Program Szczepień Ochronnych na 1997 r.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MZiOS.1997.6.15

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1997 r.

KOMUNIKAT

GŁÓWNEGO INSPEKTORA SANITARNEGO

z dnia 4 kwietnia 1997 r.

w sprawie Programu Szczepień Ochronnych na 1997 r.

Podaje się do wiadomości Program Szczepień Ochronnych na 1997 r., zaakceptowany do realizacji w dniu 4 kwietnia 1997 r.

Tracą moc programy poprzednie.

Wykaz szczepień obowiązkowych i zalecanych oraz informacje uzupełniające określa załącznik do komunikatu.

ZAŁĄCZNIK

PROGRAM SZCZEPIEŃ OCHRONNYCH 1997 rok

Ustalony przez Głównego Inspektora Sanitarnego w dniu 4. 04. 1997 r. na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 22 grudnia 1975 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (Dz. U. z 1976 r. Nr 1, poz. 8, z 1997 r. Nr 20, poz. 83, z 1980 r. Nr 5, poz. 12, z 1989 r. Nr 28, poz. 151, z 1991 r. Nr 14, poz. 66 oraz z 1994 r. Nr 40, poz. 155).

Program Szczepień Ochronnych (PSO) składa się z następujących części:

I. Szczepienia obowiązkowe

A. Kalendarz szczepień według wieku

B. Szczepienia w grupach ryzyka

II. Szczepienia zalecane

III. Informacje uzupełniające

A. Zmiany w PSO wprowadzone w 1997 r.

B. Uwagi

I.

SZCZEPIENIA OBOWIĄZKOWE (część A i B)

I.A.

KALENDARZ SZCZEPIEŃ WEDŁUG WIEKU

Wiek		Szczepienie przeciw	Uwagi
1 rok życia	w ciągu 24 godzin po urodzeniu	WZW typu B – domięśniowo* GRUŹLICY – śródskórnie szczepionką BCG	Szczepienie noworodków przeciw gruźlicy winno być wykonane jednocześnie lub nie później niż w 24 godz. od szczepienia przeciw WZW typu B.
	2 miesiąc życia (po 6 tygodniach od szczepienia przeciw gruźlicy i WZW typu B)	WZW typu B – domięśniowo BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI – podskórnie szczepionką DTP POLIOMYELITIS – doustnie szczepionką żywą poliwalentną (1,2 i 3 typ wirusa)	Trzy kolejne dawki szczepienia podstawowego przeciw WZW typu B podawane są w odstępach sześciotygodniowych. Dawki 2 i 3 szczepionki przeciw WZW typu B należy podać jednocześnie z 1 i 2 dawką szczepionek DTP i POLIO. Trzy kolejne dawki szczepienia podstawowego DTP i POLIO podawane są w odstępach sześciotygodniowych.
	przełom 3/4 miesiąca życia (po 6 tygodniach poprzedniego szczepienia)	WZW typu B – domięśniowo BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI – podskórnie szczepionką DTP POLIOMYELITIS – doustnie szczepionką żywą poliwalentną (1,2, i 3 typ wirusa)	U dzieci z przeciwwskazaniami do szczepienia przeciw krztuścowi można zastosować szczepionkę DT – wg zaleceń producenta. Wówczas w 2 miesiącu życia trzeba podać doustnie POLIO (oraz domięśniowo szczepionkę przeciw WZW typu B), a po 6 tyg. jednocześnie zaszczepić pierwszą dawką DT (podskórnie) i drugą dawką szczepionki POLIO (doustnie) oraz WZW typu B (domięśniowo). Po następnych 6 tyg. podać: drugą dawkę szczepionki DT (podskórnie) i jednocześnie – trzecią dawkę szczepionki POLIO (doustnie).
	5 miesiąc życia (po 6 tygodniach od poprzedniego szczepienia)	BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI – podskórnie szczepionką DTP POLIOMYELITIS – doustnie szczepionką żywą poliwalentną (1, 2, 3, typ wirusa)	Patrz również – "Informacje uzupełniające" – część III PSO (A – pkt: 7,8,9)
	12 miesiąc życia	WZW typu B – domięśniowo GRUŹLICY – śródskórnie szczepionką BCG	Czwarta dawka, uzupełniająca szczepienie podstawowe. Szczepienie tylko u dzieci, które w wyniku pierwszego szczepienia BCG nie mają blizny bądź mają bliznę o średnicy mniejszej niż 3 mm. U dzieci ze styczności z chorym na gruźlicę należy wykonać próbę tuberkulinową i szczepić dzieci tyberkulinoujemne w dniu odczytania próby.
2 rok życia	13-14 miesiąc życia	ODRZE – podskórnie szczepionką żywą	Szczepienie podstawowe. Podawane w wywiadzie przebycie zachorowania na odrę – nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia; szczepionkę należy podać po upływie dwóch miesięcy od wyzdrowienia. Zamiast szczepionki pojedynczej przeciw odrze można podać w 13-15 miesiącu życia szczepionkę potrójną przeciw odrze, śwince i różyczce zalecaną w części II PSO.
	16-18 miesiąc życia	BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI – podskórnie szczepionką DTP POLIOMYELITIS – doustnie szczepionką żywą poliwalentną (1,2, i 3 typ wirusa)	Czwarta dawka, uzupełniająca szczepienie podstawowe DTP i POLIO. Dzieci, które w pierwszym roku życia otrzymały dwie dawki DT, należy zaszczepić podskórnie trzecią dawką DT
okres przedszkolny	6 rok życia	BŁONICY,TĘŻCOWI – podskórnie szczepionką DT POLIOMYELITIS – doustnie szczepionką żywą poliwalentną (1,2 i 3 typ wirusa)	Pierwsza dawka przypominająca
	7 rok życia po 6 tygodniach od szczepienia przeciw ODRZE	ODRZE – podskórnie szczepionką żywą GRUŹLICY – śródskórnie szczepionką BCG	Dawka przypominająca. Podawane w wywiadzie przebycie zachorowania na odrę – nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia; szczepionkę należy podać po upływie dwóch miesięcy od wyzdrowienia. Szczepienie bez próby tuberkulinowej. U dzieci ze styczności z chorym na gruźlicę należy wykonać próbę tuberkulinową i szczepić dzieci tyberkulinoujemne w dniu odczytania próby.
Szkoła podstawowa	11 rok życia	POLIOMYELITIS – doustnie szczepionką żywą poliwalentną (1,2, i 3 typ wirusa)	Druga dawka przypominająca
	12 rok życia	GRUŹLICY – śródskórnie szczepionką BCG	Tylko dzieci z ujemnym wynikiem próby tuberkulinowej Mantoux. Szczepienie należy wykonać w dniu odczytania próby.
	13 rok życia	RÓŻYCZCE – podskórnie	Tylko dziewczęta
	14 rok życia	BŁONICY, TĘŻCOWI – podskórnie szczepionką DT/Td	Druga dawka przypominająca (od września 1997 r. będzie stosowana szczepionka Td)
szkoła ponad-podstawowa	18 rok życia	GRUŹLICY – śródskórnie szczepionką BCG	Tylko osoby z ujemnym wynikiem próby tuberkulinowej Mantoux. Szczepienie należy wykonać w dniu odczytania próby
	19 rok życia lub ostatni rok nauki w szkole	BŁONICY, TĘŻCOWI – podskórnie szczepionką Td	Trzecia dawka przypominająca; nie powinna być podana wcześniej niż po upływie 3 lat od ostatniej dawki szczepionki DT lub Td
Dorośli	BŁONICY, TĘŻCOWI – podskórnie szczepionką Td	Kolejne dawki przypominające w odstępach co około dziesięć lat.

* W poszczególnych województwach szczepienia noworodków przeciw WZW B wprowadzono:

a) od 1994 r. – bialskopodlaskim, białostockim, chełmskim, krakowskim, lubelskim, łódzkim, ostrołęckim, piotrkowskim, płockim, siedleckim, sieradzkim, skierniewickim, warszawskim,

b) od 1995 r. – bielskim, bydgoskim, ciechanowskim, kaliskim, konińskim, koszalińskim, legnickim, pilskim, poznańskim, szczecińskim, toruńskim, wałbrzyskim, włocławskim, zielonogórskim.

c) od 1996 r. – częstochowskim, elbląskim, gdańskim, gorzowskim, jeleniogórskim, katowickim, kieleckim, krośnieńskim, leszczyńskim, łomżyńskim, nowosądeckim, olsztyńskim, opolskim, przemyskim, radomskim, rzeszowskim, słupskim, suwalskim, tarnobrzeskim, tarnowskim, wrocławskim, zamojskim.

I.B.

SZCZEPIENIA W GRUPACH RYZYKA

Szczepienie przeciw	Osoby podlegające szczepieniu	Uwagi
GRUŹLICY – śródskórnie szczepionką BCG	– tuberkulinoujemni studenci uczelni medycznych i uczniowie policealnych szkół medycznych (w pierwszym miesiącu nauki) nie zbadani próbami tuberkulinowymi w ciągu ostatnich 12 miesięcy	Szczepienie należy wykonać w dniu odczytania próby tuberkulinowej Mantoux.
	– osoby zakażone wirusem HIV bez objawów choroby
WZW typu B – domięśniowo	– pracownicy publicznych zakładów opieki zdrowotnej o wysokim ryzyku zakażenia	Szczepienia podstawowe wg schematu: 0,.1,.6 miesięcy.
	–uczniowie średnich i policealnych szkół medycznych i studenci akademii medycznych w ciągu pierwszego roku szkolnego/akademickiego	Pojedyncze dawki przypominające: w odstępach co 5 lat tylko dla pracowników służby zdrowia o wysokim ryzyku zakażenia. W 1997 roku dawkę przypominającą należy podać osobom zaszczepionym w 1992 roku
	– osoby z bliskiego otoczenia chorych na WZW typu B i nosicieli HBV (domownicy oraz osoby przebywające w zakładach opiekuńczych, wychowawczych i zakładach zamkniętych)
	– przewlekle chorzy o wysokim ryzyku zakażenia
	– chorzy przygotowywani do zabiegów chirurgicznych*
DUROWI BRZUSZNEMU – podskórnie szczepionką Ty lub TyTe	Decyzję podejmuje Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny zależnie od lokalnej sytuacji epidemiologicznej	Szczepienie podstawowe wg schematu 0,1,12 miesięcy. Pojedyncze dawki przypominające: w odstępach co trzy – pięć lat.
BŁONICY, TĘŻCOWI – podskórnie szczepionkami Td, DT, d, D, T	– osoby ze styczności z chorymi na błonicę, pracownicy służby zdrowia, personel zatrudniony w ośrodkach dla uchodźców, osoby wyjeżdżające służbowo do państw b. ZSRR, wytypowani funkcjonariusze policji, osoby zatrudnione na przejściach granicznych oraz przy obsłudze pasażerów w komunikacji lotniczej, kolejowej i autobusowej na trasach międzynarodowych w kierunku wschodnim.	W szczepieniach przypominających należy podać: – osobom w wieku do 30 lat – jedną dawkę Td, – osobom w wieku 30 lat i starszym – jedną dawkę Td, a po miesiącu jedną dawkę d, – dzieciom – jedną dawkę DT lub D, zależnie od wskazań.
	– osoby w wieku 20–29 lat ze wschodnich województw przygranicznych.
TĘŻCOWI – podskórnie szczepionką zabitą	Ze wskazań indywidualnych: osoby, które uległy zranieniu. Szczepienie wg zasad podanych w Komunikacie MziOS (Dz. Urz. MziOS, 1977 r., nr 2, poz. 9).	Liczba dawek zależna od daty i cyklu poprzedniego szczepienia; w uodpornieniu czynno-biernym podaje się także antytoksynę tężcową.
WŚCIEKLIŹNIE – domięśniowo szczepionką zabitą	Ze wskazań indywidualnych: osoby podejrzane o zakażenie wirusem wścieklizny (pokąsane przez zwierzęta podejrzane o wściekliznę, dzikie lub nieznane). Szczepienie wg zasad ustalonych przez Krajowy Zespół Specjalistyczny w zakresie epidemiologii, Higieny i Chorób Zakaźnych (PZWL, Warszawa 1986).	Cykl szczepień wg zaleceń producenta. W przypadku ciężkich pokąsań należy zastosować swoistą immunoglobulinę jednocześnie z pierwszą dawką szczepionki.

* patrz "Informacje uzupełniające" (część III PSO pkt B-2)

II.

SZCZEPIENIA ZALECANE

Szczepienie przeciw	Zalecane osobom	Szczepionki zarejestrowane w Polsce
WZW typu B domięśniowo – dawkowanie i cykl szczepień wg wskazań producenta szczepionki	– dzieciom, nie podlegającym szczepieniom obowiązkowym – młodzieży – osobom w wieku 20-40 lat, zwłaszcza kobietom – osobom, które ze względu na tryb życia lub wykonywane zajęcia są narażone na zakażenie związane z uszkodzeniem ciągłości tkanek lub poprzez kontakt seksualny	zaleca się szczepionki rekombinowane: ENGERIX-B (SmithKline Beecham) HB-VAX-II (Merck Sharp Dohme) GEN-HEVAC B (Pasteur Merieux)
WZW typu A domięśniowo – dawkowanie i cykl szczepień wg wskazań producenta szczepionki	– dzieciom w wieku przedszkolnym, szkolnym i młodzieży; szczególnie zalecane dzieciom rozpoczynającym naukę w szkole podstawowej, które nie chorowały na WZW typu A – osobom wyjeżdżającym do krajów rozwijających się i innych o wysokiej zapadalności na WZW typu A – osobom zatrudnionym przy produkcji i dystrybucji żywności	HAVRIX (SmithKline Beecham)
ODRZE, ŚWINCE, RÓŻYCZCE – podskórnie – jedną dawką szczepionki skojarzonej	– dzieciom w wieku 13-15 miesięcy zamiast obowiązkowego podstawowego szczepienia przeciw odrze; podawane w wywiadzie przebycie zachorowań na odrę, świnkę lub różyczkę – nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia; szczepionkę należy podać po upływie dwóch miesięcy od wyzdrowienia	zaleca się szczepionkę: MMR II (Merck Sharp Dohme) zawierającą atenuowany szczep świnkowy Jeryl Lynn
GRYPIE – dawkowanie i cykl szczepień wg wskazań producenta szczepionki	ze wskazań klinicznych i indywidualnych: – przewlekle chorym (astma, cukrzyca, niewydolność układu krążenia, oddychania, nerek) – w stanach obniżonej odporności – w podeszłym wieku	"split" – zawierające rozszczepione wiriony: VAXIGRIP (Pasteur Merieux) FLUARIX (SmithKline Beecham) podjednostkowa: INFLUVAC (Solvay Duphar B.V.) Ważne są tylko jeden rok ze względu na coroczne zmiany składu szczepionki według zaleceń Światowej Organizacji Zdrowia.
	ze wskazań epidemiologicznych: – pracownikom służby zdrowia, szkolnictwa, handlu, transportu, budownictwa oraz osobom narażonym na kontakty z dużą liczbą ludzi, bądź pracującym na otwartej przestrzeni.
KLESZCZOWEMU ZAPALENIU MÓZGU – dawkowanie i cykl szczepień wg wskazań producenta szczepionki	– przebywającym na terenach o nasilonym występowaniu tej choroby: osobom zatrudnionym przy eksploatacji lasu, stacjonującemu wojsku, rolnikom, młodzieży odbywającej praktyki oraz turystom i uczestnikom obozów i kolonii	FSME-IMMUN Inject (Immuno AG) ENCEPUR (Behringwerke)
POLIOMYELITIS – podskórnie inaktywowaną szczepionką – IPV w cyklu jak OPV	– dzieciom z przeciwwskazaniami do szczepień żywą szczepionką przeciw poliomyelitis (OPV)	IMOVAX POLIO (Pasteur Merieux)
Zakażeniom wywoływanym przez HAEMOPHILUS INFLUNZAE typ b – domięśniowo lub podskórnie – dawkowanie i cykl szczepień wg wskazań producenta szczepionki – najlepiej jednocześnie ze szczepionką DTP i POLIO	– dzieciom od drugiego miesiąca życia dla zapobiegania zapaleniom opon mózgowo-rdzeniowych, posocznicy, zapaleniom nagłośni itp.	Act-HIB (Pasteur Merieux) HibTiTer (Cyanamid GmbH, Lederle Arzneimittel) PEDVAX HIB (Merck Sharp Dohme) HIBERIX (SmithKline Beecham)
ŻÓŁTEJ GORĄCZCE I INNYM CHOROBOM	– wyjeżdżającym za granicę, według wymogów kraju docelowego oraz Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych. Szczegółowych informacji udzielają wojewódzkie stacje sanitarno-epidemiologiczne	Wszystkie szczepionki stosowane w punktach szczepień dla wyjeżdżających za granicę są rejestrowane w Polsce.

III.

INFORMACJE UZUPEŁNIAJĄCE

A.

Zmiany w Programie Szczepień Ochronnych wprowadzone w 1997 r.

1. Szczepienia przeciw WZW B:

a) szczepienia podstawowe osób z grup ryzyka prowadzone będą tak jak w latach ubiegłych.

b) jednorazową dawkę przypominającą należy podać w 1997 r. pracownikom służby zdrowia o wysokim ryzyku zakażenia HBV zaszczepionym podstawowo w 1992 r.; nie przewiduje się podania dawki przypominającej osobom z innych grup ryzyka.

2. Zaleca się uzupełnienie dawki przypominającej szczepienia przeciw odrze dzieciom w 8-15 roku życia (urodzonym w latach 1983-90), które nie otrzymały jej we właściwym terminie.

3. Podobnie jak w roku ubiegłym nie wprowadzono jako obowiązkowych dla dzieci szczepień przeciw śwince, odrze i różyczce ze względu na zbyt wysokie koszty. Szczepionkę potrójną można podać w miejsce podstawowego szczepienia przeciw odrze według wskazań dla szczepień zalecanych (cz. II PSO).

4. Od września 1997 roku do szczepień przypominających przeciw błonicy i tężcowi młodzieży w czternastym roku życia będzie stosowana szczepionka Td (w miejsce DT).

5. Studenci uczelni medycznych i uczniowie policealnych szkół medycznych rozpoczynający naukę i niezbadani próbami tuberkulinowymi w ciągu ostatnich 12 miesięcy powinni wykonać to badanie w pierwszym miesiącu nauki, a osoby tuberkulinoujemne poddać się szczepieniu. Szczepieniom przeciw gruźlicy podlegają również osoby zakażone wirusem HIV bez objawów choroby.

6. Do części II PSO – "Szczepienia zalecane" oprócz dotychczas uwzględnianych wprowadzono następujące szczepienia:

– przeciw WZW typu A

– przeciw zakażeniom Haemophilus influenzae typ b

– przeciw poliomyelitis szczepionką zabitą (IPV).

7. Szczepionka zabita przeciw poliomyelitis (tak jak w latach ubiegłych) może być zamawiana przez WSSE dla dzieci z przeciwwskazaniami do szczepień szczepionką żywą, które powinny być szczepione w Wojewódzkich Konsultacyjnych Poradniach Szczepień.

8. Dzieciom z przeciwwskazaniami do szczepienia szczepionką komórkową przeciw krztuścowi, które wg opinii lekarza mogłyby być szczepione szczepionką acelularną (DTPa) można podać tę szczepionkę według zaleceń producenta. Obecnie szczepionka może być dostarczana na zasadzie importu indywidualnego. W trakcie rejestracji jest szczepionka INFANRIX firmy SmithKline Beecham. Po zarejestrowaniu znajdzie się ona wśród szczepień zalecanych (część II PSO).

9. Dzieciom nie szczepionym przeciw krztuścowi z powodu przeciwwskazań, które już zostały uodpornione szczepionką DT, można po ustąpieniu przeciwwskazań w stopniu umożliwiającym uzupełnienie odporności przeciw krztuścowi przy użyciu szczepionki acelularnej zastosować pojedynczą szczepionkę przeciw krztuścowi (Pa) według zaleceń producenta szczepionki. Szczepionka znajdzie się wśród szczepień zalecanych (część II PSO) po zarejestrowaniu w Polsce. Do tej pory nie została zgłoszona do rejestracji. Dostarczana jest tylko na zasadzie importu indywidualnego.

B.

Uwagi

1. Szczepienia obowiązkowe, podane w I części Programu Szczepień Ochronnych są bezpłatne.

Natomiast szczepienia zalecane przez Głównego Inspektora Sanitarnego (część II Programu Szczepień Ochronnych) powinny być wykonywane przy ożyciu szczepionek zarejestrowanych w Polsce, dostępnych odpłatnie w aptekach. Sam zabieg i wpis do dokumentacji (ew. wydanie świadectwa szczepienia) wykonane na zlecenie lekarza publicznego zakładu opieki zdrowotnej – są bezpłatne.

Odpłatność za szczepienia w niepublicznych zakładach opieki zdrowotnej ustalana jest przez te zakłady. Przypomina się o obowiązku badania lekarskiego poprzedzającego szczepienie.

Odpłatność szczepień osób wyjeżdżających za granicę jest regulowane odrębnymi przepisami (zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej w sprawie cen urzędowych za przeprowadzanie szczepień ochronnych osób wyjeżdżających za granicę MP z 1994 r. Nr 69, poz. 622).

2. W związku z licznymi pytaniami dotyczącymi szczepień przeciw WZW typu B wyjaśnia się, że:

a) szczepienia osób przygotowywanych do zabiegów operacyjnych w publicznych zakładach opieki zdrowotnej wykonywane jako szczepienia obowiązkowe (bezpłatne) winny przebiegać w cyklu 0, 1, 6 miesięcy; przed operacją należy podać co najmniej dwie dawki, a zabieg przeprowadzić nie wcześniej niż po dwóch tygodniach od drugiej dawki (tj. po sześciu tygodniach od rozpoczęcia szczepień); po sześciu miesiącach od pierwszej dawki należy podać dawkę trzecią.

b) w przypadku podjęcia szczepień w innym cyklu – wymagającym większej ilości szczepionki – należy zapewnić bezpłatnie dwie dawki przed operacją i jedną dawkę w okresie do 12 miesięcy od rozpoczęcia szczepień; pozostałe dawki należy wykonać jako szczepienie dodatkowe (preparatem zakupionym przez pacjenta).

c) ze względu na przypadki podawania szczepionki osobom spoza grup ryzyka określonym PSO – przypomina się o konieczności ścisłej kontroli skierowań na szczepienia poprzedzające zabieg operacyjny.

d) osoby dializowane powinny być bezpłatnie szczepione podwójnymi dawkami szczepionki w cyklach zalecanych przez lekarza; pozostali przewlekle chorzy o wysokim ryzyku zakażenia szczepieni są dawkami pojedynczymi w cyklu zgodnym ze schematem szczepień w grupach ryzyka.

3. Szczepienie przypominające przeciw odrze w 7 roku życia należy wykonać przed przypadającym w tym samym roku życia szczepieniem przeciw gruźlicy ze względu na długie gojenie się zmian po szczepieniu przeciw gruźlicy.

4. Tak jak w latach ubiegłych próby tuberkulinowe przed szczepieniem BCG u dzieci zdrowych, nie pozostających w styczności z chorym na gruźlicę, należy wykonywać począwszy od 12 roku życia (w kalendarzu – I próba tuberkulinowa).

5. Przypomina się, że przeprowadzanie szczepień w szkołach na jesieni, tj. u rozpoczynających naukę jest uzasadnione względami merytorycznymi

a) wyprzedza sezonową zwyżkę zachorowań (I-V następnego roku kalendarzowego)

b) chroni dzieci w nowym środowisku przed zakażeniami kontaktowymi,

c) dopiero na jesieni większość dzieci urodzonych w tym samym roku osiąga wiek wskazany w programie szczepień.

Jeżeli duża koncentracja szczepień utrudnia ich wykonanie, albo przemawiają za tym ważne względy organizacyjne – część szczepień (zwłaszcza u dzieci kończących szkoły podstawowe lub ponadpodstawowe) można przeprowadzić w I połowie roku kalendarzowego. Wówczas należy szczepić wcześniej (przed wakacjami) dzieci kończące określony wiek w danym roku kalendarzowym – tzn. dopuszcza się wcześniejsze o około pół roku wykonywanie szczepień, a nie jak mylnie przyjęto w niektórych województwach późniejsze, wiążące się z przełożeniem szczepień na kolejny rok kalendarzowy.

W placówkach, w których nie przeprowadzono wszystkich szczepień z jesieni 1996 należy w ciągu 1997 r. uzupełnić szczepienia wszystkim dzieciom podlegającym i jednocześnie podjąć szczepienia następnych roczników z ew. wyprzedzeniem, żeby nie dopuścić do opóźnień w stosunku do kalendarza szczepień.

W związku z częstymi pomyłkami dotyczącymi określenia wieku dziecka przypomina się, że np.: dziecko, które ukończyło 3 lata jest w czwartym roku życia.

6. Przypomina się, że skracanie odstępów między dawkami szczepionek bardziej pogarsza skuteczność szczepienia niż ich wydłużanie. Na wniosek Komisji Epidemiologii Chorób Zakaźnych Rady Sanitarno-Epidemiologicznej przy Głównym Inspektorze Sanitarnym wydłużono zalecany okres między podaniem szczepionek zabitych (nieżywych) po zabitych do 4 (czterech) tygodni (w miejsce wcześniej przyjmowanych 2 tygodni). Jednocześnie pozostają aktualne zalecenia, że szczepionkę żywą można podać po szczepionce żywej po upływie 6 (sześciu) tygodni.

Po niżej wymienionych rodzajach szczepionek można rozpocząć kolejne szczepienia po upływie co najmniej:

po podaniu szczepionki	można podać
	żywą	zabitą
żywej	6 tyg.	4 tyg.	Szczep. Żywe:– wirusowe: OPV, MMR, p-w odrze, różyczce, żółtej gorączce;
			– bakteryjne: BCG
zabitej	4 tyg.	4 tyg.	Szczep. Zabite:– wirusowe: IPV, p-w wzw B i A, wściekliźnie, grypie, k.z.m.
			(nieżywe) – bakteryjne: DTP, DT, Td, D, Te, TyTe, Ty, Hib i p-w cholerze.

C. Wybrane szczepionki zarejestrowane w Polsce w latach 90- nie wymienione jako zalecane przez Głównego Inspektora Sanitarnego:

– przeciw śwince MUMPSVAX (Merck Sharp Dohme)

– przeciw odrze, śwince i różyczce TRIMOVAX (Pasteur Merieux)

D. Opracowanie wg zaleceń Komisji Epidemiologii Chorób Zakaźnych

Rady Sanitarno-Epidemiologicznej

przy Głównym Inspektorze

Sanitarnym lek. Joanna Galimska (Departament Zdrowia Publicznego)

Konsultacja: prof. dr hab. Wiesław Magdzik (Państwowy Zakład Higieny)

dr n. med. Ewa Gonera (Państwowy Zakład Higieny)