa trzeciego w celu kontynuowania przez nie nauki w tym państwie. Przy podejmowaniu decyzji w tej sprawie dyrektor generalny służby zagranicznej kieruje się względami bezpieczeństwa i interesem służby zagranicznej.

2. Na terytorium państwa trzeciego wraz z dziećmi może udać się osoba sprawująca opiekę nad dziećmi i będąca członkiem służby zagranicznej lub członkiem rodziny członka służby zagranicznej, zwana dalej "opiekunem".

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:

1) uzasadnienie;

2) wskazanie państwa trzeciego;

3) przewidywany okres pobytu dzieci w państwie trzecim;

4) informację, czy dzieciom towarzyszy opiekun;

5) informację na temat możliwości zapewnienia im zakwaterowania;

6) opinię kierującego placówką zagraniczną w państwie trzecim ustosunkowującą się do składanego wniosku.

4. Wniosek, zaakceptowany przez kierującego placówką w państwie przyjmującym i zaopiniowany przez kierującego placówką w państwie trzecim, jest kierowany do dyrektora Biura Kadr i Szkolenia, który przedkłada go dyrektorowi generalnemu służby zagranicznej do akceptacji.

5. Po akceptacji wniosku przez dyrektora generalnego służby zagranicznej dyrektor Biura Kadr i Szkolenia powiadamia w trybie pilnym kierującego właściwą placówką zagraniczną w państwie trzecim o udaniu się na terytorium tego państwa dzieci członka służby zagranicznej oraz ich opiekuna.

6. Kierujący właściwą placówką zagraniczną w państwie trzecim wyznacza niezwłocznie, spośród pracowników tej placówki, osobę, która utrzymuje stały kontakt z dziećmi członka służby zagranicznej oraz ich opiekunem i udziela im wszelkiej niezbędnej pomocy, w szczególności dotyczącej załatwienia koniecznych formalności.

§  6.

1. Kierujący placówką zagraniczną w państwie przyjmującym wyznacza, spośród pracowników placówki, osobę, która towarzyszy dzieciom członka służby zagranicznej i ich opiekunowi w podróży na terytorium państwa trzeciego - jeśli członek służby zagranicznej nie może osobiście w niej uczestniczyć.

2. Jeśli dzieciom nie może towarzyszyć w podróży ich opiekun ani członek służby zagranicznej, kierujący placówką zagraniczną w państwie przyjmującym wyznacza osobę, spośród pracowników placówki, która odpowiada za bezpieczny przejazd dzieci na terytorium państwa trzeciego.

3. Wyznaczenie osoby, o której mowa w ust. 2, następuje na pisemny wniosek i za pisemną zgodą członka służby zagranicznej.

4. Jeśli nie ustalono inaczej, pierwszym miejscem, do którego dzieci członka służby zagranicznej i ich opiekun przybywają po przyjeździe do państwa trzeciego, jest właściwa placówka zagraniczna w tym państwie.

5. W okresie pobytu dzieci członka służby zagranicznej i ich opiekuna w państwie trzecim stosuje się przepisy dotyczące w szczególności:

1) zwrotu kosztów za korzystanie z internatu znajdującego się przy szkole, do której uczęszczają dzieci członka służby zagranicznej, lub nieodpłatnego korzystania z innego lokalu mieszkalnego;

2) zwrotu udokumentowanych kosztów leczenia;

3) zwrotu opłat za naukę.

§  7.

1. Członkowi służby zagranicznej lub członkom jego rodziny może być udzielona pomoc psychologa lub lekarza, stosownie do potrzeb.

2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, udzielana jest na zalecenie naczelnego lekarza Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Koszty opieki psychologa są pokrywane z budżetu Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Zasady postępowania w przypadku konieczności opuszczenia przez członka służby zagranicznej terytorium państwa przyjmującego w następstwie klęski żywiołowej, konfliktu zbrojnego oraz innych okoliczności zaistniałych w państwie przyjmującym

§  8.

1. W zakresie nieuregulowanym w niniejszej instrukcji do zasad postępowania w przypadku ewakuacji członka służby zagranicznej stosuje się odrębne przepisy.

2. Ewakuacja powinna objąć, w miarę możliwości, również mienie członka służby zagranicznej lub członków jego rodziny.

3. Wybór terminu, środka i drogi ewakuacji powinien gwarantować bezpieczny przejazd członka służby zagranicznej i członków jego rodziny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium bezpiecznego państwa trzeciego.

4. Ewakuacja członka służby zagranicznej na terytorium państwa trzeciego następuje, jeśli jest to uzasadnione ważnymi przyczynami.

§  9.

1. Dyrektor generalny służby zagranicznej może zlecić dyrektorowi Biura Administracji i Finansów wykupienie dla członka służby zagranicznej i członków jego rodziny dodatkowego ubezpieczenia w związku z delegowaniem członka służby zagranicznej do państwa, w którym ryzyko wystąpienia okoliczności, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, jest szczególnie wysokie.

2. Wniosek w tej sprawie przedkłada kierujący właściwą placówką zagraniczną lub członek służby zagranicznej.

3. Zakres, przedmiot ubezpieczenia, wybór ubezpieczyciela, miejsce ubezpieczenia oraz forma umowy ubezpieczenia wymagają akceptacji dyrektora generalnego służby zagranicznej.

§ 10. Do członków służby zagranicznej zmuszonych do opuszczenia terytorium państwa przyjmującego w następstwie zaistnienia okoliczności, o których mowa w § 1 ust. 1 pkt 2, oraz członków ich rodzin stosuje się odpowiednio przepisy § 3-7 instrukcji.

Postanowienia końcowe

§ 11. Instrukcja wchodzi w życie z dniem podpisania.