Tryb orzekania o zdolności fizycznej i psychicznej do Służby Więziennej oraz właściwość i tryb postępowania komisji lekarskich w tych sprawach.
Dzienniki resortowe
Dz.Urz.MS.1997.5.55
Akt utracił moc Wersja od: 16 października 1997 r.
ZARZĄDZENIE
MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 8 października 1997 r.
w sprawie trybu orzekania o zdolności fizycznej i psychicznej do Służby Więziennej oraz właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich w tych sprawach
Na podstawie art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 61, poz. 283 i Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153) zarządza się, co następuje:
§ 1.
Komisje lekarskie podległe Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, zwane dalej "komisjami lekarskimi", oceniają - na podstawie badań lekarskich i psychologicznych - zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia służby w stosunku do: 1)
kandydatów na funkcjonariuszy Służby Więziennej, zwanych dalej "kandydatami", 2)
funkcjonariuszy Służby Więziennej, zwanych dalej "funkcjonariuszami".§ 2.
Komisje lekarskie orzekają również o: 1)
stopniu uszczerbku na zdrowiu spowodowanym wypadkiem lub chorobami pozostającymi w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby, 2)
związku schorzeń i ułomności ze służbą, 3)
inwalidztwie i jego związku ze służbą, 4)
związku śmierci ze służbą, 5)
potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego, 6)
potrzebie udzielenia długotrwałego lub stałego zwolnienia od wykonywania niektórych zajęć służbowych, 7)
czasowej niezdolności do służby z powodu choroby, 8)
konieczności leczenia sanatoryjnego, 9)
konieczności protezowania.§ 3.
1.
Do komisji lekarskich kieruje się z urzędu lub na prośbę osoby ubiegającej się o wydanie orzeczenia lekarskiego.2.
Do komisji lekarskich kieruje się z urzędu: 1)
kandydatów, 2)
funkcjonariuszy, których stan zdrowia daje podstawę do przypuszczeń, że ich stopień zdolności do służby uległ zasadniczej zmianie lub że dalsze pełnienie przez nich służby na zajmowanym stanowisku jest niemożliwe.§ 4.
1.
Kandydatów i funkcjonariuszy do komisji lekarskich kierują kierownicy jednostek organizacyjnych Służby Więziennej lub - na podstawie ich upoważnienia - inni przełożeni.2.
Funkcjonariuszy zwolnionych ze Służby Więziennej do komisji lekarskich kierują kierownicy jednostek organizacyjnych Służby Więziennej, w których ostatnio funkcjonariusze ci pełnili służbę.3.
Funkcjonariuszy zwolnionych ze Służby Więziennej, którzy nabyli prawo do renty inwalidzkiej lub emerytury - przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin - do komisji lekarskich kieruje organ emerytalny Służby Więziennej.§ 5.
1.
Orzeczenie o stanie zdrowia i stopniu zdolności do służby komisje lekarskie wydają na podstawie wykazu chorób i ułomności, stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 9 lipca 1991 r. w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz. U. Nr 79, poz. 349, z 1992 r. Nr 83, poz. 425 i z 1995 r. Nr 146, poz. 712), po wszechstronnym zbadaniu kandydata lub funkcjonariusza przez członków komisji, z uwzględnieniem wyników badań specjalistycznych, w tym badań psychiatrycznych, psychologicznych i dodatkowych, a gdy zachodzi potrzeba - po przeprowadzeniu obserwacji szpitalnej w zakładzie opieki zdrowotnej resortu spraw wewnętrznych i administracji.2.
W razie stwierdzenia dwóch lub więcej schorzeń albo ułomności fizycznych lub psychicznych w różnym stopniu ograniczających zdolność osoby badanej do służby, należy rozpatrywać wszystkie te schorzenia lub ułomności łącznie, mając na uwadze ogólną zdolność tej osoby do służby.3.
W razie ostrego schorzenia w rozumieniu klinicznym lub ciąży, nie wydaje się orzeczenia o zdolności do służby aż do czasu ustąpienia ostrych objawów lub zakończenia urlopu macierzyńskiego,§ 6.
1.
Orzeczenie komisji lekarskiej powinno zawierać określenie: 1)
"zdolny do służby" - jeżeli po przeprowadzeniu podstawowego badania lekarskiego i badania psychologicznego oraz ewentualnych badań specjalistycznych i dodatkowych nie stwierdzono żadnych schorzeń albo stwierdzono schorzenia lub ułomności fizyczne lub psychiczne, które nie obniżają zdolności do służby, 2)
"trwale niezdolny do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku" - jeżeli w stanie zdrowia badanego stwierdzono schorzenia, które zmniejszają jego sprawność fizyczną lub psychiczną i nie pozwalają na pełnienie służby na zajmowanym stanowisku, schorzenia te jednak nie stanowią przeszkody do dalszego pełnienia służby na innym stanowisku; w takim przypadku komisja lekarska określa, jakie warunki służby są przeciwwskazane dla badanego, 3)
"czasowo niezdolny do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku" - jeżeli w stanie zdrowia badanego stwierdzono schorzenia, które czasowo zmniejszają jego sprawność fizyczną lub psychiczną, ale które mogą rokować poprawę jego stanu zdrowia i odzyskanie pełnej sprawności i zdolności do służby na zajmowanym stanowisku; przy określaniu powyższego komisja wyznacza termin powtórnego badania i wydania ostatecznego orzeczenia o zdolności badanego do służby na zajmowanym stanowisku, 4)
"zdolny do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku" - jeżeli w stanie zdrowia badanego stwierdzono pewne schorzenia, które zmniejszają wprawdzie jego zdolność fizyczną lub psychiczną, ale nie są przeszkodą do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku, 5)
"trwale (całkowicie) niezdolny do służby" - jeżeli w stanie zdrowia badanego stwierdzono schorzenia, które nie pozwalają na pełnienie służby.2.
Orzeczenie komisji lekarskiej powinno również zawierać wyszczególnienie wszystkich schorzeń i ułomności fizycznych i psychicznych, w tym także tych, które nie obniżają zdolności do służby.3.
W razie stwierdzenia u badanego inwalidztwa z tytułu schorzenia narządów ruchu, słuchu, mowy lub wzroku - obok ogólnego rozpoznania - komisja lekarska wpisuje orzeczenie inwalidztwa z tego tytułu.§ 7.
1.
O istotnym pogorszeniu schorzeń komisja lekarska orzeka niezależnie od tego, czy schorzenie pozostaje lub nie pozostaje w związku ze służbą.2.
Wydając orzeczenie o trwałej niezdolności do służby lub na zajmowanym stanowisku, komisja lekarska orzeka o związku schorzeń i ułomności ze służbą.§ 8.
O inwalidztwie funkcjonariuszy, którzy ulegli wypadkowi w związku z wykonywaniem powierzonych im zadań, a także o związku inwalidztwa ze służbą, jak również o stopniu uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem lub chorobą pozostającymi w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby - komisje lekarskie orzekają na podstawie odrębnych przepisów, a w sprawach nie uregulowanych tymi przepisami - na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych wymienionego w § 5 ust. 1.§ 9.
Orzekając o związku chorób i ułomności ze służbą, komisje lekarskie używają określeń: 1)
"niezdolność", "ograniczona zdolność do służby pozostaje w związku ze służbą", 2)
"niezdolność", "ograniczona zdolność do służby nie pozostaje w związku ze służbą".§ 10.
Jeżeli komisja lekarska, orzekając o stanie zdrowia, stwierdzi u badanego kilka schorzeń lub ułomności pozostających w związku ze służbą, z których jedno pojedynczo lub łącznie z innymi jest przyczyną niezdolności albo ograniczonej zdolności do służby, to ta niezdolność albo ograniczona zdolność do służby pozostaje w związku ze służbą.§ 11.
Związek schorzeń i ułomności ze służbą komisje lekarskie ustalają na podstawie: 1)
wywiadu chorobowego, 2)
wyników badań lekarskich, 3)
zaświadczeń i zapisów szpitalnych, 4)
historii choroby, 5)
wyroków sądowych, 6)
protokołów powypadkowych, 7)
protokołu warunków służby, 8)
innych dokumentów, jeżeli mają one istotne znaczenie w sprawie, 9)
wyników badań psychologicznych.§ 12.
Szczegółowego uzasadnienia wymagają orzeczenia komisji lekarskich, które ustalają: 1)
trwałą niezdolność do służby, 2)
trwałą niezdolność do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku, 3)
istnienie lub nieistnienie związku schorzeń i ułomności ze służbą, 4)
związek śmierci ze służbą, 5)
trwały uszczerbek na zdrowiu spowodowany wypadkiem w służbie lub chorobami określonymi w odrębnych przepisach.§ 13.
1.
O potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego funkcjonariuszowi komisja lekarska orzeka w przypadku, gdy badany funkcjonariusz, mimo wykorzystania 12 miesięcy zwolnienia od wykonywania obowiązków służbowych z powodu choroby, nie odzyskał zdolności do wykonywania tych obowiązków, a stan jego zdrowia rokuje poprawę w stopniu umożliwiającym dalsze pełnienie służby.2.
Funkcjonariusza odbywającego kurację w zakładzie leczniczym stacjonarnym kieruje do wojewódzkiej komisji lekarskiej dyrektor tego zakładu, a w pozostałych przypadkach, na wniosek lekarza leczącego, kierownik jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, w której funkcjonariusz ten pełni służbę.3.
Komisja lekarska, orzekając o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego, wnioskuje o udzielenie tego urlopu jednorazowo na okres do 2 miesięcy, łącznie, w ciągu kolejnych 12 miesięcy, na okres do 6 miesięcy.§ 14.
W sprawach nie uregulowanych niniejszym zarządzeniem stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych, określonego w § 5 ust. 1.§ 15.
Zarządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.