Ustalenie nowych cen urzędowych energii cieplnej dostarczanej do mieszkań na cele bytowe.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MF.1993.8.38

Akt nienormatywny

Wersja od: 10 maja 1993 r.

KOMUNIKAT Nr 15/93

MINISTERSTWA FINANSÓW

z dnia 4 maja 1993 r.

w sprawie ustalenia nowych cen urzędowych energii cieplnej dostarczanej do mieszkań na cele bytowe.

Komunikuje się, że decyzją nr 9/GN-Z/93 Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 1993 r. w sprawie ustalenia nowych cen urzędowych energii cieplnej dostarczanej do mieszkań na cele bytowe postanowiono, co następuje:

1. Ustala się nowe ceny urzędowe energii cieplnej, zawartej w wodzie lub parze wodnej, dostarczanej do mieszkań na cele bytowe, w wysokości:

a) 318.170,- zł za 1 MWh energii cieplnej lub

b) 88.380,- zł za 1 GJ energii cieplnej,

c) 14.760,- zł w 1 m³ ciepłej wody, w przypadku gdy rozliczenie dostaw ciepłej wody użytkowej następuje według wskazań wodomierza.

2. Ceny, o których w ust. 1, stosuje się w rozliczeniach z użytkownikami mieszkań z którymi zawarto umowy przewidujące pomiar poboru energii cieplnej według wskazań przyrządów pomiarowych.

3. W przypadku, gdy umowy z użytkownikami mieszkań nie przewidują pomiaru ilości pobranej energii cieplnej według wskazań przyrządów pomiarowych (lokale mieszkalne nie wyposażone w urządzenia pomiarowe) ustala się nowe ceny urzędowe energii cieplnej, zawartej w wodzie lub parze wodnej, dostarczanej do mieszkań na cele bytowe, w formie opłat ryczałtowych:

1) za ogrzewanie mieszkań w wysokości 7.070,- zł za 1 m² powierzchni, płatne miesięcznie w ciągu całego roku,

2) za podgrzanie ciepłej wody użytkowej w wysokości 50.300,- zł miesięcznie od osoby zamieszkałej w danym lokalu mieszkalnym w okresie dłuższym niż dwa miesiące.

4. Ceny urzędowe, ustalone w ust. 1 i 3 nie obejmują kosztów eksploatacyjnych przesyłu energii cieplnej od węzłów cieplnych (wymienników ciepła) do mieszkań, w tym również kosztów zimnej wody.

5.*) Ceny urzędowe ustalone w ust. 1 i 3 są cenami maksymalnymi. W przypadku, gdy w 1993 r. należne przychody gestora zasobów mieszkaniowych, wynikające z cen urzędowych za dostawę energii cieplnej dostarczanej do mieszkań na cele bytowe przewyższą wydatki poniesione na zakup energii cieplnej (bądź koszty jej wytworzenia) dostarczanej do mieszkań na cele bytowe, to powstała różnica podlega rozliczeniu z lokatorami."

6. Ustala się opusty cenowe przy opłatach pobieranych w formie opłat ryczałtowych (ust. 3 i 5):

1) za niedogrzanie mieszkań, jeżeli temperatura w lokalu w okresie grzewczym wynosi:

a) + 15°C lub mniej w wysokości 1/15 części opłaty miesięcznej,

b) poniżej + 18°C, ale jest wyższa niż określona pod lit. a) w wysokości 1/30 części opłaty miesięcznej - licząc za każdy dzień niedogrzania mieszkania,

2) za brak ciepłej wody użytkowej w mieszkaniu, bądź gdy w punkcie czerpalnym w lokalu w szczytowym okresie poboru jak i przy minimalnym rozbiorze wody, temperatura wody jest niższa od + 40°C w wysokości 1/30 części opłaty miesięcznej, licząc za każdy dzień, w którym nastąpiła przerwa w dostawie ciepłej wody lub dostarczono ciepłą wodę o temperaturze niższej niż + 40°C.

7. Opłaty ryczałtowej za podgrzanie ciepłej wody użytkowej, o której mowa w ust. 3 pkt 2 komunikatu, nie pobiera się od osób czasowo przebywających poza miejscem stałego pobytu, jeśli okres ich czasowej nieobecności trwa nieprzerwanie dłużej niż dwa miesiące pod warunkiem:

a) zgłoszenia tego faktu jednostce pobierającej opłaty za energię cieplną przed okresem czasowej nieobecności,

b) dopełnienia, określonych w odrębnych przepisach, obowiązków w zakresie ewidencji ludności oraz wykonywania obowiązku meldunkowego.

Z dniem wejścia w życie decyzji, tj. z dniem 1 maja 1993 r., straciła moc decyzja nr 3/GN-Z/93 Ministra Finansów z dnia 26 stycznia 1993 r. w sprawie ustalenia nowych cen urzędowych energii cieplnej dostarczanej do mieszkań na cele bytowe (Dz. Urz. Min. Fin. Nr 2, poz. 11).

^*) w brzmieniu ustalonym decyzją nr 10/GN-Z/93 Ministra Finansów z dnia 30 kwietnia 1993 r.