Wprowadzenie Karty Audytu Wewnętrznego w Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska.
Dz.Urz.GDOŚ.2011.1.11
Akt obowiązującyZARZĄDZENIE Nr 30
GENERALNEGO DYREKTORA OCHRONY ŚRODOWISKA
z dnia 28 lipca 2011 r.
w sprawie wprowadzenia Karty Audytu Wewnętrznego w Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska
ZAŁĄCZNIK
KARTA AUDYTU WEWNĘTRZNEGO
KARTA AUDYTU WEWNĘTRZNEGO
I. Ogólne zasady i cele audytu wewnętrznego
1. Ogólnym celem prowadzenia audytu wewnętrznego jest wspieranie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w realizacji celów i zadań.
2. Audyt wewnętrzny prowadzi audytor wewnętrzny zatrudniony w Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska (zwanej dalej "GDOŚ").
3. Audyt wewnętrzny, poprzez systematyczną, niezależną i obiektywną ocenę kontroli zarządczej w GDOŚ, dostarcza Generalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska racjonalne zapewnienie, że systemy kontroli zarządczej działają prawidłowo (czynności zapewniające).
4. Audyt wewnętrzny, poprzez czynności doradcze, przyczynia się do usprawniania funkcjonowania GDOŚ.
5. Rola audytu wewnętrznego polega na wykrywaniu i oszacowaniu potencjalnego ryzyka, mogącego pojawiać się w ramach działalności GDOŚ oraz na badaniu i ocenianiu adekwatności, skuteczności i efektywności systemów kontroli zarządczej, mających na celu eliminowanie lub ograniczanie takiego ryzyka.
6. Audyt wewnętrzny obejmuje czynności o charakterze zapewniającym i doradczym. Podstawowe znaczenie mają czynności o charakterze zapewniającym. Działania o charakterze doradczym mogą być wykonywane, o ile ich cel i zakres nie naruszają zasady obiektywizmu i niezależności audytora wewnętrznego.
II. Prawa i obowiązki audytora wewnętrznego
Audytor wewnętrzny:
III. Niezależność
Audytor wewnętrzny:
IV. Zakres audytu wewnętrznego
1. Audyt wewnętrzny obejmuje zespół działań podejmowanych w celu dostarczenia systematycznej, niezależnej i obiektywnej oceny kontroli zarządczej, a w szczególności:
2. Audyt wewnętrzny obejmuje także wykonywanie czynności doradczych, których charakter i zakres jest uzgodniony z Generalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska, a których celem jest zwłaszcza usprawnianie funkcjonowania GDOŚ.
3. Audyt wewnętrzny może objąć zakresem swojego badania wszystkie obszary działania GDOŚ.
4. Zakres audytu wewnętrznego nie może być ograniczany. Audytor wewnętrzny niezwłocznie powiadamia Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska oraz Dyrektora Generalnego GDOŚ o wszelkich próbach ograniczania zakresu audytu.
5. Audytor wewnętrzny dysponuje pełną swobodą w zakresie identyfikacji obszarów ryzyka.
V. Planowanie i sprawozdawczość
1. Audyt wewnętrzny przeprowadza się na podstawie rocznego planu audytu wewnętrznego, a w uzasadnionych przypadkach również poza planem audytu wewnętrznego.
2. Audytor wewnętrzny opracowuje w oparciu o analizę ryzyka i priorytety wyznaczone przez Komitet Audytu długoterminowy (strategiczny) plan audytu.
3. Audytor wewnętrzny sporządza sprawozdanie z przeprowadzonego audytu, w którym przedstawia w sposób jasny, rzetelny i zwięzły wyniki audytu wewnętrznego. Sposób i tryb przekazania sprawozdania określają odrębne przepisy.
4. Przynajmniej raz na kwartał audytor wewnętrzny przedstawia Generalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska informację o stanie realizacji planu audytu oraz działań podejmowanych poza planem.
5. Do końca stycznia każdego roku audytor wewnętrzny przedstawia Generalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska sprawozdanie z wykonania planu audytu za rok poprzedni. Kopię sprawozdania przesyła do 15 lutego każdego roku do komórki audytu wewnętrznego utworzonej w Ministerstwie Środowiska.
6. Jeżeli w trakcie przeprowadzania audytu audytor wewnętrzny dostrzeże znamiona czynów, które według jego oceny kwalifikują się do wszczęcia postępowania w zakresie dyscypliny finansów publicznych, postępowania karnego lub postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, wówczas ma obowiązek o tym fakcie zawiadomić Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska.
VI. Relacje z Najwyższą Izbą Kontroli (NIK) i innymi instytucjami kontrolnymi
1. Podczas planowania i wykonywania zadań audytowych, audytor bierze pod uwagę, o ile jest to możliwe, plan czynności kontrolnych i sprawdzających, wykonywanych przez Najwyższą Izbę Kontroli (NIK) i inne instytucje kontrolne tak, aby uniknąć niepotrzebnego nakładania się kontroli i audytów.
2. Przy dokonywaniu analizy ryzyka audytor uwzględnia wyniki kontroli i sprawdzeń dokonanych przez NIK i inne instytucje kontrolne.
3. Audytor porozumiewa się z NIK i innymi instytucjami kontrolnymi za pośrednictwem lub w porozumieniu z Generalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska.
4. Dokumentacja z przeprowadzania audytu wewnętrznego, w tym sprawozdania i notatki z czynności sprawdzających, mogą być udostępniane NIK i innym instytucjom kontrolnym za pośrednictwem Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska.