Udzielenie zezwolenia na zaliczenie zobowiązań podporządkowanych do kwoty kapitału netto oraz pomniejszenie ich o kwotę zobowiązań łącznych.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.KPW.1997.8.294

Akt indywidualny

Wersja od: 10 października 1997 r.

UCHWAŁA Nr 479

KOMISJI PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH

z dnia 26 sierpnia 1997 r.

w sprawie udzielenia zezwolenia na zaliczenie zobowiązań podporządkowanych do kwoty kapitału netto oraz pomniejszenie o ich kwotę zobowiązań łącznych

Na podstawie § 4 ust. 3 zarządzenia Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych z dnia 17 marca 1994 r. w sprawie określenia minimalnej wartości środków własnych oraz maksymalnej wysokości kredytów przeznaczonych na uruchomienie działalności maklerskiej (M. P. Nr 21, poz. 169 i Nr 49, poz. 408 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 40) i pkt. 2 Załącznika Nr 1 do zarządzenia uchwala się, co następuje:

§ 1. Postanawia się udzielić zezwolenia na zaliczenie zobowiązań podporządkowanych, powstałych na skutek udzielenia pożyczki Pioneer Polskiemu Domowi Maklerskiemu SA przez Pioneer International Corporation na podstawie umowy z dnia 29 kwietnia 1997 r. oraz Aneksu nr 1 do umowy z dnia 1 lipca 1997 r. (pismo znak 253N/DM/97), do kapitału netto oraz na pomniejszenie o ich kwotę zobowiązań łącznych, na następujących warunkach:

1. Do rachunku kapitału netto i zobowiązań łącznych powinny być zaliczone zobowiązania z tytułu faktycznie przekazanej kwoty pożyczki od momentu jej przekazania bez odsetek i kwot spłaconych.

2. Okres wymagalności pożyczki musi być dłuższy niż trzy lata.

3. Pioneer International Corporation zobowiąże się nieodwołalnie do tego, że w razie otwarcia likwidacji lub ogłoszenia upadłości Pioneer Polskiego Domu Maklerskiego SA jego roszczenia z tytułu przekazanych kwot pożyczki zostaną zaspokojone w ostatniej kolejności, po wszystkich innych wierzycielach Pioneer Polskiego Domu Maklerskiego SA.

4. Wielkość zobowiązań podporządkowanych uwzględnionych w rachunku kapitału netto i zobowiązań łącznych nie może być większa niż:

a) 2/3 wielkości zobowiązań z tytułu zaciągniętej pożyczki, gdy okres jej wymagalności, ustalony w dniu prowadzenia obliczeń, jest dłuższy od jednego roku, lecz jest równy bądź krótszy niż dwa lata,

b) 1/3 wielkości zobowiązań z tytułu zaciągniętej pożyczki, gdy okres jej wymagalności, ustalony w dniu prowadzenia obliczeń, jest równy bądź krótszy od jednego roku.

§ 2. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.