Szczegółowe zasady tworzenia i organizacji kancelarii komorniczych oraz ich systemu finansowo-księgowego.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MS.1988.4.17

Akt utracił moc

Wersja od: 30 czerwca 1988 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 21 czerwca 1988 r.

w sprawie szczegółowych zasad tworzenia i organizacji kancelarii komorniczych oraz ich systemu finansowo-księgowego

Na podstawie art. 132 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 31, poz. 137) i § 113 ust. 1 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 16 listopada 1983 r. w sprawie ogólnych zasad prowadzenia rachunkowości przez jednostki gospodarki uspołecznionej (Mon. Pol. Nr 40, poz. 233 i z 1986 r. Nr 35, poz. 270) zarządza się, co następuje:

Rozdział  1

Przepisy wstępne

§  1.

1. Komornik do wykonywania swych zadań tworzy kancelarię w siedzibie sądu rejonowego, przy którym urzęduje.

2. Komornik bezpośrednio kieruje pracą zatrudnionych przez niego pracowników kancelaryjnych, wykonujących czynności zgodnie z ustalonym dla nich zakresem zadań i jego zarządzeniami.

3. Za właściwą organizację kancelarii i za sprawne jej działanie komornik jest odpowiedzialny przed prezesem sądu rejonowego. Komornik jest odpowiedzialny również za czynności wykonywane przez zatrudnionych w kancelarii pracowników.

§ 2. Za zgodą prezesa sądu wojewódzkiego prezes sądu rejonowego może zlecić komornikowi utworzenie kancelarii w obrębie jego rewiru poza siedzibą sądu, zapewniając mu odpowiednie pomieszczenie.

§ 3. Na budynku, w którym znajduje się kancelaria komornika, umieszcza się tablicę z nazwą komornika oraz godłem państwowym.

§  4.

1. Komornik używa nazwy: "Komornik Sądu Rejonowego w ...", a w sądach, w których działa kilku komorników: "Komornik Sądu Rejonowego w ... rewiru ...". Kolejność rewirów oznacza się cyframi rzymskimi, według ustaleń prezesa sądu wojewódzkiego.

2. Jeżeli siedziba kancelarii komornika znajduje się poza siedzibą sądu rejonowego, nazwa komornika powinna być uzupełniona dodatkowo informacją: "z siedzibą w ...".

§  5.

1. Rozkład czasu pracy pracowników kancelarii komornika oraz godziny urzędowania kancelarii powinny odpowiadać rozkładowi czasu pracy i godzinom urzędowania sądu, przy którym działa komornik.

2. Dni i godziny przyjęć interesantów przez komornika i pracowników kancelarii oraz dni i godziny przyjęć przez komornika w sprawie skarg i wniosków, z których jeden dzień w tygodniu powinien być ustalony po południu, komornik uzgadnia z prezesem sądu rejonowego.

3. Informacje o dniach i godzinach przyjęć powinny być wywieszone w widocznym miejscu w siedzibie kancelarii komornika.

4. W sprawach pilnych komornik powinien przyjąć osoby zainteresowane poza godzinami przyjęć.

§  6.

1. Komornik, w razie jego nieobecności w kancelarii, pozostawia wiadomość, dokąd się udał i kiedy powróci.

2. W razie urlopu lub przerwy w wykonywaniu czynności urzędowych z innych przyczyn, niż określone w ust. 1, komornik zamieszcza pod informacją, o której mowa w § 5 ust. 3, wiadomość o osobie i miejscu urzędowania zastępcy.

§  7.

1. Pomieszczenia kancelarii powinny być skutecznie zabezpieczone przed włamaniem.

2. Pomieszczenia magazynu zajętych i odebranych dłużnikom ruchomości oraz pomieszczenia kancelarii powinny być ubezpieczone w państwowym zakładzie ubezpieczeń.

Rozdział  2

Organizacja kancelarii

Oddział  1

PRZEPISY OGÓLNE

§  8.

1. Koszty utrzymania kancelarii (wydatki osobowe i rzeczowe) komornik pokrywa z ryczałtu kancelaryjnego, pobieranego zgodnie z przepisami o taksie za czynności komorników.

2. Komornik, dysponując środkami finansowymi określonymi w ust. 1, ma obowiązek zapewnić prawidłowe funkcjonowanie kancelarii od strony osobowej i rzeczowej.

§  9.

1. Liczbę zatrudnionych pracowników komornik ustala stosownie do wielkości zadań, przy czym zatrudnionych musi być co najmniej dwóch pracowników.

2. Komornik może zatrudniać w kancelarii osoby najbliższe jedynie za zgodą prezesa sądu rejonowego.

3. Dla osób zatrudnionych w kancelarii komornik prowadzi dokumentację osobową, określoną przepisami wydanymi przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, a w szczególności:

1) akta osobowe (wzór Os-81),

2) listę obecności (wzór Pu-Os-225),

3) roczne karty ewidencji obecności w pracy (wzór Pu-Os-227),

4) listy płacy (wzór Pu-Zo-83),

5) karty wynagrodzeń (wzór Pu-Zo-94),

6) listy płatnicze zasiłków ubezpieczenia społecznego (wzór ZUS-Z-19).

§  10.

1. Komornik prowadzi urządzenia ewidencyjne służące do rejestrowania spraw i czynności komornika, jego obrotów pieniężnych, kontrolowania biegu spraw i wydatków, sporządzania sprawozdań statystycznych oraz stanowiące podstawę oznaczenia, układu i przechowywania akt.

2. Urządzeniami ewidencyjnymi są:

1) repertoria:

a) "Kms" dla spraw o egzekucję należności sądowych,

b) "Kmp" dla spraw o egzekucję świadczeń powtarzających się (alimenty, rentę),

c) "Km" dla pozostałych spraw,

2) dziennik oznaczony literami "Kmo",

3) księgę pieniężną,

4) skorowidz alfabetyczny,

5) terminarz czynności,

6) kwitariusz przychodowy,

7) księgę wydatków,

8) rejestr inwentarzowy.

3. Księgi, o których mowa w ust. 2, komornik prowadzi według wzorów stanowiących załączniki nr 1-9 do zarządzenia* oraz systemem roczników z numeracją od początku roku. Można używać tej samej księgi również w latach następnych, rozpoczynając numerację wpisów od początku roku, jeżeli liczba czystych kart wystarcza co najmniej na okres półroczny.

4. Omyłkowe zapisy w księgach poprawia się przekreślając je i wpisując nad nimi treść właściwą. Dokonane sprostowanie powinno być poświadczone przez komornika. Usuwanie zapisów jest niedopuszczalne.

§  11.

1. Komornik przechowuje w odrębnych teczkach:

1) dowody zarejestrowane w księdze wydatków,

2) wyciągi z rachunku bankowego,

3) dowody przelewu opłat,

4) korespondencje do dziennika "Kmo",

5) sprawozdania statystyczne,

6) zarządzenia, okólniki, pisma okólne i instrukcje,

7) listy obecności.

2. Dokumenty składane do teczek powinny być ułożone chronologicznie - od daty najwcześniejszej do daty najpóźniejszej - i zszyte.

3. Teczki zakłada się na rok kalendarzowy. Jeżeli w ciągu roku teczka osiągnie około 250 kart, zakłada się dla niej osobny tom.

4. Na zewnętrznej stronie teczki umieszcza się:

1) oznaczenie komornika,

2) znak teczki, składający się z:

a) symbolu oznaczenia komornika, np. KRV (komornik rewir V),

b) pozycji teczki, pod którą jest wymieniona w ust. 1,

c) dwóch ostatnich cyfr roku, na który została teczka założona, np. KRV 3/86,

3) tytuł teczki zgodnie z ust. 1,

4) oznaczenie tomu cyfrą rzymską, jeżeli teczka jest kilkutomowa,

5) daty skrajne (odpowiedni rok); daty bardziej szczegółowe umieszcza się, jeżeli w jednym roku założono kilka tomów danej teczki,

6) kwalifikację archiwalną.

5. Roczne karty ewidencji obecności i karty wynagrodzeń po ich zakończeniu wkłada się do akt osobowych pracownika i razem z nimi archiwizuje.

§ 12. W sprawach związanych z obiegiem i przechowywaniem dokumentacji powstałej w toku działalności komornika jako kierownika zakładu pracy (sprawy administracji i nadzoru) stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące prowadzenia biurowości sądowej, obowiązujące w sądzie rejonowym, przy którym działa komornik.

§ 13. Dokumentację sporządzoną w toku działalności komornika przekazuje się do archiwum zakładowego sądu rejonowego zgodnie z przepisami dotyczącymi archiwów zakładowych w jednostkach organizacyjnych resortu sprawiedliwości, przy czym:

1) akta spraw egzekucyjnych po uwzględnieniu warunków przewidzianych w § 31,

2) księgi wymienione w § 10 ust. 1, akta osobowe oraz teczki z dokumentami, określonymi w § 11 ust. 1, po upływie 5 lat, licząc od roku następnego po roku ich zamknięcia.

§ 14. Komornik z działalności swej składa sprawozdania statystyczne według wzorów zatwierdzonych przez GUS, określonych przepisami w sprawie badań statystycznych z działalności jednostek organizacyjnych wymiaru sprawiedliwości.

Oddział  2

URZĄDZENIA EWIDENCYJNE DO SPRAW EGZEKUCYJNYCH

§  15.

1. Urządzeniami ewidencyjnymi do spraw i czynności egzekucyjnych są:

1) repertoria "Kms", "Kmp" i "Km",

2) dziennik "Kmo",

3) skorowidz alfabetyczny,

4) terminarz czynności.

2. Karty ksiąg wymienionych w ust. 2 powinny być ponumerowane, a ich liczba poświadczona przez prezesa sądu rejonowego.

§  16.

1. Do repertorium komornik wpisuje w porządku chronologicznym sprawy o wszczęcie postępowania egzekucyjnego albo zabezpieczającego na podstawie załączonego tytułu wykonawczego.

2. Po podjęciu postępowania w sprawie, której akta przekazane zostały do archiwum zakładowego, albo po wszczęciu z urzędu egzekucji umorzonej na podstawie art. 883 § 2 k.p.c. sprawę wpisuje się w repertorium pod nowym numerem, zaznaczając datę pierwotnego wszczęcia postępowania. O ponownym wpisaniu sprawy należy uczynić wzmiankę w repertorium przy poprzednim numerze tej sprawy.

3. Sprawy z repertorium "Kmp" nie załatwione w okresie wcześniejszym niż ostatnie 5 lat przenosi się do nowego repertorium na strony początkowe, oddzielnie dla każdego roku, nie zmieniając numeracji tych spraw. Do repertorium należy przenieść zapisy dotyczące biegu danej sprawy w zakresie niezbędnym do dalszego postępowania.

§  17.

1. Do poszczególnych rubryk repertoriów wpisuje się na podstawie akt sprawy odpowiednie dane, mając na względzie, że:

1) w repertorium:

a) "Kmp" i "Km" - w rubryce 1 pod numerem porządkowym danej sprawy wpisuje się jej symbol według wykazu ustalonego przez Ministerstwo Sprawiedliwości,

b) "Kms" - w jedną z rubryk 8-10 wpisuje się kwotę, o którą została zmniejszona należność (rubryka 4) w wyniku odpowiedniego załatwienia sprawy, a w rubryce 11 - kwotę pozostałą do realizacji; wpis do tych rubryk jest jednoczesny z zakreśleniem numeru sprawy w repertorium,

c) "Kmp" - w rubryce 5 wpisuje się wysokość miesięcznej raty alimentacyjnej,

d) "Kmp" - rubryki 6 i 10 oraz rubryka 10 w repertorium "Km" służą do oznaczenia okresów sprawozdawczych,

2) w ostatnim dniu okresu sprawozdawczego:

a) w rubryce 7 repertorium "Kmp" oraz w rubryce 11 "repertorium "Km" wpisuje się sumę należności do realizacji w danym okresie sprawozdawczym,

b) w rubryce 11 repertorium "Kmp" oraz w rubryce 12 repertorium "Km" wpisuje się sumę należności zrealizowaną w danym okresie sprawozdawczym,

c) w repertorium "Kmp" rubryka 12 oraz w repertorium "Km" rubryka 13 służą do wpisu sumy należności pozostającej do realizacji według stanu na ostatni dzień okresu sprawozdawczego.

2. Ostateczne załatwienie sprawy uwidacznia się w repertorium przez zakreślenie kolorem czerwonym numeru sprawy (rubryka 1) znakiem L.

3. W sprawach, w których egzekucja świadczeń pieniężnych skierowana została do wierzytelności dłużnika przysługujących mu periodycznie, w repertorium zakreśla się kreską pionową numer sprawy czerwonym kolorem po otrzymaniu przez wierzyciela trzech kolejnych rat egzekwowanej należności (załatwienie przedstanowcze); poziome zakreślenie numeru sprawy następuje po ostatecznym jej załatwieniu.

§  18.

1. Do dziennika "Kmo" wpisuje się wszelkie pisma i czynności nie podlegające wpisowi do innych urządzeń ewidencyjnych, a zwłaszcza nie dotyczące poszczególnej sprawy egzekucyjnej, oraz zawiadomienia otrzymywane od innych komorników (art. 921 § 2 i art. 1081 § 2 k.p.c.).

2. W wypadku korespondencji prowadzonej z urzędu nie wypełnia się rubryk 3 i 5, a w rubryce 4 wpisuje się skrót "z.u.".

§  19.

1. Czynności komornika w terenie rejestruje się w terminarzu czynności.

2. Odległość miejsca czynności od biura komornika (rubryka 5) musi być potwierdzona stosownym wykazem odległości, uwierzytelnionym przez właściwy urząd.

§  20.

1. Zarejestrowanie sprawy następuje przez wpisanie jej do odpowiedniego repertorium (dziennika) oraz do skorowidza alfabetycznego, w którym oznacza się strony (dłużnika i wierzyciela) oraz zamieszcza się numer sprawy.

2. Z momentem zarejestrowania sprawa otrzymuje swój znak, np. V Km 8/86, na który składa się:

1) literowy symbol właściwego repertorium (dziennika),

2) numer porządkowy, pod którym sprawa została wpisana do repertorium (dziennika).

Po kresce łamania zamieszcza się dwie ostatnie cyfry roku, w którym sprawa została wpisana do repertorium (dziennika). Jeżeli w jednym sądzie rejonowym działa dwóch i więcej komorników, znak sprawy poprzedza się oznaczeniem cyfrą rzymską rewiru.

Oddział  3

AKTA

§  21.

1. Niezwłocznie po otrzymaniu pierwszego pisma rozpoczynającego postępowanie w sprawie egzekucyjnej komornik zakłada akta, do których dołącza wszelkie pisma dotyczące sprawy.

2. Akta sprawy powinny być umieszczone w oddzielnej okładce sporządzonej według wzoru określonego w załączniku nr 11 do zarządzenia*.

3. Akta spraw egzekucyjnych powinny być zszyte, karty kolejno ponumerowane. Na wewnętrznej stronie tylnej części obwoluty komornik umieszcza poświadczenie liczby kart zawartych w aktach.

4. Po zakończeniu postępowania, na stronie tytułowej obwoluty, w prawej dolnej jej części, umieszcza się klasyfikację archiwalną akt, którą podpisuje komornik.

§  22.

1. Na każdym wpływającym do komornika piśmie umieszcza się prezentatę, zawierającą oznaczenie komornika, datę wpływu pisma, miejsce na sygnaturę akt i liczbę załączników.

2. Pisma nadsyłane w toku postępowania w sprawie dołącza się do akt według kolejności wpływu.

§  23.

1. Wszystkie czynności podejmowane przez komornika powinny znaleźć swoje odbicie w dokumentach znajdujących się w aktach sprawy, której one dotyczą.

2. W aktach sprawy przechowuje się oryginały protokołów, postanowień i innych decyzji komornika, kopie pisma i zwrotne poświadczenia doręczeń.

§ 24. O dokonaniu czynności, która nie jest stwierdzona protokołem i nie wynika z treści korespondencji, komornik czyni odpowiednią wzmiankę w aktach sprawy.

§ 25. Pokwitowania pism, których doręczenie stanowi samoistną czynność, przechowuje się we właściwych aktach spraw.

§ 26. Na wszystkich pismach skierowanych do stron, uczestników i innych osób, w tym na wezwaniach i zawiadomieniach, należy umieścić oznaczenie komornika, wskazać miejsce jego siedziby i sygnaturę akt.

§  27.

1. Do akt sprawy komornik załącza jako pierwszą nie numerowaną kartę, kartę rozliczeniową, której wzór określa załącznik nr 10 do zarządzenia*. Kartę zakłada się wraz z aktami sprawy, ustalając wartość egzekwowanego roszczenia.

2. Na karcie rozliczeniowej odnotowuje się każdą pobraną lub wydaną kwotę w terminach przewidzianych w § 43 ust. 1. Zapisy na tej karcie powinny być prowadzone na bieżąco i zawsze odzwierciedlać stan faktyczny na dany dzień.

3. W rubrykach 4 i 6 karty rozliczeniowej zamieszcza się krótką wzmiankę o tytule wpłaty lub wypłaty ("zaliczka", "zwrot zaliczki", "koszty egzekucyjne", "wierzycielowi" itp.) i właściwy paragraf taksy, stanowiący podstawę wypłaty. Rubryki 5, 7 i 8 sumuje się przy przeniesieniu na następną stronę kart.

§ 28. Przeglądanie akt przez strony może odbywać się tylko pod kontrolą komornika lub upoważnionej przez niego osoby.

§ 29. W razie stwierdzenia swej niewłaściwości, akta sprawy przekazuje się według właściwości innemu komornikowi, po uprawomocnieniu się postanowienia.

§ 30. Przesyłając akta postępowania egzekucyjnego sądowi lub innemu uprawnionemu organowi do wglądu, należy założyć akta zastępcze.

§  31.

1. Komornik przekazuje akta spraw do archiwum zakładowego sądu, przy którym działa, w roku następnym po roku, w którym sprawa została ostatecznie załatwiona.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do akt spraw umorzonych na podstawie art. 883 § 2 k.p.c. Akta takich spraw komornik przekazuje do archiwum zakładowego dopiero po całkowitym rozliczeniu depozytu.

3. Przed przekazaniem akt do archiwum komornik sprawdza, czy pobrane zaliczki zostały rozliczone, i czyni o tym wzmiankę na okładce akt.

4. Fakt przekazania akt do archiwum zakładowego należy odnotować w repertorium, wpisując w rubryce "Uwagi" - przy właściwym numerze sprawy - datę przekazania oraz numer wykazu i pozycję spisu zdawczo-odbiorczego.

§ 32. Do czynności dokonywanych w toku postępowania egzekucyjnego komornik używa formularzy drukowanych.

§ 33. W sprawach nie uregulowanych w niniejszym zarządzeniu do biurowości komornika stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące czynności sądów wojewódzkich i rejonowych w sprawach cywilnych i karnych oraz przepisy dotyczące prowadzenia biurowości sądowej.

Rozdział  3

System finansowo-księgowy

§  34.

1. Komornik prowadzi we właściwym terytorialnie oddziale Narodowego Banku Polskiego lub Powszechnej Kasy Oszczędności rachunek bieżący (rozliczeniowy), na którym gromadzi środki finansowe.

2. Wszystkie rozliczenia z uczestnikami postępowania egzekucyjnego w zakresie rozchodów komornik przeprowadza za pośrednictwem rachunku bieżącego (rozliczeniowego), z wyjątkiem pilnych wypłat gotówkowych dopuszczalnych innymi przepisami.

§  35.

1. Urządzeniami księgowymi komornika są:

1) kwitariusz przychodowy - wzór K 103,

2) księga pieniężna,

3) księga wydatków,

4) rejestr inwentarzowy.

2. Księgi wymienione w ust. 1 powinny być oprawione, a karty w księgach ponumerowane. Liczbę kart (cyfrowo i słownie) poświadcza na ostatniej stronie księgi prezes sądu rejonowego i główny księgowy tego sądu.

3. Kwitariusz przychodowy prowadzi się według wzoru określonego w przepisach w sprawie udokumentowania operacji kasowych. Komornik może prowadzić oddzielny kwitariusz oznaczony literą "K" do wpłat przyjmowanych w kancelarii, oddzielny oznaczony literą "T" do wpłyt przyjmowynych w terenie oraz kwitariusz oznaczony literą "P" do wpłat przyjmowanych przez praktykanta.

4. Liczba blankietów w kwitariuszu powinna być stwierdzona przez prezesa sądu rejonowego i głównego księgowego tego sądu przez podpisanie przez nich klauzuli: "Kwitariusz zawiera ... blankietów pokwitowań od nr ... do nr ...".

§  36.

1. Wpłaty gotówki przyjmowane są osobno dla każdej sprawy egzekucyjnej na podstawie pokwitowania z kwitariusza przychodowego, opatrzonego pieczęcią i podpisem komornika (kwitariusz "T" i "K") lub upoważnionego przez niego pracownika albo praktykanta (kwitariusz "P").

2. Pracownik upoważniony do przyjmowania wpłat albo praktykant zwraca komornikowi kwitariusz wraz z otrzymaną sumą pieniężną w dniu otrzymania tej sumy, a najpóźniej w dniu następnym. Komornik stwierdza wysokość otrzymanej od nich kwoty (również słownie) oraz numery wydanych przez nich pokwitowań. Stwierdzenie to zaopatrzone w datę oraz podpisane przez upoważnionego pracownika lub praktykanta i komornika zamieszcza się we właściwym kwitariuszu ("K" albo "P") na odwrocie ostatniego wypełnionego blankietu wpłaty.

3. Pokwitowanie wystawione omyłkowo lub sporządzone wadliwie należy anulować przez przekreślenie wszystkich trzech egzemplarzy i uczynienie adnotacji "anulowano" wraz z datą tej czynności. Adnotację tę podpisuje komornik. Wszystkie trzy egzemplarze anulowanego pokwitowania pozostają w kwitariuszu.

§ 37. Jeżeli suma pobranych przez komornika wpłat gotówkowych przewyższa 20.000 złotych zwykłego pogotowia kasowego, komornik obowiązany jest wpłacić bezzwłocznie nadwyżkę na rachunek bieżący.

§ 38. Komornik zleca urzędowi pocztowemu przelewanie na jego rachunek bieżący (rozliczeniowy) kwot nadsyłanych na adres komornika przekazami pocztowymi.

§ 39. Dowody wpłaty należy dołączyć do właściwych akt. Jeżeli dowód wpłaty dotyczy kilku spraw egzekucyjnych, dla każdej sprawy komornik sporządza zawiadomienie o wpłacie i dołącza je do właściwych akt, zachowując dowód z adnotacją o sporządzeniu zawiadomień w teczce wyciągów bankowych (PKO).

§  40.

1. Otrzymane w wyniku podjętych czynności egzekucyjnych pieniądze komornik powinien wydać osobom uprawnionym do ich odbioru w dniu otrzymania, a najpóźniej w dniu następnym.

2. Komornik przesyła pieniądze osobie uprawnionej na koszt dłużnika przekazem pocztowym lub przekazem czekowym albo może przekazać je przelewem na rachunek bankowy, rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy lub książeczkę oszczędnościową PKO.

3. Sporządzając polecenie przekazu lub przelewu, komornik sporządza jednocześnie w trzech egzemplarzach zbiorcze zestawienie tych poleceń. Dwa egzemplarze zestawienia komornik dołącza do poleceń składanych w banku (PKO), a trzeci egzemplarz zestawienia zatrzymuje w kancelarii.

4. Sumy nie doręczone osobom uprawnionym w terminie wskazanym w ust. 1 lub przez nie zwrócone deponuje się niezwłocznie w sądzie. Deponując pieniądze w sądzie, wpisuje się przychód i rozchód tych sum w odpowiednich rubrykach (6, 7, 21) księgi pieniężnej.

5. Gotówkę i przedmioty wartościowe odebrane od stron przed ich wydaniem lub zdeponowaniem w sądzie można tymczasowo przechowywać w kancelarii w przystosowanych do tego celu szafach i kasetach metalowych.

6. Wyegzekwowane należności sądowe komornik powinien w terminie określonym w ust. 1 wpłacić do kasy sądu lub na rachunek dochodów budżetowych sądu w NBP, wskazując na dowodzie wpłaty tytuł wyegzekwowanej należności, imię i nazwisko osoby, od której ściągnięto należność, oraz odpowiednią klasyfikację budżetową.

§ 41. Na dowodach wpłat i wypłat odnotowuje się pozycję księgi pieniężnej, pod którą wpłata lub wypłata została zarejestrowana. Dowody te należy przechowywać we właściwych aktach spraw.

§  42.

2. W księdze pieniężnej komornik rejestruje wszystkie przychody i rozchody, dokonane w gotówce oraz za pośrednictwem PKO.

2. Po stronie przychodów nie rejestruje się wpłat na rachunek bieżący komornika z tytułu:

1) wpłat własnych - § 41 ust. 4,

2) środków podejmowanych z funduszu rezerwowego - § 52 ust. 5,

3) refundacji składek na ubezpieczenia społeczne wpłacanej przez ZUS.

Wpłaty wymienione w pkt 2 i 3 rejestruje się tylko w księdze wydatków.

§  43.

1. Każdą pobraną lub wydaną sumę komornik rejestruje w księdze pieniężnej w dniu jej pobrania lub wydania. Przychód w obrocie bezgotówkowym komornik rejestruje w dniu otrzymania wyciągu z rachunku bieżącego (rozliczeniowego), natomiast rozchód - w dniu wysłania dokumentu zlecającego przelew lub wypłatę. Wykonanie tego polecenia komornik oznacza w księdze pieniężnej znakiem "V" przy sumie przelanej lub przekazanej.

2. Kwoty pobierane przez praktykanta komornik zapisuje do księgi pieniężnej w odrębnych pozycjach i odnotowuje w aktach sprawy na podstawie dokumentacji pochodzącej z kwitariusza "P".

3. Przychód lub rozchód zaliczki na opłaty lub wydatki wpisuje się w księdze pieniężnej na zasadach ogólnych (ust. 1). Jeżeli zaliczka nie została rozchodowana w dniu jej pobrania, nie rozchodowaną sumę zaliczki wpisuje się ponadto w rubryce 23 tej księgi. W wypadku późniejszego rozchodowania zaliczki lub jej części, jej rozchód rejestruje się w księdze pieniężnej na zasadach ogólnych, a ponadto wpisuje się sumę rozchodu w rubryce 24.

4. W rubrykach 8 i 9 księgi pieniężnej wpisuje się pobrane opłaty:

1) w rubryce 8 według pełnej stawki (100%); opłatą w pełnej stawce jest również opłata określona w ułamkowej części opłaty stosunkowej,

2) w rubryce 9 w wysokości 40% stawki uiszczanej przez Skarb Państwa oraz instytucje państwowe i organizacje społeczne stosownie do § 3 ust. 2 taksy za czynności komornika.

5. Opłaty przewidziane w przepisach o kosztach wykonywania postanowień o zabezpieczeniu kar majątkowych i roszczeń odszkodowawczych wpisuje się w sposób określony w ust. 4, przy czym opłaty uiszczane przez sąd w wysokości 1,0% i 0,5% od wartości mienia, na którym dokonane zostało zabezpieczenie, wpisuje się w rubryce 9 księgi pieniężnej.

§ 44. Rubryki 6-21 oraz 23 i 24 sumuje się przy przeniesieniu sum na następną stronę księgi pieniężnej i jednocześnie wykazuje w rubryce 22 ogólną pozostałość, a w rubryce 25 - różnicę między rubryką 23 i 24 (saldo zaliczek).

§  45.

1. W ostatnim dniu każdego miesiąca:

1) sumuje się rybrykę 22 i 25; salda wykazane w tych rubrykach muszą być ze sobą zgodne; w wypadku stwierdzenia niezgodności komornik powinien dokonać sprawdzenia, wyjaśnić różnicę i dokonać stosownej korekty zapisów,

2) przelewa się na rachunek dochodów budżetowych sądu opłaty egzekucyjne należne Skarbowi Państwa, a pobrane w danym miesiącu (rubryki 8 + 9 księgi pieniężnej); w poleceniu przelewu należy wskazać odpowiednią klasyfikację dochodów budżetowych - tytuł wpłaty, miesiąc, którego wpłata dotyczy; w rubryce 26 księgi pieniężnej należy zaznaczyć sumę i datę przelewu.

2. Dokonując przelewu opłat, ponadto należy:

a) zawiadomić pisemnie sąd o wysokości wynagrodzenia prowizyjnego należnego komornikowi za dany miesiąc,

b) przelać na rachunek dochodów budżetowych sądu, ze środków uzyskanych z ryczałtu kancelaryjnego, należną od wynagrodzenia prowizyjnego składkę ZUS w wysokości ustalonej odrębnymi przepisami.

3. Po dokonaniu czynności określonych w § 40 ust. 1 komornik obowiązany jest porównać stan kasowy ze stanem rachunkowym i dokonać rozliczenia.

§  46.

1. Księgę pieniężną zamyka się z końcem okresu budżetowego; pozostałość wykazaną w rubryce 22 przenosi się do rubryki 6 nowej księgi pieniężnej, a saldo zaliczek wykazane w rubryce 25 do rubryki 23 nowej księgi pieniężnej.

2. Z końcem okresu budżetowego komornik sporządza na podstawie akt wykaz nie rozliczonych zaliczek. Ogólna suma tych zaliczek powinna być zgodna z pozostałością wykazaną w rubryce 22 księgi pieniężnej i saldem zaliczek wykazanych w rubryce 25 tej księgi.

3. Jeżeli występuje niezgodność kwot nie rozliczonych zaliczek po ustaleniu przyczyny tej niezgodności, kwotę brakującą komornik wpłaca na swój rachunek rozliczeniowy, a w wypadku nadwyżki przekazuje na rachunek sum depozytowych sądu rejonowego.

§  47.

1. Podstawę udokumentowania wydatków osobowych i rzeczowych utrzymania kancelarii komornika, uzasadniającą pokrycie tych wydatków z ryczałtu kancelaryjnego, stanowią:

1) faktury (rachunki),

2) dowody przelewu,

3) dowody wypłat gotówkowych,

4) listy płac (z wyłączeniem list płatniczych ZUS),

5) inne dowody księgowe, przewidziane odrębnymi przepisami.

2. Dokumenty wymienione w ust. 1 komornik przechowuje w odrębnej teczce w porządku chronologicznym według kolejności pozycji księgi wydatków.

§  48.

1. Z uzyskanych środków finansowych do wysokości 80% pobranego ryczałtu kancelaryjnego komornik pokrywa wydatki udokumentowane, a w szczególności:

1) płace personelu kancelarii,

2) składki na ubezpieczenie społeczne należne od wynagrodzenia pracowników oraz wynagrodzenia prowizyjnego komornika,

3) odpis na fundusz socjalny i mieszkaniowy,

4) wydatki o charakterze stałym: czynsz za lokal, opłata za energię elektryczną, telefon, składki ZUS, PZU itp.,

5) wykonanie pieczęci, stempli, oznak i emblematów,

6) zakup niezbędnego sprzętu przeciwpożarowego,

7) zakup mebli, maszyn i innych urządzeń biurowych oraz formularzy i papieru.

2. Nie wymaga udokumentowania w sposób określony w § 47 ust. 1 pobrany ryczałt kancelaryjny w wysokości 20%, z którego komornik pokrywa pozostałe wydatki związane z prawidłowym funkcjonowaniem kancelarii.

§  49.

1. Szczegółową ewidencję ryczałtów kancelaryjnych i wydatków komornik prowadzi w księdze wydatków.

2. Wydatki komornik ewidencjonuje na bieżąco, w porządku chronologicznym, uwzględniając datę faktycznego dokonania wydatku.

3. Ewidencjonując wydatki na przedmioty nietrwałe, w rubryce "Uwagi" należy zapisać pozycję rejestru inwentarzowego, pod którym przedmiot ten został wpisany.

4. Kwotę ryczałtu kancelaryjnego nie wymagającą udokumentowania wpisuje się w księdze wydatków pod jedną pozycją, a suma rozchodu w okresie rozliczeniowym nie może być wyższa od sumy przychodu.

5. Księgę wydatków zamyka się w ostatnim dniu każdego kwartału.

§ 50. Nie później niż dziesiątego dnia po upływie kwartału komornik obowiązany jest, po dokonaniu czynności określonych w § 49 ust. 5, nie wydatkowaną sumę ryczałtu kancelaryjnego zdeponować w sądzie, przy którym działa.

§  51.

1. Okresem rozliczeniowym wydatkowania ryczałtu kancelaryjnego jest rok.

2. W ramach okresu rozliczeniowego komornik może pokrywać niedobór środków finansowach w jednym miesiącu nadwyżkami z poprzednich miesięcy.

3. Pokrywanie niedoboru środków finansowych, przekraczających okres rozliczeniowy, nadwyżkami środków z okresu następującego po okresie, w którym nastąpił niedobór, dopuszczalne jest tylko w części wydatków podlegających udokumentowaniu.

4. W sądzie w ramach rachunku sum depozytowych prowadzi się dla każdego komornika osobno fundusz rezerwowy w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia wszystkich pracowników kancelarii brutto (płace plus składki ZUS, odpisy na fundusz socjalny i mieszkaniowy), liczonego jako średnia z ubiegłego roku kalendarzowego.

5. Pokrywanie niedoboru środków finansowych, przekraczającego okres rozliczeniowy, podejmowanymi z rachunku sum depozytowych środkami funduszu rezerwowego dopuszczalne jest wyłącznie na wydatki podlegające udokumentowaniu po uprzednim uzyskaniu zgody prezesa sądu rejonowego.

§  52.

1. Ewidencję ruchomości zaliczanych do przedmiotów nietrwałych zakupionych ze środków pochodzących z ryczałtu kancelaryjnego (z wyjątkiem przedmiotów nietrwałych o niskiej wartości jednostkowej, np. materiałów biurowych) stanowi rejestr inwentarzowy.

2. Numerem inwentarzowym przedmiotu jest numer kolejny przychodu, pod którym przedmiot ten został zapisany w rejestrze inwentarzowym.

§ 53. W razie zastępstwa lub zmiany na stanowisku komornika przekazaniu zastępcy lub następcy podlegają zaliczki oraz wszelkie pobrane i nie rozchodowane sumy według zestawienia, w którym podaje się, jakich spraw dotyczą.

§  54.

1. Prezes sądu wojewódzkiego, na wniosek prezesa sądu rejonowego lub w związku z wynikami kontroli przeprowadzonej przez inne osoby, może, po uzyskaniu wyjaśnień komornika, obniżyć do 5% wysokość ryczałtu określonego w § 48 ust. 2, jeżeli w następstwie wadliwego zorganizowania przez komornika biurowości postępowanie egzekucyjne w sprawach należących do jego właściwości przebiega niesprawnie i nie przynosi efektów.

2. Prezes sądu wojewódzkiego po stwierdzeniu, że ustały przyczyny uzasadniające obniżenie ryczałtu, uchyla swoją decyzję w tym zakresie.

§ 55. W sprawach nie uregulowanych w niniejszym rozdziale do prowadzenia rachunkowości w kancelariach komorniczych stosuje się przepisy w sprawie ogólnych zasad prowadzenia rachunkowości przez jednostki gospodarki uspołecznionej oraz przepisy w sprawie udokumentowania operacji kasowych jednostek gospodarki uspołecznionej.

Rozdział  4

Egzekucja na rzecz osób zamieszkałych za granicą

§  56.

1. W sprawach o egzekucję należności pieniężnych na rzecz osób zamieszkałych za granicą, które nie mają w Polsce pełnomocnika upoważnionego do popierania egzekucji, wyegzekwowane sumy pieniężne przekazuje się na rachunek zagraniczny - zablokowany - zainteresowanego we właściwym terytorialnie oddziale NBP.

2. O czynności wymienionej w ust. 1 należy zawiadomić zainteresowanego wraz z pouczeniem o trybie uzyskiwania zezwoleń dewizowych na przekazanie należności pieniężnych za granicę.

§  57.

1. W sprawach egzekucji alimentów na rzecz osób stale zamieszkałych za granicą, po przekazaniu wyegzekwowanych należności na rachunek zagraniczny - zablokowany, komornik z urzędu występuje do właściwego oddziału NBP z wnioskiem o wydanie zezwolenia dewizowego na przekazanie za granicę równowartości sum dozwolonych do przekazywania.

2. Wniosek o wydanie zezwolenia dewizowego powinien zawierać imię, nazwisko i adres osoby alimentowanej oraz kwotę miesięczną alimentów ze wskazaniem okresu, którego ona dotyczy.

3. Do wniosku o wydanie zezwolenia dewizowego komornik dołącza aktualne zaświadczenie władz miejsca zamieszkania osoby alimentowanej, stwierdzające jej imię i nazwisko, datę urodzenia, adres i datę, od jakiej zamieszkuje ona stale za granicą, oraz uwierzytelniony odpis tytułu wykonawczego.

4. Jeżeli osoba alimentowana ukończyła lat osiemnaście, do wniosku należy dołączyć także zaświadczenie stwierdzające, że osoba ta uczęszcza do szkoły albo że nie ma możliwości samodzielnego utrzymania się.

5. Jeżeli osoba alimentowana jest wstępnym zobowiązanego do alimentowania, do wniosku o wydanie zezwolenia dewizowego, oprócz zaświadczenia zawierającego dane określone w ust. 3, dołącza się zaświadczenie władz miejsca zamieszkania osoby alimentowanej o stanie majątkowym tej osoby.

§  58.

1. Po uzyskaniu zezwolenia dewizowego komornik zleca oddziałowi NBP, w którym prowadzony jest rachunek zagraniczny - zablokowany, przekazanie za granicę na rzecz uprawnionego wierzyciela równowartości sum objętych zezwoleniem dewizowym.

2. Z następnymi wnioskami o wydanie zezwolenia dewizowego w tej samej sprawie egzekucyjnej komornik powinien występować przed upływem roku kalendarzowego, na który zezwolenie dewizowe zostało wydane.

3. W sprawach o egzekucję roszczeń alimentacyjnych zapewnić należy przekazywanie równowartości raty alimentacyjnej nie rzadziej niż raz na trzy kolejne miesiące.

Rozdział  5

Przepisy przejściowe i końcowe

§  59.

1. Do czasu udostępnienia repertoriów i ksiąg według wzorów przewidzianych zarządzeniem prowadzi się dotychczasowe - odpowiednio dostosowane do przepisów zarządzenia.

2. W ciągu sześciu miesięcy od dnia wejścia w życiu niniejszego zarządzenia komornik obowiązany jest uzupełnić repertoria danymi, o których mowa w § 17 ust. 1 pkt 2, w zakresie niezbędnym do sporządzenia sprawozdania o obrotach pieniężnych (Kom. 7, działu 2).

§ 60. Na początku roku, po wejściu w życie zarządzenia, do nowych repertoriów należy przenieść na strony początkowe wszystkie sprawy nie załatwione z lat ubiegłych oddzielnie dla każdego roku, nie zmieniając numeracji tych spraw. Jednocześnie należy przenieść zapisy dotyczące biegu danej sprawy w zakresie niezbędnym do dalszego postępowania.

§ 61. Traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 kwietnia 1968 r. w sprawie biurowości komorników (Dz. Urz. Min. Sprawiedl. Nr 4, poz. 28, z 1971 r. Nr 8, poz. 51, z 1981 r. Nr 4, poz. 21, z 1984 r. Nr 7, poz. 45 i z 1985 r. Nr 7, poz. 41).

§ 62. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1988 r.

______

* Wzorów nie zamieszcza się. Formularze przygotowane według tych wzorów otrzymają komornicy.