Wyjaśnienie niektórych przepisów o funduszu gminnym i ulgach inwestycyjnych dla gospodarstw rolnych.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MF.1973.8.23

Akt utracił moc

Wersja od: 19 czerwca 1973 r.

OKÓLNIK Nr 20/PO

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 6 czerwca 1973 r.

w sprawie wyjaśnienia niektórych przepisów o funduszu gminnym i ulgach inwestycyjnych dla gospodarstw rolnych.

W celu jednolitego stosowania przepisów o funduszu gminnym i w sprawie ulg z tytułu nakładów inwestycyjno-remontowych w gospodarstwach rolnych, Ministerstwo Finansów na podstawie art. 2 ust. 3 pkt 1 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym (Dz. U. z 1963 r. Nr 11, poz. 60) wyjaśnia, co następuje:

1. Za "grunty pod wodami", o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 29 listopada 1972 r. o funduszu gminnym (Dz. U. Nr 49, poz. 313) uważa się grunty pod wodami stojącymi w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 grudnia 1971 r. w sprawie opodatkowania podatkiem gruntowym działów specjalnych (Dz. U. Nr 34, poz. 300) i które jako grunty pod wodami stojącymi wpisane są w ewidencji gruntów i w gminnych (b. gromadzkich) księgach gospodarczych.

Uprawnienia gminnych rad narodowych, określone w art. 6 ust. 2 pkt 5 ustawy o funduszu gminnym, dotyczące obniżenia nie więcej niż o 50% stawek świadczeń na fundusz dla państwowych gospodarstw rybackich, odnoszą się wyłącznie do stawek od gruntów pod wodami stojącymi, natomiast nie dotyczą stawek od innych gruntów, wchodzących w skład gospodarstw rolnych, prowadzonych przez państwowe gospodarstwa rybackie.

2. Przez "urządzenia do rozprowadzania wody w gospodarstwie", o których mowa w § 2 pkt 3 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 1972 r. w sprawie ulg z tytułu nakładów inwestycyjno-remontowych w gospodarstwach rolnych (Monitor Polski Nr 57, poz. 307) zwanego dalej zarządzeniem, rozumie się hydrofory wraz z rurami doprowadzającymi wodę do budowli lub budynków inwentarskich i gospodarczych albo do kuchni w budynkach mieszkalnych związanych z gospodarstwem rolnym oraz instalacje wewnętrzne w budynkach inwentarskich i w kuchni.

3. Podatnicy, o których mowa w § 5 i 6 zarządzenia będą mieli prawo do ulg z tytułu inwestycji wymienionych w tych przepisach, jeżeli dokonają inwestycji w latach 1973-1975 i spełnili lub spełnią warunki określone w § 5 i 6 zarządzenia w okresie 5 lat przed rozpoczęciem inwestycji.

4. Przez kwotę 100.000 zł, określoną w § 10 zarządzenia rozumie się kwotę ulgi wykorzystaną (odpisaną).

5. Przepis § 19 pkt 1 zarządzenia stanowi, że do inwestycji rozpoczętych przed dniem 1 stycznia 1973 r., a zakończonych po tym dniu, z tytułu których przysługiwała ulga na podstawie zarządzenia Ministra Finansów z dnia 5 grudnia 1970 r. w sprawie ulg z tytułu nakładów inwestycyjno-remontowych w gospodarstwach rolnych (Monitor Polski Nr 42, poz. 316) stosuje się zasady ustalone w zarządzeniu z dnia 19 grudnia 1972 r. Oznacza to, że do takich inwestycji stosuje się wszystkie przepisy nowego zarządzenia, w tym również dotyczące najniższej granicy nakładów (10.000 zł lub 5.000 zł), 30%-owej wysokości ulgi, górnej granicy ulgi w wysokości 100.000 zł oraz przepisy o postępowaniu określone w tym zarządzeniu.

6. W myśl § 21 ust. 2 zarządzenia, przepisy zarządzenia Ministra Finansów z dnia 5 grudnia 1970 r. stosuje się do inwestycji zakończonych do dnia 31 grudnia 1972 r., co do których wnioski o przyznanie ulgi zostały złożone przed dniem 1 stycznia 1973 r. (tj. przed wejściem w życie zarządzenia) i przed tym dniem nie rozpatrzone. Z przepisu tego wynika, że wnioski o przyznanie ulgi z tytułu inwestycji zakończonych do dnia 31 grudnia 1972 r., złożone po tym dniu, podlegają rozpatrzeniu według zasad ustalonych w nowym zarządzeniu; jeżeli chodzi o najniższą powierzchnię sadu i najniższą granicę nakładów, od których uzależnione jest przyznanie ulgi, należy stosować jednak przepisy ustalone w zarządzeniu z dnia 5 grudnia 1970 r.