Tryb wewnętrzny urzędowania i czynności biurowych Sądu Najwyższego.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MS.1985.1.3

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1985 r.

ZARZĄDZENIE Nr 29

PIERWSZEGO PREZESA SĄDU NAJWYŻSZEGO

z dnia 31 grudnia 1984 r.

w sprawie trybu wewnętrznego urzędowania i czynności biurowych Sądu Najwyższego

Na podstawie § 90 ust. 1 uchwały Rady Państwa z dnia 27 września 1984 r. w sprawie regulaminu Sądu Najwyższego (Mon. Pol. Nr 24, poz. 165) zarządza się, co następuje:

Dział  I

Czynności urzędowania wewnętrznego

Rozdział  1

Przepisy ogólne

§ 1. Odpisy wszelkich zarządzeń regulujących sprawy czynności biurowych w związku z niniejszym zarządzeniem przekazuje się dyrektorowi Biura Prezydialnego.

§ 2. Prezes izby przesyła pierwszemu Prezesowi miesięczne zestawienie statystyczne dotyczące spraw załatwionych.

§ 3. Sekretariaty przyjmują interesantów w godzinach urzędowania. Od interesantów nie należy żądać podań i wniosków na piśmie, chyba że przepis szczególny wymaga takiej formy.

§ 4. Czynności biurowe oraz tryb wewnętrznego urzędowania Izby Wojskowej normują oddzielne przepisy.

Rozdział  2

Czynności sądowe

§  5.

1. Przewodniczący wydziału kieruje całokształtem prac wydziału. W szczególności, w ramach terminu ustalonego przez prezesa izby, wyznacza terminy rozpoznania spraw i sędziów sprawozdawców, wydaje zarządzenia poza rozprawą, prowadzi korespondencję i sprawuje nadzór nad sekretariatem wydziału.

2. Prezes izby może upoważnić jednego z przewodniczących wydziałów do wyznaczania terminów rozpoznawania poszczególnych spraw i sędziów sprawozdawców dla całej izby.

§ 6. Przy wyznaczaniu terminu rozprawy oraz jawnego i niejawnego posiedzenia należy w miarę możności uwzględniać uzasadnione wnioski stron, ich obrońców i przedstawicieli. Należy również mieć na względzie, aby akta przesłane Prokuraturze Generalnej zostały zwrócone na czternaście dni przed terminem rozprawy lub posiedzenia.

§ 7. Najpóźniej na dziesięć dni przed terminem rozprawy lub posiedzenia, a w sprawach zawiłych i wielotomowych odpowiednio wcześniej, sekretariat doręcza akta sprawy sędziemu sprawozdawcy.

§ 8. W razie nieobecności sędziego prezes izby zarządza wykonanie określonej czynności przez innego sędziego chyba że zachodzą wyjątkowe przeszkody.

§ 9. Przewodniczący wydziału przesyła do Biura Orzecznictwa odpisy orzeczeń wraz z uzasadnieniem z Izby Karnej ponadto karty statystyczne.

§ 10. Niezależnie od obowiązków przewodniczącego wydziału w zakresie nadzorowania pracy sekretariatu każdy z sędziów ma obowiązek kontrolowania, czy przydzielone mu sprawy otrzymały prawidłowy bieg oraz czy wydane w tych sprawach zarządzenia są terminowe i należycie wykonywane przez sekretariat.

§  11.

1. Przewodniczący rozprawy (posiedzenia) czuwa w szczególności, aby:

1) rozprawa (posiedzenie) rozpoczęła się punktualnie;

2) w toku postępowania nie pominięto okoliczności koniecznych do wyjaśnienia sprawy i jej szybkiego zakończenia oraz by rozstrzygnięto złożone na rozprawie (posiedzeniu) wnioski stron;

3) podczas narady omówiono szczegółowo wszystkie wyłaniające się zagadnienia faktyczne i prawne;

4) protokół został podpisany bezpośrednio po zakończeniu rozprawy (posiedzenia), a w wyjątkowych wypadkach najpóźniej w ciągu trzech dni po zakończeniu rozprawy (posiedzenia).

2. Przed rozprawą sędziowie odbywają naradę, w czasie której omawiają wstępnie nasuwające się zagadnienia prawne. Odstąpienie od takiej narady wymaga zgody prezesa izby.

§ 12. Rozprawy i posiedzenia jawne z udziałem stron odbywają się w przeznaczonych na ten cel salach.

§ 13. Przewodniczący składu orzekającego zajmuje miejsce środkowe za stołem sędziowskim. Prokurator zajmuje miejsce przy stole sędziowskim po prawej stronie, a protokolant po lewej stronie sądu. Oskarżyciel inny niż prokurator, powód i wnioskodawca, zajmują miejsce przed stołem sędziowskim po prawej stronie, a oskarżony, pozwany i inny uczestnik postępowania - po lewej stronie sądu.

§ 14. W czasie rozprawy i posiedzenia z udziałem stron na sali znajduje się woźny sądowy, który wykonuje zarządzenia przewodniczącego składu orzekającego.

§ 15. Przewodniczący składu orzekającego informuje osoby zainteresowane o ewentualnej zmianie kolejności rozpoznania spraw ustalonej w wokandzie oraz o opóźnieniu w rozpoznaniu sprawy.

§  16.

1. Jeżeli przewodniczący rozprawy (posiedzenia) - uzna że złożenie - do akt sprawy okazanego mu przedmiotu lub dokumentu albo odpisu lub wyciągu z dokumentu jest zbędne, należy przedmiot ten lub dokument spisać wyczerpująco w protokole wskazując osobę, która je przedstawiła.

2. Na dokumencie złożonym do akt na rozprawie (posiedzeniu) przewodniczący zamieszcza wzmiankę, przez kogo dokument został złożony. W razie złożenia do akt sprawy przedmiotu, a także gdy z uwagi na rodzaj dokumentu może on być zwrócony po ukończeniu postępowania - wzmiankę taką zamieszcza się w protokole.

§  17.

1. W toku postępowania wolno wydać stronie złożony przez nią w sprawie przedmiot lub dokument tylko na zarządzenie przewodniczącego rozprawy (posiedzenia)

2. Po ukończeniu postępowania wydanie stronie przedmiotu lub dokumentu następuje na zarządzenie przewodniczącego wydziału.

3. Wydanie stronie dokumentu następuje dopiero po złożeniu przez nią do akt uwierzytelnionego odpisu lub wyciągu z dokumentu, z tym, że w wypadku, o którym mowa w ust. 2 przewodniczący wydziału może zwolnić stronę od tego obowiązku.

4. Przepisy ust. 1, 2 i 3 stosuje się odpowiednio do wydawania przedmiotów lub dokumentów osobom innym niż strona.

§ 18. O wydaniu z akt dokumentów, odpisów i tym podobnych pism należy w odpowiednim miejscu akt uczynić wzmiankę, pod którą osoba odbierająca kwituje odbiór w razie dokonania go w sekretariacie.

§ 19. W wypadku odroczenia lub przerwania rozprawy (posiedzenia) należy ogłosić obecnym osobom zainteresowanym, termin następnej rozprawy (posiedzenia), chyba że ze względu na przyczynę odroczenia lub przerwania rozprawy (posiedzenia) niezwłoczne wyznaczenie następnego terminu nie jest możliwe.

§ 20. W przypadku, gdy sporządzenie uzasadnienia orzeczenia przez sędziego sprawozdawcę nie jest możliwe lub napotyka przeszkody, których czasu trwania nie można przewidzieć uzasadnienie sporządza inny sędzia wyznaczony przez przewodniczącego składu orzekającego.

§ 21. Przewodniczący wydziału zapoznaje się z orzeczeniami wydanymi w sprawach rozpoznanych i w razie potrzeby przedstawia akta sprawy prezesowi w celu rozważenia kwestii złożenia wniosku o wniesienie rewizji nadzwyczajnej lub podejmuje inne stosowne czynności.

§  22.

1. Jeżeli sędzia sprawozdawca złożył zdanie odrębne, wówczas może sporządzić uzasadnienie orzeczenia inny sędzia składu orzekającego.

2. Strony, ustawowi przedstawiciele, ich obrońcy i pełnomocnicy mogą zapoznać się ze zdaniem odrębnym i jego uzasadnieniem oraz robić z nich odpisy; zdanie odrębne udostępnia się właściwemu sądowi na jego żądanie; nie mogą być sporządzane uwierzytelnione odpisy zdania odrębnego i jego uzasadnienia.

3. Prezes izby przesyła Pierwszemu Prezesowi i do Biura Orzecznictwa orzeczenia ze zdaniem odrębnym w celu rozważenia, czy są podstawy do wniesienia rewizji nadzwyczajnej.

§ 23. Postanowienie o przedstawieniu składowi siedmiu sędziów zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości w konkretnej sprawie wymaga uzasadnienia.

§  24.

1. O sprostowaniu orzeczenia umieszcza się wzmiankę na orzeczeniu. Wzmiankę tę podpisuje kierownik sekretariatu wydziału.

2. Odpisy sprostowanego orzeczenia wydaje się w brzmieniu uwzględniającym sprostowanie.

§  25.

1. Na rozprawach (posiedzeniach) protokolant sporządza protokół.

2. W protokole powinny znaleźć się także okoliczności uzasadniające wystąpienie sygnalizacyjne.

3. Protokół podpisują przewodniczący rozprawy (posiedzenia) i protokolant.

Rozdział  3

Czynności sekretariatów

§ 26. Sekretariaty w izbach wykonują zarządzenia prezesa, przewodniczącego wydziału i sędziów. O wykonaniu tych zarządzeń czyni się w aktach wzmiankę, opatrzoną datą i podpisem pracownika, który wykonał zarządzenie.

§  27.

1. Kierownik sekretariatu jest odpowiedzialny za całość pracy sekretariatu, a w szczególności za należyte i terminowe wykonywanie czynności.

2. Do obowiązków kierownika sekretariatu należy w szczególności:

1) przyjmowanie nadchodzących pism i przedstawianie ich wraz z aktami przewodniczącemu wydziału oraz przedstawianie pism i akt, w których należy wydać orzeczenie lub zarządzenie;

2) wydawanie wypisów, zaświadczeń i innych dokumentów oraz uwierzytelnianie odpisów;

3) przyjmowanie interesantów, udzielanie informacji oraz udostępnianie pod kontrolą akt osobom uprawnionym;

4) podpisywanie zawiadomień i pism, do których podpisywania został przez przewodniczącego wydziału upoważniony w sprawach porządkowych;

5) sprawdzanie przed terminem posiedzenia, czy zostały doręczone zawiadomienia i wezwania oraz w razie ich niedoręczenia przedstawianie akt przewodniczącemu wydziału w celu wydania stosownych zarządzeń;

6) przekazywanie akt do archiwum;

7) sporządzanie projektów okresowych sprawozdań i zestawień statystycznych;

8) przechowywanie pieczęci urzędowej i jej odciskanie;

9) sporządzanie do dnia piętnastego każdego miesiąca wykazów spraw za miesiąc ubiegły, w których nie sporządzono w terminie przepisanym uzasadnień zapadłych orzeczeń;

10) czuwanie nad sprawnym obiegiem akt.

§ 28. Kierownicy sekretariatów rozdzielają pracę między pracowników sekretariatów i nadzorują jej wykonanie oraz mogą upoważniać pracowników sekretariatu do podpisywania zawiadomień o terminie posiedzeń oraz do uwierzytelniania odpisów.

§ 29. Kierownik sekretariatu izby sprawuje ponadto kontrolę sekretariatów wydziałów i składa prezesowi sprawozdania z wyników kontroli oraz zgłasza wnioski co do zmian organizacyjnych i personalnych sekretariatów w izbie, a w szczególności:

1) czuwa nad wykonywaniem przez sekretariaty zarządzeń Pierwszego Prezesa, prezesów i przewodniczących wydziałów;

2) przydziela woźnych do poszczególnych wydziałów, do pełnienia służby na salach posiedzeń oraz w miarę potrzeby wyznacza ich dyżury;

3) czuwa nad prawidłowym zaopatrzeniem wydziałów w księgi, druki, maszyny i materiały piśmienne oraz nad ich racjonalnym używaniem;

4) .czuwa nad terminowym przedstawianiem i prawidłowym sporządzaniem okresowych sprawozdań i zestawień statystycznych;

5) czuwa nad zaznajomieniem się przez kierowników i pracowników sekretariatów z przepisami dotyczącymi ich pracy;

6) dba o utrzymanie porządku i prawidłowe wyposażenie sal posiedzeń oraz pokojów narad w potrzebne urządzenia i materiały, jak również czuwa nad pracą woźnych w salach posiedzeń.

§  30.

1. Przed każdą rozprawą (posiedzeniem) sekretariat sporządza wykaz spraw (wokandę). Wykaz ten powinien zawierać sygnaturę spraw wyznaczonych do rozpoznania, godzinę na którą sprawę wyznaczono, imiona i nazwiska stron, nazwiska członków składu orzekającego ze wskazaniem sędziego sprawozdawcy.

2. Wokandę doręcza się przewodniczącemu, sędziom, protokolantowi, a w sprawach karnych także Prokuraturze Generalnej. Jeden egzemplarz wokandy należy wywiesić w dniu rozprawy lub posiedzenia odbywającego się jawnie z udziałem stron, na drzwiach sali, w której wymienione w wokandzie sprawy mają być rozpoznane.

§ 31. Kierownik sekretariatu wydziału przechowuje wokandy lub dzienniki rozpraw (posiedzeń) w porządku chronologicznym przez okres jednego roku.

ROZDZIAŁ  4

Czynności Biura Orzecznictwa

§ 32. Biuro Orzecznictwa gromadzi i opracowuje nadesłane przez izby materiały dotyczące orzecznictwa.

§ 33. Prawo korzystania z kartoteki prowadzonej przez Biuro Orzecznictwa mają sędziowie Sądu Najwyższego, członkowie Biura Orzecznictwa, a także sędziowie innych sądów.

Korzystanie z kartoteki przez inne osoby wymaga zgody upoważnionego przez Dyrektora Biura Orzecznictwa sędziego nadzorującego prowadzenie kartoteki.

§ 34. Biuro Orzecznictwa prowadzi księgę zasad prawnych stanowiących zbiór uchwał pełnego składu Sądu Najwyższego oraz księgi zasad prawnych stanowiących zbiory uchwał poszczególnych izb; uchwały dwóch połączonych izb włącza się do zbioru izb, w których uchwałę wydano; w przypadku odstąpienia od zasady prawnej należy w urzędowym zbiorze wymienić datę wydania w tym przedmiocie uchwały i sygnaturę sprawy.

§  35.

1. Biuro Orzecznictwa na użytek wewnętrzny Sądu Najwyższego udziela informacji dotyczących orzecznictwa i piśmiennictwa na określony temat. Informacje dotyczyć mogą także opracowanych i opiniowanych projektów aktów prawnych, a także innych materiałów będących w posiadaniu Biura.

2. O zakresie informacji wymienionych w ust. 1, a przeznaczonych do wykorzystania poza Sądem Najwyższym decyduje Dyrektor Biura Orzecznictwa.

§ 36. Pierwszy Prezes może zlecać członkom Biura Orzecznictwa spełnianie także innych czynności, w tym czynności protokolanta na posiedzeniach składu izb, składu połączonych izb, pełnego składu Sądu Najwyższego, Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego i Trybunału Stanu.

§ 37. Projekty aktów prawnych, opracowane i opiniowane w Sądzie Najwyższym rejestrowane są w odrębnym dzienniku i przechowywane w sekretariacie Biura Orzecznictwa

§  38.

1. W Biurze Orzecznictwa prowadzi się rejestrację skarg i wniosków nadesłanych do Sądu Najwyższego w formie pisemnej, składanych ustnie w toku przyjęć interesantów, a także zamieszczonych w środkach masowego przekazu.

2. Osoby przyjmujące ustne zgłoszenie skargi lub wniosku w izbach i biurach Sądu Najwyższego sporządzają stosowną notatkę, której odpis przekazują do Biura Orzecznictwa.

§ 39. Służbę prasową wykonuje Biuro Orzecznictwa; zakres działania i organizację służby prasowej określa zarządzenie Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.

Rozdział  5

Czynności Biura Prezydialnego

§ 40. Biuro Prezydialne obejmuje swą działalnością całokształt spraw administracyjnych Sądu Najwyższego z wyłączeniem sekretariatów w izbach i w Biurze Orzecznictwa.

§ 41. Do zakresu czynności wydziału ogólnego należą: prowadzenie sekretariatów Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego i prezesa do spraw ogólnych Sądu Najwyższego, obsługa kancelaryjna Trybunału Stanu, prowadzenie sekretariatu ogólnego Biura oraz biura podawczego, hali maszyn i archiwum zakładowego, sprawowanie nadzoru nad zabezpieczeniem tajemnicy państwowej i służbowej w Sądzie Najwyższym, organizowanie pobytu delegacji zagranicznych i krajowych podejmowanych przez Sąd Najwyższy, załatwianie spraw związanych z odbywaniem praktyk w Sądzie Najwyższym, załatwianie spraw związanych z wypadkiem przy pracy, prowadzenie prac informatycznych dotyczących podsystemu "Magister", inne sprawy zlecone przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego lub dyrektora biura.

§ 42. Do zakresu czynności wydziału spraw pracowniczych należą: sprawy osobowe sędziów, członków Biura Orzecznictwa, pracowników administracyjnych i innych pracowników Sądu Najwyższego, sprawy socjalne, czynności sekretariatu w sprawach dyscyplinarnych oraz sprawy związane z prowadzeniem biblioteki Sądu Najwyższego.

§ 43. Do zakresu czynności wydziału finansowo-budżetowego należą: sprawy związane z budżetem Sądu Najwyższego, prowadzenie księgowości syntetycznej i analitycznej, przygotowanie i wypłata należności ze stosunku (pracy oraz innych, planowanie nakładów finansowych na inwestycje i kapitalne remonty oraz sprawozdawczość finansowa w tych sprawach.

§ 44. Do zakresu czynności wydziału gospodarczego należą: sprawy zaopatrzenia, administrowanie pomieszczeniem i sprzętem, utrzymywanie w porządku i czystości pomieszczeń użytkowanych przez Sąd Najwyższy, gospodarka samochodami, prowadzenie magazynów i powielarni oraz zakwaterowanie osób delegowanych do Sądu Najwyższego.

§ 45. Działające w wydziale ogólnym biuro podawcze przeznaczone jest do przyjmowania nadesłanych lub składanych w sądzie pism i przesyłek oraz do wysyłania pism.

§ 46. Pracownik prowadzący biuro podawcze przyjmuje korespondencję wpływającą do sądu i wpisuje ją do "dziennika korespondencji". Na opakowaniu wpisuje datę wpływu, pozycję i numer, pod którym zarejestrowano przesyłkę w "dzienniku korespondencji". Otwiera pisma nadchodzące w kopertach zamkniętych z wyjątkiem tych, które są adresowane do Pierwszego Prezesa, prezesów, do wydziału spraw pracowniczych oraz tych wszystkich, które są oznaczone jako "poufne" lub "do rąk własnych" oraz wszystkie przesyłki nadesłane z zagranicy. Pisma takie i przesyłki z zagranicy powinien pracownik prowadzący biuro podawcze wręczać nie otwarte dyrektorowi Biura Prezydialnego.

§ 47. Na każdym wpływającym do sądu piśmie, a także na otrzymanych zwrotnych poświadczeniach odbioru, pracownik prowadzący biuro podawcze odciska pieczątkę zawierającą nazwę sądu, datę wpływu i liczbę załączników. Jeżeli pismo nadeszło w kopercie, której pracownikowi nie wolno otworzyć, pieczątka wpływu powinna być odciśnięta na adresowej stronie koperty bez naruszenia daty stempla pocztowego. Pieczątka wpływu powinna być odciśnięta wyraźnie, tak by nie było wątpliwości co do daty otrzymania pisma i powinna być podpisana przez pracownika prowadzącego biuro podawcze. Kopertę, w której pismo wpłynęło z poczty, załącza się do pisma.

§ 48. Na żądanie osoby wnoszącej pismo do sądu pracownik prowadzący biuro podawcze wydaje pokwitowanie.

§ 49. Wszystkie pisma i przesyłki otrzymane przez biuro podawcze powinny być oddane właściwym według przeznaczenia sekretariatom w dniu otrzymania. Pismo pilne należy oddawać bezzwłocznie po otrzymaniu.

§ 50. Pisma i przesyłki wychodzące z sądu sekretariaty kierują do biura podawczego w celu wysłania, wpisując datę skierowania we właściwych aktach i księgach.

§  51.

1. Pisma i akta otrzymane do wysyłki biuro podawcze wysyła według przeznaczenia, po wciągnięciu ich w miarę potrzeby do książki pocztowej lub książki doręczeń.

2. Pisma procesowe, wezwania i zawiadomienia w sprawach sądowych należy wysyłać za zwrotnym poświadczeniem odbioru.

§ 52. Jeżeli obecny w sądzie adresat jest osobiście znany lub udowodnił swoją tożsamość, pracownik biura podawczego lub sekretariatu może doręczyć mu pismo bezpośrednio za potwierdzeniem odbioru.

§ 53. Przekazywanie pism i akt między jednostkami organizacyjnymi Sądu Najwyższego odbywa się bez udziału biura podawczego.

§  54.

1. Dyrektor Biura Prezydialnego może w porozumieniu z kierownikiem właściwego urzędu pocztowego zarządzić, by adresowane do sądu przesyłki pocztowe odbierane były w urzędzie pocztowym przez woźnego za jego pokwitowaniem w pocztowej książce odbiorczej.

2. Nazwisko upoważnionego da odbioru powinno być podane do wiadomości urzędowi pocztowemu.

3. Odebrane przesyłki pocztowe powinny być niezwłocznie doręczone pracownikowi prowadzącemu biuro podawcze.

§ 55. Szczegółowy zakres działalności Biura Prezydialnego i podział kompetencji pomiędzy wydziałami określa odrębna instrukcja.

DZIAŁ  II

Biurowość

Rozdział  1

Przepisy ogólne

§  56.

1. Po wpłynięciu sprawy pismo rozpoczynające postępowanie wpisuje się do właściwej księgi (repertoria, skorowidze, dzienniki).

2. Pismo otrzymane przez sekretariat dołącza się do właściwych akt lub teczek.

3. Na każdym wysłanym przez sąd lub nadesłanym piśmie należy umieścić znak sprawy (sygnaturę).

§ 57. Na każdym nadesłanym piśmie prezes, przewodniczący wydziału lub właściwy sędzia umieszcza dekretację co do sposobu załatwienia, jeżeli załatwienie nie należy wyłącznie do sekretariatu.

§ 58. Dokumenty i pisma sporządzane ręcznie jak również zapisy w księgach powinny być pisane wyraźnie; natomiast sporządzane pismem maszynowym powinny uwzględniać odstęp (margines), aby po dołączeniu do akt całkowita ich treść była czytelna.

§ 59. Do czynności często powtarzających się należy używać formularzy drukowanych.

§  60.

1. Na przesyłkach pocztowych należy podać imię i nazwisko lub inne oznaczenia adresata bez stosowania skrótów, kod pocztowy, miejscowość, nazwę ulicy oraz numer domu i mieszkania.

2. Akta sądowe, ważniejsze dokumenty i pisma należy przesyłać przesyłką poleconą.

Rozdział  2

Akta sądowe (sprawy)

§ 61. Wszelkie pisma dotyczące tej samej sprawy łączy się w porządku chronologicznym. Tworzą one akta sprawy. Karty w aktach powinny być zszyte i ponumerowane.

§ 62. Znak akt składa się z oznaczenia cyfrą rzymską wydziału, oznaczenia literą repertorium, w którym sprawa została zarejestrowana, oznaczenia kolejną liczbą repertorium oraz roku (np. II KR 273/80).

§  63.

1. Akta układa się w szafach grupami; akta spraw do wyznaczania terminu posiedzenia, akta spraw wyznaczonych na posiedzenia, akta spraw, w których oczekuje się wykonania czynności lub nadesłania pisma, akta spraw przeznaczone do przekazania do archiwum Sądu Najwyższego, akta spraw dodatkowych itp. Na półkach szaf umieszcza się napisy, wskazujące rodzaj spraw.

2. Akta spraw aresztanckich, oczekujące wyznaczenia terminu, układa się w oddzielnych grupach.

§ 64. 1. Na wniosek osób uprawnionych przewodniczący wydziału może w wypadkach szczególnie uzasadnionych zarządzić przesłanie akt do sądu rejonowego miejsca zamieszkania tych osób w celu ułatwienia im przejrzenia akt i sporządzenia z nich odpisów.

2. Jeżeli osoba uprawniona do przejrzenia akt jest pozbawiona wolności, przewodniczący wydziału może zarządzić na jej wniosek przesłanie akt do zakładu karnego lub aresztu śledczego, chyba że celowe jest umożliwienie tej osobie przejrzenia akt w sekretariacie sądu.

3. Przewodniczący wydziału może zarządzić wydanie lub przesłanie akt instytutowi, zakładowi, instytucji lub biegłemu, powołanym do wydania opinii, jeżeli wymagają tego okoliczności sprawy.

4. Zarządzając wydanie lub przesłanie akt przewodniczący wydziału wyznacza termin, w którym akta mają być zwrócone, a w wypadkach określonych w ust. 2 polecą również, aby przejrzenie akt odbyło się pod nadzorem funkcjonariusza w oddzielnym pomieszczeniu.

§  65.

1. O udostępnieniu akt sądowych osobom nie posiadającym uprawnień procesowych i o zakresie wykorzystania tych akt decyduje prezes lub z jego upoważnienia przewodniczący wydziału.

§ 66. O wysłaniu akt do innego sądu, urzędu lub do innej komórki organizacyjnej Sądu Najwyższego, jak również w wypadkach określonych w § 68 oraz o ich zwrocie sekretariat czyni wzmiankę w repertorium.

§  67.

1. Po ukończeniu postępowania akta nadesłane, zwraca się w jak najkrótszym czasie właściwemu sądowi lub organowi, którego orzeczenie było przedmiotem rozpoznania przez Sąd Najwyższy.

2. Do akt zwracanych niższemu sądowi dołącza się odpis orzeczenia, dokumenty złożone przez strony w postępowaniu rewizyjnym oraz odpis protokołu rozprawy, a oryginał orzeczenia i protokołu dołącza się do akt Sądu Najwyższego. Zdanie odrębne pozostaje w aktach Sądu Najwyższego.

3. Akta sprawy, które mają być przekazane zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego innemu sądowi lub organowi, przesyła się bezpośrednio temu sądowi lub organowi, natomiast do sądu, który akta nadesłał przesyła się odpis orzeczenia.

§  68.

1. Sędzia sprawozdawca po zakończeniu postępowania kwalifikuje akta Sądu Najwyższego do skierowania ich do archiwum, zaliczając je do odpowiedniej kategorii z ustaleniem okresu ich przechowywania.

2. Zakwalifikowane akta Sądu Najwyższego po zakreśleniu w repertorium należy przekazać do archiwum sądowego, jeżeli nie są potrzebne do dalszych czynności.

3. Kierownik sekretariatu, przekazując akta do archiwum sądowego sporządza w trzech egzemplarzach wykaz akt przekazanych. Jeden z tych egzemplarzy, zawierający potwierdzenie odbioru akt przez pracownika prowadzącego archiwum sądowe, sekretariat przechowuje w specjalnej teczce.

4. Niezwłocznie po przekazaniu akt należy odnotować w repertorium oddanie akt do archiwum Sądu Najwyższego, datę i numer wykazu.

Rozdział  3

Repertoria

§ 69. Każdy sekretariat prowadzi księgi według ustalonych wzorów. Rodzaje prowadzonych odrębnych ksiąg oraz ich wzory, w tym również wzory dzienników rozpraw (posiedzeń) i kart statystycznych ustala prezes właściwej izby.

§ 70. Księgi biurowe prowadzi się z numeracją oddzielną dla każdego roku.

§ 71. Dane podlegające wpisaniu do księgi, w razie braku odpowiedniej dla nich rubryki, wpisuje się w rubryce "uwagi". W rubryce tej czyni się również wzmiankę o dołączeniu sprawy do innej oraz o wyłączeniu sprawy i założeniu nowej.

§  72.

1. Zakończenie sprawy należy uwidocznić we właściwej księdze przez zakreślenie numeru.

2. Zakreślenia należy dokonać, gdy wydano orzeczenie kończące postępowanie, gdy sprawę przekazano innej izbie lub wydziałowi, albo gdy postępowanie przed Sądem Najwyższym zostało zawieszone.

3. Sprawę, w której występuje kilku uczestników lub oskarżonych, uważa się za zakończoną, gdy orzeczenie wymienione w ust. 2 dotyczą wszystkich tych osób.

4. Zakreślenie następuje przez napisanie kolorowy ołówkiem znaku "L" obejmującego z lewej strony numer sprawy.

§  73.

1. Każdy wydział prowadzi terminarze, do których wpisuje się sprawy wyznaczone na rozprawę (posiedzenie).

2. W razie odroczenia wydania orzeczenia należy w terminarzu pod datą, w której odbyła się rozprawa, w rubryce "uwagi", wpisać datę wydania orzeczenia oraz wzmiankę "orzeczenie ogłoszono".

3. W rubryce "wynik rozprawy" zaznacza się tylko, że wydano wyrok lub postanowienie albo zakończono sprawę w inny sposób.

§ 74. Na zarządzenie przewodniczącego wydziału prowadzone są także zeszyty kontrolne (kontrolki) dotyczące spraw lub czynności określonych w tym zarządzeniu.

§ 75. Sekretariaty wydziałów Izby Karnej sporządzają karty informacyjne po nadejściu akt każdej sprawy oraz prowadzą wykazy osób aresztowanych. Kontroli wydanych zezwoleń na widzenia z aresztowanymi prowadzi kierownik sekretariatu.

§  76.

1. Repertoria zawierają informacje o czynnościach Sądu Najwyższego w każdej sprawie; służą one również do zestawień statystycznych oraz stanowią podstawę oznaczenia układu przechowywanych akt.

2. Do repertorium należy wpisywać zwięzłe wzmianki dotyczące biegu sprawy. Wzmianki te należy wpisywać niezwłocznie po dokonaniu danej czynności.

3. Zakończenie sprawy wykazuje się przez wpisanie daty orzeczenia w odpowiedniej rubryce repertorium.

§  77.

1. Repertorium prowadzi się w księgach oprawnych, z ponumerowanymi kartami, których liczba powinna być poświadczona przez kierownika sekretariatu wydziału lub biura.

2. W każdym tomie należy umieścić na okładce i na stronie tytułowej oznaczenie sądu, izby oraz wydziału, nazwę księgi i rok kalendarzowy.

§  78.

1. Wpis sprawy dokonany omyłkowo do repertorium należy zakreślić, nie zmieniając numeracji następnych spraw w repertorium, chyba że skreśla się wpis ostatni.

2. Inne wpisy dokonane omyłkowo lub niewłaściwie należy przekreślić i wpisać właściwe dane.

3. O przyczynie zakreślenia lub przekreślenia wpisu należy uczynić w rubryce "uwagi" wzmiankę, którą podpisuje kierownik sekretariatu.

§ 79. Jeżeli w sprawie wpisywanej do repertorium występuje więcej uczestników sprawy lub oskarżonych, należy zająć na wpis taką liczbę rubryk poziomych, aby wpisy były przejrzyste. Oskarżonych należy oznaczyć kolejnymi numerami umieszczonymi przy nazwiskach oraz wpisać oznaczenie przestępstw.

§ 80. Po zakończeniu roku kierownik sekretariatu zamyka repertorium przez wymienienie na ostatniej karcie liczby pozycji mieszczących się w repertoriach i wzmiankę tę podpisuje.

§  81.

1. Na początkowych kartach repertorium na rok następny kierownik sekretariatu sporządza w kolejności chronologicznej wykaz numerów spraw niezakończonych z lat poprzednich. Późniejsze załatwienie tych spraw wymaga zakreślenia we właściwym repertorium oraz przekreślenia numerów w spisie zamieszczonym na początku nowego repertorium.

2. Sprawy nie załatwione z okresu wcześniejszego niż ostatnie dwa lata wpisuje się do nowego repertorium na początkowych stronach, pozostawiając dawną numerację, pod którą umieszcza się kolejno numery nowego repertorium.

§ 82. W Izbie Cywilnej i Administracyjnej prowadzi się repertoria:

CZP - do wpisywania zagadnień prawnych z zakresu prawa cywilnego oraz rodzinnego i opiekuńczego,

AZP - do wpisywania zagadnień prawnych w sprawach skarg na decyzje administracyjne,

CR - dla spraw, z rewizji od orzeczeń sądów wojewódzkich oraz orzeczeń sądów rejonowych w sprawach przejętych do rozpoznania na zasadzie art. 391 k.p.c.,

CRN - dla spraw z rewizji nadzwyczajnych z zakresu prawa cywilnego oraz rodzinnego i opiekuńczego,

ARN - dla spraw z rewizji nadzwyczajnych w sprawach skarg na decyzje administracyjne,

CZ - dla spraw z zażaleń na orzeczenia sądów wojewódzkich,

CO - dla spraw z zakresu prawa cywilnego oraz rodzinnego i opiekuńczego, dla których nie ma odrębnych repertoriów,

AO - dla spraw z zakresu skarg na decyzje administracyjne, dla których nie ma odrębnych repertoriów.

§ 83. W Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych prowadzi się repertoria:

PZP - do wpisywania zagadnień prawnych z wszelkich dziedzin należących do właściwości izby z wyjątkiem ubezpieczeń społecznych,

UZP - do wpisywania zagadnień prawnych z zakresu ubezpieczeń społecznych,

PRN - dla spraw z rewizji nadzwyczajnych z zakresu prawa pracy i prawa wynalazczego,

URN - dla spraw z rewizji nadzwyczajnych z zakresu ubezpieczeń społecznych,

PR - dla spraw z zakresu prawa pracy i prawa wynalazczego z rewizji od orzeczeń sądów wojewódzkich, odwołań z zakresu prawa pracy od orzeczeń okręgowych sądów pracy i ubezpieczeń społecznych oraz od orzeczeń sądów rejonowych w sprawach przejętych do rozpoznania na zasadzie art. 391 § 1 k.p.c., a także dla spraw z odwołań od orzeczeń komisji rozjemczych i komisji odwoławczych do spraw pracy, przejętych do rozpoznania na zasadzie art. 66 § 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. o okręgowych sądach pracy i ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 39, poz. 231),

UR - dla spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych z odwołań od orzeczeń okręgowych sądów pracy i ubezpieczeń społecznych oraz dla przejętych do rozpoznania na zasadzie art. 66 § 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. o okręgowych sądach pracy i ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 39, poz. 231), spraw z odwołań od orzeczeń organów orzekających w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego w wyniku odwołania od decyzji organu rentowego, a także spraw z odwołań od orzeczeń organów wydających decyzje w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego, jeżeli od decyzji tych organów przysługuje odwołanie (skarga) bezpośrednio do sądu,

PA - dla spraw określonych w art. 14, 69 i 91 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124) oraz w art. 47, 65 ust. 3 i 72 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. Nr 19, poz. 145);

PAN - dla spraw z rewizji nadzwyczajnych wpisywanych do repertorium PA,

PP - dla spraw określonych w ustawie z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. Nr 24, poz. 122) oraz w ustawie z dnia 25 września 1981 r. o samorządzie załogi przedsiębiorstwa państwowego (Dz. U. Nr 24, poz. 123),

PPN - dla spraw z rewizji nadzwyczajnych wpisywanych do repertorium PP,

PRZ - dla spraw określonych w ustawie z dnia 8 października 1982 r. o związkach zawodowych (Dz. U. Nr 32, poz. 216),

PRZN - dla spraw z rewizji nadzwyczajnych wpisywanych do repertorium PRZ,

PZ - dla spraw z zażaleń na orzeczenia sądów wojewódzkich z zakresu prawa pracy i prawa wynalazczego oraz okręgowych sądów pracy i ubezpieczeń społecznych z. zakresu prawa pracy,

PPZ - dla spraw z zażaleń w sprawach wpisywanych w repertorium PP,

UZ - dla spraw z zażaleń na orzeczenia okręgowych sądów pracy i ubezpieczeń społecznych z zakresu ubezpieczeń społecznych,

PO - dla spraw z zakresu prawa pracy i prawa wynalazczego, dla których nie ma odrębnych repertoriów,

UO - dla spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych, dla których nie ma odrębnych repertoriów,

KAS - dla spraw z wniosków o rozstrzygnięcie ponadzakładowego sporu zbiorowego przez Kolegium Arbitrażu Społecznego przy Sądzie Najwyższym.

§  84.

1. W Izbie Karnej prowadzi się repertoria:

KZP - do wpisywania zagadnień prawnych,

KR - dla spraw z rewizji od orzeczeń sądów wojewódzkich oraz orzeczeń sądów rejonowych przejętych do rozpoznania na zasadzie art. 390 k.p.k.,

KRN - dla spraw z rewizji nadzwyczajnych,

KZ - dla spraw z zażaleń na orzeczenia sądów wojewódzkich,

KO - dla spraw (korespondencji), dla których nie ma odrębnych repertoriów.

2. W repertorium KR w rubryce "nazwisko i imię oskarżonego" należy wpisać jedynie nazwiska i imiona tych oskarżonych, co do których wniesiono rewizje. Przy każdym nazwisku zaznaczyć należy kto wniósł rewizję co do tego oskarżonego.

3. Jeżeli wszyscy oskarżeni odpowiadają z tego samego przepisu, można oznaczenie przestępstwa umieścić pod nazwiskiem ostatniego oskarżonego, zajmując oddzielną rubrykę.

4. W sprawach oskarżonych aresztowanych należy odcisnąć przy odpowiednim nazwisku stempel "aresztowany".

5. Rubrykę "wyrok sądu I instancji" wypełnia się przez wpisanie krótkiej treści orzeczenia w zakresie objętym rewizją z podaniem kwalifikacji czynu.

6. W rubryce "wyrok sądu II instancji" należy umieścić dokładną treść wyroku.

7. Rubryki "inne załatwienie" służą w szczególności do umieszczenia dokładnej treści i daty postanowień wydanych na zasadzie art. 376, 377 i 388 k.p.k.

§ 85. W biurze Orzecznictwa prowadzi się repertoria:

NC - dla spraw cywilnych,

NC/A - dla spraw administracyjnych,

NC/P - dla spraw ze stosunku pracy,

NC/R - dla spraw rentowych,

NK - dla spraw karnych,

sk/C - dla skarg cywilnych,

sk/A - dla skarg administracyjnych,

sk/PiR - dla skarg ze stosunku pracy i rentowych (prowadzone łącznie),

sk/K - dla skarg karnych.

§ 86. Do każdego repertorium prowadzi się skorowidz alfabetyczny.

Rozdział  4

Pieczęcie i stemple

§  87.

1. Sekretariaty wydziałów w izbach mają pieczęcie z godłem państwowym i napisem, odpowiadające obowiązującym przepisom.

2. Pieczęcie o jednakowej treści różnią się numerami rozpoznawczymi.

3. Kontrolę wydanych pieczęci sprawuje Biuro Prezydialne.

§ 88. Pieczęcie przechowują pod zamknięciem naczelnicy wydziałów oraz kierownicy sekretariatów, tak aby osoby niepowołane nie miały do nich dostępu.

§  89.

1. Pieczęć odciska się na pismach mających stanowić dowód lub mogących być dla stron podstawą do podjęcia jakiejkolwiek czynności prawnej.

2. Ponadto pieczęć odciska się w korespondencji z władzami zagranicznymi oraz w wypadkach przewidzianych szczególnymi przepisami.

§ 90. Jeżeli pismo mieści się na kilku arkuszach, arkusze powinny być zszyte, a końce nici lub sznurka przytwierdzone do papieru pieczęcią lakową lub krążkiem papieru, na którym odciska się pieczęć w ten sposób, aby część pieczęci znajdowała się na krążku, a reszta na arkuszu papieru.

§ 91. Stemple, a w szczególności stemple nagłówkowe z nazwą Sądu Najwyższego, powinny być przez osoby użytkujące je przechowywane pod zamknięciem, tak aby osoby niepowołane nie miały do nich dostępu.

ROZDZIAŁ  5

Przepisy końcowe

§ 92. Traci moc zarządzenie Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 1964 r. w sprawie czynności biurowych i wewnętrznego urzędowania oraz innych spraw z zakresu wewnętrznej organizacji Sądu Najwyższego (Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości z 1964 r. Nr 2, poz. 13 i z 1975 r. Nr 2, poz. 17).

§ 93. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1985 r.