Wykaz dopuszczalnych stężeń substancji szkodliwych dla zdrowia w pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MZiOS.1986.4.13

Akt utracił moc

Wersja od: 15 stycznia 1986 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 15 stycznia 1986 r.

w sprawie wykazu dopuszczalnych stężeń substancji szkodliwych dla zdrowia w pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi.

Na podstawie § 5 uchwały Rady Ministrów nr 137/84 z dnia 8 października 1984 r. w sprawie zasad finansowania kosztów usuwania niektórych wad w pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi zarządza się, co następuje:

§ 1. Zarządzenie dotyczy pomieszczeń mieszkalnych bez względu na rodzaj budynku oraz pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi w budynkach użyteczności publicznej, z wyjątkiem pomieszczeń w zakładach pracy, dla których najwyższe dopuszczalne stężenia czynników szkodliwych dla zdrowia określają odrębne przepisy.

§  2.

1. Zanieczyszczenie powietrza w pomieszczeniach mieszkalnych i użyteczności publicznej oznacza niepożądane domieszki substancji chemicznych w powietrzu, które ze względu na rodzaj i poziom stężenia mogą wywierać szkodliwy wpływ na zdrowie użytkowników tych obiektów.

2. Użyte określenie stężenie substancji oznacza stężenie stwierdzone w czasie pobrania prób wynoszących od 2 do 24 godzin i odnoszone do dopuszczalnych wartości średniodobowych.

§  3.

1. Wielkość dopuszczalnych stężeń substancji zanieczyszczających powietrze w pomieszczeniach, o których mowa w § 1, określa załącznik.

2. W przypadku substancji nie wymienionych w załączniku, o którym mowa w ust. 1, dopuszczalne stężenia substancji zanieczyszczających powietrze pomieszczeń nie powinny przewyższać najwyższych stężeń średniodobowych tych substancji dopuszczalnych w powietrzu atmosferycznym (zewnętrznym) na obszarach chronionych - określonych w odrębnych przepisach.

3. W sytuacjach, dla których nie można określić dopuszczalnego stężenia substancji zanieczyszczających powietrze na podstawie ust. 1 i 2, dopuszczalne stężenie substancji ustala Główny Inspektor Sanitarny.

§ 4. Określone zgodnie z § 3 dopuszczalne stężenia substancji w powietrzu uważa się za nieprzekroczone, jeżeli w badanym powietrzu średnie stężenia substancji nie przewyższają podanych wartości a stężenie wykazane w pojedynczych badaniach przekraczają te wartości nie więcej niż o 50%.

§  5.

1. Substancje zanieczyszczające powietrze, których działanie na organizm może sumować się powinny być oceniane łącznie, a ich stężenie powinno być porównywane z dopuszczalnymi stężeniami tych substancji.

2. Suma ilorazów złożonych z pomierzonych stężeń poszczególnych substancji w licznikach i ich najwyższych dopuszczalnych stężeń w mianownikach powinna mieścić się poniżej wartości 1.

3. W szczególnych przypadkach warunki oceny, o której mowa w ust. 1 ustala Państwowy Zakład Higieny lub Instytut Medycyny Morskiej i Tropikalnej - w porozumieniu z Instytutem Techniki Budowlanej.

§ 6. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem podpisania.

ZAŁĄCZNIK 

Najwyższe dopuszczalne stężenia substancji w powietrzu pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi.

Lp.	Nazwa substancji	Najwyższe dopuszczalne stężenie w mg/m^3
1	Akrylonitryl		0,02
2	Benzen		0,07
3	Butylowy alkohol		0,5
4	Chlorobenzeny (bez heksachlorobenzenu)		0,1
5	Chlorofenole:
	a) mono- i dichlorofenole		0,01
	b) tri-, tetra- i pentachlorofenol		0,005
6	Chloronaftaleny		0,015
7	Cykloheksan		0,5
8	Fenol		0,02
9	Formaldehyd		0,05
10	Lindan (gamma sześciochlorocykloheksan)		0,003
11	Naftalen		0,02
12	Winylu chlorek		0,005