Sposób obliczania przeciętnego zatrudnienia.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MF.1994.21.70

Akt utracił moc

Wersja od: 5 września 1994 r.

ZARZĄDZENIE NR 67

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 30 sierpnia 1994 r.

w sprawie sposobu obliczania przeciętnego zatrudnienia.

Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1994 r. o metodach kształtowania wynagrodzeń i środków na wynagrodzenia przez podmioty gospodarcze oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 80, poz. 368) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Do ustalenia przeciętnego zatrudnienia w miesiącu, kwartale lub roku obrotowym oraz w roku poprzednim przyjmuje się osoby (pracowników zatrudnione na podstawie stosunku pracy w pełnym wymiarze czasu pracy oraz zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy po przeliczeniu na zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, z uwzględnieniem ust. 2-7. Do osób zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy zalicza się również młodocianych, z którymi zawarto umowę w celu przygotowania zawodowego. Obliczenia przeciętnego zatrudnienia dokonuje się z dokładnością do 2 miejsc po przecinku.

2. Do zatrudnionych nie zalicza się osób, których wynagrodzenia nie zostały zaliczone do wynagrodzeń na podstawie art. 11 ust. 2 pkt 1-4 ustawy, z tym, że inwalidów - począwszy od dnia, od którego orzeczono inwalidztwo. Nie uwzględnia się również osób przebywających na urlopach macierzyńskich i wychowawczych oraz na urlopach bezpłatnych nieprzerwanie w czasie dłuższym niż 14 dni w miesiącu.

3. Przeciętne zatrudnienie w poszczególnych miesiącach ustala się wg jednej z metod określonych przez Główny Urząd Statystyczny i stosuje się ją we wszystkich miesiącach roku obrotowego i roku poprzedniego.

4. Przeciętne zatrudnienie w okresie dłuższym niż miesiąc oblicza się jako iloraz sumy przeciętnego zatrudnienia w poszczególnych miesiącach i liczby miesięcy w tym okresie.

5. Przeciętne zatrudnienie ustalone zgodnie z ust. 1-4 powiększa się o przeciętne zatrudnienie osób wykonujących pracę nakładczą. Przeciętne zatrudnienie tych osób ustala się dzieląc sumę ich wynagrodzeń przez przeciętne wynagrodzenie pracowników podmiotu gospodarczego bez wypłat nagród i premii z zysku.

Ustalona liczba zatrudnionych w systemie pracy nakładczej nie może być większa od liczby osób faktycznie zatrudnionych w tym systemie.

6. W przypadku zatrudniania osób, których wynagrodzenia podlegają refundacji z Funduszu Pracy, wielkość przeciętnego zatrudnienia pomniejsza się o liczbę osób, których wynagrodzenia podlegają refundacji (w przeliczeniu na pełne etaty w stosunku do nominalnego czasu pracy obowiązującego dla danej grupy pracowników) w wysokości odpowiadającej udziałowi wynagrodzeń zrefundowanych w okresie rozliczeniowym do ogólnej kwoty wynagrodzeń wypłaconych tym pracownikom w (okresie) roku obrotowym. Wskaźnik udziału wynagrodzeń zrefundowanych ustala się z dokładnością do trzech miejsc po przecinku.

7. Dla wyliczenia kwoty przekroczenia wypłat pieniężnych oraz świadczeń rzeczowych przyznanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, o której mowa w art. 13 ustawy, przeciętną miesięczną liczbę zatrudnionych ustala się zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 marca 1994 r. w sprawie sposobu ustalania przeciętnej liczby zatrudnionych w celu naliczenia odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz. 168).