Wyrok z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie z odwołania Zespołu Elektrociepłowni Bytom S.A. przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, sygn. akt XVII Ama 129/02.
Dz.Urz.UOKiK.2004.2.295
Akt indywidualnyWYROK
z dnia 12 listopada 2003 r.
w sprawie z odwołania Zespołu Elektrociepłowni Bytom S.A. przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2003 r. w Warszawie na rozprawie sprawy z odwołania Zespołu Elekrociepłowni Bytom S.A. w B. od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 21 września 2002 r., nr RKT-47/02 o ochronę konkurencji
II. zasądza od Zespołu Elektrociepłowni Bytom S.A. w B. na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów kwotę 1.080 zł (słownie: tysiąc osiemdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.
UZASADNIENIE
Podstawowym zagadnieniem przy rozstrzyganiu niniejszej sprawy było ustalenie i ocena, czy powódka zgłaszając pozwanemu Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwanemu dalej Prezesem Urzędu, w dniu 5 kwietnia 2002 r. zamiar dokonania koncentracji, o jakiej mowa w art. 12 ust. 3 pkt 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów z dnia 15 grudnia 2000 r. (Dz. U. Nr 122, poz. 1319 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą antymonopolową, dochowała terminu, o którym mowa w art. 94 ust. 4 ww. ustawy.
Zgodnie z art. 12 ust. 3 pkt 1 ustawy antymonopolowej obowiązek zgłoszenia zamiaru koncentracji dotyczy objęcia lub nabycia akcji albo udziałów innego przedsiębiorcy, powodującego uzyskanie co najmniej 25% głosów na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników.
W tym miejscu należy zwrócić uwagę na użyte przez ustawodawcę w tym przepisie określenie - ZAMIARU koncentracji. Zgodnie z art. 94 ust. 4 ustawy antymonopolowej zgłoszenia zamiaru koncentracji w przypadku nabycia akcji lub udziałów, o którym mowa w art. 12 ust. 3 pkt 1 "należy dokonać w terminie 7 dni od zawarcia umowy lub dokonania innej czynności, na podstawie której ma nastąpić koncentracja". Zauważyć należy, iż ustawodawca używa określenia "na podstawie której ma nastąpić koncentracja". Określenie to odnosi się niewątpliwie do przyszłości do zamiaru a nie do faktu już dokonanego. Przypomnieć należy również treść art. 98 ust. 1 i 2 ustawy antymonopolowej. Ustawodawca określa w nim jak powinien się zachowywać przedsiębiorca, który zamierza dokonać koncentracji. A mianowicie powinien wstrzymać się od dokonania koncentracji do czasu wydania przez Prezesa Urzędu decyzji lub upływu terminu, w jakim decyzja powinna zostać wydana.
Treść art. 98 ust. 2 ustawy antymonopolowej nie pozostawia żadnych wątpliwości, iż czynność prawna, na podstawie której ma nastąpić koncentracja, może być dokonana pod warunkiem wydania wcześniej przez Prezesa Urzędu w drodze decyzji zgody na dokonanie koncentracji lub upływu terminu, w którym powinna być wydana. Art. 97 ust. 1 określa ten czas na 2 miesiące.
Analiza ww. przepisów prowadzi do jednoznacznych wniosków, iż przy zamiarze koncentracji kolejność czynności przedsiębiorcy powinna być następująca:
- zgłoszenie zamiaru koncentracji Prezesowi Urzędu - art. 12 ust. 3 pkt;
- zgłoszenie to powinno być dokonane w terminie 7 dni od dnia zawarcia umowy lub dokonania czynności, na podstawie której ma nastąpić koncentracja - art. 94 ust. 4 ustawy do czasu wydania przez Prezesa Urzędu decyzji lub upływu terminu, w jakim decyzja ta powinna być wydana - (2 miesiące) - art. 97 ustawy antymonopolowej;
- dokonanie koncentracji po wydaniu decyzji przez Prezesa Urzędu lub upływie terminu do jej wydania;
- dokonanie wpisu do rejestru przez Sąd rejestrowy - art. 23 ustawy antymonopolowej i art. 259 Ksh.
Tymczasem w rozpatrywanej sprawie powódka jednocześnie z dokonaną koncentracją zgłosiła zamiar koncentracji Prezesowi Urzędu. A zatem wbrew przepisom prawa nie powiadomiła o zamiarze koncentracji, nie wstrzymała się z dokonaniem koncentracji do czasu wydania stosownej decyzji, lecz samowolnie przedwcześnie dokonała koncentracji z naruszeniem art. 12 ust. 3 pkt 1 i art. 94 ust. 4 w zw. z art. 98 ust. 1 i 2 ustawy antymonopolowej. Tym samym podzielić należy pogląd Prezesa Urzędu, iż powódka zamiar koncentracji powinna zgłosić najpóźniej w terminie 7 dni od podpisania aktu notarialnego z dnia 27 listopada 2001 r.
Na koniec należy przywołać treść przepisu art. 101 ust. 1 pkt 1 ustawy antymonopolowej. Zgodnie z ww. przepisem Prezes Urzędu nakłada w drodze decyzji na przedsiębiorcę karę w wysokości (...) jeśli przedsiębiorca ten choćby nieumyślnie nie wykonuje obowiązku zgłoszenia zamiaru koncentracji, o którym mowa w art. 12 ustawy antymonopolowej. Treść tego przepisu wyraźnie stanowi, że w przypadku zaniechania zgłoszenia zamiaru koncentracji (nie faktu), o którym mowa w art. 12, Prezes Urzędu obligatoryjnie nakłada karę pieniężną. Ustawodawca nie użył sformułowania "może nałożyć", lecz "nakłada". W rozpatrywanej sprawie karę nałożono za niewykonanie obowiązku zgłoszenia zamiaru koncentracji, o którym mowa w art. 12, a nie za opóźnienie w zgłoszeniu.
Zawiadomienie powódki z dnia 5 kwietnia 2002 r. należy potraktować jako powiadomienie o fakcie dokonania już koncentracji, (a do tego ustawodawca nie zobowiązuje stron). Ustawodawca nakłada natomiast obowiązek powiadomienia Prezesa Urzędu o zamiarze koncentracji, wstrzymania się z dokonaniem koncentracji do czasu wydania stosownej decyzji, czego powódka nie uczyniła. Dopiero wydanie stosownej decyzji w przedmiocie zamiaru koncentracji przez Prezesa Urzędu uprawniało Sąd rejestrowy do dokonania wpisu do rejestru - art. 23 ustawy antymonopolowej.
Rozstrzygając niniejszą sprawę należało mieć również na uwadze wykładnię celowościową omawianych przepisów. Stosownie do art. 1 ust. 2 ustawy antymonopolowej reguluje ona zasady i tryb przeciwdziałania antykonkurencyjnym koncentracjom przedsiębiorców. Przed dokonaniem antykonkurencyjnych koncentracji strzec rynek i przedsiębiorców ma Prezes Urzędu wydając stosowne zgody w tym zakresie wg omawianych wyżej procedur.
Mając powyższe na uwadze odwołanie należało oddalić. [...]