Ustalenie regulaminu pracy Ministerstwa Spraw Zagranicznych i placówek zagranicznych.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MSZ.2004.2.24

Akt obowiązujący

Wersja od: 20 kwietnia 2004 r.

DECYZJA Nr 8

DYREKTORA GENERALNEGO SŁUŻBY ZAGRANICZNEJ

z dnia 29 marca 2004 r.

w sprawie ustalenia regulaminu pracy Ministerstwa Spraw Zagranicznych i placówek zagranicznych.

Na podstawie art. 104², § 1 Kodeksu pracy postanawia się, co następuje:

§ 1. Ustala się regulamin pracy Ministerstwa Spraw Zagranicznych i placówek zagranicznych, stanowiący załącznik do decyzji.

§ 2. W terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie decyzji Komisja do spraw rozwoju zawodowego opracuje projekt Programu Rozwoju Zawodowego Służby Zagranicznej i przedłoży go dyrektorowi generalnemu służby zagranicznej do zatwierdzenia.

§ 3. W terminie dwóch miesięcy od dnia wejścia w życie decyzji kierownicy placówek zagranicznych i dyrektorzy komórek organizacyjnych Ministerstwa Spraw Zagranicznych dokonają analizy rozkładu czasu pracy w kierowanych przez nich placówkach zagranicznych i komórkach organizacyjnych oraz w razie potrzeby przedstawią dyrektorowi generalnemu służby zagranicznej wnioski o ustalenie rozkładu czasu pracy.

§ 4. Decyzja wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia podania jej do wiadomości pracownikom Ministerstwa Spraw Zagranicznych i placówek zagranicznych.

ZAŁĄCZNIK

REGULAMIN PRACY

Ministerstwa Spraw Zagranicznych i placówek zagranicznych

Rozdział  I

Postanowienia ogólne

§ 1. Regulamin pracy, zwany dalej "Regulaminem", ustala organizację i porządek w procesie pracy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i placówkach zagranicznych oraz związane z nimi prawa i obowiązki pracowników i pracodawców.

§ 2. W rozumieniu regulaminu:

1) pracodawcą jest:

a) w odniesieniu do członków służby zagranicznej i pracowników Gabinetu Politycznego Ministra - Ministerstwo Spraw Zagranicznych,

b) w odniesieniu do pracowników niebędących członkami służby zagranicznej - placówka zagraniczna, w której są zatrudnieni;

2) pracownikiem jest osoba zatrudniona w Ministerstwie Spraw Zagranicznych lub w placówce zagranicznej, bez względu na podstawę nawiązania stosunku pracy;

3) osobą dokonującą za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy jest:

a) w odniesieniu do członków służby zagranicznej - dyrektor generalny służby zagranicznej lub osoba pisemnie przez niego upoważniona,

b) w odniesieniu do pracowników niebędących członkami służby zagranicznej - kierownik placówki zagranicznej, w której są zatrudnieni,

c) w odniesieniu do pracowników Gabinetu Politycznego Ministra - Minister Spraw Zagranicznych lub osoba pisemnie przez niego upoważniona.

§ 3. Dyrektor generalny służby zagranicznej ustala regulamin wynagradzania pracowników placówek zagranicznych niebędących członkami służby zagranicznej.

§  4.

1. Każdemu pracownikowi przed rozpoczęciem przez niego pracy należy udostępnić Regulamin.

2. Pracownik potwierdza zapoznanie się z treścią Regulaminu poprzez podpisanie oświadczenia, którego wzór stanowi załącznik Nr 1 do Regulaminu.

3. Regulamin jest dostępny do wglądu w komórce organizacyjnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych właściwej w sprawach zatrudnienia oraz u kierowników placówek zagranicznych.

Rozdział  II

Wypłata wynagrodzenia, dodatków i zasiłków

§  5.

1. Wynagrodzenie wypłaca się:

1) członkowi służby zagranicznej zajmującemu stanowisko w Ministerstwie Spraw Zagranicznych - z dołu w ostatnim dniu roboczym każdego miesiąca, do rąk pracownika w kasie Ministerstwa Spraw Zagranicznych lub w inny sposób zgodny z uprzednią dyspozycją pracownika;

2) członkowi służby zagranicznej zajmującemu stanowisko w placówce zagranicznej - z dołu w ostatnim dniu roboczym każdego miesiąca:

a) w złotych polskich - zgodnie z uprzednim wnioskiem pracownika - przelewem na wskazany rachunek bankowy w Polsce lub w kasie Ministerstwa Spraw Zagranicznych do rąk ustanowionego pełnomocnika, albo

b) w walucie państwa przyjmującego - w przypadku złożenia przez pracownika wniosku, o którym mowa w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej - w kasie placówki do rąk pracownika lub ustanowionego przez niego pełnomocnika;

3) pracownikowi niebędącemu członkiem służby zagranicznej - z dołu w ostatnim dniu roboczym każdego miesiąca do rąk pracownika w kasie placówki lub w kasie Ministerstwa Spraw Zagranicznych albo za jego uprzednią pisemną zgodą na wskazany rachunek bankowy w Polsce.

2. W rozumieniu Regulaminu walutą państwa przyjmującego są znaki pieniężne będące w państwie przyjmującym prawnym środkiem płatniczym.

§  6.

1. Wniosek, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 2 lit. b pracownik składa przed wyjazdem na placówkę zagraniczną.

2. W trakcie pobytu w placówce zagranicznej pracownik może złożyć wniosek o wypłacanie wynagrodzenia w walucie państwa przyjmującego od dnia 1 lipca lub 1 stycznia każdego roku. Wniosek powinien być złożony z przynajmniej miesięcznym wyprzedzeniem.

§  7.

1. Dodatek zagraniczny przysługujący członkowi służby zagranicznej wykonującemu obowiązki służbowe w placówce zagranicznej oraz dodatek walutowy przysługujący pracownikowi placówki zagranicznej niebędącemu członkiem służby zagranicznej wypłaca się z góry w pierwszym dniu roboczym miesiąca do rąk pracownika w kasie placówki zagranicznej lub za jego uprzednią, pisemną zgodą przelewem na wskazany przez pracownika rachunek bankowy w państwie przyjmującym.

2. Inne należne pracownikowi dodatki oraz zasiłki wypłaca się wraz z wynagrodzeniem.

§  8.

1. Z wynagrodzenia za pracę wolno potrącać następujące należności:

1) sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych;

2) sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne;

3) zaliczki pieniężne udzielone pracownikowi na poczet wynagrodzenia;

4) kary pieniężne nałożone na pracownika za nieprzestrzeganie porządku i dyscypliny pracy, zgodnie z Regulaminem;

5) inne potrącenia za uprzednią pisemną zgodą pracownika.

2. Odliczenia i potrącenia z wynagrodzenia mogą być dokonywane jedynie zgodnie z przepisami Kodeksu pracy.

§  9.

1. Wynagrodzenie pracownik pobiera osobiście, a w przypadku choroby, urlopu lub innej przeszkody, wypłata może nastąpić do rąk innej osoby na podstawie pisemnego pełnomocnictwa z podpisem urzędowo poświadczonym.

2. Pracownik lub ustanowiony przez niego pełnomocnik odbierający wynagrodzenie w kasie obowiązany jest pokwitować to podpisem na liście płac.

3. Małżonek pracownika może odebrać należne pracownikowi wynagrodzenie z zachowaniem warunków określonych w przepisach Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Rozdział  III

Obowiązki pracodawcy i pracownika

§  10.

1. Pracodawca obowiązany jest w szczególności:

1) organizować pracę w sposób zapewniający pełne wykorzystanie czasu pracy i osiąganie przez pracowników, przy wykorzystaniu ich uzdolnień i kwalifikacji, wysokiej wydajności i należytej jakości pracy;

2) przekazać pracownikowi na piśmie zakres obowiązków wykonywanych na obejmowanym przez pracownika stanowisku;

3) zapewnić sprawny obieg dokumentacji i korespondencji wewnętrznej oraz jej przechowywanie w sposób gwarantujący ochronę informacji niejawnych;

4) zapewnić bezpieczne, higieniczne i estetyczne warunki pracy;

5) opracować program rozwoju zawodowego określający wymagania stawiane w służbie zagranicznej dla poszczególnych stanowisk i stopni oraz zasady awansu zawodowego w służbie;

6) ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji i umiejętności przydatnych w służbie zagranicznej, zwłaszcza zgodnie z programem rozwoju zawodowego;

7) szanować godność i prawa pracownika;

8) prowadzić dokumentację w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akta osobowe pracowników;

9) terminowo wypłacać wynagrodzenie za pracę, dodatki i zasiłki, o których mowa w przepisach Regulaminu;

10) wyposażyć stanowiska pracy w urządzenia niezbędne do wykonywania obowiązków przez pracowników.

2. Pracodawca obowiązany jest wyposażyć pracowników zatrudnionych na niektórych stanowiskach w odzież i obuwie ochronne oraz środki ochrony indywidualnej i higieny osobistej, określone w załączniku Nr 2 do regulaminu.

§ 11. Pracownicy mają równe prawa z tytułu jednakowego wypełniania takich samych obowiązków; dotyczy to w szczególności równego traktowania kobiet i mężczyzn w zatrudnieniu, z poszanowaniem uprawnień pracowników związanych z rodzicielstwem.

§ 12. Pracownik obowiązany jest w szczególności:

1) przestrzegać i efektywnie wykorzystywać ustalony czas pracy;

2) wykonywać obowiązki i powierzone zadania starannie i terminowo, zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą i kwalifikacjami zawodowymi;

3) przestrzegać przepisów prawa pracy i przepisów Regulaminu;

4) dbać o mienie i estetykę miejsca pracy, dobrą atmosferę i poprawne relacje ze współpracownikami;

5) rzetelnie wykonywać polecenia przełożonych, o ile nie są sprzeczne z prawem;

6) doskonalić warsztat pracy;

7) dbać o schludny wygląd, stosowny do zajmowanego stanowiska i wykonywanych obowiązków, zgodny z protokołem dyplomatycznym i dobrymi obyczajami;

8) przestrzegać przepisów o ochronie informacji niejawnych oraz innych przepisów dotyczących ochrony tajemnicy prawem chronionej;

9) nie wykonywać zajęć, które pozostawałyby w sprzeczności z obowiązkami służbowymi albo mogłyby wywołać podejrzenie o stronniczość lub chęć uzyskania korzyści osobistej lub majątkowej;

10) informować właściwą w sprawach zatrudnienia komórkę organizacyjną Ministerstwa Spraw Zagranicznych o zmianie danych personalnych, zwłaszcza dotyczących:

a) wykształcenia,

b) stanu cywilnego i rodzinnego, zwłaszcza zawarcia i ustania związku małżeńskiego, urodzenia dziecka, zgonu członka najbliższej rodziny,

c) karalności pracownika w wyniku postępowania karnego,

d) miejsca zamieszkania;

11) stosownie do obowiązujących przepisów składać oświadczenie o swoim stanie majątkowym;

12) w przypadku zakończenia pracy na dotychczas zajmowanym stanowisku pracy zdać je bezpośredniemu przełożonemu oraz - w przypadku wydania przez bezpośredniego przełożonego takiego polecenia - sporządzić w formie pisemnej wykaz spraw w toku realizacji.

§ 13. Pracownik zajmujący stanowisko dyrektora komórki organizacyjnej lub kierownika placówki zagranicznej w przypadku zakończenia pracy na tym stanowisku obowiązany jest sporządzić protokół zdawczo-odbiorczy, o którym mowa w § 13 regulaminu organizacyjnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, stanowiącego załącznik do zarządzenia Nr 3 Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie nadania regulaminu organizacyjnego Ministerstwu Spraw Zagranicznych (Dz. Urz. Min. Spraw Zagr. z 2004 r. Nr 1, poz. 6), według wzoru i zgodnie z instrukcjami stanowiącymi załącznik Nr 3 do Regulaminu.

Rozdział  IV

Porządek wewnętrzny w zakładzie pracy

§  14.

1. Pracownicy wchodzą do budynków Ministerstwa Spraw Zagranicznych na podstawie kart identyfikacyjnych.

2. Zasady wchodzenia i poruszania się w budynkach Ministerstwa Spraw Zagranicznych określa instrukcja dyrektora generalnego służby zagranicznej.

§ 15. Zasady wchodzenia i poruszania się w budynku placówki zagranicznej ustalają ich kierownicy w porozumieniu z pełnomocnikiem do spraw ochrony informacji niejawnych.

§  16.

1. Palenie tytoniu w budynkach Ministerstwa Spraw Zagranicznych i placówek zagranicznych dozwolone jest wyłącznie w miejscach do tego celu wyznaczonych.

2. Wprowadzanie zwierząt do budynków Ministerstwa Spraw Zagranicznych lub placówek zagranicznych jest dozwolone wyłącznie za zgodą administratora budynku.

Rozdział  V

Organizacja i czas pracy

§ 17. Czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w jego siedzibie lub innym wyznaczonym miejscu. Wykorzystywanie tego czasu na zajęcia niemające związku z zadaniami służbowymi jest naruszeniem dyscypliny pracy.

§  18.

1. W Ministerstwie Spraw Zagranicznych i w placówkach zagranicznych obowiązuje 8-godzinny dzień pracy od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.15 do 16.15.

2. Dyrektor generalny służby zagranicznej może ustalić w drodze decyzji inny niż określony w ust. 1 rozkład czasu pracy, w tym inne godziny rozpoczęcia i zakończenia pracy dla wszystkich lub dla części pracowników Ministerstwa Spraw Zagranicznych lub placówek zagranicznych, jeżeli jest to uzasadnione potrzebą zorganizowania sprawnej obsługi interesantów lub wymaga tego szczególny charakter wykonywanych zadań.

3. Rozkład czasu pracy w placówce zagranicznej powinien uwzględniać specyfikę państwa przyjmującego, w tym miejscowe zwyczaje, warunki klimatyczne, a także potrzebę poszanowania świąt państwowych i religijnych państwa przyjmującego.

4. W odniesieniu do pracowników łączności rozkład czasu pracy ustalany jest w porozumieniu z dyrektorem właściwej w sprawach łączności komórki organizacyjnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

5. Ustalenie rozkładu czasu pracy, o którym mowa w ust. 2 dokonuje się w formie pisemnej w drodze decyzji, która wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia podania jej do wiadomości pracownikom w sposób zwyczajowo przyjęty.

6. Dyrektor generalny służby zagranicznej może upoważnić kierownika placówki zagranicznej do ustalenia rozkładu czasu pracy dla części lub dla wszystkich pracowników kierowanej przez niego placówki zagranicznej. Ust. 5 stosuje się odpowiednio.

§ 19. Za pracę w porze nocnej uważa się zatrudnienie w godzinach od 22.00 do 6.00.

§  20.

1. Dyrektor generalny służby zagranicznej może ustalić w drodze decyzji zmianowy system pracy dla wszystkich lub dla części pracowników Ministerstwa Spraw Zagranicznych lub placówek zagranicznych z zachowaniem dziennego wymiaru czasu pracy dla poszczególnych pracowników.

2. Rozkład czasu pracy pracowników zatrudnionych w systemach zmianowych ustala się przy zachowaniu czterdziestogodzinnego tygodniowego wymiaru czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nie dłuższym niż 3 miesiące.

§ 21. W przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy i jej organizacją, dyrektor generalny służby zagranicznej może wprowadzić dla niektórych pracowników Ministerstwa Spraw Zagranicznych lub placówek zagranicznych rozkład czasu pracy, w których jest dopuszczalne przedłużenie czasu pracy do 12 godzin na dobę. W tych rozkładach czas pracy nie może jednak przekraczać średnio 40 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym nie dłuższym niż jeden miesiąc.

§ 22. Dyrektor generalny służby zagranicznej może ustalić w drodze decyzji w komórkach organizacyjnych Ministerstwa Spraw Zagranicznych, placówkach zagranicznych lub na niektórych stanowiskach pracy harmonogram pracy w dni tygodnia niebędące dniami pracy, jeżeli praca w te dni jest niezbędna ze względu na szczególny charakter wykonywanych zadań lub interes społeczny. § 18 ust. 6 stosuje się odpowiednio.

§  23.

1. Pracownicy potwierdzają przybycie do pracy przez osobiste podpisanie listy obecności, a także rejestrację za pomocą pracowniczej karty identyfikacyjnej, jeżeli w miejscu pracy są zainstalowane odpowiednie urządzenia.

2. Lista obecności po zakończeniu miesiąca kalendarzowego składana jest odpowiednio we właściwej w sprawach zatrudnienia komórce organizacyjnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych lub w kancelarii placówki zagranicznej.

§  24.

1. Czas pracy nie może przekraczać przeciętnie 40 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym.

2. Jeżeli wymagają tego potrzeby służby zagranicznej, członek służby zagranicznej wykonuje pracę poza normalnymi godzinami pracy, w wyjątkowych przypadkach także w niedziele i święta bez prawa do oddzielnego wynagrodzenia i prawa do czasu wolnego w zamian za czas przepracowany.

3. Przepisu ust.1 nie stosuje się do kobiet w ciąży i członków służby zagranicznej sprawujących pieczę nad osobami niepełnosprawnymi wymagającymi stałej opieki lub dziećmi w wieku do 8 lat, chyba że na taką pracę wyrażą zgodę.

§ 25. Dyrektor generalny służby zagranicznej ustala organizację systemu dyżurów zapewniającą przepływ informacji oraz ciągłość wykonywania podstawowych zadań służby zagranicznej poza godzinami pracy Ministerstwa Spraw Zagranicznych, w dni wolne od pracy oraz w sytuacjach wyjątkowych.

§ 26. Kierownik placówki zagranicznej może zarządzić pełnienie dyżurów przez pracownika placówki w dni wolne od pracy, w zakresie niezbędnym do zapewnienia właściwego funkcjonowania placówki zagranicznej. Dyżur pełniony jest przez pracownika osobiście w siedzibie placówki, a w uzasadnionych przypadkach w domu - przy użyciu środków łączności telefonicznej.

Rozdział  VI

Urlopy wypoczynkowe i urlopy bezpłatne

§  27.

1. Pracownikowi przysługuje prawo do corocznego nieprzerwanego płatnego urlopu wypoczynkowego, zwanego dalej urlopem.

2. Nabycie prawa do urlopu i jego wymiar określają odrębne przepisy.

§  28.

1. Pracownicy zatrudnieni w Ministerstwie Spraw Zagranicznych kierują wniosek o wyrażenie zgody na wykorzystanie urlopu wypoczynkowego do dyrektora właściwej w sprawach zatrudnienia komórki organizacyjnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych po uzyskaniu akceptacji dyrektora komórki organizacyjnej, w której wykonują obowiązki.

2. Pracownicy zatrudnieni w placówkach zagranicznych występują z wnioskiem o wyrażenie zgody na wykorzystanie urlopu wypoczynkowego do kierownika placówki po uzyskaniu akceptacji bezpośredniego przełożonego.

3. Dyrektorzy komórek organizacyjnych Ministerstwa Spraw Zagranicznych i kierownicy placówek zagranicznych występują z wnioskiem o wyrażenie zgody na wykorzystanie urlopu wypoczynkowego do dyrektora generalnego służby zagranicznej lub upoważnionej przez niego osoby.

§  29.

1. Urlopy wypoczynkowe są udzielane pracownikom zgodnie z planem urlopów. Zmiana terminu urlopu wypoczynkowego może nastąpić z powodu szczególnych potrzeb pracodawcy, jeżeli nieobecność pracownika spowodowałaby poważne zakłócenia toku pracy, a także na wniosek pracownika umotywowany ważnymi przyczynami.

2. Urlop niewykorzystany powinien być udzielony pracownikowi najpóźniej do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego.

§  30.

1. Dyrektorzy komórek organizacyjnych i kierownicy placówek zagranicznych sporządzają plany urlopów wypoczynkowych pracowników na dany rok kalendarzowy i przekazują go do właściwej w sprawach zatrudnienia komórki organizacyjnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych do dnia 31 stycznia.

2. Dyrektor właściwej w sprawach zatrudnienia komórki organizacyjnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych sporządza plany urlopów wypoczynkowych dyrektorów komórek organizacyjnych i ich zastępców oraz kierowników placówek i przedkłada je dyrektorowi generalnemu służby zagranicznej do dnia 31 stycznia.

§  31.

1. Plan urlopów powinien uwzględniać wnioski pracowników oraz konieczność zapewnienia niezakłóconego wykonywania zadań komórki organizacyjnej lub placówki zagranicznej.

2. Plan urlopów należy podać do wiadomości pracownikom komórki organizacyjnej lub placówki zagranicznej.

§ 32. Pracownik może być odwołany z urlopu tylko wówczas, gdy zajdą nieprzewidziane okoliczności, jeżeli nieobecność pracownika spowodowałaby poważne zakłócenia toku pracy. Pracodawca jest wówczas obowiązany zwrócić pracownikowi koszty spowodowane odwołaniem go z urlopu.

§ 33. Na wniosek pracownicy należy udzielić jej urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po urlopie macierzyńskim.

§  34.

1. Urlopu bezpłatnego członkom służby zagranicznej udziela dyrektor generalny służby zagranicznej.

2. Urlop bezpłatny udzielany jest na pisemny wniosek pracownika.

3. Decyzję o udzieleniu urlopu bezpłatnego doręcza się pracownikowi na piśmie. Bieg terminu urlopu bezpłatnego nie rozpoczyna się przed otrzymaniem decyzji.

Rozdział  VII

Zasady usprawiedliwiania nieobecności w pracy i spóźnień do pracy

§ 35. W przypadku spóźnienia się do pracy pracownik obowiązany jest wyjaśnić przyczyny spóźnienia dyrektorowi komórki organizacyjnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych lub kierownikowi placówki zagranicznej, w której jest zatrudniony.

§  36.

1. Niestawienie się do pracy wymaga niezwłocznego zawiadomienia dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych lub kierownika placówki zagranicznej, w której pracownik jest zatrudniony o przyczynie nieobecności i przewidywanym czasie jej trwania, nie później jednak niż w drugim dniu nieobecności w pracy, osobiście, przez inne osoby lub przez pocztę.

2. Niedotrzymanie terminu, o którym mowa w ust. 1, jest usprawiedliwione, jeżeli pracownik ze względu na szczególne okoliczności nie mógł dopełnić obowiązku określonego w tym przepisie.

§ 37. Zaświadczenie lekarskie wymagane do wypłaty zasiłku chorobowego, macierzyńskiego lub opiekuńczego winno być doręczone nie później niż w ciągu 7 dni od daty jego wystawienia. Niedopełnienie wymienionego obowiązku powoduje obniżenie o 25% wysokości zasiłku przysługującego za okres od 8 dnia orzeczonej niezdolności do pracy do dnia dostarczenia zaświadczenia lekarskiego.

§ 38. Przyczyny i dowody usprawiedliwiające nieobecność w pracy określa rozporządzenie wydane na podstawie art. 298 (2) Kodeksu pracy, z którego wyciąg stanowi załącznik Nr 4 do Regulaminu.

Rozdział  VIII

Zwolnienia od pracy

§  39.

1. Czas pracy powinien być w pełni wykorzystany na pracę zawodową. Załatwianie spraw społecznych, osobistych i innych niezwiązanych z pracą zawodową powinno odbywać się w czasie wolnym od pracy. Załatwianie takich spraw w czasie godzin pracy jest dopuszczalne tylko w razie konieczności, w granicach i na zasadach określonych w niniejszym Regulaminie i w przepisach szczegółowych.

2. Pracownik może być zwolniony od pracy na czas niezbędny do załatwienia ważnych spraw osobistych lub rodzinnych, gdy zachodzi nieunikniona i należycie uzasadniona potrzeba takiego zwolnienia. Udzielenie takiego zwolnienia na wniosek zainteresowanego pracownika, należy do kierownika komórki organizacyjnej lub placówki zagranicznej, w której pracownik jest zatrudniony. Za czas tego zwolnienia wynagrodzenie przysługuje tylko w przypadku odpracowania czasu zwolnienia na zasadach ustalonych przez przełożonego udzielającego zwolnienia.

3. Każdorazowe opuszczenie miejsca pracy w czasie godzin pracy powinno być poświadczone własnoręcznym podpisem pracownika w książce wyjść.

§ 40. Przypadki, w których pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika określa rozporządzenie wydane na podstawie art. 298 (2) Kodeksu pracy, którego wyciąg stanowi załącznik Nr 4 do Regulaminu.

Rozdział  IX

Awanse i wyróżnienia

§ 41. Członkowie służby zagranicznej podlegają okresowym ocenom służbowym na zasadach określonych we właściwych przepisach.

§ 42. Członkowi służby zagranicznej, który uzyskał pozytywną ocenę służbową, dyrektor generalny służby zagranicznej może nadać wyższy stopień dyplomatyczny, zwiększyć wynagrodzenie lub wyznaczyć inne stanowisko pracy połączone ze zwiększeniem przysługującego mu wynagrodzenia.

§  43.

1. Dyrektorzy komórek organizacyjnych i kierownicy placówek zagranicznych sporządzają wnioski w sprawach, o których mowa w § 42 i przedkładają je dyrektorowi generalnemu służby zagranicznej w terminach do 30 czerwca oraz 31 grudnia każdego roku.

2. Wnioski analizuje i opiniuje Komisja do spraw rozwoju zawodowego, kierując się Programem Rozwoju Zawodowego Służby Zagranicznej zatwierdzonym przez dyrektora generalnego służby zagranicznej.

§  44.

1. Dyrektor generalny służby zagranicznej wyznacza członków Komisji do spraw rozwoju zawodowego spośród członków personelu dyplomatyczno-konsularnego posiadających stopień dyplomatyczny nie niższy niż radca.

2. Zasady działania oraz tryb pracy Komisji do spraw rozwoju zawodowego określa regulamin nadany przez dyrektora generalnego służby zagranicznej.

§ 45. Za szczególnie staranne wykonywanie obowiązków pracowniczych, wybitne osiągnięcia w pracy zawodowej oraz wzorową postawę zawodową pracownik może zostać wyróżniony:

1) nagrodą pieniężną;

2) listem pochwalnym.

§  46.

1. Wyróżnienia przyznaje dyrektor generalny służby zagranicznej na wniosek kierownika właściwej komórki organizacyjnej lub kierownika placówki zagranicznej.

2. Odpis zawiadomienia o przyznaniu nagrody lub wyróżnienia składa się do akt osobowych pracownika.

Rozdział  X

Kary za naruszenie porządku i dyscypliny pracy

§  47.

1. Za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonego porządku i dyscypliny pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych pracodawca może stosować:

1) karę upomnienia;

2) karę nagany.

2. Za nieprzestrzeganie przez pracownika przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy lub przepisów przeciwpożarowych, opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia, stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwym lub spożywanie alkoholu w czasie pracy pracodawca może również stosować karę pieniężną.

3. Kara pieniężna za jedno przekroczenie, jak i za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności, nie może być wyższa od jednodniowego wynagrodzenia pracownika, a łącznie kary pieniężne nie mogą przewyższać dziesiątej części wynagrodzenia przypadającego pracownikowi do wypłaty, po dokonaniu potrąceń, o których mowa w art. 87 § 1 pkt 1-3 Kodeksu pracy.

4. Wpływy z kar pieniężnych przeznacza się na poprawę warunków bezpieczeństwa i higieny pracy.

§ 48. Zasady stosowania kar i odwoływania się od nich określa Kodeks pracy, z którego wyciąg stanowi załącznik Nr 5 do Regulaminu.

§ 49. Członkowie służby zagranicznej podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej określonej w odrębnych przepisach.

Rozdział  XI

Odpowiedzialność pracownika za szkodę wyrządzoną pracodawcy

§  50.

1. Pracownik, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy szkodę, ponosi odpowiedzialność materialną według zasad określonych w Kodeksie pracy.

2. Pracownik ponosi odpowiedzialność za szkodę w granicach rzeczywistej straty pracodawcy i tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikła szkoda. Odszkodowanie ustala się w wysokości wyrządzonej szkody, jednak nie może ono przewyższać kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia pracownika.

§ 51. Pracodawca jest obowiązany wykazać okoliczności uzasadniające odpowiedzialność pracownika oraz wysokość poniesionej szkody.

§ 52. Pracownik nie ponosi odpowiedzialności za szkodę w takim zakresie, w jakim pracodawca lub inna osoba przyczyniła się do jej powstania albo zwiększenia.

§  53.

1. Jeżeli naprawienie szkody następuje na podstawie ugody pomiędzy pracodawcą i pracownikiem, wysokość odszkodowania może być obniżona, najwyżej jednak o jedną trzecią, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, a w szczególności stopnia winy pracownika i jego stosunku do obowiązków pracowniczych.

2. Pracodawca na wniosek pracownika może należność przysługującą odroczyć co do terminu zapłaty lub rozłożyć spłatę na raty.

§ 54. Jeżeli pracownik dopuścił się zagarnięcia mienia pracodawcy albo w inny sposób umyślnie wyrządził szkodę, jest obowiązany do jej naprawienia w pełnej wysokości.

§ 55. Pracownik, któremu powierzono mienie z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym mieniu.

Rozdział  XII

Bezpieczeństwo i higiena pracy

§  56.

1. Przed dopuszczeniem do pracy pracodawca zobowiązany jest do przeszkolenia pracownika w zakresie ogólnych zasad i przepisów BHP, jak również w zakresie szczególnych zasad i przepisów dotyczących ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracy obowiązujących na danym stanowisku pracy oraz uprzedzenia pracownika o ryzyku zawodowym, które wiąże się z wykonywaną pracą.

2. Zaświadczenie o przeszkoleniu przechowuje się w aktach osobowych pracownika.

§ 57. W trosce o bezpieczne i higieniczne warunki pracy, pracownik obowiązany jest:

1) znać przepisy i zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, brać udział w szkoleniu i instruktażu z tego zakresu oraz poddawać się wymaganym egzaminom sprawdzającym;

2) wykonywać pracę w sposób zgodny z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przestrzegać wydawanych w tym zakresie zarządzeń i wskazówek przełożonych;

3) dbać o należyty stan maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu oraz o porządek i ład w miejscu pracy;

4) używać przydzielonej mu odzieży ochronnej i roboczej oraz sprzętu ochrony osobistej zgodnie z ich przeznaczeniem;

5) poddawać się badaniom lekarskim wstępnym, okresowym i kontrolnym oraz innym badaniom zarządzanym przez właściwe organy i stosować się do zaleceń lekarskich;

6) niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w miejscu pracy wypadku albo zagrożeniu życia lub zdrowia ludzkiego;

7) niezwłocznie zawiadomić służbę BHP o zaistniałym wypadku przy pracy.

Rozdział  XIII

Przepisy końcowe

§ 58. W sprawach nieuregulowanych Regulaminem mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403) oraz ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 49, poz. 483, z późn. zm.) oraz Kodeksu pracy.

§ 59. Zgodnie z art. 104² Kodeksu pracy Regulamin został uzgodniony z Komisją Zakładową Nr 2878 Pracowników Służby Zagranicznej RP w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" Region Mazowsze.

Załącznik Nr 1

Wzór oświadczenia pracownika o zapoznaniu się z treścią regulaminu pracy

Ja, niżej podpisana(y) ..........................................

oświadczam, że zapoznałam(em) się z treścią regulaminu pracy

Ministerstwa Spraw Zagranicznych i placówek zagranicznych.

Data .................... Podpis...................

Załącznik Nr 2

Tabela wyposażenia pracowników zatrudnionych na niektórych stanowiskach w odzież i obuwie robocze, środki ochrony indywidualnej i higieny osobistej

Lp.	Stanowisko	Wyposażenie w odzież i obuwie robocze	Liczba sztuk i okres używalności
1.	Sprzątaczka Woźny	Fartuch tekstylny Trzewiki tekstylne Rękawice ochronne gumowe	1 szt. na 18 miesięcy 1 para na 9 miesięcy 9 szt. na 12 miesięcy
2.	Intendent Magazynier Mechanik Rzemieślnik Technik	Fartuch tekstylny Rękawice ochronne tekstylne	1 szt. na 18 miesięcy do zużycia
3.	Palacz	Fartuch drelichowy Trzewiki przemysłowe Rękawice ochronne brezentowe Okulary ochronne	1 szt. na 12 miesięcy 1 para na 18 miesięcy do zużycia do zużycia
4.	Ogrodnik	Fartuch drelichowy Trzewiki przemysłowe Rękawice ochronne tekstylne Kurtka przeciwdeszczowa	1 szt. na 12 miesięcy 1 para na 18 miesięcy do zużycia 1 szt. na 24 miesiące
5.	Archiwista Maszynistka	Fartuch tekstylny	1 szt. na 18 miesięcy
6.	Kierowca Kierowca-intendent	Ubiór reprezentacyjny (garnitur, 2 koszule białe, krawat) Fartuch przedni wodochronny Fartuch tekstylny Rękawice ochronne gumowe Rękawice ochronne tekstylne Buty gumowe	1 garnitur na 24 miesiące, 2 koszule na 12 miesięcy, 1 krawat na 24 miesiące do dyspozycji 1 szt. na 18 miesięcy do zużycia do zużycia 1 para na 24 miesiące

Załącznik Nr 3

Wzór protokołu zdawczo-odbiorczego stanowiska

Protokół zdawczo-odbiorczy stanowiska

.....................................

(nazwa stanowiska pracy)

sporządzony w dniu ............................. przez ..........

.................................................................

(imię, nazwisko, stopień dyplomatyczny)

Data objęcia stanowiska pracy przez sporządzającego protokół

.................... r.

I.1. Następujące zadania¹ .......................................

.................................................................

nazwa komórki organizacyjnej lub placówki zagranicznej

wynikające z planu pracy na rok ............

zostały wykonane do dnia sporządzenia niniejszego protokołu:

1)

2)

2. W trakcie realizacji są następujące zadania:

1)

2)

3. Realizacja następujących zadań nie została rozpoczęta do dnia

sporządzenia niniejszego protokołu:

1)

2)

II. (wypełnia kierownik komórki organizacyjnej MSZ)

W bieżącym roku budżetowym do dyspozycji ...................

.............................. przydzielono środki budżetowe

nazwa komórki organizacyjnej

w wysokości ................. Do dnia ......................

wykorzystano ................ to jest ...........%. Do końca

roku budżetowego pozostaje do wykorzystania .................

III. (wypełnia kierownik placówki zagranicznej)

Stan środków finansowych placówki na dzień .................

wynosi ....................., w tym w kasie .....................

w banku ........................... Razem: .....................,

w tym środków budżetowych ................................ środka

specjalnego ....................................

Wykonanie budżetu placówki za .......... wynosi ............

co stanowi ....... % rocznego planu finansowego.

Inwentarz placówki (środki podstawowe) stanowi wartość

............. (środki podstawowe), w tym samochody o wartości

ewidencyjnej ....................... według załączonego spisu²

oraz .................... nieruchomości stanowiących własność

Skarbu Państwa o wartości ewidencyjnej .........................

według załączonego spisu³.

Placówka dysponuje ...................... nieruchomościami i

mieszkaniami wynajętymi, według załączonego spisu⁴.

IV. Przekazuję następujące pieczęcie urzędowe⁵: .................

(opis pieczęci)

sztuk ...........

V. Inne informacje niezbędne do prawidłowego funkcjonowania

komórki organizacyjnej lub placówki zagranicznej⁶.

Sporządzający protokół oświadcza, że niniejszy protokół został

sporządzony rzetelnie, obejmuje całość spraw podlegających

przekazaniu oraz potwierdza zgodność opisanego wyżej stanu ze

stanem faktycznym.

Przejmujący obowiązki oświadcza, że całość spraw podlegających

przekazaniu przejmuje i z chwilą podpisania niniejszego protokołu

bierze pełną odpowiedzialność za ich stan.

............................... ..............................

podpis sporządzającego protokół podpis przejmującego obowiązki

________

¹ W protokole nie należy wpisywać zadań komórek organizacyjnych i

placówek zagranicznych określonych w regulaminie organizacyjnym

MSZ. Należy natomiast uwzględnić zadania przewidziane do

realizacji w danym roku, które wynikają z planu pracy, przyjętych

programów, strategii zaleceń Najwyższej Izby Kontroli oraz

dokumentów rządowych.

² Należy dołączyć spis samochodów z wyszczególnieniem ich marki,

roku produkcji i przebiegu.

³ Należy dołączyć spis nieruchomości, z wyszczególnieniem ich

powierzchni, krótkiego opisu oraz podaniem numeru księgi

wieczystej, jeżeli jest założona.

⁴ Patrz przypis nr 3. Ponadto należy zaznaczyć, na jaki okres i z

kim została zawarta umowa najmu.

⁵ Pieczęcią urzędową jest metalowa, tłoczona pieczęć okrągła

zawierająca pośrodku wizerunek orła ustalony dla godła a w otoku

napis odpowiadający nazwie jednostki organizacyjnej uprawnionej

do używania pieczęci urzędowej. W przypadku gdy sporządzający

protokół nie dysponował pieczęciami urzędowymi należy to w treści

protokołu wyraźnie zaznaczyć.

⁶ Stosownie do potrzeb w protokole zdawczo-odbiorczym należy

zamieścić inne niezbędne informacje dla prawidłowego

funkcjonowania komórki organizacyjnej lub placówki zagranicznej,

które będą przydatne dla osoby obejmującej stanowisko.

Załącznik Nr 4

Usprawiedliwianie nieobecności w pracy

§ 1. Przyczynami usprawiedliwiającymi nieobecność w pracy są zdarzenia i okoliczności określone przepisami prawa pracy, które uniemożliwiają stawienie się pracownika do pracy i jej świadczenie, a także inne przypadki niemożności wykonywania pracy wskazane przez pracownika i uznane przez pracodawcę za usprawiedliwiające nieobecność w pracy.

§  2.

1. Pracownik powinien uprzedzić pracodawcę o przyczynie i przewidywanym okresie nieobecności w pracy, jeżeli przyczyna nieobecności jest z góry wiadoma lub możliwa do przewidzenia.

2. W razie zaistnienia przyczyn uniemożliwiających stawienie się do pracy, pracownik jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić pracodawcę o przyczynie swojej nieobecności i przewidywanym okresie jej trwania, nie później jednak niż w drugim dniu nieobecności w pracy. (...) zawiadomienia tego pracownik dokonuje osobiście lub przez inną osobę telefonicznie lub za pośrednictwem innego środka łączności albo drogą pocztową przy czym za datę zawiadomienia uważa się wtedy datę stempla pocztowego.

3. Niedotrzymanie terminu przewidzianego w ust. 1 może być usprawiedliwione szczególnymi okolicznościami uniemożliwiającymi terminowe dopełnienie przez pracownika obowiązku określonego w tym przepisie, zwłaszcza jego obłożną chorobą połączoną z brakiem lub nieobecnością domowników albo innym zdarzeniem losowym. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio po ustaniu przyczyn uniemożliwiających terminowe zawiadomienie pracodawcy o przyczynie i okresie nieobecności pracownika w pracy.

§ 3. Dowodami usprawiedliwiającymi nieobecność w pracy są:

1) zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy, wystawione zgodnie z przepisami o orzekaniu o czasowej niezdolności do pracy;

2) decyzja właściwego państwowego inspektora sanitarnego, wydana zgodnie z przepisami o zwalczaniu chorób zakaźnych - w razie odosobnienia pracownika z przyczyn przewidzianych tymi przepisami;

3) oświadczenie pracownika - w razie zaistnienia okoliczności uzasadniających konieczność sprawowania przez pracownika osobistej opieki nad zdrowym dzieckiem do lat 8 z powodu nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, przedszkola lub szkoły, do której dziecko uczęszcza;

4) imienne wezwanie pracownika do osobistego stawienia się wystosowane przez organ właściwy w sprawach powszechnego obowiązku obrony, organ administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, sąd, prokuraturę, policję lub organ prowadzący postępowanie w sprawach o wykroczenia - w charakterze strony lub świadka w postępowaniu prowadzonym przed tymi organami, zawierające adnotację potwierdzającą stawienie się pracownika na to wezwanie;

5) oświadczenie pracownika potwierdzające odbycie podróży służbowej w godzinach nocnych, zakończonej w takim czasie, że do rozpoczęcia pracy nie upłynęło 8 godzin, w warunkach uniemożliwiających odpoczynek nocny.

Zwolnienia z pracy

§ 4. Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy, jeżeli obowiązek taki wynika z Kodeksu pracy, z przepisów wykonawczych do Kodeksu pracy albo z innych przepisów prawa.

§ 5. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika wezwanego do osobistego stawienia się przed organem właściwym w zakresie powszechnego obowiązku obrony na czas niezbędny w celu załatwienia sprawy będącej przedmiotem wezwania.

§ 6. Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy na czas niezbędny do stawienia się na wezwanie organu administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, sądu, prokuratury, policji albo organu prowadzącego postępowanie w sprawach o wykroczenia.

§ 7. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika wezwanego w celu wykonywania czynności biegłego w postępowaniu administracyjnym, karnym przygotowawczym, sądowym lub przed kolegium do spraw wykroczeń; łączny wymiar zwolnień z tego tytułu nie może przekraczać 6 dni w ciągu roku kalendarzowego.

§ 8. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika na czas niezbędny do wzięcia udziału w posiedzeniu komisji pojednawczej w charakterze członka tej komisji. Dotyczy to także pracownika będącego stroną lub świadkiem w postępowaniu pojednawczym.

§ 9. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika na czas niezbędny do przeprowadzenia obowiązkowych badań lekarskich i szczepień ochronnych przewidzianych przepisami o zwalczaniu chorób zakaźnych, gruźlicy i o zwalczaniu chorób wenerycznych.

§ 10. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika wezwanego w charakterze świadka w postępowaniu kontrolnym prowadzonym przez Najwyższą Izbę Kontroli i pracownika powołanego do udziału w tym postępowaniu w charakterze specjalisty.

§  11.

1. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika:

1) będącego członkiem ochotniczej straży pożarnej - na czas niezbędny do uczestniczenia w działaniach ratowniczych i do wypoczynku koniecznego po ich zakończeniu, a także - w wymiarze nieprzekraczającym łącznie 6 dni w ciągu roku kalendarzowego - na szkolenie pożarnicze;

2) będącego ratownikiem Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego - na czas niezbędny do uczestniczenia w akcji ratowniczej i do wypoczynku koniecznego po jej zakończeniu;

3) na czas wykonywania obowiązku świadczeń osobistych, w trybie i na warunkach przewidzianych w odrębnych przepisach.

2. Zwolnienie pracownika od pracy w razie konieczności udziału w akcji ratowniczej następuje w trybie przyjętym przez służbę ratowniczą odpowiednią do organizowania takich akcji, natomiast w celu uczestniczenia w szkoleniu pożarniczym - na podstawie wniosku właściwej terytorialnie jednostki organizacyjnej Państwowej Straży Pożarniczej. Czas koniecznego wypoczynku pracownika po zakończeniu akcji ratowniczej ustala osoba, która kierowała taką akcją.

§ 12. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika będącego krwiodawcą na czas oznaczony przez stację krwiodawstwa w celu oddania krwi. Pracodawca jest również obowiązany zwolnić od pracy pracownika będącego krwiodawcą na czas niezbędny do przeprowadzenia zaleconych przez stację krwiodawstwa okresowych badań lekarskich, jeżeli nie mogą one być wykonane w czasie wolnym od pracy.

§  13.

1. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika w celu przeprowadzenia zajęć dydaktycznych w szkole zawodowej, w szkole wyższej, w placówce naukowej albo w jednostce badawczo-rozwojowej; łączny wymiar zwolnień z tego tytułu nie może przekraczać 6 godzin w tygodniu lub 24 godzin w miesiącu.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do pracownika w razie prowadzenia szkolenia na kursie zawodowym.

§ 14. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika będącego członkiem rady nadzorczej, działającej u zatrudniającego go pracodawcy, na czas niezbędny do uczestniczenia w posiedzeniu tej rady.

§ 15. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika na czas obejmujący:

1) 2 dni - w razie ślubu pracownika lub urodzenia się jego dziecka albo zgonu i pogrzebu małżonka pracownika lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy;

2) 1 dzień - w razie ślubu dziecka pracownika albo zgonu i pogrzebu jego siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką.

§  16.

1. Za czas zwolnienia od pracy, o którym mowa w § 8 zdanie drugie, § 9, § 11 ust. 1 pkt. 2, § 12 oraz § 15, pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia ustalonego w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 297 Kodeksu pracy.

2. W razie skorzystania przez pracownika ze zwolnienia od pracy, o którym mowa w § 5-7, 10 oraz w § 11 ust. 1 pkt 1 i 3, pracodawca wydaje zaświadczenie określające wysokość utraconego wynagrodzenia za czas tego zwolnienia w celu uzyskania przez pracownika od właściwego organu rekompensaty pieniężnej z tego tytułu - w wysokości i na warunkach przewidzianych w odrębnych przepisach, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują zachowanie przez pracownika prawa do wynagrodzenia za czas zwolnienia.

Załącznik Nr 5

Zasady stosowania kar i odwoływania się od nich (wyciąg z Kodeksu pracy)

Art. 109 § 1. Kara nie może być zastosowana po upływie 2 tygodni od powzięcia wiadomości o naruszeniu obowiązku pracowniczego i po upływie 3 miesięcy od dopuszczenia się tego naruszenia.

§ 2. Kara może być zastosowana tylko po uprzednim wysłuchaniu pracownika.

§ 3. Jeżeli z powodu nieobecności w zakładzie pracy pracownik nie może być wysłuchany, bieg dwutygodniowego terminu przewidzianego w § 1 nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu do dnia stawienia się pracownika do pracy.

Art. 110. O zastosowanej karze pracodawca zawiadamia pracownika na piśmie, wskazując rodzaj naruszenia obowiązków pracowniczych i datę dopuszczenia się przez pracownika tego naruszenia oraz informując go o prawie zgłoszenia sprzeciwu i terminie jego wniesienia. Odpis zawiadomienia składa się do akt osobowych pracownika.

Art. 111. Przy stosowaniu kary bierze się pod uwagę w szczególności rodzaj naruszenia obowiązków pracowniczych, stopień winy pracownika i jego dotychczasowy stosunek do pracy.

Art. 112 § 1. Jeżeli zastosowanie kary nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa, pracownik może w ciągu 7 dni od dnia zawiadomienia go o ukaraniu wnieść sprzeciw.

O uwzględnieniu lub odrzuceniu sprzeciwu decyduje pracodawca po rozpatrzeniu stanowiska reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej. Nieodrzucenie sprzeciwu w ciągu 14 dni od dnia jego wniesienia jest równoznaczne z uwzględnieniem sprzeciwu.

§ 2. Pracownik, który wniósł sprzeciw, może w ciągu 14 dni od dnia zawiadomienia o odrzuceniu tego sprzeciwu wystąpić do sądu pracy o uchylenie zastosowanej wobec niego kary.

§ 3. W razie uwzględnienia sprzeciwu wobec zastosowanej kary pieniężnej lub uchylenia tej kary przez sąd pracy, pracodawca jest obowiązany zwrócić pracownikowi równowartość kwoty tej kary.

Art. 113 § 1. Karę uważa się za niebyłą, a odpis zawiadomienia o ukaraniu usuwa z akt osobowych pracownika po roku nienagannej pracy. Pracodawca może, z własnej inicjatywy lub na wniosek reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej, uznać karę za niebyłą przed upływem tego terminu.

§ 2. Przepis § 1 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio w razie uwzględnienia sprzeciwu przez pracodawcę albo wydania przez sąd pracy orzeczenia o uchyleniu kary.