Tryb postępowania banków w przypadkach prania pieniędzy oraz ustalenie wysokości kwoty i warunków prowadzenia rejestru wpłat gotówkowych powyżej określonej kwoty oraz danych o osobach dokonujących wpłaty i na rzecz których wpłata została dokonana.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.NBP.1998.18.40

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1998 r.

UCHWAŁA Nr 4/98

Komisji Nadzoru Bankowego

z dnia 30 czerwca 1998 r.

w sprawie trybu postępowania banków w przypadkach prania pieniędzy oraz ustalenia wysokości kwoty i warunków prowadzenia rejestru wpłat gotówkowych powyżej określonej kwoty oraz danych o osobach dokonujących wpłaty i na rzecz których wpłata została dokonana.

Na podstawie art. 106 ust. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939) uchwala się, co następuje:

§ 1. Ilekroć w uchwale użyto określenia "pranie pieniędzy", należy przez to rozumieć przestępstwo określone w odrębnych przepisach.

§  2.

1. Banki zobowiązane są do prowadzenia w oddziałach oddzielnych rejestrów wpłat gotówkowych, których wartość przekracza równowartość 10.000 ECU. Rejestry te banki prowadzą od dnia wejścia w życie uchwały.

2. Niezależnie od rejestrów prowadzonych w oddziałach, centrale banków prowadzą również zbiorcze rejestry wpłat. Zbiorcze rejestry wpłat banki prowadzą od dnia 1 stycznia 1999 r.

3. Przepis ust. 1 stosuje się także do banków nie posiadających oddziałów.

4. Banki regionalne oraz banki zrzeszające, w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 369, z 1995 r. Nr 142, poz. 704, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, oraz z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 140, poz. 939), prowadzą zbiorcze rejestry dla zrzeszonych banków spółdzielczych.

5. Obowiązek określony w ust. 1 dotyczy także zamiany papierów wartościowych lub zagranicznych środków płatniczych na złote polskie, zamiany złotych polskich na papiery wartościowe lub zagraniczne środki płatnicze, w tym pośrednictwa w wymienionych wyżej transakcjach, a także każdego przypadku, gdy okoliczności transakcji wskazują, iż środki mogą pochodzić lub mają związek z praniem pieniędzy, bez względu na wartość transakcji i jej charakter.

6. Banki są zobowiązane do przechowywania rejestru transakcji, o których mowa w ust. 1 i 5, wraz z dokumentami źródłowymi dotyczącymi zarejestrowanych transakcji przez okres co najmniej 5 lat, licząc od pierwszego dnia roku następującego po roku, w którym dokonano ostatniego zapisu związanego z transakcją. Obowiązek przechowywania dokumentów źródłowych dotyczy banku, w którym dokonano transakcji.

7. Rejestry powinny być prowadzone w sposób uniemożliwiający dokonywanie zmian umieszczonych w nich danych przez osoby nieupoważnione.

§  3.

1. W celu realizacji obowiązku rejestracji banki identyfikują klientów w każdym przypadku rozpoczęcia transakcji, o których mowa w § 2 ust. 1 i 5 oraz umieszczają w rejestrze dane dotyczące:

1) tożsamości i adresu osoby dokonującej transakcji,

2) tożsamości i adresu osoby, w imieniu której dokonywana jest transakcja,

3) tożsamości beneficjenta, w przypadku transakcji w obrocie krajowym,

4) tożsamości i adresu beneficjenta, w przypadku transakcji w obrocie międzynarodowym,

5) banków oraz numerów rachunków bankowych związanych z transakcją, o ile występują,

6) rodzaju transakcji,

7) kwoty oraz waluty transakcji,

8) daty dokonania transakcji,

9) pracownika banku, który dokonał rejestracji.

2. Identyfikacja tożsamości, o której mowa w ust. 1 obejmuje:

1) w przypadku osób fizycznych i ich pełnomocników, okazanie dowodu osobistego lub paszportu w celu ustalenia i zarejestrowania cech dokumentu (seria i numer) oraz imienia, nazwiska, daty urodzenia, a także adresu zamieszkania jego posiadacza,

2) w przypadku osób prawnych, okazanie i zarejestrowanie danych z aktualnego wyciągu z rejestru handlowego lub innego równoważnego dokumentu, wskazującego formę organizacyjną osoby prawnej i adres jej siedziby oraz dokumentu potwierdzającego umocowanie osoby przeprowadzającej transakcję do reprezentowania osoby prawnej, a także danych dotyczących tej osoby określonych w pkt 1,

3) w przypadku jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, okazanie oraz zarejestrowanie danych z dokumentu wskazującego formę organizacyjną i adres jej siedziby oraz dokumentu potwierdzającego umocowanie osoby przeprowadzającej transakcję do reprezentowania tej jednostki, a także danych dotyczących tej osoby określonych w pkt 1.

3. Obowiązek zarejestrowania danych, określonych w ust. 2 pkt 2 i 3, dotyczy tylko sytuacji, w których otwierany jest rachunek bankowy lub jest to pierwsza transakcja dokonywana przez klienta.

§  4.

1. Banki są zobowiązane do opracowania i wprowadzenia wewnątrzbankowych programów przeciwdziałania praniu pieniędzy w formie regulaminów.

2. Banki regionalne oraz banki zrzeszające opracowują programy, o których mowa w ust. 1, dla zrzeszonych banków spółdzielczych.

3. W ciągu miesiąca od dnia wejścia w życie uchwały zarządy banków wyznaczą, spośród członków zarządów, osoby odpowiedzialne za opracowanie, w terminie trzech miesięcy, programów, o których mowa w ust. 1 i 2. Osoby te są odpowiedzialne za realizację programów oraz bieżącą analizę danych gromadzonych w rejestrach, o których mowa w § 2 ust. 1, 2 i 4.

4. Regulaminy, o których mowa w ust. 1, banki przesyłają do Generalnego Inspektoratu Nadzoru Bankowego. O wszelkich zmianach w przyjętym regulaminie banki niezwłocznie informują Generalny Inspektorat Nadzoru Bankowego.

§  5.

1. W razie uzasadnionego podejrzenia, iż transakcja, o której mowa w § 2 ust. 1 i 5, jest związana z praniem pieniędzy, banki zawiadamiają niezwłocznie, w trybie poufnym, właściwą prokuraturę.

2. O fakcie zawiadomienia prokuratury banki informują, w trybie poufnym, Generalnego Inspektora Nadzoru Bankowego.

3. Banki informują, w tym samym trybie, Generalnego Inspektora Nadzoru Bankowego o działaniach podjętych przez prokuraturę, o których bank został poinformowany, w związku z otrzymanym zawiadomieniem, o którym mowa w ust. 1.

§ 6. W razie zaistnienia sytuacji, o której mowa w art. 106 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939), bank bezzwłocznie powiadamia pisemnie o tym fakcie klienta, wskazując jednocześnie podstawę prawną zawieszenia wypłaty środków pieniężnych.

§ 7. Traci moc zarządzenie nr 16/92 Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 1 października 1992 r. w sprawie zasad postępowania banków w razie ujawnienia okoliczności wskazujących na lokowanie w banku środków pieniężnych lub innych wartości majątkowych pochodzących lub mających związek z przestępstwem oraz przy dokonywaniu wpłat gotówkowych przekraczających określoną kwotę (Dz. Urz. NBP Nr 9, poz. 20).

§ 8. Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1998 r.