Wyrok z dnia 11 maja 2007 r. w sprawie z odwołania Gminy Rychwał przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, sygn. akt XVII Ama 96/06.
Dz.Urz.UOKiK.2007.3.35
Akt indywidualnyWYROK
z dnia 11 maja 2007 r.
w sprawie z odwołania Gminy Rychwał przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2007 r. w Warszawie na rozprawie sprawy z odwołania Gminy Rychwał przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów przy uczestnictwie zainteresowanego Andrzeja B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Oczyszczania Terenu "Bakun" Andrzej B. w Krzymowie o ochronę konkurencji i karę pieniężną, na skutek odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 5 lipca 2006 r., Nr RPZ-18/2006:
II. uchyla decyzję w pkt 3,
III. zasądza od Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów na rzecz Gminy Rychwał kwotę 1.000 zł tytułem opłaty od odwołania oraz kwotę 720 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.
UZASADNIENIE
Prezes UOKiK po przeprowadzeniu postępowania antymonopolowego wszczętego na wniosek Andrzeja B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Oczyszczania Terenu "Bakun" w Roztoce przeciwko Gminie Rychwał, wydał w dniu 5 lipca 2006 r. decyzję Nr RPZ-18/2006, w której uznał za ograniczającą konkurencję praktykę Gminy Rychwał polegającą na nadużywaniu pozycji dominującej na lokalnym rynku usług odbierania nieczystości ciekłych poprzez odmowę zawarcia z wnioskodawcą przez zakład budżetowy Gminy - Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Rychwale umowy na odbiór nieczystości ciekłych pochodzących od właścicieli nieruchomości i nakazał zaniechanie jej stosowania oraz nałożył na Gminę Rychwał karę pieniężną w wysokości 2.650 zł za naruszenie zakazu określonego w art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 5 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.
Prezes UOKiK oparł decyzję na następujących ustaleniach.
[...] Przedmiotem działalności Andrzeja B. jest między innymi gospodarowanie odpadami.
Na terenie Gminy Rychwał znajduje się jeden punkt zlewny przy oczyszczalni ścieków, której administratorem jest Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej. Zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transport nieczystości ciekłych posiada na terenie tej gminy trzech przedsiębiorców. [...] Na podstawie art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach [...] Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej prowadzi działalność w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych na terenie Gminy Rychwał bez zezwolenia. Umowy o przyjmowanie nieczystości ciekłych przez oczyszczalnię ścieków w Rychwale zawarły z ZGKiM następujące podmioty: Spółdzielnia Kółek Rolniczych w Grodźcu, Tadeusz W., Spółdzielnia Mieszkaniowa w Malińcu, Henryk U., AWAS SERWIS Sp. z o.o w Warszawie, Wiesław S. Do punktu zlewnego przy oczyszczalni ścieków w Rychwale przyjmowane są również nieczystości ciekłe pochodzące spoza terenu Gminy Rychwał. W okresie od 1 sierpnia 2005 r. do 31 stycznia 2006 r. przyjęto tam nieczystości ciekłe spoza terenu gminy Rychwał, a dowożone przez następujące podmioty: I. z terenu gminy Grodziec przez: Spółdzielnię Kółek Rolniczych w Grodźcu [...], Spółdzielnię Mieszkaniową w Malińcu [...], Henryka U. [...], Tadeusza W. [...], ZGKiM w Rychwale; II. z terenu gminy Stare Miasto przez: AWAS SERWIS Sp. z o.o. [...], Tadeusza W. [...]
W ocenie pozwanego, postępowanie antymonopolowe w niniejszej sprawie toczyło się w interesie publicznym. Zakład budżetowy Gminy jest administratorem oczyszczalni ścieków w Rychwale, a jednocześnie prowadzi działalność w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych na terenie Gminy Rychwał. Przez odmowę zawarcia umowy o przyjmowanie nieczystości ciekłych od zainteresowanego, skutecznie utrudnia swojemu konkurentowi prowadzenie działalności gospodarczej. Takie działanie powoduje ograniczanie konkurencji ukierunkowanej na podwyższanie standardu własnych usług i obniżanie cen. Skutki zachowania powódki dotykają nie tylko zainteresowanego, ale mogą dotyczyć innych potencjalnych konkurentów na tym rynku. Wpływają bezpośrednio również na interesy podmiotów korzystających z tych usług, gdyż mogą zostać pozbawieni możliwości wyboru optymalnej dla siebie oferty. Każde ograniczenie konkurencji jest objawem naruszenia interesu publicznoprawnego.
Rynkiem produktowym w niniejszej sprawie w rozpatrywanym zakresie jest rynek usług odbierania nieczystości ciekłych. Rynkiem geograficznym jest obszar gminy Rychwał, co jest konsekwencją spoczywającego na gminie ustawowego obowiązku zapewnienia budowy, utrzymania i eksploatacji stacji zlewnych. Na tak zdefiniowanym rynku właściwym Gmina zajmuje pozycję monopolistyczną, bowiem jej zakład budżetowy jest administratorem jedynej gminnej oczyszczalni ścieków w Rychwale, przy której znajduje się jedyny punkt zlewny, przeznaczony do odbioru nieczystości ciekłych z terenu gminy. Zdaniem pozwanego, powódka posiadając pozycję monopolistyczną na rynku odbioru nieczystości ciekłych, może ją wykorzystać i wpływać na ograniczenie konkurencji na rynku współzależnym, jakim jest lokalny rynek usług opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych na terenie Gminy Rychwał. Pozwany zaznacza, że Gmina ma również monopol prawny na rynku organizowania usług opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych, bowiem zgodnie z art. 7 ust. 6 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, wyłącznie burmistrz ma prawo wydawać zezwolenia na prowadzenie tego rodzaju działalności na terenie gminy. Tym samym Gmina ma szerokie możliwości wpływania na stan konkurencji na rynku współzależnym. Zważywszy na ustawowy obowiązek zaspokajania zbiorowych potrzeb mieszkańców, powinna dbać o rozwój nieskrępowanej konkurencji i zapewniać wszystkim przedsiębiorcom świadczącym usługi na terenie Gminy równość szans. Mała liczba przedsiębiorców, z którymi Gmina zawarła umowy powoduje, że przedsiębiorcy ci nie musza oferować niższych cen ani korzystniejszych warunków świadczonych usług. W ocenie pozwanego powódka w sposób bezpodstawny odmawia zainteresowanemu możliwości korzystania z punktu zlewnego przy oczyszczalni ścieków urządzonej dla potrzeb Gminy. ZGKiM prowadząc działalność w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych jest bezpośrednim konkurentem innych podmiotów świadczących tego typu usługi na terenie gminy Rychwał. Wszyscy uczestnicy tego rynku uzależnieni są od działań Gminy, gdyż zawieranie umów z ZGKiM ma bezpośredni wpływ na ilość uczestników rynku i opłacalność świadczenia usług. Pozwany podnosi, że argument dotyczący uwarunkowań technologicznych oczyszczalni ścieków związanych z możliwością przyjmowania ok. 10 % ścieków "dowożonych" jest chybiony, gdyż zwiększenie liczby przedsiębiorców nie spowoduje zwiększenia ilości wytwarzanych nieczystości ciekłych na terenie Gminy Rychwał. Jego zdaniem nie można bowiem racjonalnie twierdzić, że ilość ścieków produkowanych przez mieszkańców tej Gminy jest zależna od liczby przedsiębiorców odbierających te nieczystości. Nadto okoliczność uwarunkowań technologicznych nie ma znaczenia, jeśli weźmie się pod uwagę obowiązki spoczywające na gminie, przyjmowanie przez powódkę nieczystości z terenu innych gmin, przyjmowanie nieczystości od podmiotów nie posiadających zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych na terenie Gminy Rychwał. Tym samym w ocenie pozwanego Gmina nie dopuszczając zainteresowanego do korzystania z gminnego punktu zlewnego, odmawia przyjmowania nieczystości pochodzących od mieszkańców gminy Rychwał, na których rzecz chciałby świadczyć usługi zainteresowany i nie wywiązuje się z obowiązków zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej. Z powyższych względów nie do zaakceptowania jest argumentacja istnienia zobowiązań wobec podmiotów, z którymi zawarto wcześniej umowy, gdyż Gmina powinna tak kształtować stosunki prawne z przedsiębiorcami świadczącymi usługi, aby nie dyskryminować jednych, uprzywilejowując w ten sposób innych. Powódka swoimi działaniami "pozbywa się" potencjalnego podmiotu konkurencyjnego, jakim jest zainteresowany. Umacnia swoją pozycję na rynku usług opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych w Gminie Rychwał poprzez stworzenie bezprawnej bariery wejścia na ten rynek, której zainteresowany nie jest w stanie pokonać. Zainteresowany chcąc świadczyć usługi na rzecz mieszkańców Gminy Rychwał zmuszony jest do korzystania z dalej położonych stacji zlewnych, oddalonych o ponad 30 km od Rychwału, co czyni jego działalność znacznie mniej opłacalną w porównaniu z działalnością powódki i innych przedsiębiorców z uwagi na znacznie wyższe koszty swojej działalności. Powoduje to, że nie może stosować niższych cen i skutecznie konkurować z innymi przedsiębiorcami dowożącymi nieczystości do oczyszczalni ścieków w Rychwale. Zdaniem pozwanego, Gmina wykorzystuje zajmowaną pozycję monopolistyczną na rynku usług odbierania nieczystości ciekłych i przenosi swoją siłę rynkową na współzależny rynek w celu eliminowania potencjalnych rywali. Takie działanie jest niezgodne z ustawą o ochronie konkurencji i konsumentów, gdyż ogranicza rozwój konkurencji na rynku i nie zapewnia równych szans przedsiębiorcom.
Za powyższe działanie, stosownie do treści art. 101 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy Prezes UOKiK nałożył na powódkę karę pieniężną w wysokości 2.650 zł, stanowiącą 1 % dopuszczalnej, maksymalnej kary. Ustalając wysokość kary, pozwany uwzględnił jako okoliczności obciążające świadome działanie Gminy nakierowane na ograniczenie konkurencji, a także niezaniechanie zakwestionowanego działania, pomimo wszczęcia postępowania antymonopolowego. Jako okoliczności łagodzące pozwany uwzględnił fakt, iż Gmina po raz pierwszy naruszyła przepisy ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, a także, że nadmiernie dolegliwa kara mogłaby zakłócać prawidłowe wykonywanie zadań Gminy.
Od powyższej decyzji odwołanie złożyła Gmina Rychwał, zaskarżając decyzję w pkt 1 i 3 i wniosła o uchylenie decyzji w zaskarżonej części. Zaskarżonej decyzji powódka zarzuciła: 1) naruszenie prawa materialnego w zakresie art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przepisu polegające na przyjęciu, że odmowa zawarcia umowy była bezzasadna, 2) naruszenie przepisu art. 10 i art. 81 Kpa polegające na niezapewnieniu powódce czynnego udziału w postępowaniu i uniemożliwienie wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów, 3) naruszenie art. 233 Kpc polegające na dokonaniu dowolnej oceny dowodów zebranych w toku postępowania.
Uzasadniając odwołanie powódka podniosła, iż postanowienie w pkt 1 przedmiotowej decyzji jest niezgodne z prawem. Wskazała, że w świetle orzecznictwa sądowego za przeciwdziałanie ukształtowaniu się warunków niezbędnych do powstania bądź rozwoju konkurencji uznaje się nieuzasadnioną odmowę zawarcia umowy z przedsiębiorcą. Tym samym tylko w przypadku stwierdzenia, że przyczyna braku zawarcia umowy była nieprawdziwa lub niekonkretna, możliwe byłoby uznanie, że miała miejsce nieuzasadniona odmowa zawarcia umowy na korzystanie z punktu zlewnego przy oczyszczalni ścieków w Rychwale. W jej ocenie pozwany ani nie udowodnił, że przyczyna odmowy miała fikcyjny i nierzeczywisty charakter, ani nie wykazał, że wskutek odmowy zawarcia umowy uniemożliwiono powstanie bądź rozwój konkurencji na rynku lokalnym, zatem decyzja w pkt 1 i 3 jest bezpodstawna. Powódka podniosła, że w toku postępowania antymonopolowego wskazała, że przyczyną odmowy zawarcia umowy z p. Andrzejem B. były warunki technologiczne oczyszczalni ścieków i wyjaśniła, że zgodnie z instrukcją obsługi oczyszczalni ścieków typu "Lemna" dopuszcza się przyjęcie ok. 10 % ścieków dowożonych w stosunku do ogólnej ilości ścieków dopływających kanalizacją sanitarną. Z uwagi na to, że projektowana wydajność oczyszczalni wynosi 650 m3/dobę, a aktualna ilość ścieków dopływających to ok. 100 m3/dobę, to ilość ścieków dowożonych i możliwych do przyjęcia mieści się w przedziale od 10 do 60 m3/dobę.
Powódka zarzuciła, że pozwany nie dokonał ustaleń, czy zwiększenie liczby przedsiębiorców dowożących nieczystości płynne z terenu Gminy Rychwał nie spowoduje zwiększenia ilości wytwarzanych przez mieszkańców Gminy ścieków, choć takie wnioskowanie stanowiło podstawę dokonanej przez pozwanego oceny w oderwaniu od uwarunkowań technologicznych oczyszczalni ścieków. Powódka wskazała, że przewidziane instrukcją ograniczenie dotyczy ilości ścieków niezależnej od tego, czy są to ścieki wytwarzane przez mieszkańców Gminy i czy nieczystości te dowożone są z terenu Gminy. Powódka nie zgadza się z twierdzeniem, że jednoznacznie sprecyzowane ograniczenia wynikające z instrukcji eksploatacji oczyszczalni ścieków nie mają znaczenia dla oceny rzetelności przyczyny odmowy zawarcia umowy z p. Andrzejem B. W tej sytuacji twierdzenie pozwanego, że zwiększenie liczby przedsiębiorców dowożących nieczystości płynne z terenu Gminy Rychwał nie spowoduje zwiększenia ilości wytwarzanych ścieków uważa za nieprawidłowy i zbędny.
Powódka zarzuciła także, że materiał dowodowy nie zawiera podstaw do uznania przez pozwanego, że ZGKiM w Rychwale prowadzi działalność w formie zakładu budżetowego. Wskazała również, że nieuzasadnione jest dokonane przez pozwanego ustalenie, że ZGKiM przyjmuje nieczystości ciekłe od podmiotów, które nie posiadają zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości płynnych na terenie Gminy Rychwał. Zarzuciła też, że pozwany bez przeprowadzenia postępowania dowodowego ustalił, że działalność p. Andrzeja B. jest znacznie mniej opłacalna w porównaniu z działalnością powódki oraz innych przedsiębiorców.
W ocenie powódki pozwany nie dokonał wszechstronnego rozważenia zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Nadto powódka zarzuciła, że nie miała możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów, a także czynnego udziału w postępowaniu. Tym samym okoliczności faktyczne dokonane przez pozwanego nie mogą być uznane za udowodnione, a niezgodne z procedurą postępowanie dowodowe miało istotny wpływ na wynik sprawy.
Sąd zważył, co następuje.
Odwołanie należy uznać za uzasadnione.
Pozwany prawidłowo ustalił rynek właściwy w niniejszej sprawie zarówno w ujęciu produktowym - rynek usług odbierania nieczystości ciekłych, jak i w ujęciu geograficznym - obszar Gminy Rychwał. Prawidłowo też ustalił, że Gmina Rychwał posiada pozycję monopolistyczną na rynku usług odbierania nieczystości ciekłych, bowiem jej jednostka organizacyjna ZGKiM jest administratorem jedynej gminnej oczyszczalni ścieków w Rychwale, przy której znajduje się jedyny punkt zlewny na terenie Gminy. Innego miejsca przeznaczonego do wywozu nieczystości ciekłych Gmina nie zapewnia. Na Gminie zaś stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach spoczywa obowiązek zapewnienia budowy, utrzymania i eksploatacji stacji zlewnych, w przypadku gdy podłączenie wszystkich nieruchomości do sieci kanalizacyjnej jest niemożliwe lub powoduje nadmierne koszty.
Pozycja monopolistyczna jest kwalifikowaną pozycją dominującą, jednak jej posiadanie nie jest sprzeczne z prawem. Zakazane jest natomiast nadużywanie pozycji dominującej na rynku właściwym przejawiające się w stosowaniu praktyk ograniczających konkurencję, m.in. stosownie do treści art. 8 ust. 2 pkt 5 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów - przeciwdziałanie ukształtowaniu się warunków niezbędnych do powstania bądź rozwoju konkurencji. W ocenie Sądu jednak, odmowa zawarcia umowy z p. Andrzejem B. o odbiór nieczystości ciekłych nie jest przejawem praktyki przeciwdziałającej ukształtowaniu się warunków niezbędnych dla powstania bądź rozwoju konkurencji wynikającej z nadużywania przez Gminę jej pozycji dominującej
Wbrew twierdzeniu pozwanego Gmina nie odmówiła zainteresowanemu w sposób bezpodstawny możliwości korzystania z punktu zlewnego znajdującego się przy oczyszczalni ścieków. Swoje twierdzenie o bezpodstawności działania Gminy, pozwany oparł na ustaleniach, że: 1) ZGKiM prowadząc jednocześnie działalność w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych jest bezpośrednim konkurentem innych podmiotów świadczących tego typu usługi na terenie Gminy Rychwał, 2) zwiększenie liczby przedsiębiorców dowożących nieczystości płynne z terenu Gminy Rychwał nie spowoduje zwiększenia ilości wytwarzanych przez mieszkańców Gminy ścieków, 3) ZGKiM przyjmuje nieczystości ciekłe od podmiotów, które nie posiadają zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych na terenie gminy Rychwał, 4) ZGKiM przyjmuje nieczystości ciekłe od podmiotów, które takie zezwolenie posiadają, ale dowożą również nieczystości z terenu Gminy Grodziec i Stare Miasto. Przy ocenie bezpodstawności działania Gminy pozwany nie wziął jednak pod uwagę, oceniając ten aspekt jako nie mający znaczenia, podnoszony konsekwentnie przez powódkę w toku całego postępowania administracyjnego argument uwarunkowań technologicznych oczyszczalni ścieków jako rzeczywistej przyczyny odmowy zawarcia umowy z zainteresowanym. Tymczasem najistotniejszą kwestią w niniejszej sprawie było ustalenie, czy istniały uzasadnione przyczyny odmowy zawarcia umowy o odbiór nieczystości ciekłych, czy też nie. Dopiero bowiem brak obiektywnych, uzasadnionych przyczyn, wskazywałby na możliwość stosowania praktyk ograniczających konkurencję. Należy zgodzić się ze stanowiskiem powódki, że jednoznacznie sprecyzowane ograniczenia wynikające z instrukcji eksploatacji oczyszczalni ścieków mają istotne znaczenie dla oceny rzetelności przyczyn odmowy zawarcia umowy z zainteresowanym.
Powódka w toku postępowania antymonopolowego przedstawiła dane dotyczące zarówno dopuszczalnej ilości ścieków dowożonych, przyjmowanych przez oczyszczalnię zgodnie z instrukcją (ok. 10 % w stosunku do ogólnej ilości ścieków dopływających kanalizacją), projektowanej wydajności oczyszczalni (650 m3/dobę), aktualnej ilości ścieków możliwych do przyjęcia (od 10 do 60 m3/dobę). Twierdzenie powódki co do tych parametrów nie zostało zakwestionowane przez pozwanego. Pozwany nie poczynił w tym zakresie żadnych innych ustaleń, ani co do ogólnej ilości ścieków, ani aktualnie odbieranej. Fakty te należy więc uznać za przyznane. Należy zauważyć, że warunki techniczne oczyszczalni ścieków i wynikające z nich limity ilości przyjmowanych ścieków nie są wynikiem dowolnych założeń dokonywanych przez powódkę, lecz wymogiem instrukcyjnym związanym z należytą eksploatacją oczyszczalni.
W ocenie Sądu jak najbardziej zasługuje na uwagę, wbrew stanowisku pozwanego, podniesiony w toku postępowania antymonopolowego przez powódkę argument konieczności realizacji zobowiązań wynikających z wcześniej zawartych umów o odbiór nieczystości ciekłych, jako obiektywnej przyczyny odmowy zawarcia umowy z zainteresowanym. Pozwany twierdzi, że Gmina powinna tak kształtować stosunki prawne z przedsiębiorcami świadczącymi usługi, aby nie dyskryminować jednych, uprzywilejowując innych. Rozumowanie pozwanego należy uznać za błędne. Sugeruje bowiem, że umowy o odbiór nieczystości ciekłych powinny być tak kształtowane, by zapewniały jednakowe warunki wszystkim potencjalnym przedsiębiorcom niezależnie od momentu ich pojawienia się na lokalnym rynku. Nie uwzględnia zatem ani warunków technologicznych oczyszczalni ścieków, ani też tego, że umowy nie są zawierane jednocześnie, a w miarę pojawiania się na rynku nowych podmiotów zainteresowanych dowożeniem nieczystości, jak też obowiązujących w tym zakresie przepisów.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 17 października 2002 r. w sprawie warunków wprowadzania nieczystości ciekłych do stacji zlewnych [...] dostawca nieczystości ciekłych wprowadza je do stacji zlewnej, jeżeli w umowie zawartej z właścicielem stacji zlewnej określono w szczególności m.in. miesięczną objętość i rodzaj dowożonych nieczystości ciekłych (§7 ust. 1). Przestawione przez powódkę w toku postępowania antymonopolowego umowy zawarte na przestrzeni od 2000 do 2005 r. spełniają wymóg określenia miesięcznej ilości dostarczanych nieczystości ciekłych wynikający wprost z obecnie obowiązujących przepisów. Pozwany nie zakwestionował twierdzenia powódki, że umowy te aktualnie obowiązują. Stąd fakt ten należy uznać za przyznany. Nie jest więc możliwe, zważywszy na treść ww. rozporządzenia, zawieranie umów z dostawcą nieczystości ciekłych bez określenia miesięcznej objętości dowożonych do stacji zlewnej nieczystości ciekłych. Wymóg ten zaś w praktyce uniemożliwia zapewnienie jednakowych warunków umownych co do ilości odbieranych ścieków dla pojawiających się później na rynku lokalnym przedsiębiorców w stosunku do warunków zapewnionych wcześniejszym podmiotom, w sytuacji istniejącego limitu przyjmowanych przez oczyszczalnie ścieków i różnego miesięcznego zapotrzebowania ze strony przedsiębiorców. Możliwe jest zapewnienie jednakowych warunków dla podmiotów, które w zbliżonym czasie zawierają umowy pod warunkiem niewyczerpanego limitu ilości przyjmowanych ścieków. Pozwany w ocenie Sądu nie przywiązuje należytej wagi zarówno do warunków technologicznych oczyszczalni, jak też do wcześniejszego umiejscowienia się na lokalnym rynku innych podmiotów, które narzucony limit na pewien czas zagospodarowały. Należy podkreślić, że umowy z dostawcami nieczystości zawierane były przez ZGKiM stopniowo, począwszy od 2000 r. [...] do 10 czerwca 2005 r. [...] w miarę pojawiania się podmiotów będących dostawcami, aż do wyczerpania limitu ustalonego dla nieczystości ciekłych dowożonych. Świadczy to o tym, że Gmina na przestrzeni tych lat nie odmawiała bezpodstawnie odbioru nieczystości.
Argumentem za racjonalnym działaniem Gminy w tym obszarze jest zawieranie umów o odbiór nieczystości z podmiotami nie posiadającymi zezwolenia na prowadzenie tego rodzaju działalności na terenie Gminy Rychwał bądź dowożącymi nieczystości spoza Gminy Rychwał, w sytuacji gdy potrzeby mieszkańców Gminy były zaspokojone, a ustalony limit nieczystości nie został wyczerpany. Odmowa zawarcia umowy z zainteresowanym, posiadającym zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie Gminy Rychwał, nie oznacza wbrew twierdzeniu pozwanego, że nie są zaspokojone potrzeby mieszkańców Gminy Rychwał. Nie przemawia w sposób przekonujący za bezpodstawnością działania Gminy podnoszona przez pozwanego argumentacja zawarcia umów z podmiotami nieposiadającymi zezwoleń do działalności na terenie Gminy Rychwał czy przyjmowanie nieczystości płynnych spoza Gminy, ani brak związku pomiędzy ilością przedsiębiorców a ilością wytwarzanych nieczystości przez mieszkańców Gminy Rychwał. Niemniej należy zgodzić się z trafnością rozumowania pozwanego o braku związku pomiędzy ilością przedsiębiorców a ilością wytwarzanych ścieków przez mieszkańców Gminy. Na marginesie należy zauważyć, że zainteresowany ubiegając się o udzielenie zezwolenia na opróżnianie zbiorników bezodpływowych i transport nieczystości ciekłych udokumentował gotowość ich odbioru przez stacje zlewne w Osieku i Ślesinie, a udzielone zezwolenie również wskazuje te stacje zlewne jako miejsca odbioru nieczystości [...].
Tym samym należy uznać, że zainteresowany już w momencie ubiegania się o wydanie zezwolenia miał świadomość braku technicznych warunków odbioru nieczystości przez punkt zlewny w Rychwale, a mimo to zamierzał podjąć działalność w tym zakresie na terenie Gminy Rychwał.
Należy zgodzić się z powódką, że nieudowodnione jest twierdzenie pozwanego, że działalność p. Andrzeja B. jest znacznie mniej opłacalna w porównaniu z działalnością powódki oraz innych przedsiębiorców. To, że zainteresowany dowozi nieczystości do stacji zlewnych położonych w odległości ponad 30 km od Gminy Rychwał tylko uprawdopodabnia wyższe koszty związane z transportem, nie dowodzi jednak znacznie mniejszej opłacalności całej działalności.
Należy również podzielić stanowisko powódki, że materiał dowodowy nie daje podstaw do uznania, że ZGKiM prowadzi działalność w formie zakładu budżetowego. Niemniej jednak materiał dowodowy wskazuje, że ZGKiM jest jednostką organizacyjną Gminy Rychwał, bowiem prowadzi działalność w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych bez zezwolenia w oparciu o art. 7 ust. 5 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach [...], a jej dochody stanowią dochody Gminy Rychwał [...].
Nie zasługuje jednak na uwzględnienie zarzut powódki błędnego ustalenia przez pozwanego, że ZGKiM przyjmuje nieczystości ciekłe od podmiotów, które nie posiadają zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych na terenie Gminy Rychwał, skoro powódka sama przyznała ten fakt [...].
Niezasadny jest także zarzut naruszenia art. 10 i 81 Kpa. Powódka została powiadomiona o wszczęciu postępowania antymonopolowego [...] i od tego momentu brała czynny udział w toczącym się postępowaniu, czego wyrazem jest przedstawienie stanowiska w sprawie. W toku postępowania wielokrotnie udzielała pisemnych wyjaśnień. Pismem [...] została powiadomiona o zakończeniu zbierania materiału dowodowego i możliwości zapoznania się z nim i złożenia dodatkowych wyjaśnień. Zawiadomienie zostało doręczone powódce [...], ale powódka z tej możliwości nie skorzystała.
W ocenie Sądu odmowa zawarcia umowy z zainteresowanym była uzasadniona brakiem technicznych możliwości przyjmowania większej niż aktualnie ilości ścieków dowożonych, a więc uzasadniona obiektywnie. Tym samym nie zachodzą przesłanki uzasadniające ocenę tego zachowania jako przeciwdziałania ukształtowaniu się warunków niezbędnych do powstania bądź rozwoju konkurencji. Tak więc zasadny jest podnoszony przez powódkę zarzut naruszenia art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 5 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, jak też zarzut niedokonania wszechstronnego rozważenia zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i dokonania jego dowolnej oceny.
Skoro zachowanie powódki nie spełnia przestanek z art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, wymierzoną w pkt 3 zaskarżonej decyzji karę należy uznać za niezasadną.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 47931a §3 Kpc zmienił zaskarżoną decyzję w pkt 1, uchylił w pkt 3. O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 Kpc.