Szczególne uprawnienia cudzoziemców dewizowych do bezpłatnych świadczeń leczniczych zakładów społecznych służby zdrowia.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MZiOS.1979.8.25

Akt utracił moc

Wersja od: 30 czerwca 1979 r.

KOMUMIKAT

w sprawie szczególnych uprawnień cudzoziemców dewizowych do bezpłatnych świadczeń leczniczych zakładów społecznych służby zdrowia.

W związku z zarządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 22 marca 1979 r. w sprawie opłat za niektóre świadczenia zakładów społecznych służby zdrowia udzielane cudzoziemcom dewizowym (Dz. Urz. MZiOS Nr 5, poz. 15) podaje się do wiadomości wykaz umów, porozumień oraz przepisów określających zakres bezpłatnych świadczeń zakładów społecznych służby zdrowia, przysługujących niektórym cudzoziemcom dewizowym - stanowiący załącznik do Komunikatu.

Równocześnie wyjaśnia się, co następuje:

1) Cudzoziemcem dewizowym - zgodnie z ustawą dewizową z dnia 28 marca 1952 r. Dz. U. Nr 21, poz. 133 z późniejszymi zmianami) - jest każda osoba, bez względu na obywatelstwo, jeżeli stale zamieszkuje lub stałe przebywa za granicą.

2) Cudzoziemiec stale zamieszkały na terenie Polski (posiadający kartę stałego pobytu lub zameldowany na stałe w Polsce) - jest zgodnie z ustawą dewizową, krajowcem dewizowym.

3) Przez użyte w umowach, porozumieniach i przepisach pojęcia:

a) "pełny zakres świadczeń", "świadczenia w zakresie przysługującym ubezpieczonym" należy rozumieć:

– bezpłatne świadczenia opieki zdrowotnej otwartej i zamkniętej oraz pogotowia ratunkowego,

– leki z aptek otwartych za ulgową (30%) odpłatnością,

– środki pomocnicze i przedmioty ortopedyczne, z których przydzieleniem i zastosowaniem nie można zwlekać do chwili powrotu chorego do kraju,

b) "niezbędna pomoc lecznicza" lub "w zakresie niezbędnym", "pomoc lecznicza w przypadkach ostrych zachorowań wymagających natychmiastowego leczenia" itp. - należy rozumieć:

– pomoc udzieloną przez pogotowie ratunkowe, zakład lecznictwa otwartego lub zamkniętego osobom które uległy wypadkom lab nagle zachorowały,

– leki z aptek otwartych za ulgową (30%) odpłatnością,

– leczenie szpitalne przez okres niezbędny do wyprowadzenia chorego ze stanu zagrażającego życiu lub trwałemu kalectwu, to jest do momentu, w którym stan chorego zezwalać będzie na przewiezienie go do jego kraju lub na wypisanie ze szpitala bez niebezpieczeństwa dla jego życia.

4) "osoby przebywające służbowo" - należy rozumieć osoby delegowane przez urzędy i przedsiębiorstwa państwowe, organizacje społeczne, pracowników obsługi środków komunikacji kolejowej, lotniczej i samochodowej, a także przedstawicieli przebywających w ramach współpracy naukowej, gospodarczej, technicznej, kulturalnej i sportowej,

5) "turyści" lub "osoby przebywające w celach turystycznych" - oznacza obywateli przybywających do Polski w celach prywatnych jak np. krajoznawczych, wypoczynkowych, rodzinnych itp.

ZAŁĄCZNIK

I.

 Umowy i porozumienia dwustronne.

1. Bułgaria

- Umowa między PRL a Ludową Republiką Bułgarii z dnia 12 lipca 1961 r. o współpracy w dziedzinie polityki społecznej (Dz. U. z 1962 r. Nr 28, poz. 132),

- porozumienie między zainteresowanymi Ministrami obu Państw w ramach planu współpracy (niepublikowane).

Obywatele bułgarscy korzystają ze świadczeń leczniczych:

a) przebywający służbowo - w pełnym zakresie,

b) przebywający w celach turystycznych - w zakresie niezbędnym.

2. Czechosłowacja

- Umowa między PRL i Republiką Czechosłowacką z dnia 5 kwietnia 1948 r. o ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. z 1949 r. Nr 6, poz. 34),

- porozumienie w sprawie pomocy leczniczej dla turystów czechosłowackich (niepublikowane).

Obywatele czechosłowaccy korzystają ze świadczeń leczniczych:

a) przebywający służbowo i w celach turystycznych - w zakresie niezbędnym,

b) przebywający w celach turystycznych w pasie konwencji turystycznej, korzystają dodatkowo z bezpłatnych leków.

3. Jugosławia

- Umowa między Rządem PRL a Rządem Federacyjnej Ludowej Republiki Jugosławii z dnia 16 stycznia 1958 r. o ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. z 1959 r. Nr 19, poz. 114),

- porozumienie w sprawie wykonania umowy o ubezpieczeniu społecznym z dnia 16 stycznia 1958 r. (niepublikowane).

Obywatele jugosłowiańscy korzystają ze świadczeń leczniczych:

a) przebywający służbowo - w pełnym zakresie,

b) przebywający w celach turystycznych - w zakresie niezbędnym.

4. Niemiecka Republika Demokratyczna

- Umowa pomiędzy PRL a Niemiecką Republiką Demokratyczną o współpracy w dziedzinie polityki społecznej z dnia 13 lipca 1957 r. (Dz. U. 1958 r. Nr 51, poz. 246 i z 1972 r. Nr 19, poz. 137).

Obywatele NRD korzystają ze świadczeń leczniczych w pełnym zakresie.

5. Rumunia

- porozumienie między zainteresowanymi Ministrami obu państw w ramach współpracy, zawierane na okresy dwuletnie (niepublikowane).

Obywatele rumuńscy korzystają ze świadczeń leczniczych w zakresie niezbędnym oraz z bezpłatnych leków.

6. Republika Kuby

- porozumienie między zainteresowanymi Ministrami obu państw w sprawie opieki lekarskiej nad załogami statków kubańskich przybywających do portów PRL i statków polskich przybywających do portów kubańskich (niepublikowane).

- porozumienie między zainteresowanymi Ministrami obu państw w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony zdrowia z 1973 r.

Obywatele kubańscy korzystają ze świadczeń leczniczych:

a) załogi statków kubańskich - w pełnym zakresie oraz z bezpłatnych leków,

b) inni obywatele - w zakresie niezbędnym.

Świadczeń udziela się na podstawie ważnego paszportu kubańskiego.

7. Węgry

- umowa między PRL a Węgierską Republiką Ludową o współpracy w dziedzinie polityki społecznej z dnia 14 lutego 1959 r. (Dz. U. Nr 67, poz. 416),

- porozumienie miedzy zainteresowanymi Ministrami obu państw, w ramach współpracy obu resortów.

Obywatele węgierscy korzystają ze świadczeń leczniczych:

a) ubezpieczeni emeryci, renciści i członkowie ich rodzin - w pełnym zakresie, z wyjątkiem leczenia szpitalnego.

Leczenie szpitalne w zakresie niezbędnym.

b) inne osoby - w zakresie niezbędnym.

Dowodami uprawniającymi do świadczeń są dokumenty podróży obywateli węgierskich.

8. Związek Radziecki

- porozumienie miedzy zainteresowanymi Ministrami obu państw o współpracy w dziedzinie ochrony zdrowia (niepublikowane).

Obywatele radzieccy korzystają ze świadczeń leczniczych w pełnym zakresie.

9. Wielka Brytania

- Konwencja miedzy Rządem PRL a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii o świadczeniach zdrowotnych z dnia 21 lipca 1967 r. (Dz. U. z 1970 r. Nr 1, poz. 1).

- porozumienie w oprawie stosowania postanowień konwencji.

Obywatele brytyjscy okazujący Kartę Medyczną Państwowej Służby Zdrowia Zjednoczonego Królestwa (Medical Card), książeczkę żeglarską lub legitymację dyplomatyczną wystawioną przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych PUL - korzystają ze świadczeń leczniczych w pełnym zakresie.

10. Demokratyczna Republika Wietnamu

- umowa miedzy Rządem PRL i Rządem Demokratycznej Republiki Wietnamu o współpracy w dziedzinie ochrony zdrowia z dnia 8 grudnia 1968 r. (niepublikowana),

- plan realizacji umowy w dziedzinie ochrony zdrowia miedzy Rządem PRL i Rządem Demokratycznej Republiki Wietnamu,

- uchwała Nr 6/69 Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów w sprawie szkolenia obywateli Demokratycznej Republiki Wietnamu w Polsce w zawodach górniczych (niepublikowane).

Obywatele wietnamscy korzystają ze świadczeń leczniczych:

a) przebywający służbowo na stażach i kierowani na leczenie - w pełnym zakresie,

b) uczniowie zasadniczych szkół górniczych i techników - w pełnym zakresie oraz z bezpłatnych leków.

II.

 Umowy i porozumienia wielostronne oraz odpowiednie przepisy.

1. Porozumienie międzynarodowe z dnia 1 grudnia 1924 r. w sprawie ułatwień marynarzom handlowym leczenia chorób wenerycznych (Dz. U. z 1933 r. Nr 13, poz. 92).

Marynarze handlowi mają prawo bezpłatnego leczenia się w przychodniach przeciwwenerycznych zorganizowanych we wszystkich głównych portach morskich i rzecznych.

2. Konwencja Europejska dotycząca zabezpieczenia społecznego pracowników zatrudnionych w transporcie międzynarodowym z dnia 9 lipca 1956 r. (Dz. U. z 1958 r. Nr 56, poz. 332 i z 1968 r. Nr 38, poz. 273).

Pracownicy transportu międzynarodowego korzystają ze świadczeń leczniczych na koszt instytucji ubezpieczeniowych, w których są ubezpieczeni: bez zlecenia instytucji ubezpieczeniowej - w zakresie niezbędnym, na zlecenie w pełnym zakresie.

O przyjęciu na leczenie pracownika transportu międzynarodowego z państwa, które podpisało konwencję, należy niezwłocznie zawiadomić Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej. Konwencję podpisały: Holandia, Francja, Turcja i Belgia.

3. Uchwala Nr 78/63 Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów z dnia 13 lutego 1963 r. w sprawie szkolenia cudzoziemców w polskich średnich szkołach zawodowych (niepublikowana).

Cudzoziemcy, uczniowie wymienionych szkól korzystają ze świadczeń leczniczych w pełnym zakresie oraz z bezpłatnych leków.

4. Uchwala Nr 228/73 Rady Ministrów z dnia 28 września 1973 r. w sprawie kursów i praktyk szkoleniowych dla cudzoziemców, organizowanych na zasadach stypendialnych (niepublikowana).

Ta grupa osób korzysta ze świadczeń leczniczych w pełnym zakresie oraz i bezpłatnych leków.