Wyrok z dnia 14 listopada 2001 r. w sprawie z odwołania przedsiębiorcy Rajmunda Kozaka przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, sygn. akt XVII Ama 110/00.
Dz.Urz.UOKiK.2002.1.45
Akt indywidualnyWYROK
z dnia 14 listopada 2001 r.
w sprawie z odwołania przedsiębiorcy Rajmunda Kozaka przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Antymonopolowy po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2001 r. w Warszawie na rozprawie sprawy z odwołania przedsiębiorcy Rajmunda Kozaka przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zainteresowany Spółdzielnia Mieszkaniowa w Żaganiu o przeciwdziałanie praktykom monopolistycznym na skutek odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 31 sierpnia 2000 r. Nr DL Wr-21/2000
II. zasądza od Rajmunda Kozaka na rzecz:
1. Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów kwotę 1.000 zł (jeden tysiąc złotych) tytułem kosztów postępowania,
2. Spółdzielni Mieszkaniowej w Żaganiu kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem kosztów postępowania,
III. przejmuje na Skarb Państwa - Kasę Sądu Okręgowego w Warszawie kwotę 1.000 zł (jeden tysiąc złotych) z tytułu wpisu od odwołania, od którego Rajmund Kozak został zwolniony.
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 31 sierpnia 2000 r. nr DL Wr-21/2000 Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (Prezes UOKiK) działając na podstawie art. 104 Kpa w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym i ochronie interesów konsumentów (Dz. U z 1999 r. Nr 52, poz. 547) po rozpatrzeniu sprawy wszczętej na wniosek przedsiębiorcy Rajmunda Kozaka przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej w Żaganiu odmówił uwzględnienia żądania w przedmiocie nakazania Spółdzielni zaniechania praktyki monopolistycznej polegającej na nadużywaniu pozycji dominującej na rynku dzierżawy gruntów z przeznaczeniem na parkingi, w następstwie narzucania uciążliwych warunków umowy dzierżawy gruntu przy ul. Sosnowej w Żaganiu poprzez podwyższenie czynszu dzierżawnego o 89% w stosunku do ostatnio pobieranego.
W świetle treści art. 5 ust. 1 pkt 6 powołanej ustawy o przeciwdziałaniu (...) praktyka monopolistyczna stanowiąca przedmiot postępowania administracyjnego polegała na nadużywaniu przez przedsiębiorcę pozycji dominującej na rynku poprzez narzucanie uciążliwych warunków umów przynoszących mu nieuzasadnione korzyści. W celu wykazania istnienia tej praktyki konieczne zatem było stwierdzenie pozycji dominującej Spółdzielni na określonym w decyzji rynku przez co rozumieć należy, zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 7 ustawy, nie napotykanie przez przedsiębiorcę na tym rynku istotnej konkurencji. Kwalifikowaną postacią pozycji dominującej jest pozycja monopolistyczna tj. taka, przy której przedsiębiorca w ogóle nie spotyka się na zajmowanym rynku z konkurencją-art. 2 pkt 6 ustawy.
Ponadto dla udowodnienia analizowanej praktyki monopolistycznej należy wykazać przedsiębiorcy, że:
1. narzucał kontrahentowi warunki umowy,
2. warunki te były obiektywnie uciążliwe,
3. realizacja tych warunków dawała przedsiębiorcy nieuzasadnione korzyści.
Wydając decyzję organ antymonopolowy ustalił, że na rynku dzierżawy gruntów w Żaganiu z przeznaczeniem na parking strzeżony Spółdzielnia i inni właściciele gruntów (Gmina Miejska Żagań, Lubtur) zajmują pozycje monopolistyczne, każdy na swoim relewantnym rynku ograniczonym do wydzierżawianego przez siebie gruntu na cele parkingowe.
Zmiana wysokości czynszu nastąpiła bez negocjacji z Rajmundem Kozakiem, jednostronnym oświadczeniem woli Spółdzielni, co jest sprzeczne z naturą umowy gospodarczej. Ponieważ dzierżawca ten nie miał żadnego wpływu na decyzje Spółdzielni o podwyżce czynszu, Prezes UOKiK uznał, że jej działanie miało charakter przymusu możliwego tylko w warunkach przewagi rynkowej wydzierżawiającego nad kontrahentem.
Następnie Prezes UOKiK przeprowadził badanie rynku w miastach o liczbie mieszkańców zbliżonej do Żagania w zakresie czynszu pobieranego za dzierżawę gruntu z przeznaczeniem na parking. Badanie to wykazało, że największa wysokość czynszu wynosiła 3 zł/m2 na miesiąc a najniższa 0,15 zł/m2 na miesiąc. Spółdzielnia mieściła się w grupie podmiotów pobierających czynsz w wysokości oscylującej w granicach średniej rynkowej w miastach województw dolnośląskiego i lubuskiego. Według organu antymonopolowego podwyżka czynszu dokonana przez Spółdzielnię mimo, że drastyczna, miała na celu jego urealnienie do poziomu średniej rynkowej. Z tego powodu narzucona nowa stawka czynszu nie miała charakteru świadczenia uciążliwego tj. nakładającego na dzierżawcę ciężaru większego od powszechnie przyjętego w stosunkach danego rodzaju. Ustalony w ten sposób czynsz nie mógł być zatem potraktowany jako przynoszący Spółdzielni nieuzasadnione korzyści.
Tym samym w ocenie Prezesa UOKiK nie została spełniona w sprawie przesłanka niezbędna do stwierdzenia praktyki monopolistycznej z art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy o przeciwdziałaniu (...) w postaci narzucenia uciążliwego warunku umowy dzierżawy poprzez domaganie się nadmiernie wygórowanego czynszu.
Tym samym Spółdzielnia nie uzyskała po podwyżce czynszu nieuzasadnionych korzyści.
Od tej decyzji odwołał się Rajmund Kozak wnosząc o jej uchylenie. Wskazał, że według posiadanych przez niego informacji na konkurencyjnym parkingu w Żaganiu przy ul. Emilii Plater czynsz nie wynosi 4,50 zł/m2 za miesiąc ale 1.800 m2: 1.560 zł = 1,15 zł/m2 za miesiąc. Ponadto sam parking bez pomieszczeń biurowo magazynowych ma pow. 900 m2. Zatem dane przyjęte do badania czynszu na podobnych rynkach są nierzetelne.
Sąd Antymonopolowy zważył, co następuje:
Odwołanie nie jest uzasadnione, a zaskarżona decyzja jest trafna.
Sąd w zupełności podziela argumentację tego organu i wnioski przez niego wyciągnięte, znajdujące bezpośrednie odbicie w sentencji zaskarżonej decyzji. Prezes UOKiK prawidłowo przeprowadził analizę przesłanek koniecznych dla stwierdzenia zarzucanej Spółdzielni praktyki monopolistycznej w konkretnym stanie faktycznym i zasadnie uznał, że podwyżka czynszu dzierżawnego za teren parkingu, na którym prowadził działalność gospodarczą Rajmund Kozak, nie nakładała na tego dzierżawcę ciężaru większego niż przyjęty w stosunkach dzierżawy na podobnych rynkach relewantnych w województwach: dolnośląskim i lubuskim, a więc terytorialnie najbliższych Żaganiowi. Dane zebrane na próbie 13 takich rynkach jednoznacznie wskazały, że znaczna podwyżka czynszu przez Spółdzielnię miała na celu jego urealnienie do czynszu średniego "plasującego ją pośrodku rankingu podmiotów wydzierżawiających grunty na cele parkingowe".
Zakwestionowanie w odwołaniu stawek czynszu dzierżawnego za parking przy ul. Emilii Plater w Żaganiu bez przeprowadzenia stosownego dowodu Sąd uznał za gołosłowne w sytuacji, gdy w aktach administracyjnych sprawy znajdują się pisma Urzędu Miejskiego w Żaganiu (k-76), R.K. (k-46) i Spółdzielni (k-26-27) wskazujące, że czynsz za wzmiankowany parking wynosił w połowie 2000 r. 4,50 zł/m2 za miesiąc i taka właśnie stawka została przyjęta do ustalenia czynszu średniego na terenie dwóch województw obok stawek dwunastu innych wydzierżawiających podmiotów (vide tabela z zestawieniem tych stawek z uzasadnienia decyzji).
W tym stanie rzeczy wobec niespełnienia się warunku uciążliwości nowej stawki czynszu Spółdzielni i braku dla niej nieuzasadnionych korzyści z powodu stosowania tej stawki, Sąd uznał odwołanie za nieuzasadnione i działając na podstawie art. 47931 § 1 Kpc oddalił je.[...]