Urlopy funkcjonariuszy Służby Więziennej.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MS.1994.2.14

Akt utracił moc
Wersja od: 9 czerwca 1994 r.

ZARZĄDZENIE
MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 27 maja 1994 r.
w sprawie urlopów funkcjonariuszy Służby Więziennej

Na podstawie art. 35 ust. 2 i 3, art. 36 ust. 2 i art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 1984 r. Nr 29, poz. 149; z 1989 r. Nr 35, poz. 192; z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 105, poz. 453; z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i z 1994 r. Nr 59, poz. 214) oraz art. 14 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz. U. Nr 35, poz. 192) zarządza się, co następuje:
§  1.
1.
Funkcjonariusz Służby Więziennej, zwany dalej "funkcjonariuszem", prawo do pierwszego urlopu wypoczynkowego, zwanego dalej "urlopem", nabywa po 11 miesiącach służby.
2.
Prawo do kolejnych urlopów funkcjonariusz nabywa z dniem 1 stycznia w każdym następnym roku kalendarzowym po roku, w którym nabył prawo do pierwszego urlopu.
§  2.
1.
Funkcjonariuszowi, który przed przyjęciem do Służby więziennej pozostawał w zatrudnieniu, zalicza się okres tego zatrudnienia do okresu służby, od którego zależy prawo do pierwszego urlopu, według zasad określonych w kodeksie pracy oraz przepisach szczególnych.
2.
Do okresu służby funkcjonariusza, od którego zależy prawo do pierwszego urlopu, zalicza się również okres zasadniczej służby wojskowej oraz przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, jeżeli przyjęcie do Służby Więziennej nastąpiło w terminie 30 dni od zwolnienia ze służby wojskowej.
3.
Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli przyjęcie do Służby Więziennej nastąpiło w terminie późniejszym z przyczyn od funkcjonariusza niezależnych pod warunkiem, że w terminie określonym w ust. 2 miało miejsce jego dobrowolne zgłoszenie się do podjęcia służby.
4.
Funkcjonariuszowi, który przed przyjęciem do Służby Więziennej wykorzystał urlop za dany rok albo otrzymał ekwiwalent pieniężny za nie wykorzystany urlop, nie przysługuje prawo do urlopu w roku przyjęcia do służby. Prawo do urlopu powstaje z dniem 1 stycznia następnego roku.
5.
W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3 urlop może być udzielony funkcjonariuszowi po upływie trzech miesięcy służby.
§  3.
1.
Urlop nie może rozpoczynać się ani kończyć w dodatkowym dniu wolnym od służby.
2.
Funkcjonariusz pełniący służbę w systemie zmianowym rozpoczyna urlop w dniu, w którym przypada dla niego służba zmianowa.
§  4.
Funkcjonariuszowi należy udzielić urlopu w roku kalendarzowym, w którym nabył prawo do tego urlopu.
§  5.
Funkcjonariuszowi nie udziela się urlopu w okresie niezdolności do służby z powodu choroby, zwolnienia od zajęć służbowych.
§  6.
1.
Urlopy powinny być udzielane zgodnie z planem urlopów, który ustala kierownik jednostki organizacyjnej przy udziale zakładowej organizacji związkowej, biorąc pod uwagę wnioski toku służby.
2.
Funkcjonariusz powinien być zawiadomiony o terminie urlopu nie później niż na miesiąc przed jego rozpoczęciem.
§  7.
Funkcjonariuszowi kierowanemu na przeszkolenie do szkół Służby Więziennej należy udzielić urlopu za dany rok kalendarzowy przed tym skierowaniem, jeżeli czas trwania szkolenia uniemożliwiałby udzielenie mu urlopu zgodnie z przepisami art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 1984 r. Nr 29, poz. 149; z 1989 r. Nr 35, poz. 192; z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 105, poz. 453; z 1992 r. Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 59, poz. 214), zwanej dalej "ustawą".
§  8.
Na wniosek funkcjonariuszki urlopu udziela się bezpośrednio po urlopie macierzyńskim lub po urlopie udzielonym na warunkach urlopu macierzyńskiego.
§  9.
1.
Jeżeli funkcjonariusz nie może rozpocząć urlopu w ustalonym terminie z powodu czasowej niezdolności do służby wskutek choroby należy przesunąć urlop na termin późniejszy.
2.
Części urlopu nie wykorzystanej wskutek choroby trwającej co najmniej trzy dni w czasie urlopu, należy udzielić funkcjonariuszowi w terminie późniejszym.
§  10.
Na wniosek funkcjonariusza urlop może być podzielony na części. Jednakże co najmniej jedna część urlopu powinna obejmować nie mniej niż 15 kolejnych dni roboczych.
§  11.
1.
Odwołanie z urlopu oraz wstrzymanie udzielenia urlopu w całości lub części jest dopuszczalne tylko z powodu szczególnych potrzeb służby, jeżeli nieobecność funkcjonariusza spowodowałaby poważne zakłócenia toku służby oraz nie powinno narażać funkcjonariusza na straty finansowe.
2.
Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie przesunięcia terminu urlopu z ważnych względów służbowych.
3.
Przesunięcie terminu urlopu na wniosek funkcjonariusza nie może zakłócić toku służby.
§  12.
Zwrot kosztów, o których mowa w art. 36 ust. 2 ustawy, obejmuje również faktycznie poniesione przez niego i nie wykorzystane w związku z odwołaniem z urlopu opłaty, a także koszty przejazdu oraz opłaty poniesione przez funkcjonariusza na małżonka i dzieci, na które przysługuje dodatek rodzinny, jeżeli odwołanie z urlopu spowodowało również powrót tych osób.
§  13.
Prawo do ekwiwalentu pieniężnego za nie wykorzystany urlop funkcjonariusz nabywa z dniem zwolnienia ze służby.
§  14.
W razie zwolnienia ze służby z przyczyn określonych w art. 60 ust. 1 pkt 2, 4 i 5 ustawy funkcjonariusz traci prawo do urlopu przysługującego w roku zwolnienia.
§  15.
1.
Dla funkcjonariuszy, którzy osiągnęli określony wiek lub staż służby, wprowadza się coroczne dodatkowe urlopy w wymiarze:
1)
5 dni roboczych - dla funkcjonariuszy, którzy ukończyli 45 lat lub pełnią służbę co najmniej przez 10 lat,
2)
9 dni roboczych - dla funkcjonariuszy, którzy ukończyli 50 lat lub pełnią służbę co najmniej przez 15 lat,
3)
13 dni roboczych - dla funkcjonariuszy, którzy ukończyli 55 lat lub pełnią służbę co najmniej przez 20 lat.
2.
Do okresu służby, od którego zależy udzielenie urlopu dodatkowego i jego wymiar, wlicza się okres służby w Policji, jeżeli przejście do Służby Więziennej nastąpiło przed upływem trzech miesięcy od dnia zwolnienia ze służby w Policji.
3.
Do okresu służby, od którego zależy udzielenie urlopu dodatkowego i jego wymiar, wlicza się okres służby wojskowej, jeżeli przejście z tej służby do Służby Więziennej nastąpiło w terminie określonym w § 2 ust. 2.
4.
Funkcjonariusz nabywa prawo do pierwszego urlopu, o którym mowa w ust. 1, z dniem osiągnięcia określonego wieku lub stażu.
§  16.
Funkcjonariuszowi stale pełniącemu służbę w szpitalu dla chorych na gruźlicę i choroby płuc, oddziale (pododdziale) dla chorych na gruźlicę i choroby płuc szpitali ogólnych, laboratorium wykonującym analizy i badania dla oddziałów dla chorych na gruźlice i choroby płuc w szpitalu ogólnym oraz poradni przeciwgruźliczej, działających w jednostkach organizacyjnych więziennictwa, przysługuje po upływie jednego roku służby urlop dodatkowy w wymiarze 12 dni roboczych w każdym roku kalendarzowym.
§  17.
W razie zbiegu uprawnień do urlopów dodatkowych z różnych tytułów, funkcjonariusz ma prawo do jednego urlopu dodatkowego w wymiarze najkorzystniejszym.
§  18.
Funkcjonariuszowi, który wykorzystał urlop dodatkowy za dany rok kalendarzowy, a następnie nabył w ciągu tego roku prawo do urlopu dodatkowego w wyższym wymiarze, przysługuje urlop uzupełniający.
§  19.
Do urlopów dodatkowych dla funkcjonariuszy stosuje się odpowiednio przepis art. 36 ustawy oraz przepisy zarządzenia dotyczące urlopów wypoczynkowych.
§  20.
1.
Urlop okolicznościowy przysługuje funkcjonariuszowi przenoszonemu służbowo, jeżeli z przeniesieniem wiąże się zmiana miejsca zamieszkania.
2.
Urlopu okolicznościowego udziela się w wymiarze od 3 do 5 dni kalendarzowych, w zależności od położenia nowego miejsca zamieszkania, warunków rodzinnych i innych okoliczności mających bezpośredni wpływ na przeniesienie. Urlop okolicznościowy może być dzielony na części.
§  21.
1.
Funkcjonariuszowi można udzielić płatnego urlopu zdrowotnego w wymiarze nie przekraczającym sześciu miesięcy w roku kalendarzowym.
2.
Urlopu zdrowotnego udziela przełożony właściwy w sprawach personalnych na wniosek komisji lekarskiej. Wniosek komisji wymaga uzasadnienia.
§  22.
1.
Funkcjonariuszowi można udzielić urlopu bezpłatnego w celu wykonywania pracy w dziedzinie naukowej,

odbycia praktyki poza służbą albo z innych ważnych przyczyn.

2.
Urlopu bezpłatnego, o którym mowa w ust. 1, udziela:
1)
naczelnik Wydziału Kadr Centralnego Zarządu Zakładów Karnych - w wymiarze do jednego roku,
2)
dyrektor Centralnego Zarządu Zakładów Karnych - w wymiarze powyżej jednego roku.
3.
Dyrektor Centralnego Zarządu Zakładów karnych może odwołać funkcjonariusza z urlopu bezpłatnego w każdym czasie, jeżeli wymaga tego dobro służby.
§  23.
1.
Urlop bezpłatny trwający nie dłużej niż jeden miesiąc nie ogranicza uprawnień funkcjonariusza do urlopów wypoczynkowego i dodatkowego.
2.
W razie korzystania przez funkcjonariusza z urlopu bezpłatnego dłuższego niż jeden miesiąc, urlop wypoczynkowy i urlop dodatkowy ulegają skróceniu o 1/12 za każdy miesiąc urlopu bezpłatnego, nie więcej jednak niż za 12 miesięcy. Za rok kalendarzowy objęty w całości urlopem bezpłatnym urlopy wypoczynkowy i dodatkowy nie przysługują.
3.
Skróceniu w zakresie, o którym mowa w ust. 2, ulegają urlopy wypoczynkowy i dodatkowy za rok kalendarzowy, w którym funkcjonariusz podjął służbę po urlopie bezpłatnym, a jeżeli urlopy za ten rok zostały już wykorzystane, skróceniu ulegają urlopy za następny rok kalendarzowy.
§  24.
1.
Funkcjonariuszom przygotowującym się do egzaminów wstępnych do szkół wyższych oraz uczącym się w szkołach wyższych, a także funkcjonariuszom przygotowującym się do egzaminu doktorskiego i obrony pracy doktorskiej lub do kolokwium habilitacyjnego udziela się zwolnienia od zajęć służbowych, stosując odpowiednio przepisy dotyczące urlopów szkoleniowych pracowników.
2.
Funkcjonariuszom odbywającym pozaetatową aplikację w zawodzie radcy prawnego albo przygotowującym się do egzaminu końcowego w tym zawodzie udziela się zwolnienia od zajęć służbowych w celu uczestniczenia w obowiązkowych zajęcia szkoleniowych odbywanych poza siedziba jednostki organizacyjnej, stosując odpowiednio przepisy dotyczące aplikacji odbywanej przez pracowników.
§  25.
Funkcjonariuszowi przysługuje zwolnienie od zajęć służbowych w wymiarze:
1)
2 dni - w razie zawarcia związku małżeńskiego przez funkcjonariusza, urodzenia się dziecka funkcjonariuszowi, zgonu i pogrzebu małżonka, dziecka, ojca lub matki funkcjonariusza,
2)
1 dnia - w razie zawarcia związku małżeńskiego przez dziecko funkcjonariusza, zgonu i pogrzebu siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu funkcjonariusza lub pod jego bezpośrednią opieką.
§  26.
1.
Funkcjonariuszowi przysługuje zwolnienie od zajęć służbowych w razie konieczności osobistego sprawowania opieki nad:
1)
dzieckiem w wieku do lat ośmiu w przypadku
a)
nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, przedszkola lub szkoły, do której uczęszcza,
b)
porodu lub choroby małżonka stale opiekującego się dzieckiem, jeżeli poród lub choroba uniemożliwia temu małżonkowi sprawowanie opieki,
c)
pobytu małżonka funkcjonariusza stale opiekującego się dzieckiem w zamkniętym zakładzie opieki zdrowotnej,
2)
chorym dzieckiem do lat czternastu,
3)
innym chorym członkiem rodziny.
2.
Za członków rodzony, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uważa się małżonka, rodziców, teściów, dziadków, rodzeństwo oraz dzieci w wieku powyżej czternastu lat, jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym z funkcjonariuszem.
3.
Za dzieci, w rozumieniu ust. 1 i 2,uważa się dzieci własne funkcjonariusza lub jego małżonka oraz dzieci przysposobione, a także dzieci obce przyjęte na wychowanie i utrzymanie.
4.
Podstawę udzielania zwolnienia od zajęć służbowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i c oraz pkt 2 i 3, stanowi zaświadczenie wydane przez zakład służby zdrowia.
§  27.
1.
Jeżeli oboje rodzice są funkcjonariuszami Służby Więziennej, zwolnienie od zajęć służbowych z tytułu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem przysługuje matce dziecka, a ojcu tylko wtedy, gdy matka przebywa poza miejscem zamieszkania albo nie może sprawować opieki z powodu porodu lub choroby.
2.
Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do opiekunów dziecka.
§  28.
1.
Zwolnienie od zajęć służbowych przysługuje przez niezbędny okres osobistego sprawowania opieki, nie dłużej jednak niż przez:
1)
60 dni w roku kalendarzowym - jeżeli opieka jest sprawowana nad dziećmi, o których mowa w § 26 ust. 1 pkt 1 i 2,
2)
14 dni w roku kalendarzowym - jeżeli opieka jest sprawowana nad innymi członkami rodziny, o których mowa w § 26 ust. 1 pkt 3.
2.
Łączny okres zwolnienia od zajęć służbowych na opiekę nad dziećmi i innymi członkami rodziny nie może przekroczyć 60 dni w roku kalendarzowym.
3.
Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się niezależnie od liczby dzieci i innych członków rodziny wymagających opieki.
4.
W razie wykorzystania części zwolnienia od zajęć służbowych przez jednego z rodziców, drugiemu przysługuje tylko zwolnienie uzupełniające.
§  29.
Funkcjonariusza oddającego honorowo krew zwalnia się w tym dniu od pełnienia zajęć służbowych. Łączna liczba dni zwolnienia od zajęć służbowych z tego tytułu nie może przekraczać 6 dni w roku kalendarzowym.
§  30.
Niezależnie od zwolnień od zajęć służbowych, o których mowa w § 24-28, funkcjonariuszowi można udzielić zwolnienia od zajęć służbowych dla załatwienia ważnych sprawa osobistych w wymiarze nie przekraczającym 5 dni w roku kalendarzowym.
§  31.
Tracą moc:
1)
zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 25 lipca 1974 r. w sprawie ustalenia wykazu komórek organizacyjnych więziennej służby zdrowia, których funkcjonariuszom i pracownikom przysługuje dodatkowy urlop ze względu na pracę w warunkach zagrożenia gruźlicą (Dz. Urz. Min. Sprawiedl. Nr 9, poz. 48),
2)
zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 czerwca 1976 r. w sprawie szczególnych zasad udzielania funkcjonariuszom Służby Więziennej urlopów, zwrotu kosztów spowodowanych odwołaniem z urlopu oraz zasad i sposobu wykorzystania urlopów dodatkowych (Dz. Urz. Min. Sprawiedl. Nr 4, poz. 19).
§  32.
Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz. U. Nr 35, poz. 192) utraciła moc uchwała nr 220 Rady Ministrów z dnia 12 listopada 1976 r. w sprawie zasad udzielania funkcjonariuszom Służby Więziennej urlopów zdrowotnych, szkoleniowych i okolicznościowych oraz ich wymiaru.
§  33.
Zarządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.