Stosowanie przepisów o usługach dla ludności i rolnictwa w postępowaniu podatkowym, dotyczącym rzemieślników.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MF.1974.14.33

Akt utracił moc

Wersja od: 10 września 1976 r.

sprost.: Dz.Urz.MF.75.1.5 - 1975.01.25

OKÓLNIK Nr 21/PO

MINISTERSTWA FINANSÓW

z dnia 8 maja 1974 r.

w sprawie stosowania przepisów o usługach dla ludności i rolnictwa w postępowaniu podatkowym, dotyczącym rzemieślników.

(Dz. Urz. MF z dnia 1 czerwca 1974 r.)

Korzystanie przez rzemieślników z ulg podatkowych, w tym także z uproszczonych form opodatkowania, uzależnione jest w licznych przypadkach od wykonywania w określonym rozmiarze usług dla ludności lub rolnictwa. Przepisy i wyjaśnienia w sprawie usług dla ludności lub rolnictwa zawarte są w uchwale Nr 39 Rady Ministrów z dnia 27 lutego 1976 r. w sprawie rozwoju usług produkcyjnych dla rolnictwa (Monitor Polski Nr 12, poz. 55) oraz w Zeszytach Metodycznych Nr 11 i 12, Główny Urząd Statystyczny, Warszawa 1975. ¹

W celu ujednolicenia i uproszczenia kwalifikacji w postępowaniu podatkowym świadczeń rzemieślników jako usług dla ludności i rolnictwa, Ministerstwo Finansów na podstawie art. 2 ust. 3 pkt 1 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym (Dz. U. z 1963 r. Nr 11, poz. 60 i z 1972 r. Nr 53, poz. 338) wyjaśnia, co następuje:

1. Za rzemieślnicze usługi dla ludności uważa się usługi opłacane środkami pieniężnymi pochodzącymi z dochodów ludności lub pożyczek i kredytów udzielonych jej przez jednostki gospodarki uspołecznionej - w zakresie:

1) świadczeń o charakterze remontowym, naprawczym i konserwacyjnym,

2) wytwarzania przedmiotów z materiału podstawowego powierzonego przez zleceniodawcę, z zastrzeżeniem ust. 2,

3) wytwarzania, w zakresie rzemiosł określonych w ust. 8, wyrobów na indywidualne zamówienia ludności z materiałów własnych wykonawcy, z uwzględnieniem indywidualnych życzeń zamawiającego,

4) budowy domów mieszkalnych i pomieszczeń gospodarczych, zleconej przez inwestorów prywatnych, z podstawowego materiału powierzonego (cegły, pustaków, cementu i tarcicy),

5) świadczeń polegających na zaspokajaniu innych potrzeb ludności, jak usługi w zakresie rzemiosł komunalnych, ochrony zdrowia, turystyki i wypoczynku oraz o charakterze osobistym (fryzjerskie, fotograficzne itp.).

2. 2  Pojęcie usług dla ludności nie obejmuje czynności związanych z wytwarzaniem wyrobów na zamówienie jednostek pozarolniczej gospodarki nie uspołecznionej, gdy wyroby te są przeznaczone dla celów produkcyjnych lub do dalszej sprzedaży.

Jednakże wykonanie przez cholewkarza cholewek z powierzonego przez szewca materiału, jeżeli cholewki te mają być użyte przy wykonywaniu obuwia na indywidualne zamówienie, należy uważać za usługę dla ludności.

3. Na równi z usługami dla ludności należy traktować usługi świadczone na rzecz spółek osób fizycznych, organizacji wyznaniowych oraz placówek państw obcych.

4. Za usługi dla ludności uważa się wyjątkowo usługi fryzjerskie wykonywane na zlecenie jednostek gospodarki uspołecznionej (np. szpitala, domu starców, teatru) oraz usługi optyczne wykonywane na rzecz ludności, a opłacane ze środków wydziałów zdrowia.

5. Okoliczność, że zapłata za świadczenia zostaje dokonana za pośrednictwem jednostki gospodarki uspołecznionej działającej w imieniu i na rachunek określonych obywateli, nie stoi na przeszkodzie uznaniu usługi za usługę dla ludności, jeżeli zapłata następuje ze środków pieniężnych ludności.

Do usług dla ludności należy zatem kwalifikować m.in.:

1) remonty mieszkań lokatorskich wykonywane na zamówienie administracji domów mieszkalnych i spółdzielni lokatorskich, a opłacane z przekazanych na ten cel środków pieniężnych ludności,

2) remonty wykonywane w spółdzielniach własnościowych, których koszt rozliczany jest między członkami tych spółdzielni,

3) budowę domów jednorodzinnych wykonywaną na zlecenie spółdzielczego zrzeszenia budowy domów jednorodzinnych.

Natomiast za usługi dla ludności nie mogą być uważane usługi opłacane ze środków pochodzących z czynszów lokatorskich w domach administrowanych przez administracje domów mieszkalnych lub w domach spółdzielni lokatorskich.

Jeżeli jednostka gospodarki uspołecznionej zamawia wykonanie usługi, za którą zapłata nastąpi z przeznaczonych na ten cel środków pieniężnych ludności, powinna wydać rzemieślnikowi - wykonawcy usługi zaświadczenie stwierdzające tę okoliczność, podpisane przez kierownika jednostki i głównego księgowego, a w organizacjach społecznych nie posiadających stanowiska głównego księgowego - przez osobę odpowiedzialną za gospodarkę finansową.

6. W zakresie robót remontowo-budowlanych w prywatnych nieruchomościach budynkowych za usługi dla ludności uważa się usługi zlecane i opłacane przez właścicieli nieruchomości. Dotyczy to również nieruchomości budynkowych organizacji wyznaniowych oraz placówek państw obcych. Nie traktuje się natomiast za usługi dla ludności robót remontowo-budowlanych w prywatnych nieruchomościach budynkowych w przypadku, gdy zlecającym roboty i pokrywającym ich koszty nie jest właściciel nieruchomości lecz terenowy organ administracji państwowej.

7. W zakresie robót remontowo-budowlanych w lokalach użytkowanych przez najemców, będących osobami fizycznymi lub jednostkami gospodarki nieuspołecznionej, za usługi dla ludności uważa się usługi zlecane i opłacane przez tych najemców, chociażby nieruchomość budynkowa stanowiła własność jednostki gospodarki uspołecznionej.

8. Wytwarzanie wyrobów na indywidualne zamówienia ludności z materiałów własnych wykonawcy, z uwzględnieniem indywidualnych życzeń zamawiającego, należy w postępowaniu podatkowym uważać za usługi dla ludności w zakresie następujących rodzajów rzemiosł:

1) ślusarstwo

2) złotnictwo

3) grawerstwo

4) rusznikarstwo

5) kowalstwo

6) optyka w zakresie wykonywania okularów do korekcji wzroku

7) elektromechanika w zakresie sprzętu oświetleniowego

8) betoniarstwo

9) kamieniarstwo

10) szklarstwo

11) witrażownictwo

12) stolarstwo

13) bednarstwo

14) kołodziejstwo

15) koszykarstwo

16) szkutnictwo

17) tapicerstwo

18) introligatorstwo

19) koronkarstwo

20) kilimiarstwo

21) dziewiarstwo

22) powroźnictwo

23) bieliźniarstwo

24) gorseciarstwo

25) czapnictwo

26) kapelusznictwo

27) modniarstwo

28) krawiectwo miarowe

29) szewstwo miarowe

30) szewstwo ortopedyczne

31) kuśnierstwo

32) kaletnictwo

33) rymarstwo

34) rękawicznictwo

35) ortopedyka

36) parasolnictwo

37) wytwarzanie szyldów, tablic, tabliczek znamionowych, inwentaryzacyjnych.

9. Za rzemieślnicze usługi dla rolnictwa uważa się usługi wykonywane na rzecz jednostek uspołecznionej oraz nieuspołecznionej gospodarki rolnej w zakresie:

1) napraw, remontów i przeglądów konserwacyjnych zmierzających do przywrócenia przedmiotom oraz obiektom budowlanym ich utraconej wartości użytkowej lub utrzymania ich w stanie pełnej sprawności użytkowej,

2) obsługi produkcji rolnej, ogrodniczej i zwierzęcej,

3) wytwarzania zamówionych wyrobów z materiału powierzonego przez zleceniodawcę.

10. Za rzemieślnicze usługi dla rolnictwa uważa się również usługi wykonywane na indywidualne zamówienie zleceniodawcy będącego jednostką nie uspołecznionej gospodarki rolnej, polegające na:

1) 3  budowie obiektów gospodarczych, w tym również z materiałów własnych wykonawcy,

2) budowie studni i urządzeń do pobierania i rozprowadzania wody,

3) wytwarzaniu wyrobów z materiałów własnych wykonawcy, z uwzględnieniem indywidualnych życzeń zamawiającego, w zakresie rodzajów rzemiosł określonych w ust. 8.

11. Za jednostkę uspołecznioną gospodarki rolnej uważa się:

1) państwowe przedsiębiorstwa gospodarki rolnej,

2) rolnicze spółdzielnie produkcyjne,

3) kółka rolnicze, spółdzielnie i inne jednostki organizacyjne zrzeszone w związkach kółek rolniczych,

4) gospodarstwa rolne podległe instytucjom państwowym, spółdzielczym i społecznym.

12. Pośrednictwo spółdzielni rzemieślniczej nie zmienia charakteru świadczenia jako usługi dla ludności lub rolnictwa.

13. Postanowienia niniejszego okólnika nie zmieniają zasad klasyfikacji usług dla ludności i rolnictwa obowiązujących jednostki gospodarki uspołecznionej, w tym także spółdzielni rzemieślniczych, w zakresie planowania i sprawozdawczości z usług.

Uchyla się ust. 54 okólnika Nr PO 6 z dnia 29 lipca 1968 r. w sprawie wykładni niektórych przepisów dotyczących podatków obrotowego i dochodowego (Dz. Urz. Min. Fin. Nr 10, poz. 20) oraz okólnik Nr 36/PO z dnia 10 października 1970 r. w sprawie podatkowej kwalifikacji rzemieślniczych usług dla ludności (Dz. Urz. Min. Fin. Nr 10/4 gr, poz. 21).

¹ Motyw zmieniony przez pkt 1 okólnika nr 21/PO z dnia 25 sierpnia 1976 r. (Dz.Urz.MF.1976.16.30) zmieniającego nin. okólnik z dniem 10 września 1976 r.

² § 2 zmieniony przez pkt 1 komunikatu z dnia 25 stycznia 1975 r. w sprawie sprostowania błędów (Dz.Urz.MF.1975.1.5).

³ § 10 pkt 1 zmieniony przez pkt 2 okólnika nr 21/PO z dnia 25 sierpnia 1976 r. (Dz.Urz.MF.1976.16.30) zmieniającego nin. okólnik z dniem 10 września 1976 r.