Szczegółowe zasady tworzenia i organizacji kancelarii komorniczych oraz ich system finansowo-księgowy.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MS.1990.2.9

Akt utracił moc

Wersja od: 28 lutego 1992 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 31 stycznia 1990 r.

w sprawie szczegółowych zasad tworzenia i organizacji kancelarii komorniczych oraz ich systemu finansowo-księgowego

Na podstawie art. 132 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 31, poz. 137 oraz z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 33, poz. 175) zarządza się, co następuje:

Rozdział  I

Przepisy wstępne

§  1.

1. Komornik do wykonywania swych zadań tworzy kancelarię w siedzibie sądu rejonowego, przy którym działa.

2. Komornik bezpośrednio kieruje pracą zatrudnionych przez niego pracowników kancelaryjnych, wykonujących czynności zgodnie z ustalonym dla nich zakresem zadań i jego zarządzeniami.

3. Za właściwą organizację kancelarii i za sprawne jej funkcjonowanie komornik jest odpowiedzialny przed prezesem sądu rejonowego. Komornik jest odpowiedzialny również za czynności wykonywane przez zatrudnionych w kancelarii pracowników.

§ 2. Za zgodą prezesa sądu wojewódzkiego, prezes sądu rejonowego może zlecić komornikowi utworzenie kancelarii w obrębie jego rewiru poza siedzibą sądu, zapewniając mu odpowiednie pomieszczenie.

§ 3. Na budynku, w którym znajduje się kancelaria komornika, umieszcza się tablicę z nazwą komornika oraz godłem państwowym.

§  4.

1. Komornik używa nazwy: "Komornik Sądu Rejonowego w ...," a w sądach, w których działa kilku komorników - "Komornik Sądu Rejonowego w ... rewiru ...". Kolejność rewirów oznacza się cyframi rzymskimi, według ustaleń prezesa sądu wojewódzkiego.

2. Jeżeli siedziba kancelarii komornika znajduje się poza siedzibą sądu rejonowego, nazwa komornika powinna być uzupełniona dodatkowo informacją: "z siedzibą w ...".

§  5.

1. Rozkład czasu pracy pracowników kancelarii komornika oraz godziny urzędowania kancelarii powinny odpowiadać rozkładowi czasu pracy i godzinom urzędowania sądu, przy którym działa komornik.

2. Dni i godziny przyjęć interesantów przez komornika i pracowników kancelarii oraz dni i godziny przyjęć przez komornika w sprawie skarg i wniosków, z których jeden dzień w tygodniu powinien być ustalony po południu, komornik uzgadnia z prezesem sądu rejonowego.

3. Informacje o dniach i godzinach przyjęć powinny być wywieszone w widocznym miejscu w siedzibie kancelarii komornika.

4. W sprawach pilnych komornik powinien przyjąć osoby zainteresowane poza godzinami przyjęć.

§  6.

1. Komornik, w razie jego nieobecności w kancelarii, pozostawia wiadomość dokąd się udał i kiedy powróci.

2. W razie urlopu lub przerwy w wykonywaniu czynności urzędowych z innych przyczyn, niż określone w ust. 1, komornik zamieszcza pod informacją, o której mowa w § 5 ust. 3, wiadomość o osobie i miejscu urzędowania zastępcy.

§  7.

1. Pomieszczenia kancelarii powinny być skutecznie zabezpieczone przed włamaniem.

2. Pomieszczenia magazynu zajętych i odebranych dłużnikowi ruchomości oraz pomieszczenia kancelarii powinny być ubezpieczone w zakładzie ubezpieczeń.

Rozdział  II

Organizacja kancelarii

Oddział  1

Przepisy ogólne

§ 8. 1

1. Koszty utrzymania kancelarii (wydatki osobowe i rzeczowe) komornik pokrywa z ryczałtu kancelaryjnego pobieranego zgodnie z przepisami o taksie za czynności komorników. Na wydatki związane z utrzymaniem kancelarii przeznaczona kwota ryczałtu nie może wynosić kwartalnie więcej niż stokrotna wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za ubiegły rok, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Monitorze Polskim - zwanego dalej przeciętnym wynagrodzeniem.

2. Komornik dysponując środkami finansowymi, określonymi w ust. 1, ma obowiązek zapewnić prawidłowe funkcjonowanie kancelarii od strony osobowej i rzeczowej, dokonując wydatków w sposób celowy i oszczędny.

3. Prawidłowość prowadzenia przez komornika gospodarki finansowejkancelarii jest kontrolowana przez prezesa sądu rejonowego co najmniej raz na kwartał.

§ 9. Liczbę zatrudnionych pracowników komornik ustala stosownie do wielkości zadań, przy czym zatrudniony musi być co najmniej jeden pracownik.

§  10.

1. Komornik prowadzi urządzenia ewidencyjne służące do rejestrowania spraw i czynności komornika, jego obrotów pieniężnych, kontrolowania biegu spraw i wydatków, sporządzania sprawozdań statystycznych oraz stanowiące podstawę oznaczenia, układu i przechowywania akt.

2. Urządzeniami ewidencyjnymi są:

1) repertoria:

a) "Kms" dla spraw o egzekucję należności sądowych,

b) "Kmp" dla spraw o egzekucję świadczeń powtarzających się (alimenty, renty),

c) "Km" dla pozostałych spraw,

2) dziennik oznaczony literami "Kmo",

3) księgę pieniężną,

4) skorowidz alfabetyczny,

5) terminarz czynności,

6) kwitariusz przychodowy,

7) księgę wydatków,

8) rejestr inwentarzowy.

3. Księgi, o których mowa w ust. 2, komornik prowadzi według wzorów stanowiących załączniki nr 1-9* do zarządzenia oraz systemem roczników z numeracją od początku roku. Można używać tej samej księgi również w latach następnych, rozpoczynając numerację wpisów od początku roku.

4. Omyłkowe zapisy w księgach poprawia się przekreślając je i wpisując nad nimi treść właściwą. Dokonane sprostowanie powinno być poświadczone przez komornika. Usuwanie zapisów jest niedopuszczalne.

§  11.

1. Komornik przechowuje w odrębnych teczkach:

1) dowody zarejestrowane w księdze wydatków,

2) wyciągi z rachunku bankowego,

3) dowody przelewu opłat,

4) korespondencję do dziennika "Kmo",

5) sprawozdania statystyczne,

6) zarządzenia, okólniki, pisma okólne i instrukcje,

7) dokumentację zatrudnionych pracowników.

2. Dokumenty składane do teczek powinny być ułożone chronologicznie - od daty najwcześniejszej do daty najpóźniejszej.

3. Teczki zakłada się na rok kalendarzowy. Jeżeli w ciągu roku teczka osiągnie około 250 kart, zakłada się dla niej osobny tom.

4. Na zewnętrznej stronie teczki umieszcza się:

1) oznaczenie komornika;

2) znak teczki, składający się z:

a) symbolu oznaczenia komornika np. KRV (komornik rewir V),

b) pozycji teczki, pod którą jest wymieniona w ust. 1,

c) dwóch ostatnich cyfr roku, na który została teczka założona, np. KRV 3/86;

3) tytuł teczki zgodnie z ust. 1;

4) oznaczenie tomu cyfrą rzymską, jeżeli teczka jest kilkutomowa;

5) daty skrajne (odpowiedni rok); daty bardziej szczegółowe umieszcza się, jeżeli w jednym roku założono kilka tomów danej teczki;

6) kwalifikację archiwalną.

§ 12. Dokumentację sporządzoną w toku działalności komornika przekazuje się do archiwum zakładowego sądu rejonowego zgodnie z przepisami dotyczącymi archiwów zakładowych w jednostkach organizacyjnych resortu sprawiedliwości, przy czym akta spraw egzekucyjnych po uwzględnieniu warunków przewidzianych w § 30.

§ 13. Komornik z działalności swej składa sprawozdania statystyczne według wzorów zatwierdzonych przez GUS, określonych przepisami w sprawie badań statystycznych z działalności jednostek organizacyjnych wymiaru sprawiedliwości.

Oddział  2

Urządzenia ewidencyjne do spraw egzekucyjnych

§  14.

1. Urządzeniami ewidencyjnymi do spraw i czynności egzekucyjnych są:

1) repertoria "Kms", "Kmp" i "Km",

2) dziennik "Kmo",

3) skorowidz alfabetyczny,

4) terminarz czynności.

2. Karty ksiąg wymienionych w ust. 1 powinny być ponumerowane, a ich liczba poświadczona przez prezesa sądu rejonowego.

§  15.

1. Do repertorium komornik wpisuje w porządku chronologicznym sprawy o wszczęcie postępowania egzekucyjnego albo zabezpieczającego na podstawie załączonego tytułu wykonawczego.

2. Po podjęciu postępowania w sprawie, której akta przekazane zostały do archiwum zakładowego, albo po wszczęciu z urzędu egzekucji umorzonej na podstawie art. 883 § 2 k.p.c., sprawę wpisuje się w repertorium pod nowym numerem, zaznaczając datę pierwotnego wszczęcia postępowania. O ponownym wpisaniu sprawy należy uczynić wzmiankę w repertorium przy poprzednim numerze tej sprawy.

3. Sprawy z repertorium "Kmp", nie załatwione w okresie wcześniejszym niż ostatnie 5 lat, przenosi się do nowego repertorium na strony początkowe, oddzielnie dla każdego roku, nie zmieniając numeracji tych spraw. Do repertorium należy przenieść zapisy dotyczące biegu danej sprawy w zakresie niezbędnym do dalszego postępowania.

§  16.

1. Do poszczególnych rubryk repertoriów wpisuje się na podstawie akt sprawy odpowiednie dane, mając na względzie, że w repertorium:

a) "Kms" - w jedną z rubryk 8-10 wpisuje się kwotę, o którą została zmniejszona należność (rubryka 4) w wyniku odpowiedniego załatwienia sprawy, a w rubryce 11 - kwotę pozostałą do realizacji; wpisu do tych rubryk dokonuje się w ostatnim dniu okresu sprawozdawczego,

b) "Kmp" - w rubryce 5 wpisuje się wysokość początkowej miesięcznej raty alimentacyjnej,

c) "Kmp" - rubryki 6 i 7 oraz rubryka 8 w repertorium "Km" służą do wpisu czynności egzekucyjnych oraz sposobu zakończenia sprawy.

2. Ostateczne załatwienie sprawy uwidacznia się w repertorium przez zakreślenie numeru sprawy (rubryka 1) znakiem L.

3. W sprawach, w których egzekucja świadczeń pieniężnych skierowana została do wierzytelności dłużnika przysługujących mu periodycznie, w repertorium zakreśla się kreską pionową numer sprawy po otrzymaniu przez wierzyciela trzech kolejnych rat egzekwowanej należności (załatwienie przedstanowcze); poziome zakreślenie numeru sprawy następuje po ostatecznym jej załatwieniu.

§  17.

1. Do dziennika "Kmo" wpisuje się wszelkie pisma i czynności nie podlegające wpisowi do innych urządzeń ewidencyjnych, a zwłaszcza nie dotyczące poszczególnej sprawy egzekucyjnej oraz zawiadomienia otrzymywane od innych komorników (art. 921 § 2 i 1081 § 2 k.p.c.).

2. W wypadku korespondencji prowadzonej z urzędu nie wypełnia się rubryk 3 i 5, a w rubryce 4 wpisuje się skrót "z.u.".

§  18.

1. W terminarzu czynności komornik rejestruje poszczególne czynności, które w oznaczonym dniu mają być wykonane w terenie.

2. Odległość miejsca czynności od biura komornika (rubryka 4) musi być potwierdzona stosownym wykazem odległości uwierzytelnionym przez właściwy urząd.

§  19.

1. Zarejestrowanie sprawy następuje przez wpisanie jej do odpowiedniego repertorium (dziennika) oraz do skorowidza alfabetycznego, w którym oznacza się strony (dłużnika i wierzyciela) oraz zamieszcza się numer sprawy.

2. W momencie zarejestrowania sprawa otrzymuje swój znak, np. V Km 8/86, na który składa się:

1) literowy symbol właściwego repertorium (dziennika),

2) numer porządkowy, pod którym sprawa została wpisana do repertorium (dziennika).

Po kresce łamania zamieszcza się dwie ostatnie cyfry roku, w którym sprawa została wpisana do repertorium (dziennika). Jeżeli w jednym sądzie rejonowym działa dwóch lub więcej komorników, znak sprawy poprzedza się oznaczeniem cyfrą rzymską rewiru.

Oddział  3

Akta

§  20.

1. Niezwłocznie po otrzymaniu pierwszego pisma rozpoczynającego postępowanie w sprawie egzekucyjnej komornik zakłada akta, do których dołącza wszelkie pisma dotyczące sprawy.

2. Akta sprawy powinny być umieszczone w oddzielnej okładce sporządzonej według wzoru określonego w załączniku nr 11* do zarządzenia.

3. Karty akt sprawy egzekucyjnej powinny być trwale ze sobą połączone i ponumerowane.

4. Po zakończeniu postępowania, na stronie tytułowej obwoluty, w prawej dolnej jej części, umieszcza się klasyfikację archiwalną akt, którą podpisuje komornik. Na wewnętrznej stronie tylnej części obwoluty komornik umieszcza poświadczenie liczby kart zawartych w aktach.

§  21.

1. Na każdym wpływającym do komornika piśmie umieszcza się prezentatę, zawierającą oznaczenie komornika, datę wpływu pisma, miejsce na sygnaturę akt i liczbę załączników.

2. Pisma nadsyłane w toku postępowania w sprawie dołącza się do akt według kolejności wpływu, natomiast kopertę załącza się wówczas, gdy data stempla pocztowego stanowi podstawę ustalenia terminu, z którego upływem wiąże się określone skutki procesowe.

§  22.

1. Wszystkie czynności podejmowane przez komornika powinny znaleźć swoje odbicie w dokumentach znajdujących się w aktach sprawy, której one dotyczą.

2. W aktach sprawy przechowuje się oryginały protokołów, postanowień i innych decyzji komornika, kopie pism i zwrotne poświadczenia doręczeń.

§ 23. O dokonaniu czynności, która nie jest stwierdzona protokołem i nie wynika z treści korespondencji, komornik czyni odpowiednią wzmiankę w aktach sprawy.

§ 24. Pokwitowanie pism, których doręczenie stanowi samoistną czynność, przechowuje się we właściwych aktach spraw.

§ 25. Na wszystkich pismach skierowanych do stron, uczestników i innych osób, w tym na wezwaniach i zawiadomieniach, należy umieścić oznaczenie komornika, wskazać miejsce jego siedziby i sygnaturę akt.

§  26.

1. Do akt sprawy komornik załącza, jako pierwszą nie numerowaną kartę, kartę rozliczeniową, której wzór określa załącznik nr 10* do zarządzenia. Kartę zakłada się wraz z aktami sprawy, ustalając wartość egzekwowanego roszczenia.

2. Na karcie rozliczeniowej odnotowuje się każdą pobraną lub wydaną kwotę w terminach przewidzianych w § 42 ust. 1. Zapisy na tej karcie powinny być prowadzone na bieżąco.

3. W rubrykach 4 i 6 karty rozliczeniowej zamieszcza się krótką wzmiankę o tytule wpłaty lub wypłaty ("zaliczka", "zwrot zaliczki", "koszty egzekucyjne", "wierzycielowi" itp.) i właściwy paragraf taksy, stanowiący podstawę wypłaty. Rubryki 6, 7 i 8 sumuje się przy przeniesieniu na następną stronę kart.

§ 27. Przeglądanie akt przez strony może odbywać się tylko pod kontrolą komornika lub upoważnionej przez niego osoby.

§ 28. W razie stwierdzenia swej niewłaściwości, akta sprawy przekazuje się według właściwości innemu komornikowi, po uprawomocnieniu się postanowienia.

§ 29. Przesyłając akta postępowania egzekucyjnego sądowi lub innemu uprawnionemu organowi do wglądu, należy założyć akta zastępcze.

§  30.

1. Komornik przekazuje akta spraw do archiwum zakładowego sądu, przy którym działa, w roku następnym po roku, w którym sprawa została ostatecznie załatwiona.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do akt spraw umorzonych na podstawie art. 883 § 2 k.p.c. Akta takich spraw komornik przekazuje do archiwum zakładowego dopiero po całkowitym rozliczeniu depozytu.

3. Przed przekazaniem akt do archiwum komornik sprawdza, czy pobrane zaliczki zostały rozliczone, i czyni o tym wzmiankę na okładce akt.

4. Fakt przekazania akt do archiwum zakładowego należy odnotować w repertorium, wpisując w rubryce "uwagi" - przy właściwym numerze sprawy - datę przekazania oraz numer wykazu i pozycję spisu zdawczo-odbiorczego.

§ 31. Do czynności dokonywanych w toku postępowania egzekucyjnego komornik używa formularzy drukowanych.

§ 32. W sprawach nie uregulowanych w niniejszym zarządzeniu do biurowości komornika stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące czynności sądów wojewódzkich i rejonowych w sprawach cywilnych i karnych oraz przepisy dotyczące prowadzenia biurowości sądowej.

Rozdział  III

System finansowo-księgowy

§  33.

1. Komornik prowadzi we właściwym terytorialnym oddziale banku rachunek bieżący (rozliczeniowy), na którym gromadzi środki finansowe.

2. Wszystkie rozliczenia z uczestnikami postępowania egzekucyjnego w zakresie rozchodów komornik przeprowadza za pośrednictwem rachunku bieżącego (rozliczeniowego), z wyjątkiem pilnych wypłat gotówkowych dopuszczalnych innymi przepisami.

§  34.

1. Urządzeniami księgowymi komornika są:

1) kwitariusz przychodowy - wzór K 103,

2) księga pieniężna,

3) księga wydatków,

4) rejestr inwentarzowy.

2. Księgi wymienione w ust. 1 powinny być oprawione, a karty w księgach ponumerowane. Liczbę kart (cyfrowo i słownie) poświadcza na ostatniej stronie księgi prezes sądu rejonowego i główny księgowy tego sądu.

3. Kwitariusz przychodowy prowadzi się według wzoru określonego w przepisach w sprawie udokumentowania operacji kasowych. Komornik może prowadzić oddzielny kwitariusz, oznaczony literą "K", do wpłat przyjmowanych w kancelarii, oddzielny, oznaczony literą "T", do wpłat przyjmowanych w terenie oraz kwitariusz, oznaczony literą "P", do wpłat przyjmowanych przez praktykanta.

4. Liczba blankietów w kwitariuszu powinna być stwierdzona przez prezesa sądu rejonowego i głównego księgowego tego sądu przez podpisanie przez nich klauzuli: "kwitariusz zawiera... blankietów pokwitowań od nr... do nr...".

§  35.

1. Wpłaty gotówki przyjmowane są osobno dla każdej sprawy egzekucyjnej na podstawie pokwitowania z kwitariusza przychodowego, opatrzonego pieczęcią i podpisem komornika (kwitariusz "T" i "K") lub upoważnionego przez niego pracownika (kwitariusz "K") albo praktykanta (kwitariusz "P").

2. Pracownik upoważniony do przyjmowania wpłat albo praktykant przekazuje komornikowi kwitariusz wraz z otrzymaną sumą pieniężną w dniu otrzymania tej sumy, a najpóźniej w dniu następnym.

3. Pokwitowanie wystawione omyłkowo lub sporządzone wadliwie należy anulować przez przekreślenie wszystkich trzech egzemplarzy adnotacji "anulowano" wraz z datą tej czynności. Adnotację tę podpisuje komornik. Wszystkie trzy egzemplarze anulowanego pokwitowania pozostają w kwitariuszu.

§ 36. Jeżeli suma pobranych przez komornika wpłat gotówkowych przewyższa górną granicę opłat określoną w § 15 taksy za czynności komorników, komornik obowiązany jest wpłacić bezzwłocznie nadwyżkę na rachunek bieżący.

§ 37. Komornik zleca urzędowi pocztowemu przelanie na jego rachunek bieżący (rozliczeniowy) kwot nadsyłanych na adres komornika przekazami pocztowymi.

§ 38. Dowody wpłaty należy dołączyć do właściwych akt. Jeżeli dowód wpłaty dotyczy kilku spraw egzekucyjnych, dla każdej sprawy komornik sporządza zawiadomienie o wpłacie i dołącza je do właściwych akt, zachowując dowód z adnotacją o sporządzeniu zawiadomień w teczce wyciągów bankowych.

§  39.

1. Otrzymane w wyniku podjętych czynności egzekucyjnych pieniądze komornik powinien wydać osobom uprawnionym do ich odbioru w dniu otrzymania, a najpóźniej w dniu następnym.

2. Komornik przesyła pieniądze osobie uprawnionej na koszt dłużnika przekazem pocztowym lub przekazem czekowym albo może przekazać je przelewem na rachunek bankowy, rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy lub książeczkę oszczędnościową.

3. Sporządzając polecenie przekazu lub przelewu komornik sporządza jednocześnie w trzech egzemplarzach zbiorcze zestawienie tych poleceń. Dwa egzemplarze zestawienia komornik dołącza do poleceń składanych w banku, a trzeci egzemplarz zestawienia zatrzymuje w kancelarii.

4. Sumy nie doręczone osobom uprawnionym w terminie wskazanym w ust. 1 lub przez nie zwrócone deponuje się niezwłocznie w sądzie. Deponując pieniądze w sądzie wpisuje się przychód i rozchód tych sum w odpowiednich rubrykach księgi pieniężnej.

5. Gotówkę i przedmioty odebrane od stron przed ich wydaniem lub zdeponowaniem w sądzie można tymczasowo przechowywać w kancelarii w przystosowanych do tego celu szafach i kasetach metalowych.

6. Wyegzekwowane należności sądowe komornik powinien w terminie określonym w ust. 1 wpłacić do kasy sądu lub na rachunek dochodów budżetowych sądu w NBP, wskazując na dowodzie wpłaty tytuł wyegzekwowanej należności, imię i nazwisko osoby, od której ściągnięto należność oraz odpowiednią klasyfikację budżetową.

§ 40. Na dowodach wpłat i wypłat odnotowuje się pozycję księgi pieniężnej, pod którą wpłata lub wypłata została zarejestrowana. Dowody te należy przechowywać we właściwych aktach spraw.

§  41.

1. W księdze pieniężnej komornik rejestruje wszystkie przychody i rozchody, dokonane w gotówce oraz za pośrednictwem banku.

2. Po stronie przychodów nie rejestruje się wpłat na rachunek bieżący komornika z tytułu:

1) wpłat własnych,

2) refundacji składek na ubezpieczenia społeczne wypłacanej przez ZUS.

§  42.

1. Każdą pobraną lub wydaną sumę komornik rejestruje w księdze pieniężnej w dniu jej pobrania lub wydania. Przychód w obrocie bezgotówkowym komornik rejestruje w dniu otrzymania wyciągu z rachunku bieżącego (rozliczeniowego), natomiast rozchód - w dniu wysłania dokumentu zlecającego przelew lub wypłatę. Wykonanie tego polecenia komornik oznacza w księdze pieniężnej znakiem "V" przy sumie przelanej lub przekazanej.

2. Kwoty pobierane przez praktykanta komornik zapisuje do księgi pieniężnej w odrębnych pozycjach i odnotowuje w aktach sprawy na podstawie dokumentacji pochodzącej z kwitariusza "P".

3. Przychód lub rozchód zaliczki na opłaty lub wydatki wpisuje się w księdze pieniężnej na zasadach ogólnych (ust. 1). Jeżeli zaliczka nie została rozchodowana w dniu jej pobrania, nie rozchodowaną sumę zaliczki wpisuje się ponadto w rubryce 19 tej księgi. W wypadku późniejszego rozchodowania zaliczki lub jej części, jej rozchód rejestruje się w księdze pieniężnej na zasadach ogólnych, a ponadto wpisuje się sumę rozchodu w rubryce 20.

4. W rubrykach 8 i 9 księgi pieniężnej wpisuje się pobrane opłaty.

§ 43. Rubryki 6-17 oraz 19-20 sumuje się przy przeniesieniu sum na następną stronę księgi pieniężnej i jednocześnie wykazuje w rubryce 18 ogólną pozostałość, a w rubryce 21 - różnicę między rubryką 19 i 20 (saldo zaliczek).

§  44.

1. W ostatnim dniu każdego miesiąca:

1) sumuje się rubrykę 18 i 21; salda wykazane w tych rubrykach muszą być ze sobą zgodne; w wypadku stwierdzenia niezgodności komornik powinien dokonać sprawdzenia, wyjaśnić różnicę i dokonać stosownej korekty zapisów,

2) przelewa się na rachunek dochodów budżetowych sądu opłaty egzekucyjne należne Skarbowi Państwa, a pobrane w danym miesiącu (rubryki 8+9 księgi pieniężnej); w poleceniu przelewu należy wskazać odpowiednią klasyfikację dochodów budżetowych - tytuł wpłaty, miesiąc, którego wpłata dotyczy; w rubryce 22 księgi pieniężnej należy zaznaczyć sumę i datę przelewu.

2. Dokonując przelewu opłat ponadto należy:

a) zawiadomić pisemnie sąd o wysokości wynagrodzenia prowizyjnego należnego komornikowi za dany miesiąc,

b) przelać na rachunek dochodów budżetowych sądu, ze środków uzyskanych z ryczałtu kancelaryjnego, należną od wynagrodzenia prowizyjnego składkę ZUS w wysokości ustalonej odrębnymi przepisami,

3) po dokonaniu czynności określonych w § 39 ust. 1 komornik obowiązany jest porównać stan kasowy ze stanem rachunkowym i dokonać rozliczenia.

§  45.

1. Księgę pieniężną zamyka się z końcem okresu budżetowego, pozostałość wykazaną w rubryce 18 przenosi się do rubryki 6 księgi pieniężnej, a saldo zaliczek wykazane w rubryce 21 do rubryki 19 nowej księgi pieniężnej.

2. Z końcem okresu budżetowego komornik sporządza na podstawie akt wykaz nie rozliczonych zaliczek. Ogólna suma tych zaliczek powinna być zgodna z pozostałością wykazaną w rubryce 18 księgi pieniężnej i saldem zaliczek wykazanych w rubryce 21 tej księgi.

3. Jeżeli występuje niezgodność kwot nie rozliczonych zaliczek, po ustaleniu przyczyny tej niezgodności, kwotę brakującą komornik wpłaca na swój rachunek rozliczeniowy, a w wypadku nadwyżki przekazuje na rachunek sum depozytowych sądu rejonowego.

§ 46. 2

1. Podstawę udokumentowania wydatków osobowych i rzeczowych utrzymania kancelarii komornika, uzasadniającą pokrycie tych wydatków z ryczałtu kancelaryjnego, stanowią:

1) faktury (rachunki),

2) dowody przelewu,

3) dowody wypłat gotówkowych,

4) listy płac,

5) inne dowody księgowe, przewidziane odrębnymi przepisami.

2. Dokumenty wymienione w ust. 1 komornik przechowuje w odrębnej teczce w porządku chronologicznym według kolejności pozycji księgi wydatków.

§ 47. 3

1. Z uzyskanych środków finansowych z tytułu ryczałtu kancelaryjnego komornik pokrywa wydatki udokumentowane, a w szczególności:

1) płace personelu kancelarii,

2) składki na ubezpieczenia społeczne należne od wynagrodzenia pracowników oraz wynagrodzenia prowizyjnego komorników,

3) odpis na fundusz socjalny i mieszkaniowy,

4) wydatki o charakterze stałym: czynsz, opłata za energię elektryczną, składki PZU itp.,

5) wykonanie pieczęci, stempli, oznak i emblematów,

6) zakup niezbędnego sprzętu przeciwpożarowego,

7) zakup sprzętu biurowego, w tym maszyn, mebli i innych urządzeń biurowych oraz formularzy i papieru.

2. Nie wymagają udokumentowania, w sposób określony w § 46 ust. 1, środki finansowe pobrane z ryczałtu kancelaryjnego do wysokości jednomiesięcznego przeciętnego wynagrodzenia, a za zgodą prezesa sądu rejonowego do wysokości dwukrotnego przeciętnego wynagrodzenia - miesięcznie, przeznaczone na pokrycie innych wydatków związanych z prawidłowym funkcjonowaniem kancelarii.

§ 48. 4

1. Szczegółową ewidencję ryczałtów kancelaryjnych i wydatków komornik prowadzi w księdze wydatków.

2. Wydatki komornik ewidencjonuje na bieżąco, w porządku chronologicznym, uwzględniając datę faktycznego dokonania wydatku.

3. Ewidencjonując wydatki na przedmioty trwałe, w rubryce "Uwagi" należy zapisać pozycję rejestru inwentarzowego, pod którym przedmiot ten został wpisany.

4. Kwotę ryczałtu kancelaryjnego nie wymagającą udokumentowania wpisuje się w księdze wydatków pod jedną pozycją, a suma rozchodu w okresie rozliczeniowym nie może być wyższa od sumy przychodu.

5. Księgę wydatków zamyka się w ostatnim dniu każdego kwartału.

§ 481. 5 Nie później niż dziesiątego dnia po upływie kwartału komornik obowiązany jest, po dokonaniu czynności określonych w § 48 ust. 5, nie wydatkowaną sumę ryczałtu kancelaryjnego zdeponować w sądzie, przy którym działa.

§ 482. 6

1. Okresem rozliczeniowym wydatkowania ryczałtu kancelaryjnego jest rok.

2. W ramach okresu rozliczeniowego komornik może pokrywać niedobór środków finansowych w jednym miesiącu nadwyżkami z poprzednich miesięcy.

3. Pokrywanie niedoboru środków finansowych, przekraczających okres rozliczeniowy, nadwyżkami środków z okresu następującego po okresie, w którym nastąpił niedobór, dopuszczalne jest tylko w części wydatków podlegających udokumentowaniu.

4. W sądzie w ramach rachunku sum depozytowych prowadzi się dla każdego komornika osobno fundusz rezerwowy w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia wszystkich pracowników kancelarii brutto (płace + składki ZUS, odpisy na fundusz socjalny i mieszkaniowy), liczonego jako średnia z ubiegłego roku kalendarzowego.

5. Pokrywanie niedoboru środków finansowych, przekraczających okres rozliczeniowy, podejmowanymi z rachunku sum depozytowych środkami funduszu rezerwowego, dopuszczalne jest wyłącznie na wydatki podlegające udokumentowaniu po uprzednim uzyskaniu zgody prezesa sądu rejonowego.

§ 483. 7 W zakresie prowadzenia rachunkowości w kancelariach komorniczych stosuje się - w sprawach nie uregulowanych niniejszym zarządzeniem - obowiązujące przepisy Ministra Finansów w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości.

§ 49. W razie zastępstwa lub zmiany na stanowisku komornika, przekazaniu zastępcy lub następcy podlegają zaliczki oraz wszelkie pobrane i nie rozchodowane sumy według zestawienia, w którym podaje się, jakich spraw dotyczą.

§  50.

1. Ewidencję ruchomości zaliczanych do przedmiotów długotrwałego użytkowania zakupionych ze środków pochodzących z ryczałtu kancelaryjnego (z wyjątkiem przedmiotów o niskiej wartości jednostkowej np. materiałów biurowych) stanowi rejestr inwentarzowy.

2. Numerem inwentarzowym przedmiotu jest numer kolejny przychodu, pod którym przedmiot ten został zapisany w rejestrze inwentarzowym.

Rozdział  IV

Egzekucja na rzecz osób zamieszkałych za granicą

§  51.

1. W sprawach o egzekucję należności pieniężnych na rzecz osób zamieszkałych za granicą, wyegzekwowane sumy pieniężne przekazuje się do depozytu w sądzie.

2. Niezwłocznie po zdeponowaniu pieniędzy w sądzie komornik zobowiązany jest - jeżeli co innego nie wynika z wniosku egzekucyjnego - wystąpić do właściwego banku dewizowego z wnioskiem o ich przekazanie wierzycielowi.

3. Szczególny obowiązek, o którym mowa w ust. 2, ciąży na komorniku w sprawach o egzekucję świadczeń alimentacyjnych.

4. We wniosku do banku należy zamieścić imię i nazwisko wierzyciela oraz adres i kwotę podlegającą przekazaniu. W sprawach alimentacyjnych należy ponadto podać kwotę miesięczną alimentów oraz jakiego okresu kwota podlegająca przekazaniu dotyczy.

5. Do wniosku należy dołączyć odpis tytułu wykonawczego, z tym zastrzeżeniem, że w sprawie o egzekucję świadczeń alimentacyjnych odpis dołącza się występując z wnioskiem po raz pierwszy.

§ 52. Komornik po otrzymaniu zawiadomienia z banku dewizowego o wysokości kwoty, którą bank ten przekaże wierzycielowi, kwotę tę podejmuje niezwłocznie z depozytu sądu i wpłaca do banku w celu jej przekazania przez bank wierzycielowi.

Rozdział  V

Przepisy przejściowe i końcowe

§ 53. Do czasu udostępnienia repertoriów i ksiąg według wzorów przewidzianych zarządzeniem prowadzi się dotychczasowe - odpowiednio dostosowane do przepisów zarządzenia.

§ 54. Na początku roku, po wejściu w życie zarządzenia, do nowych repertoriów należy przenieść na strony początkowe wszystkie sprawy nie załatwione z lat ubiegłych, oddzielnie dla każdego roku, nie zmieniając numeracji tych spraw. Jednocześnie należy przenieść zapisy dotyczące biegu danej sprawy w zakresie niezbędnym do dalszego postępowania.

§ 55. Traci moc zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 21 czerwca 1988 r. w sprawie zasad tworzenia i organizacji kancelarii komorniczych oraz ich systemu finansowo-księgowego (Dz. Urz. Min. Sprawiedl. Nr 4, poz. 17 oraz Nr 8, poz. 40).

§ 56. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem podpisania z mocą od dnia 1 stycznia 1990 r.

_________________

* Wzoru nie zamieszcza się. Formularze przygotowane według tego wzoru otrzymają komornicy.

¹ § 8 zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia z dnia 28 lutego 1992 r. (Dz.Urz.MS.92.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 28 lutego 1992 r.

² § 46 zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia z dnia 27 września 1991 r. (Dz.Urz.MS.91.6.30) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 27 września 1991 r.

³ § 47:

- zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia z dnia 27 września 1991 r. (Dz.Urz.MS.91.6.30) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 27 września 1991 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 2 zarządzenia z dnia 28 lutego 1992 r. (Dz.Urz.MS.92.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 28 lutego 1992 r.

⁴ § 48 zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia z dnia 27 września 1991 r. (Dz.Urz.MS.91.6.30) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 27 września 1991 r.

⁵ § 48¹ dodany przez § 1 pkt 2 zarządzenia z dnia 27 września 1991 r. (Dz.Urz.MS.91.6.30) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 27 września 1991 r.

⁶ § 48² dodany przez § 1 pkt 2 zarządzenia z dnia 27 września 1991 r. (Dz.Urz.MS.91.6.30) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 27 września 1991 r.

⁷ § 48³:

- dodany przez § 1 pkt 2 zarządzenia z dnia 27 września 1991 r. (Dz.Urz.MS.91.6.30) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 27 września 1991 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 3 zarządzenia z dnia 28 lutego 1992 r. (Dz.Urz.MS.92.3.14) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 28 lutego 1992 r.