Warunki techniczne utrzymania i użytkowania obiektów budowlanych jednostek organizacyjnych resortu sprawiedliwości.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MS.1985.6.32

Akt utracił moc

Wersja od: 19 sierpnia 1985 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 19 sierpnia 1985

w sprawie warunków technicznych utrzymania i użytkowania obiektów budowlanych jednostek organizacyjnych resortu sprawiedliwości

Na podstawie art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 38, poz. 229, z 1981 r. Nr 12, poz. 57, z 1983 r. Nr 44, poz. 200 i 201 oraz z 1984 r. Nr 35, poz. 185 i 186) zarządza się, co następuje:

§ 1. Utrzymanie i użytkowanie obiektów budowlanych jednostek organizacyjnych resortu sprawiedliwości realizowane jest zgodnie z warunkami technicznymi określonymi w instrukcji, stanowiącej załącznik do zarządzenia.

§ 2. Zarządzenia nie stosuje się do budynków mieszkalnych oraz do obiektów budowlanych przedsiębiorstw przywięziennych. Warunki techniczne utrzymania i użytkowania tych budynków i obiektów regulują odrębne przepisy.

§ 3. Traci moc zarządzenie nr 72/73 Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 listopada 1973 r. w sprawie gospodarki remontowej budynków i budowli będących w użytkowaniu jednostek organizacyjnych Ministerstwa Sprawiedliwości.

§ 4. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem podpisania.

ZAŁĄCZNIK 

INSTRUKCJA

w sprawie warunków technicznych utrzymania i użytkowania obiektów budowlanych jednostek organizacyjnych resortu sprawiedliwości

I.

Przepisy ogólne

1. Jednostki organizacyjne resortu sprawiedliwości mają obowiązek utrzymywania budynków wraz z wszelkimi instalacjami i urządzeniami w stanie pełnej sprawności technicznej. W tym celu służby inwestycyjne i gospodarcze poszczególnych jednostek prowadzą remonty obiektów oraz ich konserwację.

2. Wykonawstwo czynności konserwacyjnych oraz remontów bieżących powinno być, w miarę możliwości, wykonywane we własnym zakresie. Dotyczy to w szczególności jednostek więziennictwa oraz zakładów dla nieletnich. Jednostki te dla wykonywania remontów powinny powoływać własne brygady remontowo-budowlane.

3. Konserwacja obiektów oraz prowadzenie remontów bieżących należy do obowiązków służb gospodarczych poszczególnych jednostek organizacyjnych resortu sprawiedliwości.

II.

Klasyfikacja remontów

1. Gospodarka remontowa powinna być oparta na systemie planowo-zapobiegawczym, ustalającym zakres i rodzaj remontów w wyniku planowanych przeglądów okresowych. Przy ustalaniu zakresu robót remontu kapitalnego, należy uwzględniać kompleksowo wszystkie roboty do wykonania. W zależności od zakresu robót mogą być przeprowadzane remonty kapitalne lub bieżące.

2. Remonty kapitalne obejmują roboty, których koszt wynosi 10-70% wartości odtworzeniowej obiektu lub urządzenia, a ich wykonanie przywraca całemu budynkowi, jego części lub określonemu elementowi konstrukcyjnemu budynku (np. stropom, ścianom nośnym itp.) pierwotną albo prawie pierwotną wartość techniczną i użytkową. Mogą one polegać również na wymianie zużytych instalacji technicznych budynku.

3. Do zakresu remontów kapitalnych mogą być włączone roboty związane z modernizacja obiektu, wykonywane łącznie z robotami o charakterze remontu kapitalnego.

Za modernizację należy uważać te wszystkie zmiany i uzupełnienia, które mają na celu doprowadzenie do poziomu technicznego odpowiadającego współczesnym wymaganiom i potrzebom dla danego rodzaju obiektu, a w szczególności polepszenie stanu higieniczno-sanitarnego oraz poprawę układu funkcjonalnego pomieszczeń i warunków bezpieczeństwa i higieny pracy.

4. Z kredytów remontowych nie wolno wykonywać robót:

1) zmierzających do stworzenia nowego obiektu trwałego,

2) o charakterze remontowym, których koszt przekracza 70% wartości odtworzeniowej budynku.

5. W uzasadnionych przypadkach obiekty stanowiące własność jednostek budżetowych, których koszt remontu przekracza 70% wartości odtworzeniowej mogą być włączone do planu kapitalnych remontów, jeżeli względy ekonomiczne lub inne uzasadniają konieczność wykonania takiego remontu i za zgodą:

1) przy wartości odtworzeniowej do 30 mln złotych - kierownika jednostki, przy której działa służba inwestycyjna,

2) przy wartości powyżej 30 mln zł - dyrektora Departamentu Budżetowo-Gospodarczego Ministerstwa Sprawiedliwości w odniesieniu do jednostek sądownictwa i zakładów dla nieletnich oraz Dyrektora Centralnego Zarządu Zakładów Karnych w odniesieniu do obiektów więziennictwa.

6. Ze środków na remonty kapitalne mogą być wykonywane:

1) podłączenia do sieci wodno-kanalizacyjnej, elektrycznej, gazowej i cieplnej od budynku do sieci zewnętrznej (z wyjątkiem podłączeń do obiektów realizowanych z planu inwestycyjnego),

2) instalacje centralnego ogrzewania wraz z wbudowaną kotłownią, instalacje wodno-kanalizacyjne, gazowe, elektryczne, teletechniczne itp.;

3) unowocześnienia istniejących całych zespołów kuchni, pralni, łaźni, kotłowni, oczyszczalni ścieków, warsztatów wraz z dokonaniem niezbędnych zakupów wyposażenia wbudowanego (np. kotły, pompy, meble wbudowane itp.),

4) zabezpieczenia przed dalszą dewastacją budynków nieczynnych gospodarczo, nadających się do odbudowy ze względu na dobry stan techniczny,

5) elewacje budynków oraz adaptacje strychów i innych pomieszczeń na cele mieszkalne, socjalne lub administracyjne,

6) uzupełniania brakujących obiektów administracyjnych (pomieszczenia magazynowe oraz poczekalnie dla odwiedzających o pow. do 60 m², dyżurki, spacerniki), gospodarczych i ochronnych (np. ogrodzenia, budynki-wieżyczki strażnicze, pomieszczenia dla psów służbowych, podjazdy dla samochodów, urządzenia zapobiegające kontaktowaniu się skazanych itp.),

7) wymiany pokrycia obiektu, roboty izolacyjne oraz impregnacyjno-odgrzybieniowe.

7. Do remontów bieżących zalicza się wszystkie roboty nie wchodzące w zakres remontów kapitalnych, w tym również roboty konserwacyjne, tj. drobne roboty naprawcze i zabezpieczające.

III.

Tryb opracowania i zatwierdzania planu remontów

1. Planowanie remontów obejmuje następujące etapy:

1) zebranie danych o potrzebach remontowych na podstawie dokonanego przeglądu oraz opracowanie wniosków remontowych według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do Instrukcji.*

2) sporządzenie projektu planu remontów polegającego na podsumowaniu i zestawieniu wniosków remontowych według hierarchii potrzeb,

3) sporządzenie planu wykonawczego remontów według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do Instrukcji,*

4) opracowanie planów wieloletnich.

2. Przegląd obejmuje czynności związane z ustaleniem stanu i stopnia zużycia poszczególnych elementów budynku lub instalacji. W wyniku przeglądu należy zakwalifikować budynek lub jego część do remontu kapitalnego lub bieżącego oraz określić zakres niezbędnych robót remontowych, a także ustalić pilność wykonania robót. Przy ustalaniu kolejności robót należy przede wszystkim uwzględnić prace związane z remontem zapewniającym bezpieczeństwo osób przebywających w budynku lub jego pobliżu. W szczególności należy określić stan:

1) pokrycia dachowego oraz obróbek blacharskich, a także rynien i rur spustowych,

2) konstrukcji dachowej,

3) stropów (pęknięcia, ugięcia, rysy itp.),

4) konstrukcji ściennych (wybrzuszenia, pęknięcia) wraz z elewacją i wszelkimi ozdobami architektonicznymi, jak: gzymsy, okładziny, balkony,

5) izolacji termicznej oraz przeciwwilgociowej wraz ze stwierdzeniem ewentualnego występowania przemarzania, zawilgocenia ścian i stropów lub zagrzybienia,

6) klatek schodowych, pomieszczeń piwnicznych, sanitariatów itp.,

7) instalacji elektrycznej, gazowej, wodno-kanalizacyjnej, cieplnej itp.,

8) urządzeń zapewniających prawidłową ochronę środowiska.

Budynki zabytkowe powinny być remontowane w uzgodnieniu z pracowniami konserwacji zabytków.

3. Przeglądy mają charakter okresowy. Każda nieruchomość powinna być poddana szczegółowemu, kompleksowemu przeglądowi przynajmniej raz na 3 lata.

W pierwszej kolejności należy zaplanować przegląd obiektów, co do których jednostka ma informacje lub zgłoszenia o pilności dokonania remontów.

4. Służby gospodarcze odpowiadające za właściwą eksploatację i utrzymanie obiektów i urządzeń dokonują stałych przeglądów nieruchomości przynajmniej raz w roku, a także podejmują bieżące działania zapobiegające dekapitalizacji majątku trwałego.

5. Przeglądy, o których mowa w pkt 3, planują i przeprowadzają służby inwestycyjne z udziałem przedstawicieli użytkownika i służb gospodarczych.

Przeglądu należy dokonać komisyjnie. Przewodniczącym zespołu jest przedstawiciel inwestora. Przegląd może być dokonany przy udziale osób mających przygotowanie zawodowe wymagane do pełnienia funkcji kierownika budowy lub robót przy budowie analogicznego obiektu. Kontrole stanu technicznego instalacji elektrycznych i piorunochronowych oraz gazowych powinny przeprowadzać osoby mające kwalifikacje wymagane przy wykonywaniu dozoru lub usług w zakresie naprawy i konserwacji odpowiednich urządzeń energetycznych i innych.

6. Komisja dokonująca kompleksowego przeglądu obiektów wpisuje ustalenia i wnioski w kartach przeglądu. Karta przeglądu, sporządzona według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do Instrukcji,* powinna być założona przez służbę inwestycyjną działającą na danym terenie dla każdego obiektu oddzielnie. Jeżeli na nieruchomości znajduje się kilka obiektów, karta przeglądu powinna być założona oddzielnie dla każdego obiektu.

Na podstawie ustaleń komisji dokonującej kompleksowego przeglądu nieruchomości, służba inwestycyjna sporządza wnioski remontowe (pkt 1) wyłącznie dla remontów kapitalnych, przy czym ogólny koszt remontu określa się na podstawie obowiązujących w danym roku cen materiałów i urządzeń, transportu, najmu sprzętu oraz obowiązujących stawek za robociznę.

Przez koszt ogólny remontu należy rozumieć sumę wszystkich kosztów związanych z przygotowaniem i realizacją remontu, tzn. koszty opracowania dokumentacji projektowej, ewentualnych ekspertyz i orzeczeń, wykonawstwa robót, nadzoru autorskiego i realizacji remontu.

Wniosek remontowy powinien obejmować pełny zakres robót koniecznych do wykonania, niezależnie od etapów ich realizacji w poszczególnych latach.

Wniosek remontowy sporządza się oddzielnie dla każdego budynku, w którym ma być przeprowadzony remont.

Dla robót towarzyszących, które mają być wykonane na terenie jednostki (np. remont sieci zewnętrznych wodno-kanalizacyjnych, elektrycznych, ogrodzenia, wieżyczki, chodniki), sporządza się jeden wniosek remontowy obejmujący wszystkie wymienione roboty.

7. Remonty bieżące i konserwacje wykonuje się na podstawie harmonogramu robót opracowanego w związku z dokonanym przeglądem obiektu. W przypadku awarii lub nieprzewidzianego zwiększenia zakresu robót konserwacyjno-remontowych należy sporządzić protokół konieczności według wzoru, stanowiącego załącznik nr 5 do Instrukcji.* Harmonogram oraz protokół konieczności podlegają zatwierdzeniu przez kierownika jednostki organizacyjnej zarządzającej nieruchomością.

8. Wniosek remontowy zatwierdza w odniesieniu do remontów kapitalnych podejmowanych w obiektach:

1) sądownictwa i zakładów dla nieletnich - prezes sądu wojewódzkiego nadzorujący działalność służby inwestycyjnej,

2) więziennictwa - dyrektor okręgowego zarządu zakładów karnych.

Zatwierdzony wniosek remontowy jest podstawą do podjęcia prac programowo-planistycznych i do zlecenia opracowania dokumentacji dla robót awaryjnych i drobnych, których koszt nie powinien przekraczać 20% wartości odtworzeniowej obiektu.

Zlecenie dokumentacji dla pozostałych robót, a w szczególności dotyczących kompleksowych modernizacji obiektów wymaga pisemnej zgody Ministerstwa Sprawiedliwości lub Centralnego Zarządu Zakładów Karnych - w odniesieniu do zadań więziennictwa.

9. Na podstawie zatwierdzonych wniosków remontowych oraz analizy przebiegu realizacji robót, służba inwestycyjna sporządza projekt planu remontów kapitalnych.

Ministerstwo Sprawiedliwości, a w odniesieniu do zadań więziennictwa - Centralny Zarząd Zakładów Karnych przeprowadzają analizę nadesłanych projektów planów remontów i określają możliwości realizacyjne w dostosowaniu do wstępnych decyzji finansowych określonych przez Ministerstwo Finansów na rok następny.

Po zatwierdzeniu budżetu resortu, Ministerstwo Sprawiedliwości dokonuje podziału środków pomiędzy sądy wojewódzkie nadzorujące działalność służb inwestycyjnych i Centralny Zarząd Zakładów Karnych. Dyrektor Centralnego Zarządu Zakładów Karnych dokonuje rozdziału środków dla poszczególnych okręgowych zarządów zakładów karnych.

10. Projekt planu remontów kapitalnych sporządza się według wzoru, stanowiącego załącznik nr 3 do Instrukcji.* Przy opracowywaniu projektu tego planu należy kierować się:

1) przyjętymi kierunkami polityki remontowej i określonymi wytycznymi,

2) koncentracją środków na remonty i modernizacje kompleksowe, w tym na remonty obiektów podstawowych.

Do wykonawczego planu remontów mogą być włączone roboty, które mają:

- zatwierdzone wnioski remontowe,

- wymaganą dokumentację projektowo-kosztorysową,

- zapewnione wykonawstwo.

Wykonawczy plan remontów nie może przekraczać przyznanych środków.

11. Wykonawczy plan remontów zatwierdza kierownik jednostki organizacyjnej, przy której działa służba inwestycyjna.

Zatwierdzony wykonawczy plan remontów należy przesłać odpowiednio Ministerstwu Sprawiedliwości lub Centralnemu Zarządowi Zakładów Karnych.

Kierownik jednostki, który zatwierdził wykonawczy plan remontów kapitalnych jest odpowiedzialny za pełne wykonanie planu oraz za sprawną, terminową i oszczędną realizację zaplanowanych robót.

12. Kierownik jednostki, który zatwierdził wykonawczy plan remontów kapitalnych może wprowadzić zmiany w planie nie powodujące przekroczenia przydzielonych środków.

Zmiany w planie remontów powodujące przekroczenie przydzielonych nakładów lub polegające na wprowadzeniu nowych zadań wymagają uzyskania zgody Ministerstwa Sprawiedliwości lub Centralnego Zarządu Zakładów Karnych.

Korekta przydzielonych środków, mająca na celu urealnienie planu remontów kapitalnych oraz dostosowanie wysokości przyznanych środków do możliwości wykonania ustalonego zakresu rzeczowego, dokonywana jest raz w roku - w październiku.

Korekty planu remontów dokonuje:

- Ministerstwo Sprawiedliwości w odniesieniu do pionu sądownictwa i zakładów dla nieletnich,

- Centralny Zarząd Zakładów Karnych w odniesieniu do jednostek więziennictwa.

Przy opracowywaniu projektu preliminarza wydatków na rok następny, sądy wojewódzkie i okręgowe zarządy zakładów karnych zgłaszają zbiorczo dla wszystkich podległych jednostek budżetowych zapotrzebowanie środków finansowych na remonty bieżące i konserwację.

IV.

Dokumentacja remontowa

1. Jednostka prowadząca remonty powinna mieć dla każdego rodzaju remontu następującą dokumentację:

1) dla remontów bieżących - zatwierdzony harmonogram lub protokół konieczności, a w uzasadnionych przypadkach - dokumentację uproszczoną, która powinna zawierać dokumentację wyszczególnioną w ust. 3,

2) dla remontów kapitalnych - zatwierdzony wniosek remontowy i kartę ewidencyjną dostosowaną do rodzaju robót, sporządzoną według wzoru stanowiącego załącznik Nr 4 do Instrukcji * oraz dokumentację projektową.

2. W przypadku realizacji remontów kapitalnych, obejmujących roboty proste i nieskomplikowane, bez kompleksowej modernizacji obiektu, należy przystąpić do opracowania dokumentacji jednostadiowej bez konieczności opracowania założeń techniczno-ekonomicznych.

3. Dokumentacja uproszczona powinna zawierać:

- uzasadnienie potrzeby realizacji remontu,

- rysunki z opisem technicznym (jeżeli wykonanie remontu tego wymaga),

- zestawienie kosztów robót.

______

* Wzorów nie zamieszczono. Wzory te przekazane zostały zainteresowanym jednostkom organizacyjnym.